tag:blogger.com,1999:blog-32226822909051389382024-02-22T02:11:52.061-08:00ΑστροπαρέαΆρθρα απ όλο τον κόσμο
και επίκαιροι συλλογισμοίΠαρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.comBlogger43125tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-20893627308076859452016-06-29T00:00:00.000-07:002016-06-29T00:01:39.094-07:00Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤHΣ ΦΟΙΝΙΚΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="placeinfo-row" id="place-description">
<br /></div>
<div class="placeinfo-row" id="place-description">
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-667176364683935678" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Του Ηλία Θανάση</span></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="post hentry uncustomized-post-template" itemprop="blogPost" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting">
<div class="post-body entry-content" id="post-body-667176364683935678" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLRkfhxrABJEU1JeRBGHtPL72lHobnyRuzeTP2UZ7DJFqSJdTO9ynU8TgPRmcTOTBEHD5pEwUV8cgf0pm_el0-l8bxcyqwWqloUXZbhTFrRZ9-rM3t3SAEDzw26u8g_qn4ghCjb8u0fE/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLRkfhxrABJEU1JeRBGHtPL72lHobnyRuzeTP2UZ7DJFqSJdTO9ynU8TgPRmcTOTBEHD5pEwUV8cgf0pm_el0-l8bxcyqwWqloUXZbhTFrRZ9-rM3t3SAEDzw26u8g_qn4ghCjb8u0fE/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="usercontent"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤHΣ ΦΟΙΝΙΚΗΣ</span></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /><br /><span class="usercontent">Βρίσκεται στο χωριό Φοινίκη , 9 χλμ ανατολικά από την πόλη των Αγίων Σαράντα</span><br /><span class="usercontent">Ήταν κτισμένη πάνω σε μια ράχη με υψόμετρο 290 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, με μια πεδιάδα κατάλληλη για κατοικίες στην κορυφή της. </span><br /><span class="usercontent">Απ</span><span class="textexposedshow">ό εκεί μπορείς να δεις όλο τον κάμπο του Βούρκου μέχρι το Βουθρωτό. Τα τείχη μήκους 5000 μέτρων περιστοιχίζουν μια επιφάνεια των 57 εκταρίων. Από το μέγεθος της η Φοινίκη έρχεται μετά την Απολλωνία και το Δυρράχιο, ενώ στην Ήπειρο, μετά απο την Αμβρακία και είναι μεγαλύτερη από την Αντιγόνεια. </span><br /><span class="textexposedshow">Η γέννηση της πόλης χρονολογείται κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και μέχρι τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Η περίοδος της γέννησης ταυτίζεται τότε και με την ίδρυση άλλων πόλεων και του κράτους της Ηπείρου. Αρχικά η κατοίκηση ξεκίνησε στο άνω μέρος της ράχης με μια ελλειψοειδή περίφραξη σε ένα εμβαδόν 6 εκταρίων. Τα τείχη αυτής της περιοχής κτίστηκαν με ογκόλιθους διαστάσεων 3x3x2,10 που είναι και οι μεγαλύτεροι στην Ήπειρο . </span></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /><span class="textexposedshow">Στην περίοδο του 3ου -2ου αιώνων π.Χ. η πόλη άνθισε πραγματικά. Έχει το δικό της νόμισμα και διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Χαονίας ως κέντρο της, ρόλο τον οποίο επέκτεινε μετά την ίδρυση του Κοινού των Ηπειρωτών, όπου λέγεται ως πρωτεύουσα τους.</span><br /><span class="textexposedshow">Η Φοινίκη είναι πόλη με ακρόπολη, στην οποία αποκαλύφθηκαν μερικά κτήρια κοινωνικής χρήσεως όπως ναοί, το Γυμνάσιο και τρεις δεξαμενές νερού του 4ου αιώνα π.Χ. </span><br /><span class="textexposedshow">Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα συγκρότημα με κατοικίες με περιστύλιο και ποιοτική αρχιτεκτονική που διέφερε και από τις κατοικίες των πιο αναπτυγμένων πόλεων της Ηπείρου. Οι κατοικίες έχουν σχεδιαστεί με δύο αυλές περιστυλίου. Η πολεοδομική οργάνωση της πόλης είναι βάση αναβαθμίδων.</span><br /><span class="textexposedshow">Σε μια από τις αναβαθμίδες αποκαλύφθηκε το αρχαίο θέατρο της Φοινίκης που από το μέγεθος υπερβαίνει δέκα φορές το θέατρο του Βουθρωτού και είναι από τα μεγαλύτερα στην Ήπειρο. Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι είχε χωρητικότητα 12.000 θέσεων.</span></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /><span class="textexposedshow">Σ’αυτό το χώρο οργανώνονταν παραστάσεις αλλά και συγκεντρώσεις των εκπροσώπων των φυλών της Ηπείρου για να λάβουν αποφάσεις για την τύχη της Ηπείρου. Αυτό επιβεβαιώνεται από τη ν αποκάλυψη στο θέατρο κεραμικών ταυτοτήτων που μαρτυρούσαν την παρουσία μελών του Κοινού από άλλες πόλεις της Ηπείρου. Οι ταυτότητες αυτές είναι σε μορφή νομίσματος αλλά είναι κατασκευασμένες από χώμα.</span><br /><span class="textexposedshow">Την ανωτερότητα της πρωτεύουσας αυτής εκφράζει και η ύπαρξη σ’αυτή ενός ατελιέ γλυπτικής, που είναι και η μοναδική στη Χαονία. Τα γλυπτά που αναμετρούνταν με τα αριστουργήματα μεγάλων γλυπτών της αρχαίας Ελλάδος, είναι δημιουργία εγχωρίων καλλιτεχνών. Αυτό σημαίνει ότι η Φοινίκη είχε τη δική της σχολή γλυπτικής. Πολλά από τα γλυπτά της Φοινίκης σήμερα στολίζουν το μουσείο του Βουθρωτού.</span><br /><span class="textexposedshow">Η νεκρόπολη της Φοινίκης είναι από τις πιο πλούσιες, με βωμούς και τάφους πλούσιους σε υλικά.</span><br /><span class="textexposedshow">Η Φοινίκη ήταν ένα μεγάλο βιοτεχνικό, γεωργικό και εμπορικό κέντρο σε όλη την επικράτεια του Ελληνισμού. Ως το μεγαλύτερο κέντρο της Χαονίας αναφέρεται ως τόπος που το έτος 205 π.Χ. υπογράφτηκε η συμφωνία ειρήνης μεταξύ Ρώμης και Μακεδονίας.</span><br /><span class="textexposedshow">Οι αρχαιολογικές ανασκαφές και η αποκάλυψη ισχυρών μνημείων στη Φοινίκη θα είναι η αφορμή για την ανάπτυξη του πολιτιστικού τουρισμού σε όλο το νομό Δελβίνου.</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KkLV19L0Qx7FToGkKP65XAQMLrExfjUTtYGAYeXqYPh6LHuTXMZMH-TKS54RSNAtcVB8UCdWcahz2GxH9YegeXgf_78zVutoxxBG0KvIm9yvb4BUJ2RvCmai5GzdAz5Uxynnrr6Z3SQ/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KkLV19L0Qx7FToGkKP65XAQMLrExfjUTtYGAYeXqYPh6LHuTXMZMH-TKS54RSNAtcVB8UCdWcahz2GxH9YegeXgf_78zVutoxxBG0KvIm9yvb4BUJ2RvCmai5GzdAz5Uxynnrr6Z3SQ/s320/2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ElQ9M-1FPFArTZfnQCOcyx38JqzbYxc-FihyQ7J54nrHD0gZ0dxG9bkgPxAgDOgaI5lNb7o0Ox_xOqMBzPLgr6sNPRuiZizMRbzhPqGukqmf0bJGvf8OIU6VLrzhcWUngUOM56FKDAc/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ElQ9M-1FPFArTZfnQCOcyx38JqzbYxc-FihyQ7J54nrHD0gZ0dxG9bkgPxAgDOgaI5lNb7o0Ox_xOqMBzPLgr6sNPRuiZizMRbzhPqGukqmf0bJGvf8OIU6VLrzhcWUngUOM56FKDAc/s320/3.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj9wZWIAZexvBRceIDilEuIlUleYBqjDCzT3cN5d3-dAUSscsaTTf56lnN-prF4XL2PadIKeQsmAFGrRxgbB6xHYdkEMuJTgpejEhz4aORxGxSauqhUlfhtTfO9eJGLmjiOTBFnfQL3Ck/s1600/12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj9wZWIAZexvBRceIDilEuIlUleYBqjDCzT3cN5d3-dAUSscsaTTf56lnN-prF4XL2PadIKeQsmAFGrRxgbB6xHYdkEMuJTgpejEhz4aORxGxSauqhUlfhtTfO9eJGLmjiOTBFnfQL3Ck/s320/12.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZd8qwQIYlaWxE0ipNNBRpnntNowD6Eg2o6awImMFBroqX_wm9JJBfrvvdtcrFnDwOTHUKl1qsbk0MC3eVeKqTg44lObia2U45MrhRf7jeeCWnkKOCwCOte6ifAHIZ9TJT8jaDhyphenhyphenwnRjE/s1600/14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZd8qwQIYlaWxE0ipNNBRpnntNowD6Eg2o6awImMFBroqX_wm9JJBfrvvdtcrFnDwOTHUKl1qsbk0MC3eVeKqTg44lObia2U45MrhRf7jeeCWnkKOCwCOte6ifAHIZ9TJT8jaDhyphenhyphenwnRjE/s320/14.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuhd9urDyWCxEZQ3FEShXnjwcM9PoiF1BAvyj7fWiMsUz5AP-xmW70BoBjm5ZBno__KesbcONZOMVirvhS6-deiz6oI4OTWILH29FgaN-f9-gD6O4LB3QmZv66kwvzsx7mf90BmYqjgio/s1600/15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuhd9urDyWCxEZQ3FEShXnjwcM9PoiF1BAvyj7fWiMsUz5AP-xmW70BoBjm5ZBno__KesbcONZOMVirvhS6-deiz6oI4OTWILH29FgaN-f9-gD6O4LB3QmZv66kwvzsx7mf90BmYqjgio/s320/15.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmSkdz3ZcRHYj1tZ678jwMt0eH0K1fYcrgttCJDvhdQJkhYrIo8XX2Fb1zIfqnZbYWCPUN08OMv0EA-59pBnzl05LPcOpVWpfbTe7jDurfNo66_ZhNm86c88iqvum0X9dhapTvrVRWV8/s1600/17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmSkdz3ZcRHYj1tZ678jwMt0eH0K1fYcrgttCJDvhdQJkhYrIo8XX2Fb1zIfqnZbYWCPUN08OMv0EA-59pBnzl05LPcOpVWpfbTe7jDurfNo66_ZhNm86c88iqvum0X9dhapTvrVRWV8/s320/17.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpqroE2TkhxNpykeXZZOzaF-mGD_wgJn8flRJQSyXauQeAi24o3-0nQr88N-vmy4FJ8PSebAKboWDU8HA1wA0rZ6Gk8Vm9EvsdA0KaQKgzADlAkBpZ-7AX2BSv1PdffV6EmZbZqqbysoA/s1600/23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpqroE2TkhxNpykeXZZOzaF-mGD_wgJn8flRJQSyXauQeAi24o3-0nQr88N-vmy4FJ8PSebAKboWDU8HA1wA0rZ6Gk8Vm9EvsdA0KaQKgzADlAkBpZ-7AX2BSv1PdffV6EmZbZqqbysoA/s320/23.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Zasu82kk_iHxyRgdLWpwPMhrheJW1HNH6LHFJwJz1u6qixWBUugUvyR0KjBvESO22MQI3JTqTLiEsZhR0xihwZAF7VQqBFwDqlhHbYo2_1uEZSxPTvZRHj0zniPhndskV2wyk80H1SE/s1600/37.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Zasu82kk_iHxyRgdLWpwPMhrheJW1HNH6LHFJwJz1u6qixWBUugUvyR0KjBvESO22MQI3JTqTLiEsZhR0xihwZAF7VQqBFwDqlhHbYo2_1uEZSxPTvZRHj0zniPhndskV2wyk80H1SE/s320/37.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaKZDx4Y1gcpBI0Q9asdbJ_aWPKYccykk4mThH5Y6zpsUZ1MDG6-QpkKNEx57lEcfpM8WajBexDF1qjZe4SMMjJ4SmJepwWA79bsb3snTvlUDiUgPezu7C7-RTm-DdEknwPUY3IHTfeX4/s1600/38.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaKZDx4Y1gcpBI0Q9asdbJ_aWPKYccykk4mThH5Y6zpsUZ1MDG6-QpkKNEx57lEcfpM8WajBexDF1qjZe4SMMjJ4SmJepwWA79bsb3snTvlUDiUgPezu7C7-RTm-DdEknwPUY3IHTfeX4/s320/38.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4mGVfG3xj1J0xD-O0ivXgr5S_KFIXndjg4PUs2o_OW3H5bLkGEINBq4bFzUtGuxqBdLPRrD8waA-7MW-gt0LKeHaiEMc98MVHEgVjBjqqgSBizv6Jasb7Pe1cpXYuRSHpvbndzylSEDQ/s1600/39.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4mGVfG3xj1J0xD-O0ivXgr5S_KFIXndjg4PUs2o_OW3H5bLkGEINBq4bFzUtGuxqBdLPRrD8waA-7MW-gt0LKeHaiEMc98MVHEgVjBjqqgSBizv6Jasb7Pe1cpXYuRSHpvbndzylSEDQ/s320/39.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiacZRFZOHAiiFdsfQ1aCmZbJrixtDLm8eBN0uX5oDqzQBZS2t0IDSiUR6oEC0tzgblBwKsrGqEicm2sxuPvsEmiX3Yizppc6Mf-df4I_UQyxtyngex94R4aXrLLbeMVOKBQNpwTwkEfhI/s1600/43.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiacZRFZOHAiiFdsfQ1aCmZbJrixtDLm8eBN0uX5oDqzQBZS2t0IDSiUR6oEC0tzgblBwKsrGqEicm2sxuPvsEmiX3Yizppc6Mf-df4I_UQyxtyngex94R4aXrLLbeMVOKBQNpwTwkEfhI/s320/43.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSrS5Hnxrt1SjPXB992TgvTp_GjS3Y7tnLawnDEIxUX6nkf9_Jc4YQSuE4CAQemUb_7HGxeMrZj0gBp16SdB5mgMH5skLbI7lR4GzCxMhs33bqjHM4ZYBhtsFxQQ1DH2QeqhFej7WB48/s1600/44.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSrS5Hnxrt1SjPXB992TgvTp_GjS3Y7tnLawnDEIxUX6nkf9_Jc4YQSuE4CAQemUb_7HGxeMrZj0gBp16SdB5mgMH5skLbI7lR4GzCxMhs33bqjHM4ZYBhtsFxQQ1DH2QeqhFej7WB48/s320/44.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB53Ws0jIovMV4n5eUVPfzHjCyLK2rvceDpikgNNr9WXGBurVUt1HAsnnWD0U0wiTuBA7sBTfdWMNcrPA5c0KhzyIar1kAealPnADIn45w4UVwObyCIWMBUagPucivkTvvCyDhKGBTuY/s1600/47.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB53Ws0jIovMV4n5eUVPfzHjCyLK2rvceDpikgNNr9WXGBurVUt1HAsnnWD0U0wiTuBA7sBTfdWMNcrPA5c0KhzyIar1kAealPnADIn45w4UVwObyCIWMBUagPucivkTvvCyDhKGBTuY/s320/47.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fX-5GWZFAnFc0iEi8TjGS4RKabwgCqMkuvWZlFFlS2r1Ejonsw-3ywNTJy-PjjQyk3zHkGOzPIx45OMxrw2On0pnkKdB2bAGOh0uaMkmzPyTdSmA5jzy4inwDGTKYRf9r-XTu4Dvs1k/s1600/49.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2fX-5GWZFAnFc0iEi8TjGS4RKabwgCqMkuvWZlFFlS2r1Ejonsw-3ywNTJy-PjjQyk3zHkGOzPIx45OMxrw2On0pnkKdB2bAGOh0uaMkmzPyTdSmA5jzy4inwDGTKYRf9r-XTu4Dvs1k/s320/49.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrBl07eVzVT1E1LjK7g3OpT0gLWHPsvlqsP-_RQVjpgEbZgsEJPeZjKrUM-URzURdprBUvguKn7sBhTf4Oj2WXK7qZWFUwh1s6RADg9nQXsKEXRR8DKIrgg_uAOm2E9o3PAsz9i1n8WHI/s1600/51.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrBl07eVzVT1E1LjK7g3OpT0gLWHPsvlqsP-_RQVjpgEbZgsEJPeZjKrUM-URzURdprBUvguKn7sBhTf4Oj2WXK7qZWFUwh1s6RADg9nQXsKEXRR8DKIrgg_uAOm2E9o3PAsz9i1n8WHI/s320/51.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmmr5LfkcjoiBLQbYf02-yC-erW0N5j2eRdfumXsTeJ49PeCPQWXSYyxpJ2gDi1So58rfOL-W3CNMM0jVgbfOEwEk9f944TuUZet8gs0RFKm4KFj7S2denU2wLX4_soul_N7NoSTwyt58/s1600/53.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmmr5LfkcjoiBLQbYf02-yC-erW0N5j2eRdfumXsTeJ49PeCPQWXSYyxpJ2gDi1So58rfOL-W3CNMM0jVgbfOEwEk9f944TuUZet8gs0RFKm4KFj7S2denU2wLX4_soul_N7NoSTwyt58/s320/53.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7spg0zFjmpaLKvoL1MI9FE87oxlNFZfvcqrflCVP-luy42DA03bqFvoOs9cEOFtp396KrnwV8c3KYPS-p07McVMDCGwxcCdzSjcjgK-hmqT_Tzpx-p9QE3gOLl37iyuytGcN1SVHTB98/s1600/54.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7spg0zFjmpaLKvoL1MI9FE87oxlNFZfvcqrflCVP-luy42DA03bqFvoOs9cEOFtp396KrnwV8c3KYPS-p07McVMDCGwxcCdzSjcjgK-hmqT_Tzpx-p9QE3gOLl37iyuytGcN1SVHTB98/s320/54.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjLtUhhKTzxpgMUoRYHKne8Oz2ca3XCsOvRUV4AWq1bp6yhh5k4UDJNqe7Eukk8f6FOIiUng2XZnGfbTTTl62qijDEJ6xGo2tzr6WYajTXoalSdJWQiSXkm2aCPOabYnWt8muJzBWGrk/s1600/finiq-phoinike3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjLtUhhKTzxpgMUoRYHKne8Oz2ca3XCsOvRUV4AWq1bp6yhh5k4UDJNqe7Eukk8f6FOIiUng2XZnGfbTTTl62qijDEJ6xGo2tzr6WYajTXoalSdJWQiSXkm2aCPOabYnWt8muJzBWGrk/s320/finiq-phoinike3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="http://eparxiaalikou.blogspot.gr/2013/09/h.html" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
<div style="clear: both;">
</div>
</div>
<div class="post-footer">
<div class="post-footer-line post-footer-line-1">
<span class="post-author vcard"></span> <span class="post-timestamp"></span> <span class="reaction-buttons"></span> <span class="post-comment-link"></span> <span class="post-backlinks post-comment-link"></span> <span class="post-icons"></span> <br />
<div class="post-share-buttons goog-inline-block">
</div>
</div>
<div class="post-footer-line post-footer-line-2">
<span class="post-labels"></span> </div>
<div class="post-footer-line post-footer-line-3">
<span class="post-location"></span> </div>
</div>
</div>
<div class="comments" id="comments">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="comments"></a></div>
</div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div class="placeinfo-row" id="place-description">
<br /></div>
<div class="placeinfo-row" id="place-description">
Η αρχαιοτάτη πόλη της Ηπείρου, η οποία σήμερα βρίσκεται εντός των συνόρων του αλβανικού κράτους δεν έχει αποκαλύψει ακόμα την πραγματική ιστορία της από τους πρώιμους χρόνους και ακόμα περισσότερο στην εποχή που άκμαζε οικονομικά και διοικητικά σε όλη την περιοχή.<br />
<br />
Ο Πολύβιος είναι από τους πρώτους αρχαίους έλληνες ιστορικούς που αναφέρεται ότι οι Ηπειρώτες όρισαν τη Φοινίκη ως πρωτεύουσα του Κοινού των Ηπειρωτών το έτος 234 π.Χ. επειδή ήταν η πιο πλούσια και η πιο οχυρωμένη πόλη.<br />
<br />
Ηταν η περίοδος που ο θεσμός της βασιλείας δεν ήταν ισχυρός στην ΄Ηπειρο εκτός από την περίοδο που βασίλεψε ο Πύρρος (295-272 π.Χ.), βάλλεται από την επίδραση των αντιμοναρχικών αντιλήψεων που διαδόθηκαν και απέκτησαν μεγαλύτερο πολιτικό βάρος με την επέκταση των δύο μεγάλων Συμπολιτειών, της Αιτωλικής και της Αχαϊκής.<br />
<br />
<br />
Το έτος 231 π.Χ. οι Μολοσσοί μαζί με άλλους Ηπειρώτες κατήργησαν τη βασιλεία, σκοτώνοντας τη Διηδάμεια, κόρη του Πύρρου Β΄.<br />
<br />
Μετά την κατάλυση της μοναρχίας η ΄Ηπειρος έγινε Κοινόν, δηλαδή, ομόσπονδο κράτος που συνένωνε «έθνη» με κοινούς δεσμούς, λατρείας, φυλετικούς, οικονομικούς, ασφαλείας, κατά το πρότυπο κυρίως των Αιτωλών και των Αχαϊών. Συγχρόνως οι Μολοσσοί έχασαν τελείως την ηγετική θέση που είχαν απέναντι στα δύο άλλα ηπειρωτικά φύλα, στους Χάονες και τους Θεσπρωτούς.<br />
<br />
΄Ετσι έγινε πρωτεύουσα η Φοινίκη, στην περιοχή των Χαόνων. Εκεί είχαν την έδρα τους οι αρχές του Κοινού και γίνονταν οι γενικές συνελεύσεις. Γι΄ αυτό η επίσημη ονομασία του Κοινού ήταν «Κοινόν των Ηπειρωτών των περί Φοινίκης».<br />
<br />
Η οργάνωση της νέας πολιτειακής αρχής των Ηπειρωτών ήταν η εξής: την ανώτατη εξουσία ασκούσε η γενική συνέλευση. Υπήρχε Βουλή («συνέδριον»), στην οποία τη σπουδαιότερη θέση κατείχε ο «γραμματεύς».<br />
<br />
Ανώτατοι άρχοντες ήταν οι τρεις στρατηγοί, οι οποίοι εκλέγονταν ένας από τα τρία κυριότερα φύλλα, τους Μολοσσούς, τους Χάονες και τους Θεσπρωτούς, και ο «΄Ιππαρχος». Επίσης υπήρχε και ένας άλλος άρχων που έφερε τον τίτλο «προστάτης των Μολοσσών», κατάλοιπο παλαιού αξιώματος στους Μολοσσούς για να περιορίζει τη δύναμη του βασιλέως.<br />
<br />
Ο προστάτης είχε αρμοδιότητα να συγκαλεί και να διευθύνει τη γενική συνέλευση των Ηπειρωτών. Την διακυβέρνηση του Κοινού λοιπόν, ασκούσαν τρεις στρατηγοί, από τους οποίους ο ένας ήταν και ο επώνυμος άρχων, ο ίππαρχος, ο γραμματεύς της Βουλής και ο προστάτης.΄Ολοι αυτοί εκλέγονταν με ετήσια θητεία από τη γενική συνέλευση, η οποία απεφάσιζε και τα περί ειρήνης και πολέμου ή περί συνάψεως συμμαχιών και διεξαγωγής των πιο σημαντικών δικών.<br />
<br />
Παρά την εσωτερική οργάνωση του Κοινού, δεν έγινε δυνατή η εξάπλωσή του σε όλη την ΄Ηπειρο, διότι άλλα ηπειρωτικά φύλα δεν μετείχαν, όπως οι Αθαμάνες και οι Κασσωπαίοι. Εξάλλου το «Κοινόν» ήταν ουσιαστικά εξάρτημα του Μακεδονικού βασιλείου και αυτό φάνηκε κατά τον ανταγωνισμό Μακεδονίας και Ρώμης, όταν οι Ηπειρώτες τάσσονται υπέρ των Μακεδόνων. Κατά την πανελλήνιο συμμαχία η οποία ανανεώθηκε από τον Αντίγονο τον Δώδωνα οι Ηπειρώτες αναφέρονται ως Μακεδόνες. Επίσης όταν επί Φιλίππου Ε΄ άρχισαν να διεξάγονται οι πόλεμοι μεταξύ Μακεδόνων και Ρωμαίων οι Ηπειρώτες ετάχθηκαν υπέρ των πρώτων και προσπάθησαν τη συνδιαλλαγή των αντιπάλλων. </div>
<div class="advertising-mobile" id="afterContentAdv">
</div>
<div class="placeinfo-row placeinfo-additional nested-objects">
</div>
<div>
<b>Κοντινές πόλεις:</b> <span class="city">Άγιοι Σαράντα</span>, <span class="city">Ιωάννινα</span>, <span class="city">Αυλώνα</span> </div>
<div>
<b>Συντεταγμένες: </b> 39°54'31"N 20°3'43"E</div>
<div>
<a href="http://wikimapia.org/13369638/el/%CE%A6%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-44862722036855655522016-05-26T09:05:00.000-07:002016-05-26T09:05:06.260-07:00Αστέρες της Φωτιάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqBOHJZtqi3MEhdoCZ5aOojo9CHwkHtqwEwUhMrfnphB3zmDUrFVWLFAqVwhGjgE7iCJmiLu_mftdZWtf020a0_Sjyp2hkVKIKPABB3hw7IKoRCzkMIbGhq5YXEtUOM2I6kZD9rAschaFy/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqBOHJZtqi3MEhdoCZ5aOojo9CHwkHtqwEwUhMrfnphB3zmDUrFVWLFAqVwhGjgE7iCJmiLu_mftdZWtf020a0_Sjyp2hkVKIKPABB3hw7IKoRCzkMIbGhq5YXEtUOM2I6kZD9rAschaFy/s320/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D.png" width="320" /></a></div>
<h2 style="text-align: center;">
<span style="color: #252525; font-family: sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Η Καρδιά του Σκορπιού</span></span></h2>
<h2 style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;"> Άργος, Αίγινα, Δελφοί, Κόρινθος, Αθήνα</span></h2>
<span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Ο </span><b style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Αντάρης</b><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">, γνωστός και διεθνώς ως </span><b style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Antares</b><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">, είναι ο φωτεινότερος </span><span style="color: #0b0080; font-family: sans-serif;"><span style="background: none rgb(255, 255, 255); font-size: 14px; line-height: 22.4px;">αστέρας</span></span><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;"> (δηλαδή με το μικρότερο </span><span style="color: #0b0080; font-family: sans-serif;"><span style="background: none rgb(255, 255, 255); font-size: 14px; line-height: 22.4px;">φαινόμενο μέγεθος</span></span><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">) στον αστερισμό</span><span style="color: #0b0080; font-family: sans-serif;"><span style="background: none rgb(255, 255, 255); font-size: 14px; line-height: 22.4px;">Σκορπιό</span></span><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">, ο </span><b style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">άλφα (α) Σκορπίου</b><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">, και ένας από τους φωτεινότερους στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού, ο </span><span style="color: #0b0080; font-family: sans-serif;"><span style="background: none rgb(255, 255, 255); font-size: 14px; line-height: 22.4px;">15ος ή 16ος σε φωτεινότητα απλανής ολόκληρης της ουράνιας σφαίρας</span></span><span style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px;">.</span><br />
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Το όνομα προέρχεται από τη <i>Σύνταξιν</i> («<span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Αλμαγέστη</span></span>») του <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Πτολεμαίου</span></span> και γενικώς <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">ετυμολογείται</span></span> από τις λέξεις «αντί» και «Άρης», δηλαδή «αντικαταστάτης του Άρη» ή «αντίζηλος του Άρη», μία αναφορά στο παρόμοιο χρώμα και φαινόμενο μέγεθος των δύο ουράνιων σωμάτων. Από αυτή την αιτία εξάλλου οι <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">αστρολόγοι</span></span> θεωρούσαν τον Σκορπιό τον «οίκο» αυτού του πλανήτη και τον θεό του πολέμου τον «φρουρό» του.</div>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις: Ο Grotius έγραψε ότι η λέξη σημαίνει «<span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">νυχτερίδα</span></span>» (<i>Vespertilio</i>), επικαλούμενος τον <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Σοφοκλή</span></span>. Ο Bayer, από παραγραφή εκ του <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Ησυχίου</span></span> γράφει <i><b>«Αντάρτης»</b></i> και <b>Tyrannus</b>. Από αυτό ο <span style="color: #a55858;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Καίσιος</span></span> εμπνεύσθηκε το επίθετο <i>insidiata</i> («ενεδρεύων») για όλο τον αστερισμό.</div>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Ο Βρετανός αρχαιολόγος του 19ου αι. Francis Cranmer Penrose αναφέρει τους εξής προκλασικούς αρχαίους ελληνικούς ναούς ως προσανατολισμένους σε σχέση με την ανατολή ή τη δύση του Αντάρη κατά την <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">εαρινή ισημερία</span></span> :</div>
<ul style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; list-style-image: url("data:image/svg+xml,%3C%3Fxml%20version%3D%221.0%22%20encoding%3D%22UTF-8%22%3F%3E%0A%3Csvg%20xmlns%3D%22http%3A%2F%2Fwww.w3.org%2F2000%2Fsvg%22%20version%3D%221.1%22%20width%3D%225%22%20height%3D%2213%22%3E%0A%3Ccircle%20cx%3D%222.5%22%20cy%3D%229.5%22%20r%3D%222.5%22%20fill%3D%22%2300528c%22%2F%3E%0A%3C%2Fsvg%3E%0A"); margin: 0.3em 0px 0px 1.6em; padding: 0px; text-align: left;">
<li style="margin-bottom: 0.1em;">Το Ηραίο του Άργους, περί το 1760 π.Χ.</li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;">Το πρώτο <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Ερεχθείο</span></span> των Αθηνών, το 1070 π.Χ.</li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;">Ερεχθείο της <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Κορίνθου</span></span>, το 770 π.Χ.</li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;">Ο πρώτος ναός του Απόλλωνα στους <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Δελφούς</span></span>, ξαναχτισμένος με αυτόν τον προσανατολισμό περί το 630 π.Χ.</li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;">Ναός του Δία στην <span style="color: #0b0080;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Αίγινα</span></span>, περί το 630 π.Χ.</li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;"><span style="line-height: 22.4px;">ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ</span></li>
<li style="margin-bottom: 0.1em;"><span style="line-height: 22.4px;"><br /></span></li>
</ul>
<div>
<span style="color: #252525; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;"><b>Πλούτων αντί του Άρη</b></span></span></div>
<div>
<span style="color: #252525; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 22.4px;"><b>Οι Φύλακες του Ουρανού:</b></span></span></div>
<div>
Ο Αντάρης, το 15ο λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό, ήταν από τα τέσσερα <i>Βασιλικά Αστέρια</i> των αρχαίων Περσών (τα άλλα τρία ήταν ο Aldeberan, o Regulus και ο Formalhaut)</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-63338912012827446992016-05-25T03:31:00.000-07:002016-05-25T03:31:48.896-07:00Παιγνίδια για Φίλους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfDevswBH_11ONqyfAyX2zh_ulbDW5DRouOvqk-gYn3uWuXP-owQ81g8u0BdL_KTur2HsiJWdxM1PUsqcE09Y3Cfuf6ZRk7kHbjDZX18VxIAHPathGObMMswZ1hAI79EgX7E3XJFhpDlmC/s1600/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2593%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfDevswBH_11ONqyfAyX2zh_ulbDW5DRouOvqk-gYn3uWuXP-owQ81g8u0BdL_KTur2HsiJWdxM1PUsqcE09Y3Cfuf6ZRk7kHbjDZX18VxIAHPathGObMMswZ1hAI79EgX7E3XJFhpDlmC/s400/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%2599%25CE%2593%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2591.jpg" width="298" /></a></div>
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin-bottom: 13px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<b>ΘΕΩΡΙΕΣ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ</b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin-bottom: 13px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Κάθε δύο μήνες ένα αντικείμενο αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στους επισκέπτες του Εθνικού αρχαιολογικού Μουσείου και ξεδιπλώνει την άγνωστη ιστορία του. Το Αθέατο Μουσείο είναι η επιτυχημένη δράση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου που προβάλλει επιλεγμένες αρχαιότητες από τον κόσμο των αποθηκών.</div>
<div class="wp-caption alignleft" id="attachment_137973" style="background: rgb(252, 252, 252); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #222222; float: left; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin: 0px 10px 15px 0px; max-width: 100%; padding: 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 366px;">
<a href="http://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2016/05/%CE%95%CE%B9%CE%BA.1-paiktes.jpg" rel="attachment wp-att-137973" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #1e73be; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="OLYMPUS DIGITAL CAMERA" class="wp-image-137973 " height="476" sizes="(max-width: 356px) 100vw, 356px" src="http://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2016/05/%CE%95%CE%B9%CE%BA.1-paiktes.jpg" srcset="http://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2016/05/Εικ.1-paiktes-768x1026.jpg 768w, http://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2016/05/Εικ.1-paiktes-766x1024.jpg 766w, http://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2016/05/Εικ.1-paiktes.jpg 1710w" style="border: none; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="356" /></a><div class="wp-caption-text" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #6c6c6c; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; line-height: 1.615; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πήλινο σύμπλεγμα παικτών, 1ος αι. μ.Χ.(ΕΑΜ 4200)</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin-bottom: 13px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μετά από τα οκτώ θαυμάσια αντικείμενα που ήρθαν στο φως της έκθεσης έως τώρα, το Αθέατο Μουσείο υποδέχεται «ένα παιχνίδι για φίλους». Πρόκειται για ένα πήλινο σύμπλεγμα δύο ανδρών και μιας γυναίκας, που είναι απασχολημένοι με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι τύχης και στρατηγικής. Το «παιχνίδι για φίλους» αναδύθηκε την Τρίτη 24 Μαΐου στην «αίθουσα του βωμού» (αιθ.34) για να παραμείνει εκεί ως την Κυριακή 24 Ιουλίου 2016.<br style="box-sizing: border-box;" />Στις 10 και 17 Ιουνίου, ημέρα Παρασκευή και στις 12 Ιουνίου και 17 Ιουλίου, ημέρα Κυριακή, ώρα 13.00, αρχαιολόγοι του Μουσείου υποδέχονται τους επισκέπτες στο χώρο της έκθεσης και συνομιλούν μαζί τους για τα και για την αιώνια ανάγκη των ανθρώπων να συνάπτουν και να ενισχύουν δεσμούς φιλίας, σε στιγμές ανάπαυλας και ευχαρίστησης.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin-bottom: 13px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Για την παρακολούθηση της παρουσίασης είναι απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.<br style="box-sizing: border-box;" />Τηλ. Επικοινωνίας: 213 214 4891</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: helvetica; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 22.61px; margin-bottom: 13px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.athina984.gr/2016/05/24/archea-pechnidia-tychis-ke-stratigikis-apo-to-ethniko-archeologiko-mousio/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-83856366791269243742016-05-16T10:15:00.003-07:002016-05-16T10:15:33.294-07:00Όταν δυο άνθρωποι ενωμένοι περπατούνε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="tab" id="t1">
<b><br /></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJh4BEgfUMqYaM7YdaH-SUO1dpkm2EZqw2Iq7hZK1qEn3gOYNsDOxP4VSrN8UAuFvACxKlwv-qpHl6MP9BCOxT_hzy2Pvk9KPNj-aqW1O6c9QBUHcYdhtHtjAgr8fOTnh3Tch1_KGe-zqB/s1600/%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D+15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJh4BEgfUMqYaM7YdaH-SUO1dpkm2EZqw2Iq7hZK1qEn3gOYNsDOxP4VSrN8UAuFvACxKlwv-qpHl6MP9BCOxT_hzy2Pvk9KPNj-aqW1O6c9QBUHcYdhtHtjAgr8fOTnh3Tch1_KGe-zqB/s400/%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D+15.jpg" width="400" /></a></div>
<b><br /></b>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο Αριστοτέλης περί φιλίας</b></div>
<b><br /></b>
<i>Μτφρ. Β. Μοσκόβης. 1993. Αριστοτέλους Ηθικά Νικομάχεια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.</i><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><i>Τα είδη της φιλίας) Η φύση της φιλίας</i></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"></span><br />
<blockquote style="background: url("../graphics/bg_blockquote.gif") 0px 5px no-repeat rgb(255, 255, 255); color: #747474; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; padding-left: 35px;">
Μετά την εξέταση των δύο ειδών της αρετής, της <i style="font-family: 'Lucida Grande', 'Palatino Linotype', 'Times New Roman', serif; font-size: 15.4px;">ἠθικῆς</i> και της <i style="font-family: 'Lucida Grande', 'Palatino Linotype', 'Times New Roman', serif; font-size: 15.4px;">διανοητικῆς</i> (βιβλία Β´–Ζ´), ο Αριστοτέλης στο Η´ βιβλίο τόνισε ότι η έλλειψη εγκράτειας (η <i style="font-family: 'Lucida Grande', 'Palatino Linotype', 'Times New Roman', serif; font-size: 15.4px;">ἀκρασία</i> ) συμπεριλαμβάνεται σε ό,τι πρέπει να αποφεύγει ο άνθρωπος, ενώ έκανε λόγο και για την ηδονή. Από την αρχή του Θ´ βιβλίου περνά στο θέμα της φιλίας.</blockquote>
<div class="page" id="p00">
Μετά τα παραπάνω μας, καλό είναι να εξετάσουμε το ζήτημα της φιλίας.
Γιατί αυτή είναι αρετή ή τουλάχιστον συγγενεύει με την αρετή κι είναι
ακόμη αναγκαιότητα για τη ζωή. (5) Γιατί κανένας δεν θα ήθελε να ζει
χωρίς φίλους κι αν ακόμη είχε στη διάθεσή του όλα τ' άλλα αγαθά. (Κι οι
πλούσιοι ακόμη, οι άρχοντες κι οι δυνάστες έχουν, καθώς φαίνεται, πάνω
από κάθε άλλον) ανάγκη από φίλους. Γιατί τι θα τους εχρησίμευε να είναι
γεμάτοι αγαθά, αν αφαιρούσε απ' αυτούς την ενεργητική εκείνη δράση, που
απευθύνεται στους φίλους και γι' αυτό είναι πάρα πολύ αξιέπαινη; Ή πώς
θα ήταν δυνατό να διατηρούνται και να διασώζονται τόσα αγαθά χωρίς
φίλους; (10) Αφού όσο πιο πολλά είναι αυτά τόσο πιο δύσκολη είναι η
φύλαξή τους). Στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες οι φίλοι θεωρούνται
το μοναδικό καταφύγιο. Στους νέους η φιλία προσφέρει τη βοήθειά της για
ν' αποφεύγουν τα σφάλματα. Στους ηλικιωμένους την φροντίδα και εκείνο
που τους λείπει ένεκα της αδυναμίας τους και τους άνδρες που είναι στην
ακμή της ηλικίας τους τούς παρακινεί να κάμνουν ωραίες πράξεις. <br />
(15) «Όταν δυο άνθρωποι ενωμένοι περπατούνε». <br />
Γιατί μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ικανοί να αντιλαμβάνονται τα
πράγματα και πράττουν σχετικά. Το συναίσθημα της φιλίας φαίνεται πως
υπάρχει μέσα σ' αυτόν που εγέννησε απέναντι εκείνου που γεννήθηκε, όχι
μονάχα στους ανθρώπους, μα και στα πουλιά και στα περισσότερα ζώα, στα
άτομα του ίδιου είδους μεταξύ τους, (20) κυρίως όμως στους ανθρώπους,
γι' αυτό και απονέμουμε έπαινο στους φιλανθρώπους. [Ο μεταφραστής δε
μεταφράζει τμήμα του κειμένου] Η φιλία φαίνεται ότι διατηρεί και τις
πόλεις και ότι απασχολεί τους νομοθέτες περισσότερο από τη δικαιοσύνη.
Γιατί η ομόνοια φαίνεται να συγγενεύει με την φιλία (25) κι αυτήν
αποζητούν όσο μπορούν περισσότερο, ενώ προσπαθούν ν' απομακρύνουν την
διχόνοια που είναι εχθρός της φιλίας. Εκτός απ' αυτά, όταν οι άνθρωποι
συνδέονται ανάμεσά τους με φιλικούς δεσμούς, δεν υπάρχει ανάγκη
δικαιοσύνης, αλλά και δίκαιοι να είναι, και πάλι έχουν ανάγκη της
φιλίας, και φαίνεται πως η υπέρτατη δικαιοσύνη, βρίσκεται ανάμεσα στους
φίλους. Η φιλία δεν είναι μονάχα αναγκαία, αλλά και ωραία. (30)
Επαινούμε εκείνους που αγαπούν την φιλία και φαίνεται πως από τα
τιμητικά πλεονεκτήματα είναι το να έχει κανείς πολλούς φίλους. Και
μερικοί μάλιστα νομίζουν πως το να είναι κανείς ηθικός άνθρωπος και
πιστός φίλος είναι ένα και το αυτό. <br />
Γεννιούνται πολλές απορίες σχετικά με τη φιλία. Άλλοι τη νομίζουν σαν
ομοιότητα και τους φίλους όμοιους γι' αυτό και η παροιμία «ο όμοιος
έλκεται προς τον όμοιο», κι «ο κολιός πηγαίνει στον κολιό» και τα
παρόμοια. (35) Αντίθετα άλλοι λένε ότι όλοι οι τέτοιοι συμπεριφέρονται ο
ένας στον άλλο όπως οι κεραμείς. [1155b] Και για το ζήτημα αυτό
αναζητούν κάτι ανώτερο και πιο φυσικό. Ο Ευριπίδης λέει σχετικά ότι η
ξερή γη ποθεί τη βροχή, ο μεγαλόπρεπος ουρανός, όταν είναι γεμάτος βροχή
κατέχεται από τον πόθο να χυθεί στη γη. Ο Ηράκλειτος παρατηρεί ότι το
ωφέλιμο γεννιέται από το αντίθετο, (5) η ωραιότερη αρμονία από την
αντίθετη και ότι όλα προέρχονται από την Έριδα. Αντίθετα άλλοι
(φιλόσοφοι) και κυρίως ο Εμπεδοκλής, παραδέχονται ότι το όμοιο έχει τάση
να ενωθεί με το όμοιο. <br />
Από τις απορίες αυτές ας αφήσουμε για πιο ύστερα τις σχετικές με τη
φυσική πλευρά των πραγμάτων, γιατί είναι ξένα προς το θέμα της τωρινής
μελέτης μας και ας εξετάσουμε όσες αναφέρονται στη φύση του ανθρώπου. [Ο
μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] (10) Ας εξετάσουμε, π.χ.,
αν η φιλία υπάρχει ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους, αν μπορεί να
υπάρχει ανάμεσα σε διεστραμμένα άτομα, και τέλος, αν υπάρχει ένα είδος
φιλίας ή πολλά είδη της. Γιατί όσοι παραδέχονται, ότι υπάρχει ένα μονάχα
είδος, για τον λόγο ότι παρατηρούμε ένα μείζον κι ένα έλασσον σ' αυτήν,
στηρίζουν τη γνώμη τους σ' ένα όχι ισχυρό γνώρισμα. (15) Υπάρχουν
πράγματα διαφορετικά ως προς το είδος που παρουσιάζουν διάφορους
βαθμούς. Γι' αυτά μιλήσαμε ήδη προηγουμένως. <br />
Ίσως να ήταν δυνατό να ξεκαθαρίσουμε το παρόν ζήτημα, αν μάθουμε
πρώτα τι είναι άξιο αγάπης. Γιατί δεν αγαπούμε χωρίς εξαίρεση το καθετί,
αλλά μονάχα το αξιαγάπητο, και τέτοιο είναι το αγαθό, το ευχάριστο και
το χρήσιμο. (20) Όμως, χρήσιμο φαίνεται πως είναι εκείνο, με το οποίο
δημιουργείται κάποιο αγαθό ή ηδονή. Έτσι σκοπός είναι μονάχα το αγαθό ή
το ευχάριστο. Μα οι άνθρωποι αγαπούν το αγαθό αυτό καθ' αυτό ή ό,τι
είναι μόνο αγαθό σχετικό μ' αυτούς; Γιατί οι δυο αυτές απόψεις του
αγαθού είναι αντίθετες κάποτε η μια με την άλλη. Αυτό συμβαίνει όσον
αφορά το ευχάριστο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο καθένας αγαπά ό,τι είναι
αγαθό για τον εαυτό του, ότι απολύτως αγαθό είναι το ευχάριστο και ότι
αγαθό είναι για τον κάθε άνθρωπο ό,τι είναι ευχάριστο σ' αυτόν. (25)
Όμως ο καθένας δεν αγαπά ό,τι είναι στην πραγματικότητα αγαθό, αλλά ό,τι
φαίνεται σαν τέτοιο. Αυτό όμως δεν έχει σημασία, και μπορούμε να πούμε
ότι ευχάριστο είναι ό,τι φαίνεται αγαθό. <br />
Ώστε υπάρχουν τρία πράγματα για τα οποία αγαπούν οι άνθρωποι. Η αγάπη
στα άψυχα αντικείμενα δεν ονομάζεται φιλία, γιατί δεν υπάρχει αμοιβαία
αγάπη, ούτε θέληση να παρέχουμε την εύνοιά μας σ' αυτά. Θα ήταν
πραγματικά γελοίο να ευεργετούμε το κρασί· (30) το πολύ θέλουμε να το
διατηρούμε για να το έχουμε. Αλλά στον φίλο ευχόμαστε το αγαθό γι' αυτόν
μονάχα. Κι αυτόν που εύχεται μ' αυτόν τον τρόπο το αγαθό ονομάζουμε
«εύνουν», κι αν ακόμη δεν συμβαίνει το αυτό από εκείνον στον οποίο
απευθύνεται η εύνοια. Γιατί η φιλία συνίσταται μονάχα στην αμοιβαία
εύνοια. Ή μήπως να προσθέσουμε και το ότι η φιλία δεν πρέπει να μένει
μυστική; (35) Πολλοί είναι ευμενείς απέναντι ανθρώπων, που δεν είδαν
ποτέ αλλά θεωρούν ενάρετους και χρήσιμους, [1156a] και ίσως κι οι
δεύτεροι να διαπνέονται απέναντι των πρώτων από το ίδιο αμοιβαίο
συναίσθημα. Έτσι οι πρώτοι θα είναι ευμενείς στους δεύτερους και
αντιθέτως. Αλλά πώς θα ήταν δυνατό να τους ονομάσει κανείς φίλους,
εφόσον αγνοούν την αμοιβαιότητα των φιλικών διαθέσεών τους; Επομένως η
φιλία δεν απαιτεί μόνον αμοιβαίες καλές διαθέσεις, αλλά και το να ποθεί
κανείς τα αγαθά για τους φίλους του, χωρίς η αμοιβαία αυτή φιλική
διάθεση να είναι κρυφή, (5) κι αυτό για τους λόγους που εκθέσαμε
προηγουμένως.<br />
<b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">Τα είδη της φιλίας) Τα αίτια της φιλίας – Τα τρία είδη της – Η τέλεια φιλία και οι απομιμήσεις της</b><br />
<b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"></b><br />
<a name='more'></a><b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b><br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Επειδή τα είδη της φιλίας είναι διαφορετικά κατά το είδος, κι οι συμπάθειες κι οι φιλίες μας επίσης είναι διαφορετικές. Υπάρχουν τρία είδη φιλίας ισάριθμα με τις ιδιότητες των πραγμάτων που είναι αξιαγάπητα. Στο καθένα απ' αυτά υπάρχει αμοιβαιότητα, που δεν διαφεύγει την προσοχή μας. Όσοι, λοιπόν, αγαπούν ο ένας τον άλλο ποθούν το αγαθό ο ένας για τον άλλο και σύμφωνα με την φύση των συναισθημάτων τους. (10) Έτσι αυτοί που αλληλοαγαπιούνται για ωφέλεια, που μπορούν να κερδίσουν από τη φιλία τους, δεν αγαπιούνται για τον εαυτό τους, αλλά επειδή ελπίζουν ν' απολαύσουν κάποιο αγαθό ο ένας από τον άλλο. Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που αγαπούν αυτούς που τους προκαλούν ευχαρίστηση. Γιατί αυτοί δεν αγαπούν τους πνευματώδεις σαν τέτοιους αλλά επειδή βρίσκουν ευχαρίστηση κοντά τους. Όσοι αγαπούν από συμφέρον, αγαπούν για χάρη του δικού τους εαυτού. (15) Αυτοί που αγαπούν για ευχαρίστησή τους, αγαπούν για εκείνο που είναι γι' αυτούς ευχάριστο. Για να μιλήσουμε σύντομα δεν αγαπούν τον φίλο τους, επειδή είναι φίλος τους, αλλά σύμφωνα με το μέτρο, που ανάλογα τους είναι χρήσιμος σ' αυτούς. Τέτοιες φιλίες είναι τυχαίες, γιατί σύμφωνα μ' αυτές, εκείνοι που αγαπιούνται δεν αγαπιούνται για εκείνο που είναι αυτοί οι ίδιοι, αλλά εφόσον άλλοι προσφέρουν κάποιο αγαθό, κι οι άλλοι κάποια ευχαρίστηση. Οι τέτοιας λογής φιλίες διαλύονται εύκολα, (20) αφού τα πρόσωπα που αγαπιούνται δεν είναι πια τα ίδια. Γιατί, όταν δεν είναι πια χρήσιμα ή ευχάριστα παύουν ν' αγαπιούνται. Εκτός απ' αυτό, και το ίδιο το χρήσιμο μεταβάλλεται, είναι δηλαδή κάθε φορά άλλο. Ώστε, όταν εξαφανίζεται ο λόγος που συγκρατεί τον φιλικό δεσμό, εξαφανίζεται μαζί του κι η φιλία, γιατί καθορίζεται η φιλία από αυτόν το λόγο μονάχα. Τέτοιας λογής φιλία συναντούμε περισσότερο στους γέρους (25) (επειδή σ' αυτήν την ηλικία επιζητείται το ευχάριστο λιγότερο από το ωφέλιμο). Ακόμη την συναντούμε στους ώριμους ανθρώπους και στους νέους εκείνους που επιδιώκουν το συμφέρον τους. Οι τέτοιοι δεν επιδιώκουν να ζουν μαζί, και κάποιοι μάλιστα δεν είναι ευχάριστοι ο ένας στον άλλο, ούτε χρειάζονται φιλικές σχέσεις, αφού δεν προσπορίζονται απ' αυτούς ωφέλεια και είναι τόσο ευχάριστοι μεταξύ τους, (30) όσο τους κάμνουν να ελπίζουν ότι μπορούν ν' απαιτήσουν κάποιο αγαθό οι πρώτοι από τους δεύτερους. Στο είδος αυτό της φιλίας ανήκει κι η φιλοξενία. Η φιλία των νέων φαίνεται να βασίζεται στην ηδονή, αφού η ζωή τους εξουσιάζεται από το πάθος που ζουν για την απόλαυση και το παρόν. Αλλά όταν περνά η ηλικία, κι αυτές οι απολαύσεις μεταβάλλονται. (35) Γι' αυτό και οι φιλίες των νέων πραγματοποιούνται και διαλύονται γρήγορα, γιατί, όταν μεταβάλλονται οι ορέξεις, μεταβάλλεται μαζί κι η φιλία τους. [1156b] Γρήγορα οι νεανικές τέρψεις μεταβάλλονται. Άλλωστε οι νέοι είναι πολύ επιρρεπείς στον έρωτα, αφού αυτό το συναίσθημα το εξουσιάζει το πάθος κι η ηδονή. Γι' αυτό ερωτεύονται και παύουν να ερωτεύονται γρήγορα και κατά το διάστημα μιας μονάχα ημέρας πολλές φορές ερωτεύονται και ξαναερωτεύονται. Και εφόσον ο έρωτας συνεχίζεται, ποθούν να βρίσκονται με το πρόσωπο που αγαπούν και να ζουν μαζί του, (5) γιατί η διάθεση αυτή ανταποκρίνεται με το είδος της φιλίας που συναισθάνονται.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τέλεια είναι η φιλία των αγαθών και ως προς την αρετή όμοιων ανθρώπων, γιατί αυτοί επιθυμούν τα αγαθά οι μεν για τους δε, εφόσον είναι αγαθοί και αυτοί καθ' εαυτούς τέτοιοι. Φίλοι στην κυριολεκτική σημασία της λέξεως είναι όσοι επιθυμούν το αγαθό για τους φίλους των (10) (γιατί τους διαπνέει το συναίσθημα της φιλίας αυτό καθ' εαυτό και όχι ανάλογα με τα γεγονότα). Γι' αυτό διατηρείται ανάμεσά τους η φιλία, εφ' όσον είναι αγαθοί και η αρετή τους είναι μόνιμη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Στις τέτοιες φιλικές σχέσεις ο καθένας από τους δυο φίλους είναι αγαθός και αυτός καθ' εαυτόν και για το φίλο του. Γιατί οι ενάρετοι είναι απόλυτα αγαθοί και χρήσιμοι ο ένας για τον άλλο, και ομοίως και ευχάριστοι, (15) αφού οι ηθικοί άνθρωποι αξίζουν να αρέσουν απολύτως και να είναι και μεταξύ τους ευχάριστοι. Γιατί ο καθένας απ' αυτούς βρίσκει απόλαυση στις πράξεις του ή σε συγγενικές πράξεις, και οι πράξεις των ενάρετων ανθρώπων είναι οι ίδιες ή όμοιες μεταξύ τους. Η τέτοια φιλία είναι δικαιολογημένη και σταθερή, επειδή συγκεντρώνει όσα πρέπει να υπάρχουν ανάμεσα στους φίλους. Γιατί κάθε φιλία στηρίζεται σε κάποιο αγαθό ή σε κάποιαν απόλαυση, (20) είτε απόλυτα είτε σχετικά με το αγαπημένο πρόσωπο και προϋποθέτει και κάποιαν ομοιότητα. Λοιπόν, σ' αυτήν την φιλία υπεισέρχονται όλα τα στοιχεία, για τα οποία μιλήσαμε, αυτά καθ' εαυτά (οι τέτοιοι φίλοι είναι όμοιοι σ' αυτό το σημείο, καθώς ακριβώς και στα υπόλοιπα) ―κι ας προσθέσουμε και το ότι το απόλυτα αγαθό είναι και το απόλυτα ευχάριστο.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Αυτά είναι αξιαγάπητα παραπάνω από κάθε άλλο. Έτσι και η φιλία και η αγάπη πρέπει να βασίζονται σ' αυτά. (25) Φυσικά οι τέτοιες φιλίες είναι σπάνιες, γιατί οι τέτοιας λογής άνθρωποι είναι λίγοι. Εξ άλλου για την σύναψη τέτοιων φιλικών δεσμών χρειάζεται πολύς καιρός και συνήθεια συμβίωσης, γιατί, σύμφωνα με την παροιμία, είναι αδύνατο να γνωρισθούν μεταξύ των οι άνθρωποι, πριν να φάνε μαζί, όπως λένε, πολύ αλάτι, ούτε είναι δυνατό να γλεντάνε και να συνάπτουν φιλικές σχέσεις, πριν να φανεί ο ένας ευχάριστος στον άλλο και κερδίσει τη συμπάθειά του. (30) Όσοι προθυμοποιούνται να συνάπτουν γρήγορα φιλικές σχέσεις, θέλουν να είναι φίλοι, αλλά δεν είναι τέτοιοι πραγματικά παρά μονάχα αν είναι συγχρόνως ο ένας για τον άλλο αξιαγάπητοι και το ξεύρουν. Γιατί μονάχα η θέληση για την φιλία γεννιέται γρήγορα, αλλά όχι η φιλία.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τέτοια είναι η αληθινή φιλία και σχετικά με τη διάρκεια και σχετικά με τα άλλα, και σύμφωνα μ' αυτήν τη φιλία ο ένας δίνει στον άλλο, (35) ως προς όλα τα αυτά και τα όμοια, όπως πρέπει να γίνεται μεταξύ φίλων. [1157a] Η φιλία η βασιζόμενη πάνω στην ευχαρίστηση είναι όμοια μ' εκείνην που αναφέραμε (γιατί και οι ενάρετοι είναι ευχάριστοι μεταξύ τους). Το ίδιο ισχύει και για τη φιλία που αποβλέπει στο χρήσιμο (αφού και οι ενάρετοι είναι χρήσιμοι ο ένας στον άλλο). Αλλά η φιλία είναι σταθερή κι ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους, που οι φιλικοί δεσμοί τους στηρίζονται στην ευχαρίστηση ή το συμφέρον, κι αυτό εφόσον ο ένας δίνει στον άλλο το ίδιο πράγμα, λ.χ. απόλαυση. (5) Η απόλαυση όμως αυτή πρέπει να είναι της ίδιας φύσης, καθώς συμβαίνει ανάμεσα στους πνευματικούς κι ευφυολόγους ανθρώπους και όχι μεταξύ ερωμένου και εραστή. Γιατί αυτοί δεν βρίσκουν στα ίδια πράγματα απόλαυση, αλλά ο ένας όταν βλέπει τον ερωμένο του, κι ο άλλος για τις περιποιήσεις του εραστή. Αλλά όταν περάσει η γοητεία της νιότης περνά και η φιλία (γιατί το πρόσωπο του ερωμένου δεν θέλει πια τον εραστή, κι αυτός παύει να περιποιείται τον ερωμένο). (10) Πολλές φορές πάλι διατηρείται η φιλία τους σε περίπτωση που η μακροχρόνια αναστροφή επιφέρει εναρμόνιση των χαρακτήρων τους γιατί μοιάζουν σιγά–σιγά οι συνήθειές τους. Εκείνοι που δεν ανταλλάσσουν στις ερωτικές τους σχέσεις ηδονή αντί ηδονής, αλλά ωφέλεια αντί ωφέλειας, είναι λιγότερο φίλοι και διατηρούν λιγότερο καιρό τη φιλία τους. Εκείνοι που για τη χρησιμότητα είναι φίλοι παύουν να είναι, μόλις πάψει να υφίσταται η αμοιβαιότητα του συμφέροντος (15) επειδή δεν είναι φίλοι ο ένας του άλλου, αλλά φίλοι εκείνου που τους παρέχει ωφέλεια.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Επομένως, για χάρη της ηδονής και του συμφέροντος είναι ενδεχόμενο να είναι φίλοι κακοί με ενάρετους ή ενάρετοι με ανήθικους ή με ανθρώπους που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και είναι φανερό, ότι μονάχα οι ενάρετοι άνθρωποι αγαπιούνται για τη δική τους ηθική υπόσταση, γιατί οι κακοί δεν βρίσκουν απόλαυση να συναναστρέφονται ο ένας τον άλλο, εκτός αν σπρώχνονται σ' αυτό από το συμφέρον. (20) Και μονάχα η φιλία των εναρέτων είναι αδιάβλητη. Γιατί δεν πιστεύει εύκολα κανείς (τις συκοφαντίες) εναντίον ενός ανθρώπου, που δοκιμάστηκε πολύν καιρό απ' αυτούς. Στην τέτοια φιλία κυριαρχεί κι η πίστη κι η βεβαιότητα ότι ο φίλος δεν θ' αδικήσει τον φίλο του και κάθε τι που απαιτεί η αληθινή φιλία. Αντίθετα, στ' άλλα της φιλίας τίποτε δεν εμποδίζει να γίνονται τέτοια.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(25) Επειδή οι άνθρωποι ονομάζουν φίλους κι αυτούς με τους οποίους συνδέονται με αμοιβαία ωφέλεια, όπως ακριβώς οι πόλεις (γιατί οι συμμαχίες συνάπτονται φανερά από συμφέρον) όπως κι εκείνους που αγαπιούνται για την απόλαυση, όπως κάμνουν τα παιδιά, ίσως θα πρέπει να ονομάσουμε κι εμείς φίλους τους τέτοιους ανθρώπους. (30) Αντίθετα θα παρουσιάσουμε πολλά είδη φιλίας, και πρώτα και κυρίως την φιλία που υπάρχει ανάμεσα σ' ενάρετους ανθρώπους, εφόσον είναι ενάρετοι, και τα υπόλοιπα είδη της φιλίας, εφόσον είναι όμοια μ' αυτή, γιατί είναι κανείς φίλος, εφόσον πρόκειται για απόκτηση κάποιου αγαθού ή όμοιου μ' αυτό, αφού και το ηδονικό είναι κι αυτό αγαθό για όσους αγαπούν τα ηδονικά πράγματα. Όμως αυτές οι δυο φιλίες δεν συνδυάζονται, ούτε συνάπτουν τα ίδια πρόσωπα φιλικούς δεσμούς για χάρη συμφέροντος κι απολαύσεως συγχρόνως, (35) αφού κάθε τι που συνδέεται γρήγορα, δεν παρουσιάζεται συχνά συνδυασμένο.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
[1157b] Επειδή η φιλία χωρίζεται σ' αυτά τα είδη, οι χυδαίοι θα είναι φίλοι για χάρη της απόλαυσης και του συμφέροντος, επειδή είναι, σχετικά με την επιδίωξη αυτών των πραγμάτων όμοιοι, κι οι ενάρετοι για χάρη αυτής της ίδιας της φιλίας, αφού αγαπιούνται σαν άνθρωποι αγαθοί. Ώστε οι αγαθοί είναι φίλοι με την κυριολεκτική σημασία της λέξεως, ενώ οι άλλοι είναι μόνο κατά τύχη και ανάλογα με τους πρώτους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(5) Κι όπως, σχετικά με την αρετή, οι πρώτοι ονομάζονται ενάρετοι καθ' έξιν, και οι άλλοι κατά ενέργεια, έτσι συμβαίνει όσον αφορά τη φιλία. Γιατί όσοι συζούν απολαμβάνει ο ένας τον άλλον και δίνουν αγαθά μεταξύ τους, ενώ εκείνοι που κοιμούνται ή ζουν χωρισμένοι σε διαφορετικά μέρη ο καθένας δεν δείχνουν με πράξεις την φιλία τους, όμως είναι διατεθειμένοι να ενεργούν φιλικά. (10) Γιατί ο τοπικός χωρισμός δεν διαλύει ολοκληρωτικά τη φιλία, αλλά μονάχα τις εκδηλώσεις της. Αν είναι όμως μακροχρόνιος, ξεχνιέται, όπως φαίνεται, και η φιλία. Απ' εδώ προήλθε κι η παροιμία:</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
«Πολλές φιλίες χάλασε ο χωρισμός των φίλων».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Ακόμη φαίνεται, ότι ούτε οι γέροι ούτε οι στριφνοί άνθρωποι είναι προσιτοί στη φιλία, (15) γιατί η απόλαυση που προσφέρουν είναι περιορισμένη, και κανείς δεν μπορεί να συναναστρέφεται πολύν καιρό θλιβερούς ή όχι ευχάριστους ανθρώπους. Γιατί η φύση φαίνεται ότι αποφεύγει πάρα πολύ το θλιβερό και κυνηγά το ευχάριστο, κι όσοι διάκεινται φιλικά μεταξύ τους, αλλά δεν συζούν, μοιάζουν περισσότερο με ανθρώπους που παρέχουν την εύνοιά τους παρά με φίλους. Γιατί τίποτε δεν χαρακτηρίζει τη φιλία περισσότερο παρά το να συζεί κάποιος με τους φίλους του. (20) Επειδή αν οι φτωχοί έχουν ανάγκη από βοήθεια, κι οι ίδιοι ακόμη οι ευνοούμενοι από την τύχη επιθυμούν τη συμβίωση, γιατί πολύ λίγο τους συμφέρει να ζουν σε απομόνωση. Όμως η συμβίωση είναι δυνατή μονάχα ανάμεσα σε πρόσωπα, που είναι μεταξύ τους ευχάριστα και βρίσκουν στα ίδια πράγματα ψυχαγωγία, όπως αποδείχνει αυτό η ανάμεσα «εταίρων» φιλία.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(25) Η πιο τέλεια φιλία είναι η φιλία ανάμεσα σε ηθικούς ανθρώπους όπως ήδη είπαμε πολλές φορές, γιατί φαίνεται ότι το αξιαγάπητο και περιπόθητο θεωρείται σαν απόλυτα αγαθό ή ευχάριστο, αλλά το άτομο νομίζει σαν τέτοιο ό,τι είναι ευχάριστο σ' αυτό, κι ο ενάρετος είναι τέτοιος για τον ενάρετο και για τους δυο λόγους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η αγάπη <i>(φίλησις)</i> μοιάζει μ' ένα αισθησιακό συναίσθημα, η φιλία με μια έξη. Γιατί η αγάπη απευθύνεται και σε άψυχα αντικείμενα, (30) ενώ η αμοιβαία αγάπη <i>(αντιφίλησις)</i> που προϋποθέτει ελεύθερη εκλογή προέρχεται από μια έξη. Εκτός απ' αυτά, επιθυμεί κάποιος τα αγαθά για τον αγαπημένο για χάρη του ίδιου, παρακινημένος σ' αυτό όχι από αισθησιακό συναίσθημα, αλλά από έξη. Εκείνος που αγαπά τον φίλο του μ' αυτό τον τρόπο, αγαπά επίσης οτιδήποτε είναι γι' αυτόν αγαθό, (35) σε τρόπο ώστε αγαπούν κι οι δυο το δικό τους αγαθό και ανταποδίδουν τα ίσα με καλή θέληση και χαρά. Γιατί η φιλία, όπως λένε, είναι ισότητα, [1158a] κι αυτό ισχύει πάρα πολύ για τους φιλικούς δεσμούς ανάμεσα στους ενάρετους ανθρώπους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Η φιλία ανάμεσα σε συγγενικά πρόσωπα</b><span style="font-size: 14px; line-height: 21px;"></span></div>
<blockquote style="background: url("../graphics/bg_blockquote.gif") 0px 5px no-repeat rgb(255, 255, 255); color: #747474; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; padding-left: 35px;">
Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι σε κάθε πολιτειακή μορφή αντιστοιχεί και ένα είδος φιλίας, προσθέτοντας ότι στις παρεκκλίσεις των πολιτευμάτων πλήττεται η φιλία, όπως, άλλωστε, και η δικαιοσύνη (καθώς φιλία και δικαιοσύνη αναφέρονται στα ίδια πράγματα και κινούνται μέσα στα ίδια πλαίσια). Και συνεχίζει για τη φιλία ανάμεσα σε συγγενείς:</blockquote>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Κάθε φιλία βασίζεται, όπως είπαμε, σε κάποια κοινωνική σχέση. Αλλά θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει στην προκειμένη περίπτωση τη συγγενική από την μεταξύ εταίρων φιλία. Αντίθετα οι φιλίες μεταξύ των συμπολιτών, των μελών μιας φυλής, των συνταξιδιωτών και των παρόμοιων έχουν, όπως φαίνεται, τα χαρακτηριστικά μάλλον των συνεταιρισμών, (15) γιατί στηρίζονται πάνω σ' ένα συμβόλαιο. Σε τέτοιους φιλικούς δεσμούς, θα μπορούσε να κατατάξει κάποιος και την φιλοξενία. Αλλά κι η φιλία μεταξύ των συγγενών φαίνεται να είναι πολλών ειδών, αλλά εξαρτάται, σ' όλη την έκτασή της, από την πατρική. Γι' αυτό οι γονιοί αγαπούν τα παιδιά τους, επειδή προέρχονται απ' αυτούς, και τα παιδιά επειδή προέρχονται από εκείνους. (20) Αλλά οι γονιοί ξεύρουν ότι τα παιδιά τους προέρχονται απ' αυτούς πιο σίγουρα, απ' όσο τα παιδιά τους ότι οφείλουν σ' αυτούς την ύπαρξή τους. Ο δεσμός δηλ. ανάμεσα σ' εκείνον που γεννά κι εκείνον που γεννιέται είναι πιο στενός, παρά αυτού που γεννιέται κι αυτού που γεννά. Ό,τι γεννιέται από μας συγγενεύει πιο πολύ με την ουσία μας, όπως είναι τα δόντια, οι τρίχες κι όλα όσα έχουμε, αλλά σ' αυτόν που γεννιέται δεν ανήκει ο γεννήτορας σαν δικό του απόκτημα ή ανήκει λιγότερο. Κι η διάρκεια όμως του χρόνου φέρνει στην προκειμένη περίπτωση μια διαφορά. (25) Γιατί οι γονιοί αγαπούν τα παιδιά τους ευθύς μόλις γεννηθούν, ενώ τα παιδιά αφού περάσει ορισμένος χρόνος, όταν δηλ. αποκτήσουν νόηση και αίσθηση. Απ' εδώ γίνεται φανερό, γιατί οι μητέρες αγαπούν περισσότερο τα παιδιά τους (παρά οι πατέρες). Οι γονιοί αγαπούν τα παιδιά τους όπως αγαπούν τον εαυτό τους, για το λόγο ότι αυτά χωρίσθηκαν απ' αυτούς σαν ενσαρκώσεις των γονιών τους, ενώ τα παιδιά αγαπούν τους γονιούς, επειδή χρωστούν σ' αυτούς την ύπαρξή τους. (30) Και τ' αδέρφια αγαπιούνται επειδή προέρχονται από τους ίδιους γεννήτορες. Η κοινή καταγωγή γεννά ανάμεσά τους τα ίδια συναισθήματα. Γι' αυτό και λέγεται ότι είναι από το ίδιο αίμα, είναι της ίδιας προέλευσης και τα παρόμοια. Είναι, λοιπόν, αποτελέσματα μιας και της αυτής ουσίας, αν και είναι χωρισμένοι σωματικά.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Επίσης η κοινή διαπαιδαγώγηση κι η μικρή διαφορά της ηλικίας συντείνουν πολύ στη γέννηση της φιλίας. Γιατί οι συνομήλικοι προσελκύουν ο ένας τον άλλο, κι οι κοινές συνήθειες δημιουργούν την αδερφοποίηση. (35) Για τούτο κι η αδερφική φιλία θεωρείται όμοια με την άμεσα σε εταίρους φιλία. [1162a] Οι σχέσεις ανάμεσα στα εξαδέρφια και τους άλλους συγγενείς οφείλονται στον ίδιο λόγο, επειδή δηλ. προέρχονται από τους ίδιους γονιούς. Κι άλλοι είναι περισσότερο, άλλοι λιγότερο συγγενείς, εφόσον είναι στενός ή μακρινός συγγενής ο κοινός γενάρχης. Η σχέση φιλίας των παιδιών με τους γονιούς, (5) όπως ακριβώς η σχέση των ανθρώπων προς τους θεούς, είναι αγάπη που απευθύνεται προς το αγαθό και το υπέροχο, επειδή οι γονιοί προσφέρουν στα παιδιά τους τις μέγιστες ευεργεσίες: την ύπαρξη, την διατροφή και, όταν ενηλικιωθούν, την εκπαίδευσή τους. Από μια τέτοια φιλία γεννιέται ευχαρίστηση και ωφέλεια πολύ μεγαλύτερη παρά εκείνη που υπάρχει μεταξύ ξένων, και είναι τόσο πιο μεγάλη όσο είναι πιο στενή η κοινή ζωή τους. (10) Στην αδερφική φιλία βρίσκονται συνενωμένες όλες οι ιδιότητες των μεταξύ εταίρων υφισταμένων φιλικών δεσμών, και περισσότερο όταν τ' αδέρφια είναι εξ ίσου ενάρετοι άνθρωποι και όμοιοι σε όλα. Γιατί τ' αδέρφια αγαπούν από γεννησιμιού ο ένας τον άλλο σαν παιδιά των ίδιων γονιών που τράφηκαν και ανατράφηκαν μαζί με τον ίδιο τρόπο. Τέλος η δοκιμασία του χρόνου είναι στην προκειμένη περίπτωση η πιο αποφασιστική και η πιο σίγουρη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(15) Ανάλογη είναι και η φιλία μεταξύ των άλλων συγγενών.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η ανάμεσα στον άνδρα και γυναίκα αμοιβαία αγάπη φαίνεται ότι προέρχεται από τη φύση. Γιατί ο άνθρωπος είναι προορισμένος από τη φύση περισσότερο για το συζυγικό παρά για τον πολιτικό βίο, αφού η οικογένεια είναι προγενέστερη και αναγκαιότερη από την πολιτεία και ότι η τεκνοποιία είναι κοινή σ' όλα τα έμβια όντα.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(20) Και σχετικά με τα άλλα ζωντανά πλάσματα η κοινότητα δεν απλώνεται πιο πέρα απ' αυτό το σημείο. Οι άνθρωποι όμως δεν συγκατοικούν αποκλειστικά για την τεκνοποιία, αλλά για την αντιμετώπιση των αναγκών της ζωής. Τα έργα των ανδρών και των γυναικών καταμερίζονται ευθύς από την αρχή και διαφέρουν μεταξύ των. Έτσι επαρκούν ο ένας στον άλλο και ο καθένας θέτει τις ιδιότυπες υπηρεσίες του στη διάθεση της συζυγικής κοινότητας. Γι' αυτό στην τέτοιας λογής φιλία συνδυάζεται, όπως φαίνεται, το τερπνό με το ωφέλιμο. (25) Τέτοια πλεονεκτική κατάσταση ίσως να οφείλεται και στην αρετή, αν οι σύζυγοι είναι ενάρετοι, γιατί ο καθένας από τους συζύγους έχει την δική του αρετή κι αυτό μπορεί να είναι πηγή χαράς και για τους δυο μαζί. Άλλος δεσμός φαίνεται να είναι τα παιδιά, γιατί και χωρίς παιδιά οι γάμοι διαλύονται εύκολα. Γιατί τα παιδιά είναι κοινό και για τους δυο αγαθό, κι ό,τι είναι κοινό, αποτελεί συνεκτικό δεσμό. (30) Το πώς πρέπει να ζει ο σύζυγος με τη γυναίκα του και γενικά ο φίλος με το φίλο, δεν είναι άλλο παρά το ζήτημα που αφορά στην εφαρμογή των κανόνων του δικαίου, που δεν είναι ίδιοι προκειμένου για φίλο απέναντι του φίλου, απέναντι ξένων, συντρόφων ή συμμαθητών.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Κανόνες που διέπουν τη φιλία και εξασφαλίζουν την ισορροπία στις φιλικές σχέσεις</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<span style="color: #747474; font-size: 14px; line-height: 21px;"><i>Ο Αριστοτέλης προσδιόρισε τα αίτια της φιλίας, που οδηγούν σε ισάριθμες μορφές της (φιλία που στηρίζεται στο συμφέρον, την ηδονή ή την αρετή) και εξέτασε τόσο τις φιλικές σχέσεις που στηρίζονται στην ισότητα όσο και αυτές που βασίζονται στην υπεροχή του ενός μέρους. Συνεχίζει, λοιπόν, με τους κανόνες που διέπουν τις φιλικές σχέσεις</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<span style="color: #747474; font-size: 14px; line-height: 21px;"><i><br /></i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Επειδή, όπως είπαμε στην αρχή, υπάρχουν τριών ειδών φιλίες, (35) και ότι σε κάθε μια απ' αυτές οι φίλοι ή είναι ίσοι ή υπερέχει ο ένας σχετικά με τον άλλο (γιατί οι άνθρωποι ανώτεροι μπορούν να είναι φίλοι μεταξύ τους τόσο, όσο και καλύτεροι με χειρότερους· [1162b] επίσης μπορεί να είναι μεταξύ τους σε ίσο ή άνισο βαθμό ευχάριστοι, και στην φιλία που στηρίζεται στο συμφέρον να παρέχουν οι μεν στους δε άνισες ωφέλειες), πρέπει οι μεταξύ τους ίσοι να διατηρούν αυτήν την ισότητα και σχετικά με τα φιλικά τους αισθήματα, ενώ οι άνισοι πρέπει να γίνονται ίσοι με την παροχή αναλόγου ανταλλάγματος στους ανωτέρους τους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(5) Το ότι στη φιλία που στηρίζεται στο συμφέρον και μόνο, ή, προπαντός σ' αυτήν, δημιουργούνται προστριβές, είναι αυτονόητο. Εκείνοι που τους συνέδεσε με βασιλικούς δεσμούς η αρετή, προθυμοποιούνται να δίνουν ο ένας στον άλλο ωφέλειες (γιατί αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αρετής και της φιλίας), εφόσον δεν αμιλλώνται γι' αυτό, δεν είναι δυνατό να υπάρχουν κατηγορίες και προστριβές (10) (αφού κανένας δεν μπορεί να εχθρεύεται εκείνον που τον αγαπά και τον ευεργετεί, αν είναι μάλιστα ευγενής, του ανταποδίδει τα ίσα. Αλλά κι αυτός που δίνει περισσότερα απ' όσα παίρνει, δεν θα κατηγορήσει γι' αυτό τον φίλο του, εφόσον και ο ένας και ο άλλος απολαμβάνουν ό,τι ποθούν, εφόσον κι οι δύο επιδιώκουν το αγαθό). Αλλά και στη φιλία που βασίζεται στην ευχαρίστηση δεν δημιουργούνται αντεγκλήσεις και παράπονα, αφού κι οι δυο φίλοι απολαμβάνουν ό,τι επιθυμούν, εφόσον παρέχει ο ένας στον άλλον απόλαυση. (15) Άλλωστε θα φαινόταν, αν ο ένας κατηγορούσε τον άλλο, ότι η συναναστροφή του δεν είναι ευχάριστη, αφού απ' αυτόν εξαρτάται να μην τον κάνει παρέα. Αντίθετα η φιλία που στηρίζεται στο συμφέρον προκαλεί παράπονα και προστριβές, γιατί οι άνθρωποι στην περίπτωση αυτή συνδέονται μεταξύ τους για χάρη αμοιβαίας εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους. Επιθυμούν πάντοτε να παίρνουν περισσότερα απ' όσα πρέπει, και παραπονιούνται φανταζόμενοι, ότι δεν τους δίνουν όσα δικαιούνται να παίρνουν, (20) και οι ευεργέτες δεν μπορούν να επαρκούν στο να παρέχουν όσα χρειάζονται αυτοί που ευεργετούνται. Και φαίνεται ότι όπως το δίκαιο έχει διπλή φύση, δηλ. το άγραφο και το διατυπωμένο σε νόμο, έτσι κι η συμφεροντολογική φιλία έχει κι αυτή χαρακτήρα εν μέρει ηθικό και εν μέρει νομικό. Οι προστριβές γεννιούνται, τις περισσότερες φορές, όταν παροχές και αντιπαροχές δεν γίνονται σύμφωνα με το πνεύμα που μας ενέπνεε, τον καιρό που αναλαμβάναμε αμοιβαίες υποχρεώσεις. (25) Αλλά η νομική φιλία επιτελείται με βάση ρητών όρων, και άλλοτε είναι καθαρής εμπορικής φύσεως, όπως λέμε «χέρι με χέρι», άλλοτε συνάπτεται με περισσότερη ελευθεριότητα και επί προθεσμία, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε παροχές και αντιπαροχές καθορίζονται με συμβόλαιο. Στην περίπτωση αυτή η υποχρέωση είναι σαφής και δεν επιδέχεται αντιλογία, και η φιλία λαμβάνεται υπ' όψη, μονάχα εφόσον πρόκειται για αναβολή της αντιπαροχής. Γι' αυτό μερικοί δεν βλέπουν αφορμή διεξαγωγής δικών στην προκειμένη περίπτωση, (30) έχοντας τη γνώμη ότι πρέπει ν' αγαπούν όσους έκαμαν τις συναλλαγές τους με καλή την πίστη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η ηθική φιλία δεν στηρίζεται σε ρητά διατυπωμένες αμοιβαίες υποχρεώσεις, αλλά σ' αυτήν κάθε παροχή, δωρεά ή κάτι άλλο, εμφανίζεται σαν δείγμα φιλίας. Όμως ο ευεργέτης κρίνει ότι πρέπει να παίρνει τα ίσα ή περισσότερα απ' όσα δίνει, σα να μην επρόκειτο για δωρεά αλλά για δάνειο, κι όταν η αντιπαροχή δεν γίνεται όπως ακριβώς έγινε η παροχή, γεννιούνται αντεγκλήσεις, κι αυτό συμβαίνει (35) επειδή όλοι οι άνθρωποι ή οι περισσότεροι απ' αυτούς επιθυμούν τα (ηθικώς) ωραία πράγματα, αλλά προτιμούν τα ωφέλιμα. Ωραίο είναι να ευεργετεί κανείς, χωρίς να ευεργετείται, [1163a] αλλά το να ευεργετείται είναι ωφέλιμο.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Ώστε όποιος μπορεί πρέπει να ανταποδίδει την αξία εκείνων που έλαβε, και μάλιστα με τη θέλησή του, γιατί δεν πρέπει να συνάπτουμε φιλικούς δεσμούς παρά την θέλησή μας. Πρέπει, λοιπόν, να ενεργούμε, σα να απατηθήκαμε αμέσως από τη αρχή, όταν ευεργετηθήκαμε, από κάποιο πρόσωπο, που δεν είχε υποχρέωση να μας ευεργετήσει, γιατί μια τέτοια ευεργεσία δε θα προερχόταν από ένα φίλο, (5) ούτε από πρόσωπο που θα μας ευεργετούσε εμπνευσμένο από αληθινή φιλία. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει να εκτελούμε την υποχρέωσή μας ακριβώς, σα να δεχόμασταν την ευεργεσία με τον ρητό όρο ίσης ανταπόδοσης. Και τότε θ' αναλαμβάναμε την υποχρέωση ν' ανταποδώσουμε κατά δύναμη την ευεργεσία. Αν όμως δε μπορούμε να το κάμουμε, τότε ούτε αυτός που έδωσε θ' απαιτήσει ανταπόδοση της υπηρεσίας που μας παρέχει. Ώστε, εφόσον είμαστε σε θέση, έχουμε υποχρέωση ν' ανταποδώσουμε την ευεργεσία που μας έκαμαν. Σύμφωνα μ' αυτά πρέπει να εξετάζουμε αμέσως από την αρχή από ποιον και με ποιους όρους παίρνουμε τις ευεργεσίες, για να μαθαίνουμε αν πρέπει να τα δεχόμαστε ή να τ' αποκρούουμε. (10) Αμφισβητήσιμο είναι στην προκειμένη περίπτωση, αν πρέπει να υπολογίζει κανείς την αντιπαροχή σύμφωνα με την ωφέλεια που απεκόμισε αυτός που πήρε από την παροχή, και να ρυθμίζει σχετικά την ανταπόδοση, ή αν πρέπει να κάμνει αυτό σύμφωνα με την αξία που είχε η παροχή γι' αυτόν που την έδωσε. Γιατί εκείνοι που παίρνουν, μικραίνουν τα πράγματα και λένε ότι παίρνουν απ' αυτούς που δίνουν ό,τι έχει μικρή σημασία γι' αυτούς και ό,τι θα μπορούσαν να το παίρνουν κι από άλλους. Αντίθετα αυτοί που δίνουν ισχυρίζονται ότι τους έδωσαν τα πάρα πολύ μεγάλης αξίας πράγματα (15) που δεν θα ήταν δυνατό ν' αποκτήσουν από άλλους, κι αυτό με κινδύνους ή τέτοιες αντίξοες περιστάσεις.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Αφού, λοιπόν, πρόκειται για φιλία βασιζόμενη στο συμφέρον, πρέπει άραγε να υπολογίζονται με βάση την ωφέλεια που παρέχεται σ' αυτόν που παίρνει, πραγματικά αυτός που λαβαίνει βρίσκεται στην ανάγκη, κι ο ευεργέτης δίνει σ' αυτόν τη βοήθεια με τη σκέψη να πάρει απ' αυτόν ίση παροχή. Ώστε η βοήθεια που παρασχέθηκε, υπολογίζεται σύμφωνα με την ωφέλεια που είχε απ' αυτήν εκείνος που την πήρε. (20) Ώστε πρέπει κανείς ν' ανταποδίδει όσα πήρε, και μάλιστα περισσότερα, πράγμα που είναι (ηθικώς) ωραιότερο. Αλλά στη φιλία που βασίζεται πάνω στην αρετή δεν προκαλούνται αντεγκλήσεις και προστριβές, και σαν κανόνας ισχύει στην προκειμένη περίπτωση η πρόθεση αυτού που δίνει, αφού το κυριότερο γνώρισμα της αρετής και της ηθικής είναι η πρόθεση.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Διακρίσεις υπάρχουν και σχετικά με τους φιλικούς δεσμούς που στηρίζονται στην υπεροχή. (25) Ο καθένας δηλ. απαιτεί να παίρνει περισσότερα, κι αν δεν συμβεί αυτό η φιλία διαλύεται. Εκείνος που έχει μεγαλύτερη αξία νομίζει πως του ανήκουν μεγαλύτερες αμοιβές (γιατί στον ενάρετο και ικανό άνθρωπο απονέμονται συνήθως περισσότερα αγαθά), και το ίδιο νομίζει και ο πιο χρήσιμος. Λένε ότι ο μη αποδοτικός δεν έχει δικαίωμα ν' απολαμβάνει ίσα πλεονεκτήματα. Αλλιώς δεν θα πρόκειται πια για φιλία, αλλά για υπηρεσία που επιβάλλεται σαν λειτουργία, (30) αν τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από την φιλία δεν είναι ανάλογα με τα έργα που προσφέρονται. Νομίζουν δηλ. ότι πρέπει να συμβαίνει στη φιλία ό,τι και στους οικονομικούς συνεταιρισμούς, όπου εκείνοι που καταβάλλουν μεγαλύτερα κεφάλαια αποκομίζουν και μεγαλύτερα κέρδη. Αλλά ο φτωχός και λιγότερο ικανός αντιλαμβάνεται τα πράγματα αντιστρόφως. Νομίζει δηλ. ότι ο καλός φίλος υποχρεώνεται να βοηθεί τους ενδεείς φίλους του. Γιατί τι ωφελεί να είναι κάποιος φίλος ενός σπουδαίου ανθρώπου ή δυνάστη, (35) αν δεν πρόκειται ν' απολαύσει απ' αυτόν καμίαν ωφέλεια;</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
[1163b] Και φαίνεται ότι η αξίωση του ενός και του άλλου είναι σωστή, το ότι δηλ. πρέπει να αποκομίζουμε από τη φιλία περισσότερα πλεονεκτήματα, αλλά αυτά δεν ανήκουν σε μια και την ίδια κατηγορία. Εκείνος που έχει μεγαλύτερη αξία έχει το δικαίωμα ν' απολαμβάνει μεγαλύτερες τιμές, κι εκείνος που βρίσκεται σε ανάγκη, ν' αποκτά περισσότερα υλικά αγαθά. Γιατί οι τιμές αποτελούν το μέρος της αρετής και της αγαθοεργίας, αλλά την φτώχεια βοηθεί το υλικό κέρδος. (5) Φαίνεται ότι το ίδιο συμβαίνει και κατά την διακυβέρνηση των πολιτειών. Δεν δωρίζουν τιμές σ' εκείνον που δεν προσφέρει κάποιαν υπηρεσία στην κοινότητα. Δεν προσφέρεται ό,τι ανήκει σ' όλους παρά μονάχα σ' εκείνον που προσφέρει σ' όλους τις υπηρεσίες του κι οι τιμές είναι πραγματικά κοινό αγαθό. Γιατί δεν είναι δυνατό να δωροδοκείται κανείς από το δημόσιο και συγχρόνως ν' απολαβαίνει τιμές. Κανένας δεν δέχεται να παραμένει σε κατώτερη κατάσταση, (10)κι έτσι και σ' αυτούς που δεν αμείβονται όπως τους αξίζει με χρήματα, προσφέρονται τιμές, χρήματα όμως σ' αυτούς που δέχονται δώρα. Γιατί το να παίρνει κανείς υπ' όψη του την αξία των ατόμων, θέτει σε ίση μοίρα τους φίλους του και διατηρεί την φιλία όπως είπαμε. Με τον τρόπο αυτό πρέπει να ρυθμίζονται και οι σχέσεις μεταξύ των άνισης αξίας προσώπων. Αυτός που παίρνει από τη φιλία υλικά κέρδη ή τέτοιας φύσης πλεονεκτήματα, ώστε να ενισχύεται στην αρετή, πρέπει να τα ανταποδίδει, εφόσον είναι δυνατό, (15) επειδή η φιλία επιζητεί το δυνατό κι όχι το ανάλογο με την αξία. Το δεύτερο μάλιστα δεν είναι ευκολοπλησίαστο σε όλα, όπως λ.χ., οι οφειλόμενες τιμές στους θεούς και τους γονιούς. Γιατί κανένας δε μπορεί να τους ανταμείψει σύμφωνα με την αξία τους. Κι εκείνος που εκτελεί απέναντί τους το καθήκον του όσο του είναι δυνατό, είναι ενάρετος άνθρωπος. Γι' αυτό φαίνεται ότι δεν επιτρέπεται στο γιo ν' απαρνηθεί τον πατέρα του, ενώ στον πατέρα επιτρέπεται ν' απαρνηθεί το γιo. (20) Γιατί ο χρεοφειλέτης, είναι δίκαιο να γυρίζει πίσω τα αγαθά που δόθηκαν σ' αυτόν, κι ο γιος ό,τι κι αν κάμει, δε θα εξοφλήσει ποτέ τις πατρικές ευεργεσίες που του προσφέρθηκαν. Έτσι η οφειλή του απέναντι στον πατέρα θα υπάρχει πάντοτε. Αντίθετα εκείνοι στους οποίους χρωστούμε, όπως π.χ. ο πατέρας, μπορεί να μας απαλλάξουν από το χρέος. Εξ άλλου πρέπει να έχουμε μπροστά στα μάτια μας το ότι κανένας πατέρας δεν φαίνεται να αποκηρύσσει το γυιo του, εκτός αν ο γιος του συμβαίνει να είναι πάρα πολύ κακοήθης (γιατί και εκτός από τα φιλόστοργα συναισθήματα, τα εμπνευσμένα από τη φύση, δεν είναι ανθρώπινο ν' αποκρούει κανείς τη βοήθεια που μπορεί να δοθεί σ' αυτόν). (25) Αν όμως ο γιος είναι διεστραμμένος άνθρωπος, τη βοήθεια που χρωστά να δίνει στον πατέρα του, φαίνεται σ' αυτόν σαν κάτι που μπορεί και ν' αποφύγει ή σαν κάτι ανάξιο να προκαλεί το ενδιαφέρον του. Οι πιο πολλοί άνθρωποι θέλουν ν' απολαμβάνουν τα αγαθά, αλλά αποφεύγουν να εκτελούν το αγαθό, γιατί δεν φέρνει σ' αυτούς κέρδος.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Σχετικά με τη διατήρηση και διάλυση της φιλίας</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<span style="color: #747474; font-size: 14px; line-height: 21px;"><i>Ο Αριστοτέλης στο Θ´ βιβλίο καθόρισε τα είδη και τα γενικά γνωρίσματα της φιλίας και άρχισε να εξετάζει πώς εκδηλώνεται αυτή στα ευρύτερα πλαίσια της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η διερεύνηση αυτή συνεχίζεται σε ολόκληρο το Ι´ βιβλίο, το οποίο ξεκινά με το ακόλουθο απόσπασμα:</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Σ' όλες τις ανομοιογενείς φιλίες δημιουργεί, όπως ειπώθηκε τον συμβιβασμό και διατηρεί την φιλία ο κανόνας της ισότητας. Έτσι και στις σχέσεις ανάμεσα στους πολίτες, ο τσαγκάρης παίρνει για τα παπούτσια ανάλογη αμοιβή, (35) καθώς κι ο υφαντής και οι άλλοι τεχνίτες. [1164a] Στην προκειμένη περίπτωση σαν κοινό μέτρο χρησιμεύει το χρήμα, όπου αναφέρονται και με το οποίο κανονίζονται όλα. Και στις ερωτικές σχέσεις καμιά φορά ο εραστής, αν και δεν είναι καθόλου αξιαγάπητος, παραπονιέται, ότι παρόλο που αυτός αγαπά υπερβολικά, δεν του ανταποδίνεται η αγάπη, (5) γιατί συχνά αυτοί που αγαπιούνται δυσανασχετούν για το ότι οι εραστές, ενώ προηγουμένως τους υποσχέθηκαν τα πάντα, τώρα δεν τους δίνουν τίποτε. Και τα τέτοια συμβαίνουν, επειδή ο εραστής αγαπά για χάρη της ηδονής, κι ο ερωμένος για χάρη του συμφέροντος. Κι οι δυο βρίσκουν ότι δεν πραγματοποιούν την πρόθεσή τους, η φιλία που βασίζεται σε προθέσεις τέτοιας λογής διαλύεται, όταν δεν προσφέρεται εκείνο για το οποίο είχε πραγματοποιηθεί, (10) γιατί οι φίλοι δεν αγαπιούνται για τους εαυτούς τους, αλλά ο ένας για τα υπάρχοντα του άλλου που δεν είναι μόνιμα, γι' αυτό και δεν είναι μόνιμες και οι τέτοιας λογής φιλίες. Αντίθετα η ηθική φιλία που συνάπτεται μονάχα για τον εαυτό της είναι, όπως είπαμε, σταθερή.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Όμως δημιουργούνται προστριβές ανάμεσα σε φίλους, όταν ο ένας απ' αυτούς δεν παίρνει εκείνο που ποθεί, αλλά κάτι άλλο, γιατί το να μην παίρνει κανείς εκείνο που ορέγεται, είναι σα να μην πήρε τίποτε. (15) Αυτό συνέβη και σ' εκείνον τον κιθαρίστα στον οποίο κάποιος υποσχέθηκε ότι θα του έδινε τόσο μεγαλύτερη αμοιβή, όσο πιο ωραίο θα ήταν το τραγούδι του. Όταν όμως το επόμενο πρωί ο κιθαρίστας ζήτησε την αμοιβή που του υποσχέθηκε, ο ακροατής τού αποκρίθηκε, ότι πλήρωσε την απόλαυση με απόλαυση. Αν και ο ένας και ο άλλος επιθυμούσαν αυτό το πράγμα, θα ήταν ικανοποιητικό και για τους δύο. Αλλά εφόσον ο πρώτος κυνηγούσε το υλικό κέρδος κι ο δεύτερος την απόλαυση, κι ότι ο δεύτερος πέτυχε το σκοπό του, (20) ενώ ο πρώτος δεν τον επραγματοποίησε, η αμοιβαία συμφωνία που είχε συναφθεί δεν τηρήθηκε όπως έπρεπε. Γιατί εφιστά την προσοχή του σ' εκείνο που του χρειάζεται και θα έδινε τα πάντα για να το αποκτήσει. Αλλά ποιος από τους δυο πρέπει να καθορίσει τη δίκαιη αμοιβή. Εκείνος που δίνει πρώτος ή εκείνος που παίρνει; Εκείνος που δίνει πρώτος, παρέχει όπως φαίνεται, την εμπιστοσύνη του σ' αυτόν που παίρνει, πράγμα που έκανε ο Πρωταγόρας. (25) Όταν δηλ. εδίδασκε, ζητούσε από τους μαθητές του να υπολογίσουν την αξία των γνώσεων που απόκτησαν και σύμφωνα με τον υπολογισμό τους την αμοιβή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις ευχαριστεί κάποιους το ρητό:</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
«Σε φίλο δάσκαλο ο μισθός αρκετός πρέπει να' ναι».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Όσοι, όμως, παίρνουν προκαταβολικά χρήματα, αλλά, ενώ έδωκαν υπερβολικές υποσχέσεις, δεν εκτέλεσαν τίποτε από εκείνα που υποσχέθηκαν, δικαιολογημένα εκτίθενται σε αντεγκλήσεις, (30) αφού δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις που αναλάβανε. Ίσως αναγκάζονται να κάμνουν αυτό οι σοφιστές, γιατί κανένας δεν δίνει σ' αυτούς χρήματα για να μάθει ό,τι γνωρίζουν. Εκείνοι, επομένως που δεν εκτελούν εκείνο, που γι' αυτό πήραν χρήματα, κατακρίνονται δίκαια. Εκεί όμως που δεν έχει κανονιστεί συμφωνία σχετικά με τις τυχόν προσφερθείσες υπηρεσίες, (35) δεν γίνεται καμιά προστριβή σε περίπτωση που ο ένας εξυπηρετεί τον άλλο χωρίς καμιά ιδιοτελή πρόθεση (τέτοια είναι η αληθινή φιλία που βασίζεται στην αρετή). [1164b] Στην περίπτωση αυτή η αμοιβαιότητα πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με απόφαση παρμένη ύστερα από σκέψη (γιατί αυτό είναι το γνώρισμα της φιλίας και της αρετής). Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για όσους έχουν μετάσχει στη φιλοσοφία, γιατί το χρήμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκτίμηση της αξίας της διδασκαλίας, γιατί καμιά αμοιβή δεν μπορεί να θεωρηθεί ίσης αξίας με τη διδασκαλία. Και γι' αυτό ίσως θα ήταν αρκετό να προσφέρουμε σ' αυτή την περίπτωση ό,τι μπορούμε, (5) όπως κάμνουμε και για τους θεούς και τους γονιούς μας όταν πρέπει). Αν όμως η παροχή δεν είναι τέτοια, μα υπολογίζεται με βάση μια αντιπαροχή, τότε πρέπει να γίνεται και για τα δύο μέρη σύμφωνα με την αξία της. Αν δεν συμβαίνει αυτό, φαίνεται όχι μονάχα αναγκαίο, αλλά και δίκαιο, (10) αυτός που παίρνει την παροχή να καθορίζει εκ των προτέρων την αξία της. Γιατί αν ο δεύτερος των συμβαλλομένων παίρνει κι αυτός αμοιβή για τη βοήθεια ή την απόλαυση που πρόσφερε, η αντιπαροχή θα είναι δίκαιη. Αυτό συμβαίνει και στις αγοραπωλησίες. Σε μερικούς όμως τόπους υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την διενέργεια δικών, όταν πρόκειται για εκούσια συμβόλαια, για τον λόγο ότι ένα πρόσωπο, που χάρισε την εμπιστοσύνη του σε άλλο, πρέπει να κανονίζει την υπόθεσή του σύμφωνα με την σύμβαση που συνέταξε. (15) Γιατί στο νομοθέτη φαίνεται πιο δίκαιο, να καθορίζει στην αντιπαροχή το πρόσωπο, στο οποίο παρασχέθηκε η εμπιστοσύνη κι όχι το πρόσωπο που την παρέσχε. Γιατί πολλές φορές συμβαίνει, ώστε ο κάτοχος ενός αντικειμένου κι αυτός που επιθυμεί να το αποκτήσει, να μην αποτιμούν στον ίδιο βαθμό την αξία του. Ο καθένας αγαπά κι εκτιμά εκείνο που κατέχει και δίνει.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η ανταλλαγή, λοιπόν, πρέπει να διενεργείται σύμφωνα με την εκτίμηση της αξίας του αντικειμένου από αυτόν που το παίρνει. (20) Οπωσδήποτε πρέπει να είναι ανάλογα με την αξία, σύμφωνα με την οποία ο κάτοχος εξετίμησε το αντικείμενο πριν το αποκτήσει και όχι με την αξία που υπολόγισε γι' αυτό, όταν είχε περιέλθει πια στην κατοχή του.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Ακόμη γεννούν απορία και τα εξής ζητήματα: έχει υποχρέωση ο γιος να παραχωρεί τα πάντα στον πατέρα του και να πειθαρχεί σ' αυτόν σε κάθε περίσταση; Ή, στην περίπτωση που είναι άρρωστος, να συμμορφώνεται με τις συνταγές του γιατρού; Πρέπει να εκλέγεται για στρατηγός ο κατάλληλος για την διεξαγωγή του πολέμου; (25) Έχουμε υποχρέωση να εξυπηρετούμε ένα φίλο μάλλον ή έναν ηθικό άνθρωπο; Χρωστούμε να δίνουμε φόρο ευγνωμοσύνης σ' έναν ευεργέτη μας μάλλον ή να προσφέρουμε δώρα σ' ένα φίλο μας, εφόσον δεν μπορούμε ν' ανταποκριθούμε και στις δυο αυτές υποχρεώσεις; Άραγε δεν είναι δύσκολο να δώσει κανείς ακριβή απάντηση σ' όλα τα τέτοιας λογής ζητήματα; (Γιατί στα θέματα αυτά παρεισφρύουν πολλές διακρίσεις, που έχουν μεγάλη περισσότερο ή λιγότερο σημασία σχετικά με το ηθικώς ωραίο και το αναγκαίο). (30) Το ότι δεν πρέπει να δίνουμε τα πάντα σ' ένα και το αυτό πρόσωπο, είναι φανερό. Ακόμη πρέπει ν' ανταποδίδουμε τις ευεργεσίες μάλλον παρά να ευχαριστούμε τους συντρόφους μας, αφού η ευεργεσία πρέπει να παραβληθεί μ' ένα δάνειο, στο οποίο ο δανειστής έχει μεγαλύτερη αξίωση παρά ο σύντροφος. Ίσως όμως κι αυτό να μην ισχύει σ' όλες τις περιπτώσεις. Αν, λ.χ. εξαγορασθεί κανείς με λύτρα που καταβλήθηκαν σε ληστές, πρέπει κι αυτός να εξαγοράσει αυτόν που τον ελευθέρωσε, (35) οποιοσδήποτε κι αν είναι, ή πρέπει να δώσει πίσω το ποσό που κατέβαλε, κι αν ακόμη το πρόσωπο που τον απελευθέρωσε, δεν έχει συλληφθεί από ληστές, αλλ' απαιτεί την επιστροφή του χρέους ή, τέλος, οφείλει να ελευθερώσει πριν από κάθε άλλο τον αιχμάλωτο πατέρα του; [1165a] Γιατί φαίνεται ότι έχει κανείς την υποχρέωση να εξαγοράσει μάλλον τον πατέρα του παρά τον ίδιο τον εαυτό του. Όπως, λοιπόν, είπαμε, ισχύει ο κανόνας, ότι πριν από κάθε άλλο πρέπει να εκτελεί κανείς τις υποχρεώσεις του. Αν όμως η δωρεά απευθύνεται σ' ένα πρόσωπο ενάρετο ή που βρίσκεται σε ανάγκη, πρέπει, για χάρη αυτών των περιστάσεων, να ξεφύγουμε από τον κανόνα. (5) Κάποτε δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται με την ισότητα το ν' ανταποδίδει κάποιος την υπηρεσία που του πρόσφεραν, όταν δηλ. κάποιος εξυπηρετεί ένα πρόσωπο, που γνωρίζει ότι είναι ηθικό, ενώ εκείνος που εξυπηρετήθηκε θ' ανταπέδιδε την υπηρεσία σε άνθρωπο που γνωρίζει ότι είναι κακός. Ούτε πρέπει να δανείζει σ' ένα δανειστή του, γιατί ο ένας δάνεισε ένα έντιμο πρόσωπο, βέβαιος ότι θα του επιστρεφόταν το χρωστούμενο ποσό, κι ο άλλος δε μπορούσε να ελπίζει, ότι θα εξοφλείτο το δάνειο που χορηγήθηκε από έναν ασυνείδητο χρεοφειλέτη. (10) Αν, πραγματικά, είναι έτσι τα πράγματα, η αρχή της δράσης δεν είναι δίκαιη, αν, πάλι, πρόκειται για συλλογισμό που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, μπορεί να φανεί ότι οι άνθρωποι δεν ενεργούν ανόητα. Όπως πολλές φορές είπαμε ως τώρα, κάθε συλλογισμός σχετικός με τα πάθη και τις πράξεις του ανθρώπου έχει σαν όριο την κάθε μια περίπτωση.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Το ότι δεν πρέπει, λοιπόν, να μοιράζουμε σ' όλους τα ίδια πράγματα (15) ούτε και στον πατέρα μας όλα, όπως δεν προσφέρονται όλα σαν θυσία στο Δία, είναι φανερό. Κι επειδή οι γονιοί, τ' αδέρφια, οι συντρόφοι, οι ευεργέτες έχουν διάφορες αξιώσεις, πρέπει να δίνει στον καθένα απ' αυτούς ό,τι του ανήκει και του ταιριάζει. Και φαίνεται ότι οι άνθρωποι ενεργούν κανονικά μ' αυτόν τον τρόπο. Στους γάμους προσκαλούν τους συγγενείς (γιατί το γένος είναι κοινό και κοινές οι πράξεις που το ενδιαφέρουν). (20) Επίσης νομίζουν ότι και στις κηδείες πρέπει να παρευρίσκονται οι συγγενείς για τον ίδιο λόγο. Ακόμα φαίνεται ότι πρέπει να εξασφαλίζουμε τα απαραίτητα για τη ζωή πριν από κάθε άλλο για τους γονιούς μας, όπως το χρωστούμε σ' αυτούς, και έχει μεγαλύτερη ηθική αξία να παρέχουμε τα μέσα διατροφής σ' εκείνους στους οποίους χρωστούμε την ύπαρξή μας, παρά σ' εμάς τους ίδιους. Το ίδιο πρέπει να χορηγούμε τιμές στους γονιούς μας όπως ακριβώς στους θεούς, αλλά όχι όλες ανεξαιρέτως τις τιμές. (25) Γιατί δεν πρέπει ν' αποδίδουμε τις ίδιες τιμές στον πατέρα και στη μάνα ούτε αυτές που οφείλουμε στους σοφούς και στους στρατηγούς, αλλά αυτές που ταιριάζουν στον πατέρα και στη μάνα. Όμοια πρέπει να δείχνουμε σεβασμό και στους γεροντότερους ανάλογα με την ηλικία τους, να σηκωνόμαστε, όταν μας ζυγώνουν, να τους δίνουμε την τιμητική θέση στο τραπέζι και τα παρόμοια.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Στους συντρόφους και στ' αδέλφια μας χρωστούμε ειλικρίνεια και να έχουμε μαζί τους όλα τα πράγματα κοινά. (30) Τέλος, στους συγγενείς μας, τα μέλη της φυλής μας, τους συμπολίτες μας και σ' όλους τους υπόλοιπους πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να μοιράζουμε ό,τι τους ανήκει ανάλογα με το βαθμό της συγγένειας και σύμφωνα με το μέτρο της αρετής και της αξίας, που έχουν σχετικά με μας. Όσον αφορά τα πρόσωπα που έχουν την ίδια καταγωγή με μας το πράγμα είναι πιο εύκολο, ενώ για τους ξένους πιο δύσκολο. (35) Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμνει να παραλείπουμε το καθήκον μας, αλλά πρέπει να έχουμε μπροστά στα μάτια μας τις διακρίσεις που αναφέραμε πάρα πάνω, όσο είναι δυνατό.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Μας προκαλεί απορία και το ζήτημα, αν πρέπει να διαλύουμε τη φιλία [1165b] ή όχι με κείνους που δείχνονται διαφορετικοί απ' ό,τι ήταν. Δεν είναι ίσως καθόλου παράξενο να διακόπτουμε την φιλία με 'κείνους που συνδεθήκαμε για χάρη συμφέροντος ή απολαύσεως, όταν αυτοί πάψουν να είναι ωφέλιμοι ή ευχάριστοι; [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] Αλλά δικαιολογημένα θα μπορούσε κάποιος να κατακρίνει εκείνον, (5) που μολονότι δεν επιζητούσε στη φιλία παρά μονάχα ωφέλεια ή απόλαυση, υποκρινόταν ότι ήθελε να συνδέεται με φιλικούς δεσμούς μαζί μας για χάρη του ήθους μας. Καθώς είπαμε στην αρχή, οι έριδες ανάμεσα σε φίλους προέρχονται από το ότι αυτοί δεν ανταποκρίνονται σ' εκείνο που περιμέναμε απ' αυτούς. Αν κάποιος ξεγελαστεί νομίζοντας ότι αγαπιέται για το ήθος του, ενώ ο δήθεν φίλος δεν κάμνει τίποτε που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του, ας κατηγορεί τον εαυτό του. (10) Αν όμως παραπλανηθεί από την υποκρισία εκείνου, είναι δίκαιο να κατακρίνει τον υποκριτή και μάλιστα περισσότερο απ' όσο θα κατέκρινε έναν κιβδηλοποιό, γιατί το αντικείμενο που σχετίζεται με τέτοια ανήθικη ενέργεια, είναι πολύτιμο, αλλ' αν προσφέρει κανείς τη φιλία του σ' ένα πρόσωπο που νόμισε έντιμο και ηθικό, κι έπειτα όμως αντιληφθεί ότι το πρόσωπο αυτό είναι διεστραμμένο, πρέπει να εξακολουθήσει να το αγαπά; Ή μήπως αυτό είναι αδύνατο; Αφού η φιλία μας δεν πρέπει ν' απευθύνεται χωρίς διάκριση σε όλα τα πράγματα, αλλά αποκλειστικά στο αγαθό, (15) δε θέλουμε ν' αγαπούμε το κακό, ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να κάμνουμε αυτό; Γιατί δεν πρέπει να είμαστε φίλοι του κακού και να εξομοιωνόμαστε με τους ανήθικους. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] Πρέπει, λοιπόν, να διαλύουμε τους φιλικούς δεσμούς αμέσως; Ή πρέπει να εγκαταλείπουμε μονάχα τους φίλους εκείνους που η διαστροφή τους είναι ανίατη και να δίνουμε τη βοήθειά μας σ' εκείνους που επιδέχονται βελτίωση μάλλον από ηθική παρά από υλική άποψη, (20) πράγμα που είναι προτιμότερο και ανταποκρίνεται περισσότερο στη φιλία; Κι όμως εκείνος που διαλύει τους φιλικούς δεσμούς δε φαίνεται να εκτελεί κάποια αταίριαστη πράξη. Η φιλία δεν απευθυνόταν σε ανθρώπους με τέτοιο χαρακτήρα. Κι επειδή ο άνθρωπος αυτός στο μεταξύ μεταβλήθηκε και δεν μπορεί κανείς να τον ξαναφέρει στον ίσιο δρόμο, χωρίζεται απ' αυτόν. Αλλά αν ο παλιός φίλος έμεινε όπως ήταν, κι ο άλλος έγινε στο μεταξύ πιο ενάρετος και ξεπερνά πολύ τον πρώτο στην αρετή μπορεί να διατηρήσει τη φιλία ή είναι αδύνατο; (25) Όσο πιο μεγάλη είναι η απόσταση ανάμεσα στους φίλους τόσο η περίπτωση γίνεται πιο καθαρή, όπως π.χ. στη φιλία εκείνη που υπήρχε στην παιδική ηλικία. Αν ο ένας από τους φίλους παραμένει παιδί στο μυαλό κι ο άλλος γίνεται άριστος άνθρωπος, πώς είναι δυνατό να μείνουν αυτοί οι δύο φίλοι, αφού ούτε θα έβρισκαν απόλαυση στα ίδια αντικείμενα, ούτε θα δοκίμαζαν τις ίδιες ηδονές και οδύνες; Ακόμα δε θα τους άρεσαν τα ίδια πράγματα, ούτε και θα αποστρέφονταν τα ίδια. (30) Αλλά χωρίς αυτό το πράγμα είναι αδύνατο να υπάρξουν φίλοι γιατί στην περίπτωση αυτή δεν είναι δυνατή η συμβίωση. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] Πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφερθούμε στο φίλο μας, σα να μην υπήρξε ποτέ τέτοιος; Ή πρέπει να διατηρήσουμε την ανάμνηση του παλιού φιλικού δεσμού και όπως νομίζουμε ότι πρέπει να ευχαριστούμε τους φίλους μας περισσότερο από τους ξένους, (35) δεν πρέπει να προτιμούμε οπωσδήποτε τους φίλους μας χάρη στην παλιά φιλία, εκτός αν η διάλυση αυτής είναι αποτέλεσμα κάποιας υπερβολικής διαστροφής;</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Παράγοντες που ευνοούν μια αληθινή φιλική σχέση</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<i>Εξετάζοντας τη φιλία στα ευρύτερα πλαίσια της κοινωνικής ζωής, ο Αριστοτέλης προχωρά στις ακόλουθες παρατηρήσει</i>ς:</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
[1166a] Ο τρόπος με τον οποίο φανερώνεται η αγάπη στους φίλους μας και τα γνωρίσματα με τα οποία ορίζεται η έννοια της φιλίας, προήλθαν, όπως φαίνεται, από τη συμπεριφορά απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας. Οι άνθρωποι νομίζουν σα φίλο τους εκείνον που επιθυμεί και κάμνει για χάρη τους το αγαθό, ή εκείνον που ποθεί την ύπαρξη και τη ζωή για τον φίλο του, (5) συναίσθημα που κυριεύει τη μητέρα για τα παιδιά της και τους φίλους σε περίπτωση που, εξαιτίας προστριβών, δεν μπορούν να ζουν μαζί. Άλλοι θεωρούν σα φίλο αυτόν που συζεί μαζί τους και έχει τις ίδιες ορέξεις ή συμμερίζεται τις ίδιες οδύνες και ηδονές πράγμα που συμβαίνει πάλι προπαντός στις μητέρες για τα παιδιά τους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα διάφορα αυτά γνωρίσματα, ορίζουν τη φιλία. (10) Όλα αυτά υπάρχουν στον ενάρετο άνθρωπο σχετικά με τον εαυτό του και σε ίση μοίρα και στους άλλους ανθρώπους, εφόσον πιστεύουν ότι είναι ενάρετοι. Γιατί φαίνεται ότι η αρετή κι ο ενάρετος άνθρωπος είναι το μέτρο κάθε πράγματος, όπως είπαμε. Αυτός ο τελευταίος βρίσκεται σε αρμονική σχέση με τον εαυτό του και επιθυμεί με όλη τη δύναμη της ψυχής του, κάθε φορά τα ίδια πράγματα. Γι' αυτό, λοιπόν, (15) ποθεί το αγαθό και ό,τι του φαίνεται τέτοιο και το εκτελεί (γιατί γνώρισμα του αγαθού ανθρώπου είναι να πραγματοποιεί το αγαθό) και για χάρη του εαυτού του, για χάρη δηλ. του διανοητικού μέρους της ψυχής, που, όπως φαίνεται, αποτελεί κάθε άνθρωπο. Εκτός απ' αυτό θέλει να ζει, να διατηρεί τον εαυτό του στη ζωή και μάλιστα να διατηρεί εκείνο, με το οποίο σκέπτεται, επειδή για τον ενάρετο άνθρωπο η ύπαρξη είναι αγαθό. (20) Κι ο καθένας ποθεί το αγαθό για τον εαυτό του και δε θέλει να μεταβάλλεται σε τρόπο, ώστε ν' απολαμβάνει με τη νέα του μορφή όλα τα αγαθά. Γιατί κι ο θεός κατέχει το αγαθό, αλλά, το κατέχει ήδη, γιατί είναι τώρα, όπως ήταν πάντοτε. Ώστε κάθε άνθρωπος φαίνεται ότι είναι εκείνο που μέσα του γεννά τη διανόηση· επίσης ο ενάρετος επιθυμεί να ζει με τον εαυτό του, γιατί βρίσκει στην κατάσταση αυτή απόλαυση. Οι αναμνήσεις των περασμένων τού είναι ευχάριστες (25) και οι ελπίδες για το μέλλον, καλές, και είναι ακόμα οι τέτοιες ελπίδες γλυκές. Ο νους του είναι γεμάτος από αντικείμενα για μελέτη και παρατήρηση, και λυπάται και χαίρεται μαζί με τον εαυτό του. Το λυπηρό και το ευχάριστο είναι γι' αυτόν πάντοτε το ίδιο και όχι άλλη φορά άλλο, επειδή, κατά κάποιο τρόπο, δεν έχει λόγο να μετανιώνει για τις πράξεις του. (30) Αφού, λοιπόν, τέτοια είναι τα συναισθήματα που διαθέτουν τον ενάρετο απέναντι του εαυτού του, και ότι διάκειται προς τους φίλους του όπως ακριβώς στον ίδιο τον εαυτό του (γιατί ο φίλος μας είναι ο άλλος εαυτός μας), φαίνεται ότι η φιλία έχει τέτοια χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ότι φίλοι είναι εκείνοι που έχουν αυτά τα γνωρίσματα. Το ζήτημα αν είναι δυνατό να υπάρξει φιλία με τον ίδιο τον εαυτό μας, ας το αφήσουμε για την ώρα χωρίς να το εξετάσουμε. (35) Φαίνεται ότι υπάρχει φιλία, τουλάχιστον εκεί που βρίσκονται συνδυασμένα δύο ή περισσότερα από τα στοιχεία εκείνα τα οποία αναφέραμε, [1166b] κι ότι η υπερβολική φιλία μοιάζει με την αγάπη που νιώθουμε για τον ίδιο τον εαυτό μας.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τα γνωρίσματα που είπαμε φαίνεται ότι υπάρχουν και στους πολλούς κι αν ακόμη είναι φαύλοι. Άραγε παρουσιάζουν μερικά απ' αυτά σύμφωνα με το μέτρο που τους αρέσει να πιστεύουν ότι υπάρχει στον εαυτό τους και μήπως φαντάζεται ότι είναι ενάρετος; (5) Το ότι κανένας φαύλος ή κακοποιός δεν κατέχει τέτοια γνωρίσματα, ούτε φαίνεται να κατέχει, είναι αυτονόητο. Αλλά αυτό ισχύει σχεδόν για όλους γενικά τους ανήθικους ανθρώπους, έχει δηλ. διχασθεί ο ίδιος ο εαυτός τους, και η πλεονεξία τους στρέφεται σε αντικείμενα διαφορετικά εκείνων, που θα επεδίωκε η έπειτα από σκέψη βούλησή τους, όπως συμβαίνει και στους ακρατείς. Αυτοί προτιμούν, αντί εκείνων που φαίνονται σ' αυτούς αγαθά, τα ευχάριστα που είναι σ' αυτούς βλαβερά. (10) Άλλοι, από δειλία ή τεμπελιά, απέχουν από το να εκτελούν ό,τι νομίζουν άριστο. Κι άλλοι πάλι, που διέπραξαν πολλά και φοβερά εγκλήματα, είναι μισητοί για την κακία τους, αποφεύγουν τη ζωή και θέτουν τέρμα σ' αυτήν αυτοκτονώντας. Οι κακοί αναζητούν τους ανθρώπους με τους οποίους μπορούν να συζούν, αλλά κυρίως αποφεύγουν τον εαυτό τους, (15) γιατί φέρνουν πίσω στη μνήμη πολλά και φοβερά πράγματα. Κλεισμένοι στον εαυτό τους δεν αντικρύζουν παρά ένα όμοιο μέλλον, ενώ όταν συναναστρέφονται με άλλους ανθρώπους τα ξεχνούν όλα. Επειδή δεν υπάρχει τίποτε σ' αυτούς που να είναι αξιαγάπητο, δεν είναι φίλοι ούτε και με τον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αισθάνονται ούτε χαρά ούτε λύπη για τον ίδιο τον εαυτό τους, γιατί η ψυχή τους επαναστατεί, (20) και το ένα μέρος της πάσχει από την κακία τους, εξαιτίας των στερήσεών τους, και το άλλο χαίρεται, και το ένα τραβά την ψυχή προς τα εδώ, το άλλο προς τα εκεί, σα να την κομμάτιαζαν. Αφού, λοιπόν, δεν είναι δυνατό να νιώθουν συγχρόνως ηδονή κι οδύνη, η οδύνη διαδέχεται σ' αυτούς την ηδονή μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ώστε θα επιθυμούσαν να μην την είχαν ποτέ δοκιμάσει. Γιατί οι φαύλοι είναι διαρκώς μετανιωμένοι. (25) Ώστε φαίνεται πως ο φαύλος δεν είναι διατεθειμένος φιλικά ούτε απέναντι του εαυτού του, γιατί δεν έχει τίποτε αξιαγάπητο. Επομένως, επειδή μια τέτοια κατάσταση είναι πάρα πολύ άθλια, έχουμε υποχρέωση ν' αποφεύγουμε με όλη μας τη δύναμη την κακία και να προσπαθούμε να είμαστε ενάρετοι. Μ' αυτόν τον τρόπο θα είμαστε φίλοι του εαυτού μας και θα γινόμαστε και φίλοι των συνανθρώπων μας.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(30) Η εύνοια μοιάζει με την φιλία, αλλά δεν είναι φιλία. Εύνοια μπορεί να νιώθει κανένας και για άγνωστα πρόσωπα χωρίς να το ξεύρουν. Γι αυτό έχουμε μιλήσει και προηγουμένως. Όμως η εύνοια δεν είναι ούτε αγάπη γιατί δεν φέρνει μαζί της ούτε την ένταση ούτε την ορμή της ψυχής, χαρακτηριστικά γνωρίσματα συνυφασμένα με την αγάπη. Η αγάπη προϋποθέτει την σύναψη των συνηθισμένων σχέσεων, (35) ενώ η εύνοια μπορεί να γεννηθεί ξαφνικά, όπως συμβαίνει με τους αθλητές, [1167a] στους οποίους χαρίζουμε την εύνοιά μας κι επιθυμούμε γι' αυτούς το έπαθλο, χωρίς όμως να συμπράττουμε μ' αυτούς, επειδή, όπως είπαμε, η εύνοια είναι γέννημα της στιγμής, και η αγάπη που υπεισέρχεται σ' αυτήν είναι επιφανειακή. Επομένως, φαίνεται ότι η εύνοια είναι η αρχή της φιλίας, όπως η αρχή του έρωτα είναι η ηδονή από την θέαση ενός προσώπου, (5) γιατί κανείς δεν ερωτεύεται, πριν σαγηνευθεί από την μορφή αυτού του προσώπου. Πάντως αυτός που έλκεται από την ομορφιά δεν είναι ακόμη σε θέση ν' αγαπά, αλλά πρέπει να ποθεί αυτόν που λείπει και να επιθυμεί την παρουσία του. Επίσης είναι αδύνατο να δημιουργηθεί φιλία, αν δεν προηγηθεί εύνοια, αλλά η εύνοια δεν είναι ακόμη φιλία, γιατί εκείνος που διάκειται ευνοϊκά επιθυμεί μονάχα το αγαθό, (10) αλλά δεν προσφέρει για την επίτευξή του την βοήθειά του, ούτε καταβάλλει σχετική προσπάθεια. Γι' αυτό μπορεί να ονομάσει κάποιος την εύνοια αδρανή φιλία, η οποία με το πέρασμα του χρόνου φτάνει ως το σημείο συνάψεως οικογενειακών σχέσεων και γίνεται πραγματική φιλία, όχι για χάρη ιδιοτελούς συμφέροντος και απόλαυσης, γιατί ούτε και η εύνοια γεννιέται απ' αυτά. Αυτός, λοιπόν, που ευεργετήθηκε, (15) χαρίζοντας την εύνοιά του για τις ευεργεσίες που του δόθηκαν, ενεργεί σύμφωνα με το δίκαιο. Κι η εύνοια εκείνου που επιθυμεί την ευημερία των συνανθρώπων του με την ελπίδα να ωφεληθεί απ' αυτήν, δεν μοιάζει να απευθύνεται στους άλλους, αλλά στον ίδιο τον εαυτό του, καθώς ακριβώς δεν είναι ούτε φίλος εκείνος που περιποιείται τον φίλο του για χάρη κάποιου συμφέροντος. Συμπερασματικά, η εύνοια γεννιέται από κάποιαν αρετή και χρηστότητα, (20) όταν δηλ. εμφανισθεί κάποιος άνθρωπος καλός, ανδρείος ή κάτι τέτοιο, όπως συμβαίνει και με τους αθλητές, όπως είπαμε.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η ομόνοια φαίνεται ότι είναι κι αυτή ένα είδος φιλίας και γι' αυτό δεν πρέπει να την συγχέουμε με την ομογνωμοσύνη (όμοια γνώμη), γιατί ομογνωμοσύνη μπορεί να υπάρχει κι εκεί που οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Επίσης δεν ονομάζει κανένας ομονοούντες εκείνους που έχουν την ίδια γνώμη για ένα ζήτημα, (25) π.χ. για τα ουράνια φαινόμενα (γιατί η τέτοια συμφωνία γνώμης δεν προϋποθέτει την ύπαρξη φιλικών δεσμών), αλλά λέει, ότι οι πόλεις ομονοούν, όταν επικρατούν οι ίδιες γνώμες σχετικά με τα κοινά συμφέροντα, όταν παίρνονται οι ίδιες αποφάσεις και πραγματοποιούνται όσα αποφασίστηκαν από κοινού. Ομόνοια, λοιπόν, υπάρχει, όταν πρόκειται για ζητήματα πάνω στο πεδίο της δράσης, και μάλιστα για ζητήματα, που είναι σπουδαία (30) ή αποβλέπουν στο συμφέρον των δυο μερών ή όλων των πολιτών. Σύμφωνα μ' αυτά, υπάρχει, λ.χ. ομόνοια σε μια πόλη, όταν αποφασίσουν όλοι μαζί, οι αρχές να είναι αιρετές, ή όταν όλοι οι ολίτες πάρουν την απόφαση ν' αναθέσουν την διακυβέρνηση της πόλης τους στον Πιττακό αν κι ο ίδιος συμφωνούσε μ' αυτό. Αλλά αν ο καθένας θέλει να βρίσκεται επικεφαλής της πολιτείας, τότε, όπως γίνεται στις Φοίνισσες γεννιούνται έριδες. Γιατί είναι αδύνατο να υπάρξει ομόνοια, μονάχα όταν τα δύο μέρη επιδιώκουν το ίδιο πράγμα, (35) αλλά όταν επιθυμούν να το δουν πραγματοποιημένο σ' ένα και το αυτό πρόσωπο: όταν λ.χ. [1167b] ο λαός και οι ξεχωριστοί πολίτες θέλουν ν' ανατεθεί η κυβέρνηση στους «άριστους» γιατί τότε γίνεται πραγματικότητα εκείνο που όλοι επιθυμούν.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Η ομόνοια φαίνεται ότι είναι φιλία ανάμεσα στους πολίτες, όπως ακριβώς και ονομάζεται, γιατί αυτή ασχολείται με τα συμφέροντα και τις αξιώσεις της ζωής. Μια τέτοια ομόνοια συναντούμε στους ενάρετους, (5) γιατί αυτοί ομονοούν και με τον ίδιο τον εαυτό τους και με τους συνανθρώπους των, για το λόγο ότι μένουν, κατά κάποιον τρόπο, πάντοτε οι ίδιοι. Γιατί οι θελήσεις τέτοιων ανθρώπων είναι σταθερές, και δεν κυμαίνονται εδώ κι εκεί, όπως τα ύδατα του Ευρίπου. Εκείνο που επιδιώκουν είναι το δίκαιο και το συμφέρον, και την πραγματοποίηση αυτών την ποθούν από κοινού. Οι φαύλοι δεν ομονοούν (10) ή ομονοούν λίγο χρονικό διάστημα, όπως δεν είναι δυνατό να είναι και φίλοι, γιατί όσον αφορά όλα εκείνα που μπορούν να τους παράσχουν ωφέλεια είναι πλεονέχτες, αλλά όταν πρόκειται να καταβάλλουν κουραστικές προσπάθειες ή να αναλάβουν δημόσιες λειτουργίες, δεν κάμνουν τίποτε. Επειδή ο καθένας απ' αυτούς επιδιώκει αποκλειστικά το προσωπικό του συμφέρον, ελέγχει τους συμπολίτες του και τους εμποδίζει ν' αποκτούν εκείνο που τους ανήκει. Άλλωστε, επειδή δεν εξυπηρετούν τα κοινά συμφέροντα η πολιτεία καταστρέφεται. Εξαιτίας των προκαλούνται έριδες μεταξύ των πολιτών, (15) γιατί οι φαύλοι ασκούν βία, οι μεν εναντίον των δε, και αρνούνται να εκτελέσουν δίκαιες πράξεις.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Φαίνεται πως οι ευεργέτες αγαπούν εκείνους που ευεργέτησαν περισσότερο από όσο εκείνοι που ευεργετήθησαν τους ευεργέτες των, και στο σημείο αυτό υπεισέρχεται κάποιος παραλογισμός που αξίζει να τον εξετάσουμε. Οι περισσότεροι έχουν τη γνώμη ότι αυτό οφείλεται (20) στο ότι οι πρώτοι είναι δανειστές και οι δεύτεροι οφειλέτες. Όπως λοιπόν στα δάνεια οι χρεοφειλέτες επιθυμούν να μην υπάρχει κανένας στον οποίο να χρωστούν, οι δανειστές φροντίζουν για την ευημερία των οφειλετών, έτσι κι οι ευεργέτες επιθυμούν να ζήσουν οι ευεργετηθέντες με την ελπίδα ότι αυτοί κάποτε θ' ανταποδώσουν την ευεργεσία. (25) Αντίθετα οι ευεργετούμενοι δεν φροντίζουν ν' ανταποδώσουν την χάρη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Ο Επίχαρμος ίσως να έλεγε ότι τίποτε στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει που να μην ανταποκρίνεται στην ανθρώπινη φύση, αφού οι περισσότεροι ξεχνούν εύκολα τις ευεργεσίες και προτιμούν να ευεργετούνται παρά να ευεργετούν. Κι όμως η αιτία αυτού είναι φυσικότερη και όχι όμοια με την αποδιδόμενη στον δανειστή σχετικά με τον οφειλέτη. (30) Γιατί εκείνο που αισθάνεται για τον οφειλέτη ο δανειστής δεν είναι αγάπη, αλλά η επιθυμία να διατηρείται ζωντανός ο οφειλέτης για να μπορέσει να του επιστρέψει το χρέος. Αντίθετα ο ευεργέτης διάκειται απέναντι στον ευεργετούμενο με φιλία και αγάπη, κι όταν αυτός ακόμη δεν είναι χρήσιμος ούτε πρόκειται να γίνει τέτοιος στο μέλλον. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σχετικά με τους καλλιτέχνες. Κάθε καλλιτέχνης αγαπά το έργο του (35) περισσότερο απ' όσο θα τον αγαπούσε το έργο του, αν μπορούσε ν' αποκτήσει ψυχή. [1168a] Ίσως το ίδιο να ισχύει πάρα πολύ και στους ποιητές, γιατί αυτοί υπεραγαπούν τα ποιήματά τους, σα να ήταν παιδιά τους. Κάτι τέτοιο είναι, όπως φαίνεται, και το συναίσθημα του ευεργέτη. Αυτός που ευεργετήθηκε, είναι συγχρόνως έργο του ευεργέτη, κι αυτός αγαπά περισσότερο το έργο του απ' όσο το έργο αγαπά τον δημιουργό του. (5) Η αιτία αυτού συνίσταται στο ότι το «είναι» συμβαίνει να είναι πολυπόθητο και αξιαγάπητο, και υπάρχουμε εφόσον ενεργούμε, εφόσον δηλ. ζούμε και δρούμε. Ο δημιουργός είναι, ένεκα της δράσης του, για να εκφρασθούμε έτσι, το ίδιο το έργο του, και αγαπά το έργο του περισσότερο απ' όσο θα τον αγαπούσε το έργο του, επειδή αγαπά και την ζωή του. Αυτό είναι φυσικό, επειδή, ό,τι υφίσταται δυνάμει, αποκαλύπτεται εν ενεργεία. (10) Συγχρόνως ο ευεργέτης βρίσκει καλό ό,τι επιτρέπει σ' αυτόν να ενεργεί μ' αυτόν τον τρόπο και του δίνει την ευκαιρία σ' ό,τι βρίσκει απόλαυση. Αντίθετα ο ευεργετούμενος δεν βρίσκει σ' εκείνον που τον ευεργέτησε τίποτε καλό, αλλά μονάχα κάποιο συμφέρον πράγμα που του προξενεί λιγότερη ευχαρίστηση και συμπάθεια. Απολαυστική είναι η ενέργεια του παρόντος, η ελπίδα του μέλλοντος κι' η ανάμνηση του παρελθόντος. Όμως γλυκύτατη, και σε ίση μοίρα αξιαγάπητη, είναι η πραγματικότητα. (15) Το έργο, επομένως, του δημιουργού διαιωνίζεται (γιατί το αγαθό ζει πολλά χρόνια), ενώ το χρήσιμο εκείνου που ευεργετήθηκε περνά γρήγορα. Η ανάμνηση των ηθικών πράξεων είναι γλυκειά, ενώ των χρήσιμων δεν είναι ή είναι λιγότερο τέτοια. Κι όσον αφορά την προσδοκία, φαίνεται ότι συμβαίνει το αντίθετο. Επίσης το αγαπάν μοιάζει με το ενεργείν, (20) ενώ το αγαπάσθαι με το πάσχειν, και γι' αυτό εκείνους που υπερέχουν στη δραστηριότητα ακολουθεί η φιλία και τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τέλος ο καθένας αγαπά περισσότερο ό,τι απόχτησε με κόπο. Τα χρήματα, π.χ. που κέρδισε αυτός ο ίδιος, του είναι πιο αγαπητά από εκείνα που κληρονόμησε. Και φαίνεται ότι το να ευεργετείται κάποιος είναι κάτι που δεν απαιτεί κόπο, ενώ το να ευεργετεί είναι κοπιώδες. (25) Γι' αυτό κι οι μητέρες, αγαπούν τα παιδιά τους περισσότερο από τους πατέρες: επειδή οι πόνοι για τη γέννησή τους είναι μεγαλύτεροι κι επειδή έχουν συνείδηση ότι είναι δικά τους. Φαίνεται λοιπόν, ότι αυτό το συναίσθημα συγγενεύει και με τους ευεργέτες.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Απορίες σχετικά με τη φιλία) Πρέπει κανείς να αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους;</b><span style="font-size: 14px; line-height: 21px;"></span></div>
<blockquote style="background: url("../graphics/bg_blockquote.gif") 0px 5px no-repeat rgb(255, 255, 255); color: #747474; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px; padding-left: 35px;">
<i>Λίγο πριν ολοκληρώσει το Ι´ βιβλίο και την πραγμάτευσή του σχετικά με τη φιλία (βλ. σχετικά και ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1155a3–1156a5), ο Αριστοτέλης εξετάζει κάποιες ακόμη πτυχές του θέματος, απαντώντας σε ορισμένες καίριες απορίες που θα μπορούσαν να τεθούν</i></blockquote>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Απορίες γεννά και το αν κάποιος πρέπει ν' αγαπά τον εαυτόν του περισσότερο από τους άλλους. Κατακρίνουν αυτούς που αγαπούν τον εαυτό τους (30) και τους αποκαλούν εγωιστές σα να συμπεριφέρονται αισχρά. Βέβαια ο φαύλος κάμνει τα πάντα για χάρη του εαυτού του και όσο πιο μοχθηρός είναι, τόσο περισσότερο (κατηγορείται μάλιστα ότι δεν πράττει παρά μονάχα ό,τι του φέρνει ωφέλεια). Ο ενάρετος άνθρωπος δεν ενεργεί παρά μονάχα για το καλό και μάλιστα τόσο περισσότερο, όσο είναι πιο ευγενής, και για το συμφέρον του φίλου του, (35) παραμελεί το δικό του. Όμως τα γεγονότα δεν συμφωνούν μ' αυτόν τον ισχυρισμό, [1168b] και μάλιστα όχι αδικαιολόγητα. Λένε λοιπόν, ότι πρέπει ν' αγαπά κανείς πάρα πολύ εκείνον που είναι πάρα πολύ φίλος του. Και φίλος είναι εκείνος που επιθυμεί για τον φίλο του να αποκτήσει τα αγαθά που του εύχεται, έστω κι αν ακόμη δεν πρόκειται να το μάθει κανένας. Και τα γνωρίσματα αυτά τα φέρνει ο άνθρωπος μέσα του, στον εαυτό του απέναντι του εαυτού του, όπως κι όλα τ' άλλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την φιλία. (5) Γιατί όπως είπαμε προηγουμένως τα δείγματα της φιλίας προέρχονται απ' αυτό το ίδιο το άτομο και απλώνονται στα άλλα άτομα. Κι οι παροιμίες συμφωνούν. Π.χ.: «μια ψυχή», «κοινά τα των φίλων», «ισότητα είναι αγάπη», «το γόνατο είναι πιο κοντά από την κνήμη». Γιατί όλα αυτά ισχύουν για τη σχέση του ατόμου με τον εαυτό του. (10) Ο καθένας είναι ωραιότερος από τους φίλους για τον εαυτό του, γι' αυτό και πρέπει κανείς ν' αγαπά προπαντός τον εαυτό του. Υπάρχει όμως δικαιολογημένα αμφιβολία για το ποιαν από τις δύο γνώμες πρέπει να δεχθούμε, γιατί κι οι δύο είναι αξιόπιστες.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Γι' αυτό ίσως πρέπει να διακρίνουμε και να καθορίζουμε πόσο και πώς τα λόγια αυτά ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τον τρόπο, με τον οποίο τα δύο μέρη αντιλαμβάνονται τον εγωισμό, το ζήτημα ξεκαθαρίζεται γρήγορα. (15) Άλλοι ονομάζουν, με κάποια κατηγόρια, εγωιστές εκείνους που δίνουν στον εαυτό τους τόσο από την άποψη χρημάτων, όσο και από την άποψη τιμών και σωματικών ηδονών, το μεγαλύτερο μερίδιο. Γιατί αυτά ορέγονται και για την απόκτησή τους κοπιάζουν επειδή τα θεωρούν άριστα, και γι' αυτό γίνεται αγώνας για να τα αποκτήσουν. Οι πλεονέκτες γι' αυτά τα πράγματα παραδίνονται στις αισθησιακές απολαύσεις, (20) και στα πάθη τους, καθώς και στο άλογο μέρος της ψυχής ολοκληρωτικά. Οι τέτοιοι αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας και επειδή αυτή η ανθρωπότητα είναι διεστραμμένη, η λέξη «εγωισμός» χρησιμοποιήθηκε εδώ με την κακή της έννοια. Οι εγωιστές αυτοί επικρίνονται δίκαια. Το ότι ονομάζονται εγωιστές εκείνοι που παρέχουν στον εαυτό τους τα αγαθά που αναφέραμε παραπάνω, είναι αυτονόητο. (25) Κανείς δεν θα ονόμαζε εγωιστές και δεν θα κατηγορούσε σαν τέτοιους εκείνους που προσπαθούν να ασκούν την δικαιοσύνη ή να ενεργούν με σωφροσύνη ή να συμμορφώνονται με τις διάφορες αρετές, για να μιλήσουμε σύντομα, εκείνους που κάμνουν το καλό για τον εαυτό τους. Κι όμως οι τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να φαίνονται εξαιρετικά εγωιστές, επειδή προσφέρουν στους εαυτούς τους τα καλύτερα και μεγαλύτερα αγαθά, (30) εξυπηρετούν με χαρά το κυριότερο μέρος της ψυχής τους και πειθαρχούν σ' αυτό, σχετικά με όλα. Καθώς, λοιπόν, ακριβώς η πολιτεία όπως και κάθε άλλο οργανωμένο σύστημα, φαίνονται από το ευγενέστερο μέρος αυτών, έτσι και ο άνθρωπος. Επομένως ο περισσότερο εγωιστής από τους ανθρώπους είναι εκείνος που αγαπά πάρα πολύ το μέρος αυτό και συμμορφώνεται με τις εντολές του. Εγκρατής και ακρατής ονομάζεται κάποιος (35) εφόσον κυριαρχεί ή δεν κυριαρχεί σ' αυτόν ο νους, σα να αποτελούσε αυτός την πραγματική του ουσία. [1169a] Ακόμη φαίνεται ότι οι πράξεις μας είναι τόσο περισσότερο προσωπικές και θεληματικές, εφόσον συμφωνούν με το λόγο. Το ότι αυτό, δηλ. ο λόγος, είναι τουλάχιστον ως επί το πλείστον αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος, και ότι ο ενάρετος τον αγαπά εξαιρετικά, είναι φανερό. Γι' αυτό όποιος χαρακτηρίζεται σαν εγωιστής με την ακριβή σημασία της λέξεως, δεν είναι καθόλου όμοιος μ' εκείνον, που, όπως είδαμε, (5) επικρίνεται και διαφέρει τόσο όσο το ζειν σύμφωνα με τις προσταγές του λόγου, από το ζειν κάτω από την επίδραση των παθών, εφόσον διαφέρει η προσπάθεια για να επιτύχουμε το αγαθό, από την προσπάθεια να αποκτήσουμε εκείνο που μας φαίνεται συμφέρον.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τους ανθρώπους, λοιπόν, εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εκτελέσουν πράξεις ηθικά ωραίες, όλοι τους επιδοκιμάζουν και τους επαινούν. Αν όλοι συναγωνίζονταν για χάρη του καλού και προσπαθούσαν δυναμικά να το πραγματοποιήσουν, (10) η κοινωνική ομάδα θα κέρδιζε τα πλεονεκτήματα από μια τέτοια δράση κι ο καθένας θ' απολάμβανε τα μεγαλύτερα αγαθά, αφού η αρετή συνίσταται στο σημείο αυτό. Ώστε ο ενάρετος πρέπει ν' αγαπά τον ίδιο τον εαυτό του (γιατί πράττοντας το καλό ωφελεί και τον εαυτό του και τους άλλους). Αντίθετα ο κακός δεν πρέπει να αγαπά τον εαυτό του (γιατί πράττοντας αυτό βλάπτει και τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του). (15) Στον κακό υπάρχει διαφωνία μεταξύ εκείνου που πράττει και εκείνου που δεν πρέπει να πράττει, αντίθετα ο ενάρετος πράττει ό,τι πρέπει να πράττει. Πραγματικά κάθε διάνοια διαλέγει για τον εαυτό της το καλύτερο κι ο ενάρετος πειθαρχεί στη διάνοιά του. Είναι αλήθεια ότι ο ηθικός άνθρωπος κάμνει πολλά για χάρη των φίλων του και για χάρη της πατρίδας, κι αν ακόμη πρόκειται να πεθάνει για χάρη τους. (20) Επίσης θα προτιμήσει ν' απαρνηθεί και χρήματα και τιμές και γενικά όλα τα τόσο πολυπόθητα αγαθά, για ν' αποκτήσει αντί γι' αυτά ό,τι είναι πραγματικά καλό και ωραίο, και να προτιμήσει ν' απολαύσει μιαν υπέρτατη ικανοποίηση για λίγο χρονικό διάστημα παρά μια μέτρια τέτοια για πολύ καιρό. Θα προτιμήσει ένα χρόνο γεμάτο από ωραίες πράξεις, παρά πολλά χρόνια κι όπως τύχει. Μια ωραία και μεγαλοπρεπής πράξη θα του φανεί προτιμότερη από πολλές και ασήμαντες πράξεις. (25) Αυτό συμβαίνει σίγουρα σ' αυτούς που πεθαίνουν για τους φίλους και για την πατρίδα τους, επειδή διαλέγουν για τον εαυτό τους ένα αντικείμενο υπέρτατου ηθικού κάλλους. Ακόμη και χρήματα είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν οι ενάρετοι άνθρωποι για ν' αποκτήσουν οι φίλοι τους περισσότερα. Οι φίλοι θα κερδίσουν χρήματα και οι ίδιοι το ηθικά ωραίο. Έτσι οι ενάρετοι άνθρωποι προσφέρουν στους εαυτούς τους το μεγαλύτερο αγαθό. Το ίδιο συμβαίνει και σχετικά με τις τιμές και τα αξιώματα. (30) Θα τα παραχωρήσουν όλα αυτά στους φίλους τους επειδή αυτό είναι ωραίο και αξιέπαινο γι' αυτούς. Δικαιολογημένα οι τέτοιοι άνθρωποι φαίνεται ότι είναι ενάρετοι επειδή προτιμούν το αγαθό από κάθε άλλο πράγμα. Επίσης αφήνουν τους φίλους τους να ενεργούν αντί γι' αυτούς για το λόγο ότι είναι ωραιότερο να παρέχει κάποιος τη δυνατότητα στο φίλο του, να εκτελεί μια πράξη παρά να την εκτελεί αυτός ο ίδιος. (35) Σ' όλες, λοιπόν, τις πράξεις για τις οποίες είναι δυνατό κάποιος να αποκομίζει έπαινο, ο ενάρετος άνθρωπος επιδιώκει για τον εαυτό του το μεγαλύτερο αγαθό. [1169b] Σύμφωνα μ' αυτό το πνεύμα πρέπει να κρίνουμε εκείνον που αγαπά τον εαυτό του όπως είπαμε κι όχι όπως τον αντιλαμβάνεται ο όχλος.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;"> Απορίες σχετικά με τη φιλία) Χρειάζεται φίλους ο ευτυχισμένος;</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Αμφισβητείται αν ο ευδαίμων έχει ανάγκη από φίλους. Γιατί, όπως λένε, οι ευδαίμονες και οι αυτάρκεις δεν χρειάζονται φίλους, (5) επειδή κατέχουν όλα τα αγαθά. Αφού, λοιπόν, είναι αυτάρκεις, δεν έχουν ανάγκην από τίποτε, ενώ ο φίλος, σαν δεύτερο Εγώ, πρέπει να παρέχει εκείνα που δεν μπορεί κανείς να προσφέρει στον εαυτό του. Γι' αυτό:</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
«Όταν παρέχει άφθονα τα πάντα ο θεός,</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
για φίλους ποια η ανάγκη;».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Φαίνεται όμως παράδοξο το ότι, αφού μοιράζουν στον ευδαίμονα όλα τα αγαθά, δεν χαρίζουν σ' αυτόν φίλους, (10) που αποτελούν το μεγαλύτερο από τα εξωτερικά αγαθά. Αν γνώρισμα της φιλίας είναι να ευεργετεί κανείς μάλλον παρά να ευεργετείται, αν η ευεργεσία συμβαίνει να είναι γνώρισμα του ενάρετου ανθρώπου και της αρετής, αν είναι καλύτερο να ευεργετεί κανείς τους φίλους του παρά τους ξένους, ο καλός άνθρωπος έχει ανάγκη από πρόσωπα στα οποία να προσφέρει τις ευεργεσίες του. Γι' αυτό και υψώνεται το ερώτημα, αν έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από φίλους στην ευτυχία ή στη δυστυχία μας, (15) αφού οι δυστυχισμένοι χρειάζονται πρόσωπα που να μπορούν να τους βοηθήσουν, και οι ευτυχισμένοι ανθρώπους στους οποίους να παρέχουν τις ευεργεσίες των. Είναι ολοφάνερη ανοησία το να χαρακτηρίζει κάποιος τον ευδαίμονα σαν ερημίτη γιατί κανένας δε θα δεχόταν να διαθέτει τα αγαθά αποκλειστικά για τον εαυτό του. Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και προορισμένος να ζει με τους συνανθρώπους του. Για τούτο και η συμβίωση είναι γνώρισμα του ευδαίμονος, (20) αφού αυτός έχει δικά του όλα τα φυσικά αγαθά. Και φυσικά είναι καλύτερο να ζει κανείς με φίλους και με κόσμιους ανθρώπους παρά με ξένους ή τον πρώτον τυχόντα. Επομένως ο ευδαίμων έχει ανάγκη από φίλους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τι σημαίνει, λοιπόν, ο πρώτος εκείνος ισχυρισμός και κατά πόσον είναι σωστός; Άραγε είναι σωστός ως προς αυτό: ότι δηλ. οι πολλοί έχουν την γνώμη ότι οι φίλοι είναι εκείνοι που είναι χρήσιμοι; Από τέτοιους φίλους δεν έχει ανάγκη ο ευδαίμων, (25) εφόσον έχει όλα τα αγαθά, ούτε κι από φίλους για χάρη απολαύσεως (γιατί αφού η ζωή του είναι ευχάριστη, δεν χρειάζεται να προστεθεί κι άλλη απόλαυση). Εφόσον, λοιπόν, δεν έχει ανάγκη από τέτοιους φίλους, δεν χρειάζεται φίλους. Κι όμως αυτό, όπως φαίνεται, δεν είναι αληθινό, γιατί, όπως είπαμε στην αρχή, η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια, κι η ενέργεια είναι λειτουργία, (30) και δεν υπάρχει με τον τρόπο που υπάρχει ένα μόνιμο αντικείμενο, λ.χ. ένα κτήμα. Αν, λοιπόν, η ευδαιμονία συνίσταται στο ζειν και το ενεργείν και αν όπως είπαμε στην αρχή, η ενέργεια του ενάρετου ανθρώπου είναι σπουδαία κι ευχάριστη από μόνη της, και εξ άλλου, αν εκείνο που μας ανήκει σαν ιδιοκτησία μας έχει σαν επακόλουθο την ηδονή, και τέλος, αν μπορούμε να επιτηρούμε τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό μας, (35) όπως και τις πράξεις τους, θα προκύψει απ' όλα τούτα με αναγκαία συνάρτηση, ότι οι πράξεις των εναρέτων ανθρώπων, που είναι φίλοι των, [1170a] θα είναι ευχάριστες στους ηθικούς (γιατί κι οι δυο περιέχουν ό,τι είναι από τη φύση τους απολαυστικό κι ευχάριστο). [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει ένα τμήμα του αρχαίου κειμένου] Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες θα είναι συνεχέστερη η ενέργεια, που συμβαίνει αυτή καθ' εαυτή να είναι ηδονική, κι αυτό πρέπει να συμβαίνει στον ευδαίμονα. (Γιατί ο ενάρετος, αν είναι ενάρετος, βρίσκει στις καλές πράξεις απόλαυση και στις κακές οδύνη, (10) όπως ο μουσικός αισθάνεται χαρά για τις ωραίες μελωδίες και λύπη για τις παράφωνες). Άλλωστε η συμβίωση με αγαθούς ανθρώπους δυναμώνει την άσκηση της αρετής, όπως λέει κι ο Θέογνις.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Αν εξετάσει κανείς το θέμα από φυσικοφιλοσοφική μάλλον άποψη, θα δει ότι ο ενάρετος φίλος φαίνεται σ' ένα σεμνό άνθρωπον αξιαγάπητος από τη φύση του, (15) επειδή, όπως είπαμε, το από τη φύση του αγαθό είναι για τον ενάρετο αυτό καθ' εαυτό αγαθό και γλυκό. Την ζωή των ζώων ορίζουμε από τη δύναμη της αίσθησης και της νόησης. Η δύναμη αυτή εκδηλώνεται στην ενέργεια που αποτελεί το κυριότερο μέρος της ουσίας μας. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει ένα τμήμα του αρχαίου κειμένου] Το δε ζειν (20) ανήκει σ' ό,τι είναι αγαθό και απολαυστικό. Είναι μια ακριβώς καθορισμένη κατάσταση, κι ό,τι είναι ακριβώς καθορισμένο, ανήκει στη φύση του αγαθού. Επομένως, ό,τι συμβαίνει να είναι από τη φύση του αγαθό, είναι τέτοιο και για τον ηθικό άνθρωπο. Γι' αυτό το λόγο το ζειν φαίνεται σ' όλους απολαυστικό. Φυσικά δεν εννοούμε την μοχθηρή και διεφθαρμένη ζωή, ούτε αυτήν που περνά μέσα σε λύπες, γιατί μια τέτοια ζωή δεν είναι ακριβώς καθορισμένη ούτε η ίδια ούτε τα γεγονότα που συμβαίνουν όσο διαρκεί. (25) Αλλά το σημείο αυτό θα ξεκαθαριστεί περισσότερο παρακάτω όπου θα γίνει λόγος για την οδύνη. Αν όμως αυτό το ζειν είναι αγαθό και γλυκό (και φαίνεται ότι όλοι το ποθούν και μάλιστα οι ενάρετοι κι οι ευδαίμονες, επειδή η ζωή τους είναι πάρα πολύ απολαυστική κι η ύπαρξη τους πάρα πολύ ευδαίμων), αν αυτός που βλέπει αισθάνεται ότι βλέπει, κι αυτός που ακούει, ότι ακούει, (30) ο βαδίζων ότι βαδίζει και ότι όμοια υφίσταται κάτι και στα υπόλοιπα, έτσι που να αισθανόμαστε, ότι αισθανόμαστε και να νοούμε ότι νοούμε, κι από το άλλο μέρος ότι το να αισθανόμαστε και να νοούμε σημαίνει ότι υπάρχουμε (γιατί η ύπαρξη είναι αίσθηση και νόηση), [1170b] κι αν επίσης η ζωή είναι απολαυστική ιδίως για τον ενάρετο, αφού η ύπαρξη είναι γι' αυτόν κάτι ενάρετο και ηδονικό, (5) εφόσον η συνείδηση του αληθινού αγαθού τον ευχαριστεί, τέλος, αν ο ενάρετος άνθρωπος συμπεριφέρεται στους φίλους του όπως και στον εαυτό του, αφού ο φίλος είναι το άλλο Εγώ, τότε με το μέτρο σύμφωνα με το οποίο ποθεί το αγαθό για τον εαυτό του, θα το επιθυμεί θερμά και για τον φίλο του ή σχεδόν όμοια. Όμως η ύπαρξη είναι πολυπόθητη για τον λόγο ότι συναισθανόμαστε ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι ενάρετοι κι η τέτοια συναίσθηση είναι αυτή καθ' εαυτήν ευχάριστη. (10) Ώστε πρέπει να έχουμε συναίσθηση και σχετικά με τους φίλους μας, κι' αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με την συμβίωση και την ανταλλαγή λόγων και ιδεών, την συμβίωση πρέπει, λοιπόν, να την αντιλαμβανόμαστε μ' αυτό το πνεύμα και όχι ανάλογη με την συμβίωση των ζώων, που συνίσταται στο να συμμετέχουν στην κοινή βοσκή. Αν, λοιπόν, για τον ενάρετο η ύπαρξη είναι πολυπόθητη από μόνη της, (15) είναι αγαθή και ηδονική από τη φύση της, κι αν ισχύει το ίδιο και για το φίλο, τότε κι ο φίλος θ' ανήκει στα αντικείμενα που προκαλούν τον πόθο. Αλλά ό,τι ποθεί ο ευτυχισμένος, πρέπει και να το κατέχει, αλλιώς υφίσταται σ' αυτό το σημείο μια στέρηση. Και γι' αυτόν το λόγο, για να είναι κανένας ευτυχής, πρέπει να έχει άριστους φίλους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Απορίες σχετικά με τη φιλία) Πρέπει να είναι λίγοι ή πολλοί οι φίλοι κάποιου;</b></div>
<div class="page" id="p00">
Πρέπει να έχουμε όσο το δυνατό περισσότερους φίλους ή μήπως πρέπει να
εφαρμόσουμε αυτό που λέγεται σωστά για εκείνους που συνδέονται με τα
δεσμά της φιλοξενίας; <br />
«Δεν πρέπει να φιλοξενείς πολλούς μέσα στο σπίτι, όμως και αφιλόξενου τη φήμη να μη βγάλεις». <br />
<i>Μήπως πρέπει να ισχύει κι εδώ αυτό που ισχύει και για τη φιλία;
Ούτε δηλ. να μην έχουμε φίλους, ούτε να έχουμε πάρα πολλούς; Σχετικά με
τους φίλους εκείνους, που έχουμε για λόγους συμφέροντος φαίνεται πως
ταιριάζει πολύ το ρητό: (25) (Ν' ανταποδίδει κανείς τις υπηρεσίες είναι
κουραστικό κι η ζωή δεν διαρκεί πολύ. Γι' αυτό φίλοι περισσότεροι από
όσους αρκούν για τη ζωή μας είναι περιττοί κι εμποδίζουν την άσκηση της
αρετής. Επομένως δεν έχουμε την ανάγκη τέτοιων φίλων). Αλλά κι οι φίλοι
για χάρη απόλαυσης πρέπει να είναι λίγοι, όπως για τα φαγητά είναι
αρκετό λίγο μονάχα καρύκευμα. </i><br />
<i>
Όταν όμως πρόκειται για ενάρετους και ηθικούς ανθρώπους, πρέπει να
έχει κανένας πολλούς φίλους, εφόσον αυτοί είναι πραγματικά ενάρετοι και
ηθικοί, (30) ή πρέπει να περιορίσει τον αριθμό τους όπως φαίνεται στην
πολιτεία; Γιατί η πολιτεία δεν αποτελείται από δέκα άτομα, ούτε από δέκα
μυριάδες. Άλλωστε ο αριθμός δεν είναι δυνατό να ορισθεί ακριβώς στην
προκειμένη περίπτωση. Αρκεί να δεχθούμε γενικά εκείνον που είναι λογικός
ανάμεσα σε κάποια όρια. [1171a] Όσον αφορά τους φίλους, ο αριθμός των
είναι περιορισμένος. Ίσως το ανώτατο όριο να καθοριζόταν σύμφωνα με τα
πρόσωπα εκείνα με τα οποία θα ήταν δυνατό το συζείν (γιατί, όπως
φαίνεται, η συμβίωση αυτή χαρακτηρίζει βασικά την αληθινή φιλία), αλλά
το ότι είναι αδύνατο να συζεί κανένας με πολλούς ανθρώπους και να
μοιράζεται ανάμεσά τους είναι φανερό. Εξάλλου οι πολλοί φίλοι πρέπει να
είναι φίλοι κι ο ένας με τον άλλο, (5) αν θέλουν να συζούν, πράγμα που
όταν συζούν πολλά άτομα είναι δύσκολο. Γιατί είναι δύσκολο να χαίρεται
κανείς και να λυπάται με πολλούς, επειδή μπορεί να συμβεί, ώστε με
άλλους να αισθάνεται χαρά και με άλλους λύπη συγχρόνως. <br />
</i><i>Ίσως, λοιπόν, να είναι καλό να μη ζητούμε πολλούς φίλους, αλλά
μονάχα εκείνους που είναι αρκετοί για μιαν συμβίωση. (10) Ακόμη
φαίνεται αδύνατο να είναι κανείς στενός φίλος με πολλούς. Γι' αυτό δεν
μπορεί κανείς να ερωτεύεται συγχρόνως πολλά πρόσωπα, επειδή ο έρωτας που
θέλει να είναι κάποια φιλία, που φτάνει στον ύψιστο βαθμό απευθύνεται
σ' ένα μονάχα πρόσωπο. Άρα, στενή φιλία μπορεί να υπάρχει μεταξύ λίγων
ανθρώπων μονάχα.</i> <br />
Έτσι είναι το πράγμα, όπως φαίνεται κι από την πρακτική ζωή. Είναι
λίγοι εκείνοι που τους συνδέει φιλία που γεννιέται από την
συναδελφοσύνη. (15) Η εξυμνούμενη φιλία είναι αυτή που υπάρχει ανάμεσα
σε δυο πρόσωπα. Όσοι έχουν πολλούς φίλους και συμπεριφέρονται φιλικά σε
όλους, δεν είναι φίλοι με κανένα, εφόσον δεν πρόκειται για σχέσεις
μονάχα συμπολιτών, και τους τέτοιους τους ονομάζουμε κόλακες. Μονάχα
κατά την έννοια της φιλίας μεταξύ των συμπολιτών μπορεί να είναι με
πολλά πρόσωπα φίλος, χωρίς να είναι κόλακας. Αλλά από την άποψη της
αρετής και εφόσον αγαπά κανείς τους φίλους του για χάρη αυτών των ίδιων,
φιλία δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ ανθρώπων πολλών, (20) και πρέπει να
θεωρηθεί κανείς ευτυχής, αν έχει έστω και λίγους μονάχα τέτοιους φίλους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;">Απορίες σχετικά με τη φιλία) Έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη των φίλων στην ευτυχία ή στη δυστυχία; – Επίλογος: Πεμπτουσία της φιλίας είναι η συνεχής επικοινωνία μεταξύ των φίλων</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<b style="font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Πότε χρειάζεται κανείς φίλους στην ευτυχία ή στην δυστυχία του; Τους ζητά και στις δύο περιπτώσεις, γιατί οι δυστυχισμένοι έχουν ανάγκη από βοήθεια, κι οι ευτυχισμένοι από συντρόφους που συζούν μαζί τους και τους ευεργετούν, γιατί η επιθυμία τους συνίσταται στο να παρέχουν τις ευεργεσίες τους. Είναι, λοιπόν, πιο αναγκαίο να έχει φίλους στη δυστυχία του, (25) αφού χρειάζεται χρήσιμους φίλους, αλλά από ηθική άποψη ωραιότερο είναι να αισθάνεται την ανάγκη φίλων στην ευτυχία του, γιατί σ' αυτή την περίπτωση αναζητεί ενάρετους ανθρώπους, γιατί είναι προτιμότερο να παρέχει σ' αυτούς τις ευεργεσίες του και να τους συναναστρέφεται. Κι είναι η παρουσία των φίλων γλυκειά και στην ευτυχία και στη δυστυχία, γιατί όσο υποφέρουν από οδύνη ανακουφίζεται, (30) όταν συμπάσχουν μαζί τους κι οι φίλοι. Γιατί και θα μπορούσε ν' αμφιβάλλει κανείς, αν οι φίλοι σηκώνουν κι αυτοί κατά κάποιο τρόπο το βάρος ή, αντίθετα, αν λιγοστεύει τον πόνο η ευχάριστη παρουσία τους κι η πεποίθηση ότι συμμετέχει σ' αυτόν.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<i>Αλλά το ζήτημα, αν ανακουφίζονται γι' αυτά ή για κάτι άλλο, ας μη το εξετάσουμε τώρα, αρκεί το ότι ανακουφίζονται πραγματικά. (35) Φαίνεται ότι η επίδραση που οφείλεται στην παρουσία είναι ανάμεικτη, [1171b] επειδή το να βλέπει κανείς τους φίλους είναι για τον δυστυχισμένο πολύ ευχάριστο, αφού ο φίλος είναι παρηγοριά και όταν τον βλέπει κανείς και όταν μιλά αν είναι ευαίσθητος. Γιατί ξεύρει τον χαρακτήρα μας καθώς και ό,τι μας προξενεί χαρά ή λύπη. Αλλά, από την άλλη μεριά υποφέρουμε και 'μεις, (5) όταν βλέπουμε τον φίλο μας να λυπάται για τις δυστυχίες μας, επειδή κάθε φίλος θέλει ν' αποφεύγει να προκαλεί λύπη στο φίλο του. Γι' αυτό και οι ανδροπρεπείς από τη φύση τους δεν θέλουν να δίνουν αφορμή στους φίλους τους να συμπάσχουν μαζί τους. Αν όμως δεν αντιλαμβάνονται ότι μονάχα με μια μικρή λύπη των φίλων τους, ανακουφίζουν μια δική τους μεγάλη λύπη, δεν ανέχονται να πάσχει ο φίλος εξαιτίας τους. Γενικά προσπαθούν ν' αποφεύγουν ανθρώπους που έχουν διάθεση να κλαψουρίζουν όλοι μαζί, γιατί κι αυτοί οι ίδιοι δεν έχουν τάση στο να θρηνούν, (10) μονάχα γυναικάκια και άνδρες γυναικωτοί αισθάνονται χαρά να αναστενάζουν μ' αυτούς που πενθούν, και αγαπούν αυτά τα πρόσωπα σα φίλους που συμμετέχουν στη θλίψη τους, αλλά έχει χρέος να μιμείται κανείς τον καλύτερο. Αντίθετα στην ευτυχία η παρουσία των φίλων δεν είναι μόνο ευχάριστη, αλλά γεννά και την ιδέα ότι οι φίλοι χαίρονται για τα δικά μας αγαθά. (15) Γι' αυτό φαίνεται ότι πρέπει να φωνάζουμε πρόθυμα τους φίλους μας, όταν είμαστε ευτυχισμένοι (γιατί είναι ωραίο να ευεργετεί κανείς) και στα ατυχήματά μας να κάνουμε αυτό με δισταγμό (γιατί πρέπει ν' αποφεύγουμε όσο το δυνατό περισσότερο, να παίρνουν μέρος αυτοί στις λύπες μας). Από 'δω και το ρητό:</i></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
«Αρκετό να είμαι μονάχος μου εγώ ο δυστυχής».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Τέλος πρέπει να φωνάζουμε προπάντων τους φίλους μας, όταν αυτοί πρόκειται να μας προσφέρουν μια μεγάλη υπηρεσία, χωρίς να ενοχληθούν πολύ. (20) Αντίθετα, πρέπει ίσως να πηγαίνουμε στους φίλους μας απρόσκλητοι και πρόθυμοι, όταν αυτοί είναι δυστυχισμένοι (γιατί είναι καθήκον της φιλίας να εξυπηρετούμε μάλιστα εκείνους που βρίσκονται στην ανάγκη, κι ακόμα όταν αυτοί δεν μας το ζητούν, η τέτοια προθυμία είναι αξιοπρεπέστερη και πιο ευχάριστη κι από τα δύο μέρη). Όταν οι φίλοι μας είναι ευτυχισμένοι, πρέπει να τρέχουμε σ' αυτούς, εφόσον είμαστε ικανοί να τους εξυπηρετήσουμε (γιατί γι' αυτό χρειαζόμαστε τους φίλους). Όταν όμως πρόκειται να ευεργετούμεθα, πρέπει να πηγαίνουμε σ' αυτούς απρόθυμα και αργά (25) (γιατί δεν είναι ωραίο να τρέχει κανείς για να παίρνει οφέλη από τους άλλους). Εννοείται ότι δεν πρέπει κανείς να φαίνεται αγενής αποκρούοντας τις υπηρεσίες που του προσφέρουν οι φίλοι του. Γιατί κι αυτό συμβαίνει κάποτε. Σύμφωνα μ' αυτά την παρουσία των φίλων πρέπει να την ευχόμαστε σε κάθε περίσταση.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
Μήπως η συμβίωση δεν είναι για τη φιλία, (30) όπως για τους ερωτευμένους η θέα του λατρεμένου προσώπου, κι όπως οι εραστές προτιμούν την αίσθηση αυτή από κάθε άλλη, εφόσον μέσω αυτής υπάρχει κι απ' αυτήν γεννιέται το ερωτικό συναίσθημα; Γιατί η φιλία είναι ένα είδος κοινότητας. Επίσης όπως διατίθεται κάποιος προς τον εαυτό του, έτσι διατίθεται και στους φίλους του. Επομένως όπως η αίσθηση της ύπαρξης είναι αγαπητή για μας τους ίδιους, έτσι είναι και σχετικά με τους συνανθρώπους μας. (35) Αλλά η δράση που για χάρη της αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή τους, πραγματοποιείται στη διάρκεια της συμβίωσης [1172a] ώστε η προσπάθεια των φίλων μας απευθύνεται σ' αυτήν. Τέλος ό,τι ο καθένας θεωρεί σαν πραγματικό «Είναι» και σαν τελικό σκοπό της ύπαρξής του, θέλει να το πραγματοποιεί επικοινωνώντας με τους φίλους του. Άλλοι πίνουν μαζί κρασί, άλλοι παίζουν μαζί κύβους, μαζί γυμνάζονται, άλλοι κυνηγούν με τους φίλους τους (5) και άλλοι φιλοσοφούν μαζί τους. Για να μιλήσουμε σύντομα, κάθε τι που αγαπούμε στη ζωή θέλουμε να το πραγματοποιούμε μαζί με τους φίλους μας, επειδή ο καθένας θέλει να ζει μαζί τους και γι' αυτό κάμνει και συμμερίζεται μ' αυτούς κάθε τι που εννοεί με τις λέξεις ζωή και συμβίωση. Γι' αυτό η φιλία ανάμεσα στους φαύλους γίνεται πηγή του κακού (γιατί εφόσον οι φαύλοι είναι επιπόλαιοι, ο ένας συμμετέχει στην κακία του άλλου, (10) και με τον τρόπο αυτό γίνονται όλοι κακοί, αφού εξομοιώνονται ο ένας με τον άλλο). Αντίθετα η ανάμεσα στους ενάρετους ανθρώπους φιλία γίνεται πηγή αγαθού. Καθημερινά αυξάνεται το ηθικό της περιεχόμενο, και η πρόοδος συντελείται τόσο για την άσκηση της αρετής από κοινού, όσο για την αμοιβαία νουθεσία. Ο ένας δέχεται από τον άλλο τις ευχάριστες σ' αυτόν ιδιότητες, και από 'δω προέρχεται και το ρητό:</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
(15) <b>«Από τους αγαθούς το αγαθό θα μάθεις».</b></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<a href="http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=30&m=1" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
</div>
</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-21484876247127717022016-05-14T03:32:00.000-07:002016-05-14T03:34:30.267-07:00Μηνύματα από την Ατλαντίδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/kosmos/diethnis-politiki/article4057431.ece/BINARY/w660/akropoli.jpg" height="230" id="relPicsMainPic" itemprop="image" width="400" /><br />
<br />
<h1 class="title">
<span style="font-size: large; font-weight: normal;">"Έφτασε η ώρα να βγούμε από τον φαύλο κύκλο" </span></h1>
<h1 class="title">
Ώρα να λήξει η Ελληνική τραγωδία με την Επιστροφή της Απολλώνιας Συνείδησης.</h1>
<h2 style="text-align: left;">
<b>Στην Ελλάδα γεννήθηκαν μαζί με το ΦΩΣ</b></h2>
<h2 style="text-align: left;">
<b>την Ιλιάδα και την Οδύσσεια </b></h2>
<h2 style="text-align: left;">
<b>του Σοφού Νοήμονος Ανθρώπου </b></h2>
<h2 style="text-align: left;">
<b>του Ομηρικού Κύκλου !</b></h2>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα σημειώνει ότι χωρίς ελάφρυνση του χρέους
η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ. "Έφτασε η ώρα να
βγούμε από τον φαύλο κύκλο" σημειώνει χαρακτηριστικά</span><br />
<span style="font-size: large;"> «Έφτασε η ώρα για να λήξει η ελληνική τραγωδία του χρέους», είναι ο τίτλος του σημερινού <a href="http://www.nytimes.com/2016/05/14/opinion/time-to-end-the-greek-debt-tragedy.html?_r=0" target="_blank" title="">κύριου άρθρου </a>της
εφημερίδας New York Times, ενώ υπογραμμίζει πως «έφτασε η ώρα να βγούμε
από τον φαύλο κύκλο και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: χωρίς
ελάφρυνση του χρέους η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει
ποτέ, με επιπτώσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει την πολυτέλεια
να αντιμετωπίσει».</span><br />
<div class="storyContent ">
<span style="font-size: large;"><span class="clear"></span>
</span></div>
<span style="font-size: large;"><span class="clear"></span>
</span><br />
<div style="margin: auto; width: 500px;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://adserver.adtech.de/?adlink/1370/5924106/0/170/AdId=-3;BnId=0;itime=216470349;key=key1%2Bkey2%2Bkey3%2Bkey4;" target="_blank"><img alt="AdTech Ad" border="0" src="http://aka-cdn-ns.adtech.de/images/AT170_300x250_4.gif" height="1" width="1" /></a>
</span></div>
<span style="font-size: large;"><span class="clear"></span>
</span><br />
<div class="storyContent ">
<div class="body">
<span style="font-size: large;">Στο κύριο άρθρο η συντακτική ομάδα της εφημερίδας αναφέρεται
στις επιπτώσεις που επέφεραν στην ανεργία τα μέτρα λιτότητας που
αναγκάστηκε από τους διεθνείς πιστωτές της να πάρει τον περασμένο Ιούλιο
η ελληνική κυβέρνηση ώστε να λάβει το οικονομικό πακέτο διάσωσης,
σημειώνοντας πως η ελληνική βουλή ψήφισε νέα μέτρα ύψους 5,4
δισεκατομμυρίων ευρώ, την περασμένη Κυριακή, την ίδια ώρα που οι Έλληνες
πολίτες ήταν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τις επιπλέον περικοπές.</span><br />
<span style="font-size: large;">Όμως, οι υπουργοί Οικονομικών της Ένωσης δεν κατάφεραν να
συμφωνήσουν σχετικά με το εάν η Ελλάδα είχε σημειώσει αρκετή πρόοδο,
αναβάλλοντας την απόφαση τους ως την επόμενη συνεδρίαση τους στις 24
Μαΐου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Επίσης προσπαθούν να εμποδίσουν το αίτημα που προβάλει το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όταν το
πρόγραμμα διάσωσης ολοκληρωθεί το 2018. Το ΔΝΤ σε κάθε άλλη περίπτωση
απειλεί να αποσύρει την υποστήριξή του από το πρόγραμμα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Το πρόβλημα όμως παραμένει η Γερμανία, ο κύριος πιστωτής της
Ελλάδας: Με τις ομοσπονδιακές εκλογές τους να λαμβάνουν χώρα του
χρόνου, πολλοί Γερμανοί πολίτες αισθάνονται ότι δεν πρέπει να
σπαταλήσουν την σκληρή δουλειά και την λιτότητα που οι ίδιοι έχουν
βιώσει για μια ακόμη διάσωση των Ελλήνων από τον πόνο των
«δημοσιονομικών αμαρτιών» τους.</span><br />
<span style="font-size: large;">Πέρσι, η Γερμανία είχε απειλήσει να εκδιώξει την Ελλάδα από
την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ εάν δεν αποδεχόταν τα νέα μέτρα
λιτότητας. Λαμβάνοντας υπόψη τη θέση της Ελλάδας , στην πρώτη γραμμή της
προσφυγικής κρίσης της Ευρώπης, η Γερμανία δεν μπορεί να αντέξει πλέον
οικονομικά αυτή την στάση και να συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα. Το
τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη είναι ένα «αποτυχημένο κράτος»
,στα σύνορά της με την Τουρκία, προειδοποίησε ο Έλληνας υπουργός
Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος το περασμένο Σάββατο.</span></div>
</div>
<span style="font-size: large;">«Όταν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης συναντηθούν εκ
νέου, θα ήταν καλό - για την Ελλάδα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τη
Γερμανία - να εγκρίνουν την δόση του Ιουλίου και να συμφωνήσουν σε μια
σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα έχει ήδη κάνει πολλά
για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών για λιτότητα, αλλά
χωρίς την ελάφρυνση του χρέους της, η κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει
ποτέ», τονίζεται. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> </span>Φωτό: <a href="http://sooc.gr/index.php" target="_blank" title="">sooc.gr</a><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><a href="http://news247.gr/eidiseis/kosmos/diethnis-politiki/new-york-times-wra-na-lhksei-h-ellhnikh-tragwdia.4057423.html" target="_blank">ΠΗΓΗ </a></span><br />
<br />
<h1 class="title">
New York Times:</h1>
<h1 class="title">
Ώρα να λήξει η Ελληνική τραγωδία</h1>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-18504154710612083962016-05-07T02:47:00.004-07:002016-05-07T02:47:54.866-07:00 Ένας Ήφαιστος για την Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<strong><br /></strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJahISUFMfvHeVdu5S2aDxBIVQibfcL9F3E0msY0LnLIB0fLP-YkGHHGvf4lCm1z8hdItnNtK-E2Nfxy7DYDnXVpH_JvTxB3HBEQTR92e54aj09Tcspgw9zOLE_SGNH8Zjn4Mwhu342RJk/s1600/%25CE%2597%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F++%25CE%259C%25CE%2597%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="142" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJahISUFMfvHeVdu5S2aDxBIVQibfcL9F3E0msY0LnLIB0fLP-YkGHHGvf4lCm1z8hdItnNtK-E2Nfxy7DYDnXVpH_JvTxB3HBEQTR92e54aj09Tcspgw9zOLE_SGNH8Zjn4Mwhu342RJk/s400/%25CE%2597%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F++%25CE%259C%25CE%2597%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A3.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: center;">
Το ηφαιστειακό παρελθόν της Μήλου</div>
<div style="text-align: center;">
<h1 class="article_title">
Ελλάδα, ένα γλυπτό του Ήφαιστου</h1>
</div>
<div>
<strong><br /></strong></div>
<div>
<strong>Οι ομορφιές της χώρας μας ξεκινούν από… μεγάλα βάθη.
Τις σμίλεψαν βίαιες εκρήξεις από πολυάριθμα ηφαίστεια. Κάποια είναι
ακόμα «θυμωμένα», άλλα είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές και άλλα είναι δίπλα
μας και τα αγνοούμε!</strong></div>
<div>
Κάτω από το δροσερό
αεράκι και το γαλάζιο του Αιγαίου μια δύναμη σιγοβράζει και, μέτρο με το
μέτρο, εκατομμύρια χρόνια τώρα, δημιουργεί μερικές από τις πιο
εντυπωσιακές ομορφιές του. Τα ηφαίστεια έχουν σμιλέψει μεγάλο μέρος του
ελλαδικού χώρου, όμως η παρουσία τους δεν είναι πουθενά αλλού τόσο «ενεργά....</div>
<div>
<div class="top">
</div>
<div class="photo">
</div>
<div class="author_information">
<div class="author">
<span class="name"><i>Φαφούτη Λαλίνα</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://www.tovima.gr/science/article/?aid=797285" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; overflow: hidden;">
<br /><h3 style="background-color: white; border: medium none; overflow: hidden; text-align: center;">
<span style="font-weight: bold;"><br /></span><b>με το αμόνι και το σφυρί της Ελληνικής Μυθιστορίας</b></h3>
<h3 style="text-align: center;">
<b>στα παλάτια της σύγχρονης ηφαιστιολογίας</b></h3>
</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; overflow: hidden;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY7WXz0H8ypoHiDELZrlYTwLhUUQJ7SEfzjJRe3e2Zv-EKmYLOk20A18M2eKZ9iE8ibMnfpKv0pYw0pmGRJmrVsH-dIVjJU6ANmeJwRL-1vAFcPMNgFWt6atgYjrfcjqC3K9wLgEIJk3tq/s1600/%25CE%2597%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F+1+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY7WXz0H8ypoHiDELZrlYTwLhUUQJ7SEfzjJRe3e2Zv-EKmYLOk20A18M2eKZ9iE8ibMnfpKv0pYw0pmGRJmrVsH-dIVjJU6ANmeJwRL-1vAFcPMNgFWt6atgYjrfcjqC3K9wLgEIJk3tq/s320/%25CE%2597%25CE%25A6%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F+1+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; overflow: hidden;">
<br /></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-58498796595671934912016-05-06T06:46:00.001-07:002016-05-06T06:46:46.841-07:00Ιστορίες πορνείας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh39-pq4iqJP8EShPPjz4rOJ7w7q9KHa-vNnK53UhexglmhlSo14hrF2eaAenrjN-zol8LY79H3_FrXvCS6xb2tYTgRatoYLurUOjo24Yd6dYlYdv63xsPPlhXIq8cjjgjLw81gpom6VIg4/s1600/%25CE%2592%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597+%25CE%25A8%25CE%25A8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh39-pq4iqJP8EShPPjz4rOJ7w7q9KHa-vNnK53UhexglmhlSo14hrF2eaAenrjN-zol8LY79H3_FrXvCS6xb2tYTgRatoYLurUOjo24Yd6dYlYdv63xsPPlhXIq8cjjgjLw81gpom6VIg4/s400/%25CE%2592%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%2597+%25CE%25A8%25CE%25A8.jpg" width="400" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<strong><i>"ΟΧΙ δεν εκδίδεται η Ελλάδα γιατί είναι Ιδέα άφθαρτη είναι Φως ,είναι Πολιτισμός.</i></strong><br />
<strong><i>Εκδίδονται πλείστοι άλλοι, κομματικοί και θρησκευτικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες παλλόμενοι και βουλευτές αβουλόμενοι . Μπορούν να σε δέσουν στο εκατοστό πρώτο μνημόνιο, να σου κάνουν το μαύρο άσπρο και μετά να σε σώζουν κιόλας με ένα αργό και εξευτελιστικό θάνατο που σου πάει πολύ.</i></strong><br />
<strong><i>Η ιστορία της πορνείας συνεχίζεται,....</i></strong><br />
<strong><i>Ούτως ή άλλως είναι μια πανάρχαια έκδοση τιποτένιων ψυχών σε τιμή εκπτώσεων και μια δήθεν πολιτισμένη κοινωνία την επιτρέπει και την νομιμοποιεί". Αστραία</i></strong><br />
<strong><i><br /></i></strong>
<strong><br /></strong>
«Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα.
Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω
συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας
όλα κι όλους.<br />
<br />
Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με
γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την
ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, ν<strong>α επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό.</strong><br />
<br />
Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών,
αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται
αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. <strong>Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του καταστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται.</strong> Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη.<br />
<br />
<strong>Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.</strong><br />
<br />
<strong>Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα,</strong> δε μας ανήκει καν, όπως δε μας ανήκει τίποτα, από τη γη που κατοικούμε ως τα πρόσωπά μας.<br />
<br />
<strong>Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μάς
δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ’ έναν πάγκο ή σ’ ένα κρεβάτι, να μάς
φτύσει, να μάς μαστιγώσει, να μάς βιάσει.</strong><br />
<br />
Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την ασυνειδησία, την
αγριότητα, το χάος, καταλύοντας το σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα. <strong>Δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο,</strong>
από το “χάσμα των γενιών” που αποκόβει τους ανθρώπους μεταξύ τους και
ετοιμάζει τους αυριανούς παιδιά-καταδότες του Χίτλερ, ως την κατάργηση
της οικογένειας.<br />
<br />
<strong>Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί.</strong> Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες.<br />
<br />
<strong>Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά
το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ’ όλες τις
περιοχές του πλανήτη.</strong> Η συνταγή είναι πια κοινή: Όταν ένας λαός
σηκώσει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του, εκπρόσωπου του κεφαλαιοκρατικού
συστήματος, βρείτε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ’
αυτό το λαό. Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί.<br />
<br />
<strong>Το πιθανότερο είναι να συνηθίσει και να ζήσει εξουδετερωμένος
από τριάντα μέχρι σαράντα χρόνια, όπως συνέβη στην Ισπανία και την
Πορτογαλία.</strong> Επειδή όμως οι καιροί αλλάζουν, τα πράματα πάνε γρηγορότερα, η συνταγή τροποποιήθηκε.<br />
<br />
Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη, δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες. <strong>Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια, βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του.</strong><br />
<br />
<strong>Γι’ αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να
χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει τώρα πια “προ
Χούντας”, και μ.Χ., “μετά τη Χούντα”</strong>. Γιατί το πείραμα πέτυχε
και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται,
συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας».<br />
<br />
<br />
Απόσπασμα από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου “Επάγγελμα Πόρνη”, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1998<br />
<br />
<br />
<br />
Η τελευταία συνέντευξη της Λιλής Ζωγράφου στον Ανδρέα Ρουμελιώτη<br />
<br />
<b>Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας».</b><br />
<br />
<a href="http://www.nostimonimar.gr/%CE%BB%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-57221975672411128052016-05-05T02:37:00.003-07:002016-05-05T02:37:42.212-07:00Ανυψώνοντας τον Απόλλωνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="intext_content_tag">
<br /></div>
<div id="intext_content_tag">
<div class="article_suptitle">
<img alt="Ο «βουλιαγμένος» ναός του Απόλλωνα" src="http://www.tovima.gr/files/1/migratedData/D2007/D0506/1abc5a.jpg" style="max-width: 622px;" /></div>
<div class="article_suptitle">
<br /></div>
<div class="article_suptitle">
<i>Άποψη του ναού του Απόλλωνα Ζωστήρα στον Λαιμό της Βουλιαγμένης</i></div>
<div class="article_suptitle">
<i><br /></i></div>
<div class="article_suptitle">
<b>......ΣΤΟ ΦΩΣ</b></div>
<div class="article_suptitle">
<br /></div>
<div class="article_suptitle">
Επιχείρηση διάσωσης αρχίζει για τον
αρχαϊκό ναό που βρίσκεται ένα και πλέον μέτρο κάτω από την επιφάνεια της
θάλασσας, βυθισμένος σε παχύ στρώμα λάσπης και χώματος, μέσα στις
εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Αστήρ Παλάς</div>
<h1 class="article_title">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Ο «βουλιαγμένος» ναός του Απόλλωνα</span></span></h1>
</div>
<div id="intext_content_tag">
<br /></div>
<div id="intext_content_tag">
Τον έχτισαν τον 6ο αιώνα π.Χ. σε έναν τόπο
που αποτελούσε τέλειο φυσικό παρατηρητήριο, μία θέση στρατηγική για τον
έλεγχο της θάλασσας αλλά και για τη σύνδεση με τα νησιά των Κυκλάδων.
Τον έφεραν στο φως, το 1924, τα παιδιά του ορφανοτροφείου της
Βουλιαγμένης σκάβοντας στην παραλία. Και σήμερα τον απολαμβάνουν κατά
κύριο λόγο οι λουόμενοι και πελάτες γενικότερα του Αστήρ Παλάς δεδομένου
ότι βρίσκεται μέσα στις εγκαταστάσεις του. Ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα
Ζωστήρα στον Λαιμό της Βουλιαγμένης υπήρξε το ιερό του αρχαίου δήμου
των Αιξωνίδων Αλών - ο οποίος κάλυπτε τις σημερινές περιοχές της Βούλας
και της Βουλιαγμένης -, είχε εμβέλεια σε όλη την Αττική<b>,</b> αλλά και
τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της απευθείας επικοινωνίας με το μεγάλο ιερό
της Δήλου. Ελάχιστα κατανοητή γίνεται σήμερα η μεγάλη σημασία του κατά
την Αρχαιότητα, καθώς ο ναός ανασκαμμένος από τις αρχές του 20ού αιώνα
«εξαφανίστηκε» και πάλι από τις επιχώσεις ενώ η εισροή των θαλάσσιων
υδάτων καθώς βρίσκεται δίπλα στην ακτή τον μετατρέπουν σε λίμνη.
Επιπλέον διαθέτει και μία αρνητική πρωτοτυπία: για την επίσκεψή του,
απαιτείται η είσοδος στον χώρο του ξενοδοχείου και της πλαζ με την
καταβολή εισιτηρίου. Και αυτό παρ' ότι ο χώρος έχει κηρυχθεί
αρχαιολογικός με ζώνες προστασίας.
<b>Οι επεμβάσεις </b>
<br />
<i>«...μακρά άκρα πρώτη μετά τους Αιξωνέας,</i> <i>Ζωστήρ»</i> γράφει ο
Στράβωνας για την άκρη αυτή της Αττικής η οποία επιλέχθηκε για την
ίδρυση του ιερού του Απόλλωνα. Μία λωρίδα γης με χαμηλό επίπεδο το οποίο
διευκόλυνε ώστε το ιερό να είναι ορατό και από τους δύο κόλπους,
ανατολικό και δυτικό. Δυόμισι χιλιετίες όμως αργότερα ο ναός βρίσκεται
κατά ένα και πλέον μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με άνοδο
της στάθμης της που μεσολάβησε. Ετσι, όχι μόνο δεν είναι ορατός αλλά
έχει βυθιστεί σε παχύ στρώμα λάσπης και χώματος.
<br />
Επιπτώσεις είχαν και οι ανθρώπινες επεμβάσεις στην πορεία του χρόνου.
Ενα τοιχίο, το οποίο κατασκευάστηκε περιμετρικά του αρχαίου κτιρίου και
σε πολύ μικρή απόσταση από αυτό με σκοπό την προστασία του, έχει εντελώς
αντίθετα αποτελέσματα καθώς συμβάλλει στην παραμονή των λιμναζόντων
υδάτων. Παράλληλα μεγάλες επιφάνειες τσιμεντώθηκαν γύρω του, άγνωστο
πότε και γιατί, οι οποίες αλλοίωσαν σημαντικά την εικόνα του αρχαίου.
Πέραν αυτών δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι ο ναός του Απόλλων Ζωστήρα
αποτελεί «άγνωστο» μνημείο.
<br />
<b>Το έργο </b>
<br />
Στην Αττική της Ακρόπολης και του Παρθενώνα χρειάστηκε να περάσει
χρόνος προκειμένου να αναδειχθούν και τα άλλα σημαντικά ιερά, τελικώς
όμως αυτό επετεύχθη. Αλλά η ιδιαιτερότητα του μικρού Απόλλωνα Ζωστήρα, ο
οποίος βρέθηκε σε ένα καθαρά τουριστικό περιβάλλον όπου αναπτύσσονταν
ψυχαγωγικές δραστηριότητες μακράν των αρχαιολογικών, λειτούργησε σχεδόν
απαγορευτικά για την ανάδειξή του.
<br />
Το καλό νέο σήμερα είναι ότι η ΚΣΤ' Εφορεία Αρχαιοτήτων, υπό τη
διεύθυνση της κυρίας Εφης Λυγκούρη, αρχίζει έργο καθαρισμού του
μνημείου, απομάκρυνσης των σύγχρονων επεμβάσεων, δηλαδή των τσιμέντων,
μόνιμου αποστραγγισμού του χώρου και εν συνεχεία αναστηλώσεων όπου αυτές
είναι απαραίτητες. Πρόκειται για εργασίες οι οποίες κρίνονται άμεσα
απαραίτητες προκειμένου να διασωθεί το μνημείο. Ετσι, ενδιαφέρουσα
θεωρείται και η πρόταση της εταιρείας Αστήρ Παλάς για συνεισφορά στο
κόστος της συντήρησης, του αποστραγγιστικού έργου, των αναστηλώσεων,
αλλά και της επισήμανσης με επεξηγηματικές πινακίδες.
<br />
<b>Ο ναός </b>
<br />
Κατασκευασμένος από πωρόλιθο, ο ναός έχει έναν ορθογώνιο σηκό (10,80 μ.
Χ 6 μ.) και η είσοδός του προς τα ανατολικά σώζει ακόμη τις παραστάδες
και το κατώφλι στο οποίο διατηρούνται τα ίχνη από την ύπαρξη μιας
δίφυλλης θύρας. Το δάπεδό του είναι στρωμένο με μεγάλες ορθογώνιες
πλάκες, άριστα επεξεργασμένες και προσαρμοσμένες μεταξύ τους, είναι όμως
ελάχιστα ορατές εξαιτίας της επικάλυψής τους από φερτά υλικά. Διαθέτει
άδυτο, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι μελετητές του, δηλαδή ένα
προφυλαγμένο δωμάτιο στην πίσω πλευρά του το οποίο χρησίμευε για τη
φύλαξη χρημάτων και πολύτιμων αναθημάτων. Τον 4ο αιώνα π.Χ. εξάλλου
προστέθηκαν εξωτερικά του ναού κίονες - από τέσσερις στις στενές πλευρές
του και έξι στις μακριές - δημιουργώντας περίσταση, η οποία πιθανότατα
να συγκρατούσε ξύλινο υπόστεγο για την προφύλαξη των προσκυνητών.
<br />
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν ακόμη τα βάθρα για τα τρία αγάλματα των
θεών που λατρεύονταν εκεί: της Λητούς και των δύο παιδιών της, του
Απόλλωνα και της Αρτεμης, ενώ σε δύο από αυτά διασώζεται ακόμη η αρχαϊκή
επιγραφή: «ΗΑΛΑΙΕΙΣ ΑΝΕΘΕΣΑΝ».
<br />
<b>Τα Ζωστήρια </b>
<br />
Μία ακόμη επιγραφή του ιερέα του ναού Πολύστρατου και των συνεργατών
του, η οποία βρίσκεται στην τράπεζα μπροστά από το μεσαίο βάθρο,
αναφέρεται στην επισκευή που έκαναν στο ιερό, στην κόσμηση των αγαλμάτων
αλλά και στην τέλεση των Ζωστηρίων - της ετήσιας εορτής των Αλαιέων,
κατά την οποία η Αττική ανανέωνε τα δικαιώματά της επί της ιεράς νήσου
της Δήλου με την οποία συνδεόταν μέσω του ιερού του Απόλλωνα Ζωστήρα.
Στον ναό υπάρχει ακόμη ένας μαρμάρινος θρόνος πιθανότατα για τον ιερέα.
Εξω από την είσοδο μια υψηλή λίθινη λεκάνη ήταν το περιρραντήριο με νερό
για τον εξαγνισμό των πιστών, ενώ λίγο μακρύτερα σώζεται και η βάση του
μεγάλου βωμού.
<br />
Οι επιγραφές υπήρξαν τα σημαντικότερα ευρήματα του ναού καθώς απέδειξαν
ποιος ήταν, σύμφωνα με τις γραπτές πηγές. Μία πλάκα εξάλλου επάνω στην
οποία σώζονται τα πόδια χήνας, δημιουργεί την ευθεία αναφορά στα
μαρμάρινα ομοιώματα αυτού του πτηνού τα οποία έχουν βρεθεί στο Λητώον
της Δήλου, καθώς η ασιατική καταγωγή της θεάς Λητούς συνδεόταν με τα έλη
και τις λίμνες. Διότι, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, στη μυθική εποχή των
θεών, όταν αυτοί έλυναν δυναμικά τις μεταξύ τους διαφορές, η Λητώ
κυνηγημένη από την οργισμένη Ηρα, γιατί κυοφορούσε τα παιδιά του Δία,
σταμάτησε στο ειδυλλιακό αυτό μέρος και νομίζοντας ότι επρόκειτο να
γεννήσει, έλυσε τη ζώνη της. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε το ιερατείο των
Αιξωνίδων Αλών και η επεκτατική πολιτική της αρχαίας Αθήνας.
<br />
Ιστορία θαμμένη στο χώμα
<br />
Οι αρχαίες πηγές, διάσπαρτες μεν αλλά σαφείς, δηλώνουν με κάθε τρόπο
την πολυσήμαντη αξία του ιερού του Απόλλωνα Ζωστήρα για την Αθήνα. Δεν
είναι καθόλου παράξενο, λοιπόν, που γύρω από τον ναό - έξω από τις
εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Αστήρ Παλάς - είχαν χτιστεί κατά τον 5ο
αιώνα π.Χ. δύο κυκλικοί πύργοι - παρατηρητήρια σε σημεία τέτοια ώστε να
ελέγχουν τον πλου προς τον Πειραιά. Αλλωστε η κατάληξη της χερσονήσου
του Λαιμού στη θάλασσα, με τις λεπτές και απότομες προεξοχές είχε
λειτουργήσει σύμφωνα με τον Ηρόδοτο προστατευτικά για την Αθήνα, καθώς
μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και στο σκοτάδι της νύχτας νόμισαν πως
ήταν πλοία που τους κυνηγούσαν και έτσι τράπηκαν σε φυγή.
<br />
Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκε και η Ιερατική Οικία του ναού με ισχυρό
πολυγωνικό τοίχο και παρατηρητήριο. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η διαρκής
επέκτασή του, η οχύρωσή του και τα πηγάδια του που αποδεικνύουν την
ευρωστία του και την ανάγκη περιφρούρησής του. Πλήθος είναι εξάλλου τα
ευρήματα, κυρίως από τα πηγάδια, που μαρτυρούν τη σημασία του ιερού
καθώς διευκόλυνε την επικοινωνία με τη Δήλο και παρείχε φιλοξενία στους
προσκυνητές που πήγαιναν ή έρχονταν από εκεί.
<br />
Τόσο οι πύργοι, από τους οποίους έχει ανασκαφεί μόνον ο ένας, όσο και η
ιερατική οικία - ανασκάφηκε το 1936 - βρίσκονται σήμερα «θαμμένοι» στο
χώμα και ανάμεσα στη χλωρίδα που αναπτύχθηκε αφού εν συνεχεία
εγκαταλείφθηκαν. Η περιοχή της Βούλας και της Βουλιαγμένης φαίνεται,
κυρίως λόγω της οικοδόμησης, να «ξυπνά» τώρα αρχαιολογικά. Αρκεί η
αρχαία Ιστορία να μη θαφτεί με το πρόσχημα της «ανάπτυξης».<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<br />
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ<br />
Εκεί όπου σήμερα οι παραθεριστές απολαμβάνουν την ηρεμία του τοπίου με
την πυκνή βλάστηση και την ευεργετική αύρα της θάλασσας κάποτε, στο βαθύ
παρελθόν, οι άνθρωποι έφτιαχναν τα σπίτια τους, ιδρύοντας μικρές
εγκαταστάσεις και εκμεταλλευόμενοι - τότε, όπως και τώρα - τα
πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης θέσης. Στην ίδια περιοχή, στον «Αστέρα»
της Βουλιαγμένης δηλαδή, η οποία κατακλύζεται καθημερινά από λουομένους
και όπου οι εξωστρεφείς δραστηριότητες έχουν τον πρώτο λόγο, οι αρχαίοι
είχαν ιδρύσει το ιερό τους. Αφιερωμένο στον Απόλλωνα Ζωστήρα τελούσε σε
διαρκή «συνομιλία» με το μεγάλο ιερό των Κυκλάδων τη Δήλο, όπου η
λατρεία του θεού ήταν στο απόγειό της. Και από τη σημερινή παραλία
έφευγαν γεμάτα πιστούς τα πλοία της αρχαιότητας προκειμένου να φθάσουν
στο νησί. Το γεγονός ότι η περιφραγμένη έκταση των 278 στρεμμάτων του
«Αστέρα» περιλαμβάνει σημαντικές αρχαιότητες είναι γνωστό. Εφέτος όμως
είχαμε μία νέα αποκάλυψη: ανάμεσα στις καμπάνες του συγκροτήματος ήρθαν
στο φως προϊστορικές αρχαιότητες: μια εγκατάσταση της πρωτοελλαδικής
εποχής (3η χιλιετία π.Χ.), με άκρως ενδιαφέροντα ευρήματα. Και πάνω της
ακριβώς άλλα κτίρια, της κλασικής εποχής αυτά. Τελικώς οι άνθρωποι ακόμη
και με το πέρασμα χιλιετιών παραμένουν σταθεροί στις προτιμήσεις τους.
<br />
Ειδώλια μεταξύ των οποίων και δύο που έχουν το σχήμα φαλλού, ένας
μικροσκοπικός πέλεκυς από πράσινο λίθο, σμίλες, πληθώρα λίθινων
εργαλείων, απολεπίσματα και λεπίδες οψιανού και βέβαια άφθονη κεραμική
βρίσκονται ανάμεσα στα ευρήματα της προϊστορικής εποχής, που ήρθαν στο
φως κατά τις ανασκαφές που έγιναν στην κατάφυτη περιοχή των καμπανών του
Αστέρα ΑΕ. Το αίτημα της εταιρείας «Αστέρας ΑΕ» προς την ΚΣτ' Εφορεία
Αρχαιοτήτων ανέφερε το εξής: άδεια για την ανακαίνιση εγκαταστάσεών του
(είσοδο και καμπάνες) και για την τοποθέτηση υπόγειων δικτύων
πυρόσβεσης, ηλεκτροδότησης και υδροδότησης. Και στις δύο περιπτώσεις
ήταν αναμενόμενο ότι θα εντοπισθούν αρχαία. Οπως και συνέβη.
<br />
Υπό την επίβλεψη των αρχαιολόγων κ. <b>Γιάννου Κουράγιου </b>και των κυριών <b>Μαίρης Γιαμαλίδη</b> και <b>Λίνας Μακραδήμα </b>ανοίχτηκαν
σε διάρκεια τεσσάρων μηνών 40 αρχαιολογικά σκάμματα, διαστάσεων 5Χ5
μέτρα το καθένα. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες καθώς οι ρίζες των πεύκων
βρίσκονταν κυριολεκτικά μέσα στα αρχαία. Οπου όμως έρχονταν στο φως, τα
κανάλια των δικτύων άλλαζαν πορεία προκειμένου να προστατευθούν και να
διατηρηθούν οι αρχαιότητες. Η πρόβλεψη, άλλωστε, όπως επισημαίνει η
προϊσταμένη της Εφορείας κυρία <b>Εφη Λυγκούρη </b>είναι να παραμείνουν ορατές και επισκέψιμες για το κοινό.
<br />
Στην κορυφή χαμηλού λόφου, ο οποίος βρίσκεται στα ΒΑ της εισόδου του
συγκροτήματος και σε θέση που επέτρεπε την πλήρη εποπτεία των θαλάσσιων
δρόμων προς την Αττική, εντοπίσθηκαν τα αρχαία. Αρχικώς ήρθαν στο φως
(αν και η φράση δεν είναι απόλυτα ακριβής, αφού τα αρχαία κατάλοιπα ήταν
σχεδόν επιφανειακά, μερικά μάλιστα ορατά) δύο κτίρια του 5ου - 4ου
αιώνα. Πολλοί οξυπύθμενοι αμφορείς αρκετοί από τους οποίους ανέπαφοι,
άλλα χρηστικά αγγεία και ανάμεσά τους ένα μικρό τμήμα γραπτού
ερυθρόμορφου στο οποίο απεικονίζεται ο Ηρακλής και μία γυναικεία μορφή
βρέθηκαν στα δωμάτια των κτιρίων. Οι τοίχοι τους εξάλλου κατασκευασμένοι
από αργούς λίθους σώζονται σε κάποια σημεία ως και σε ύψος ενός μέτρου.
Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι η μία εκ των οικιών χρησιμοποίησε τα
οικιστικά κατάλοιπα προϊστορικών χρόνων προκειμένου να στηριχθεί πάνω
τους, όπως φαίνονται από την ανασκαφή περιμετρικά της.
<br />
<b>Οι κάτοικοι </b>
<br />
<br />
Τοίχοι που ορίζουν δρόμους και κτίρια, το ένα μάλιστα με εντυπωσιακές
διαστάσεις αφού είναι 4,70Χ5 μέτρα ενώ στο κέντρο του υπάρχει η λίθινη
βάση ενός κίονα για τη στήριξη της στέγης, έχουν αποκαλυφθεί στο σημείο
αυτό. Μαζί με τα αντικείμενα της ίδιας εποχής που δείχνουν σαφώς μία
εγκατάσταση της προϊστορικής εποχής.
<br />
Την περιοχή του Λαιμού της Βουλιαγμένης επέλεξαν και αργότερα όμως στην
αρχαϊκή εποχή οι κάτοικοι της περιοχής προκειμένου να ιδρύσουν το ιερό
του δήμου τους: των Αιξωνίδων Αλών. Οπως σημειώνει ο Στράβων μάλιστα για
τη συγκεκριμένη θέση <i>«...</i> <i>μακρά άκρα πρώτη μετά τους Αιξωνέας,</i> <i>Ζωστήρ».</i>
Γιατί ο Απόλλων Ζωστήρ στον οποίο ήταν αφιερωμένο το ιερό μπορεί σήμερα
να βρίσκεται μέσα σε τουριστικές εγκαταστάσεις και να είναι άγνωστος
στο ευρύ κοινό, η σημασία του όμως υπήρξε τεράστια στην αρχαιότητα όπως
δείχνει η εμβέλειά του σε ολόκληρη την Αττική, η απευθείας σύνδεσή του
με το μεγάλο ιερό του θεού, στη Δήλο, αλλά και η δυνατότητα λόγω της
θέσης του, για έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής. Απόδειξη, οι δύο κυκλικοί
πύργοι, οι οποίοι κτίσθηκαν τον 5ο αιώνα π.Χ. για την ασφαλή παρατήρηση
της θάλασσας.
<br />
<b>Το έργο </b>
<br />
<br />
Το γεγονός ότι με το πέρασμα του χρόνου ο ναός βρέθηκε σήμερα ένα και
πλέον μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, λόγω της ανόδου της
στάθμης της, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα καθώς αναβλύζει διαρκώς νερό,
πλημμυρίζοντας τον χώρο. Ηδη ωστόσο από πέρυσι τον Απρίλιο υπάρχει
χορηγία του «Αστέρα ΑΕ» για την πλήρη μελέτη αποστράγγισης, αναστήλωσης
του ναού και για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Μεταξύ άλλων
έτσι προβλέπεται η μείωση του ύψους των πρανών προκειμένου να αναδειχθεί
το ιερό και η κατασκευή αποστραγγιστικού καναλιού γύρω του ώστε να
επιτυγχάνονται η άντληση και απομάκρυνση των υδάτων. Ως σήμερα εξάλλου η
Εφορεία Αρχαιοτήτων έχει ολοκληρώσει τον καθαρισμό του ιερού από τη
λάσπη και το χώμα ενώ απομάκρυνε μία σύγχρονη κατασκευή από τσιμέντο -
ένα τοιχίο - που είχε κατασκευασθεί περιμετρικά σε μία μάταιη προσπάθεια
προστασίας από τα θαλάσσια ύδατα.
<br />
Η αναστήλωση του ναού με βάση το σωζόμενο υλικό του αποτελεί επόμενο
στάδιο ενώ μαζί θα αναστηλωθούν και τα βάθρα από τα τρία αγάλματα θεών
που βρίσκονταν στο εσωτερικό του (σε δύο από αυτά διασώζεται η αρχαϊκή
επιγραφή: «ΗΑΛΑΙΕΙΣ ΑΝΕΘΕΣΑΝ»). Της Λητούς, του Απόλλωνα και της
Αρτεμης. Η απομάκρυνση των επιγραφών όμως που βρέθηκαν στον ναό κρίνεται
απαραίτητη λόγω του κινδύνου που διατρέχουν από τον θαλασσινό αέρα. Γι'
αυτό και προβλέπεται η αντικατάστασή τους από αντίγραφα.
<br />
<b>Το μέλλον </b>
<br />
<br />
Παιδιά του ορφανοτροφείου της Βουλιαγμένης που έπαιζαν, σκάβοντας στην
παραλία, έφεραν στο φως το 1924 τον ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα.
<br />
Το γεγονός δεν εμπόδισε την πολιτεία να παραχωρήσει την περιοχή, πολύ
αργότερα τη δεκαετία του '60, για την εγκατάσταση του ξενοδοχείου στο
πλαίσιο μιας επιθετικής τουριστικής πολιτικής η οποία απαιτούσε την
ύπαρξη υποδομών υψηλών προδιαγραφών. Η κατασκευή του ξενοδοχείου σε έναν
σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων μπορεί να
χαρακτηρισθεί ατυχής για τα αρχαία. Από άλλη άποψη ωστόσο μπορεί να μην
αποκαλύπτονταν ποτέ στη σημερινή έκτασή τους. Ισως και να είχαν «θαφτεί»
κάτω από παράνομες καταλήψεις του αιγιαλού. Ισως πάλι όχι.
<br />
Σήμερα όμως υπάρχει δεδομένη κατάσταση και με βάση αυτήν ζητούνται οι
λύσεις. Η οικονομική ενίσχυση του ανασκαφικού και αναστηλωτικού έργου
από την εταιρεία «Αστέρας ΑΕ» αποτελεί σταθερά στην οποία προσβλέπει και
στο μέλλον η αρμόδια Εφορεία για την ολοκλήρωση του έργου. Πόσο μάλλον
που αντιμετωπίζεται ως πιθανή μία «ενοποίηση» του ναού με τα νέα
ευρήματα.
<br />
Αλυτο ωστόσο παραμένει επί του παρόντος το ζήτημα της επίσκεψής τους
αφού αυτή μπορεί να γίνει μόνο μέσω της εισόδου του συγκροτήματος και με
την καταβολή του απαιτούμενου εισιτηρίου. Μία αρνητική εικόνα, η οποία
ζητεί την αντιστροφή της.
<br />
Η δεξαμενή του ιερού
<br />
<br />
Κανείς δεν γνώριζε ότι κάτω από την είσοδο του «Αστέρα» οι
κατασκευαστές της είχαν αποκαλύψει πριν από 40 χρόνια μία αρχαία
δεξαμενή. Ούτε ότι είχε εγκιβωτισθεί σε μπετόν για να μην καταστραφεί.
<br />
Η πρόβλεψη αυτή πάντως τη διέσωσε, έτσι όταν πριν από μερικούς μήνες
άρχισαν οι εργασίες για την κατασκευή νέας εισόδου ήρθε και πάλι στο
φως, μόλις ένα μέτρο από την επιφάνεια του εδάφους.
<br />
Με μήκος 12,5 μέτρα, πλάτος 1,20 και 2,80 βάθος ανάγεται στην αρχαϊκή
εποχή, την ίδια δηλαδή περίοδο που κατασκευάστηκε ο ναός του Απόλλωνα
Ζωστήρα, με τον οποίο άλλωστε έχει το ίδιο δομικό σύστημα. Η απόσταση
μεταξύ τους εξάλλου είναι μόλις 25 μέτρα.
<br />
Η δεξαμενή είναι θεμελιωμένη στον φυσικό βράχο, από πάνω έφερε
παράλληλους δόμους και μάλλον ήταν σκεπασμένη στην αρχαιότητα. Αλλά το
πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι αρχαιολόγοι είναι ότι κατακλύζεται
διαρκώς από υπόγεια ύδατα. Σήμερα βρίσκεται κάτω από ξύλο για την
προστασία της ώσπου, σύμφωνα και με την απόφαση του Κεντρικού
Αρχαιολογικού Συμβουλίου, να αναδειχθεί ως μνημείο. Για τον σκοπό αυτό
έχει μετατοπισθεί η νέα είσοδος του ξενοδοχείου ενώ η έκταση μεταξύ της
δεξαμενής και του ναού έχει δεσμευθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.<br />
<br />
Θερμού Μαρία<br />
<br />
<a href="http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=180835" target="_blank">Πηγή</a></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-46512388772373881622016-05-02T10:16:00.002-07:002016-05-02T10:16:57.052-07:00Επιχείρηση: Πνεύμα Ελευθερίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img height="300" src="http://im2ns5.27210.gr/sites/default/files/article/2016/17/201209g-13124716_10154876306764358_7518521248259425019_n.jpg" width="400" /><br />
<br />
<span style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 20px; line-height: 26px;"><b>Γεννημένα ελεύθερα</b></span><br />
<span style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 20px; line-height: 26px;"><br /></span>
<span style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 20px; line-height: 26px;">Μπορεί να ταλαιπωρήθηκαν, καθώς η πτήση τους από το Περού στο Γιοχάνεσμπουργκ κράτησε πάνω από 15 ώρες, όμως αυτή θα είναι και η τελευταία ταλαιπωρία για 33 λιοντάρια</span><strong style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 20px; line-height: 26px;"> που έχοντας βασανιστεί σε τσίρκα, έκαναν το ταξίδι προς την ελευθερία.</strong><br />
<strong style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 20px; line-height: 26px;"><br /></strong>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Τα 33 λιοντάρια διασώθηκαν από τσίρκα στο <strong>Περού και την Κολομβία</strong> και μεταφέρθηκαν για μια νέα ζωή, κοντά στη φύση, <strong>στο νοτιοαφρικανικό καταφύγιο Emoya (Emoya Big Cat Sanctuary)</strong>. Εκεί θα ζήσουν <strong>ελεύθερα </strong>πια σε σε μια έκταση 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που δεν είναι προσβάσιμη στο κοινό, παρά μόνο στους εργαζόμενους του κέντρου που θα τα φροντίζουν.</div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<strong>«Έζησαν μια πραγματική κόλαση. Τα χτυπούσαν και τα άφηναν νηστικά. Τα φέρνουμε στον παράδεισο, στις ρίζες τους»</strong>, είπε η Γιαν Κρίμερ, πρόεδρος της Animal Defenders International (ADI), που υποδέχτηκε τα ζαλισμένα από το υπερατλαντικό ταξίδι λιονταράκια στο αεροδρόμιο. Πρόκειται για την ΜΚΟ που έχει αναλάβει αυτή τη μεγάλη επιχείρηση στην οποία έχει δοθεί η «κωδική» ονομασία <strong>«Πνεύμα ελευθερίας»</strong>.</div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Από τα 33 αιλουροειδή, τα 24 προέρχονται από το <strong>Περού</strong>και τα 9 από την <strong>Κολομβία</strong>, χώρες που και οι 2 έχουν εγκρίνει νόμους που απαγορεύουν τη χρήση άγριων ζώων στα τσίρκα, το 2011 και το 2013 αντίστοιχα.</div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Αν και στην Κολομβία το τσίρκο Μπουκαραμάνγκα συνεργάστηκε και παρέδωσε οικειοθελώς τα λιοντάρια του, στο Περού η ΜΚΟ χρειάστηκε <strong>τη συνδρομή της αστυνομίας</strong> σε πολλά τσίρκα προκειμένου να εξασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου και να απελευθερώσει τα ζώα από την επώδυνη αιχμαλωσία τους.</div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Σύμφωνα με την ADI, πρόκειται <strong>για τη μεγαλύτερη στην ιστορία επιχείρηση μεταφοράς αιλουροειδών σε αιχμαλωσία</strong>.</div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<strong>Δείτε τις φωτογραφίες από την επιχείρηση «Πνεύμα ελευθερίας»:</strong></div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<strong><a href="http://tvxs.gr/news/periballon/taksidi-33-liontarion-apo-ta-basanistiria-stin-eleytheria" target="_blank">Πηγή</a></strong></div>
<div style="background-color: #f8f6ee; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'DejaVu Serif', serif; font-size: 18px; line-height: 26px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
<b>Τα Λιοντάρια της Ελευθερίας</b></div>
<br />
<img height="224" src="http://im1ns5.27210.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2016/17/201209g-13094408_10154876078724358_495045930529758460_n.jpg" width="400" /></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-55975055053585832642016-04-25T07:04:00.000-07:002016-04-25T07:04:05.318-07:00Τηλεγονικές Τηλεπικοινωνίες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<img height="299" id="cropbox" src="http://cdn.morguefile.com/imageData/public/files/j/JessicaGale/01/l/1389403117f1n25.jpg" style="display: block; height: 394.683px; width: 527.283px;" width="400" /></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
....Ξένων</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Σήμερα, θα σας μεταφράσω απ΄τα γαλλικά μια ιστορία που μου έστειλε η συμμαθήτρια μου η Λένα Λ. και έχει τίτλο, «Η ξένη».</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Η Ξένη».</strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Μερικά χρόνια πριν τη γέννηση μου, ο πατέρας μου<br />γνώρισε μια <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ξένη</strong> που μόλις είχε φτάσει στο χωριό μας.<br />Απ΄τη πρώτη στιγμή ο πατέρας μου, έμεινε αποσβολωμένος<br />απ’ αυτή τη γνωριμία, τόσο που καταφέραμε να την προσκαλέσουμε σπίτι.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: transparent; border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η ξένη δέχτηκε και από τότε είναι μέρος της οικογένειας μας.</strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Εγώ μεγαλώνοντας, ποτέ δεν ρώτησα από που ερχόταν,<br />όλα μου φαινόντουσαν φυσικά.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι:<br />Η μητέρα μου, μου έμαθε τι ήταν το καλό και το κακό<br />και ο πατέρας μου, μου έμαθε την υπακοή.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Αλλά <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">η ξένη</strong> ήταν μια παραμυθού, μια πλανεύτρα.<br />Μας κρατούσε για ώρες μαγεμένους, με τις μυστηριώδεις<br />ή διασκεδαστικές της, ιστορίες.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: transparent; border: 0px; color: red; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Είχε άποψη για ότι έχει σχέση με την πολιτική, την ιστορία, τη τέχνη<br />ή την τεχνολογία.</strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Γνώριζε τα πάντα για το παρελθόν, για το παρόν,<br />μπορούσε ακόμα να μιλάει για το μέλλον.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Κατάφερε μάλιστα για πρώτη φορά να κάνει όλη την οικογένεια<br />να δει ποδόσφαιρο!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: transparent; border: 0px; color: green; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η ξένη δεν σταματούσε να μιλάει και αυτό δεν φαινόταν να ενοχλεί<br />τη μαμά μου.</strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Καμιά φορά η μητέρα μου, χωρίς να ειδοποιήσει, σηκωνόταν<br />την ώρα που εμείς εξακολουθούσαμε και ρουφούσαμε τα λόγια της <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ξένης</strong>…<br />Νομίζω πως πήγαινε στη κουζίνα για να έχει λίγη ησυχία.<br />(Τώρα αναρωτιέμαι αν ήλπιζε με ανυπομονησία μήπως και <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">η ξένη</strong> φύγει).</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Ο πατέρας μου, είχε τις δικές του ηθικές απόψεις,<br />αλλά τη <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ξένη</strong> δεν φαινόταν να την αφορούν.<br />Οι βλασφημίες, οι βρισιές που για παράδειγμα κανένας μας,<br />ούτε οι γείτονες, ούτε οι φίλοι μας, επέτρεπαν στον εαυτό τους,<br />αυτή τα επέτρεπε στον εαυτό της,<br />προσβάλλοντας τον πατέρα μου και κάνοντας τη μητέρα μου να κοκκινίσει.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Ο πατέρας μου, είχε απαγορεύσει τα ποτά<br />εκείνη όμως μας προσκαλούσε να πιούμε.<br />Μας βεβαίωνε πως τα τσιγάρα είναι νόστιμα και δεν βλάπτουν<br />και πως η πίπα και τα πούρα, είναι αριστοκρατικά…<br />Μιλούσε για σ ε ξ (ίσως και πολύ), ελεύθερα.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Τα σχόλια της ήταν προφανή, υποβλητικά και συχνά παράτολμα.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: transparent; border: 0px; color: magenta; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τώρα ξέρω πως οι σχέσεις μου, επηρεάστηκαν</strong></span><br /><span style="background: transparent; border: 0px; color: magenta; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου απ΄τη ξένη.</strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Την κριτικάραμε, αλλά εκείνη δεν έδινε σημασία στις αξίες των γονιών μου<br />και παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να είναι εκεί!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
50 χρόνια πέρασαν από τότε που φύγαμε απ΄τη πατρική στέγη.<br />Από τότε πολλά άλλαξαν, δεν είμαστε το ίδιο γοητευμένοι, παρόλο<br />που αν μπείτε στο σπίτι των γονιών μου, θα την ξαναδείτε σε μια γωνιά<br />να περιμένει ούτως ή άλλως να έρθει κάποιος<span style="background: transparent; border: 0px; color: black; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> ν’ ακούσει τα λόγια της<br />ή να της αφιερώσει τον ελεύθερο του χρόνο.<strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Θέλετε να μάθετε πώς τη λένε;</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: transparent; border: 0px; color: blue; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!</span></strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Αυτή την όμορφη ιστορία, θα πρέπει να τη διαβάσουν όλοι!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Προσοχή!</strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Τώρα έχει ένα σύζυγο που τον λένε:<br /><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: transparent; border: 0px; color: #ff6600; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ</span>.</strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Ένα γιο που τον λένε:<br /><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: transparent; border: 0px; color: green; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΚΙΝΗΤΟ.</span></strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Και έναν ανιψιό, χειρότερο απ΄όλους που το λένε:<br /><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background: transparent; border: 0px; color: magenta; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">SMART PHONE.</span></strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Η τεχνολογία στη ζωή μας!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download1.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="download1" class="aligncenter size-full wp-image-13563" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download1.jpg?w=640" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; height: auto; margin: 0px auto 12px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /></a>Τα παιδιά μας, στην παραλία!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/people-with-mobile-phones.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="people-with-mobile-phones" class="aligncenter wp-image-13565" height="360" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/people-with-mobile-phones.jpg?w=480&h=360" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="480" /></a>Περιμένοντας το μετρό…</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download3.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="download3" class="aligncenter size-full wp-image-13568" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download3.jpg?w=640" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; height: auto; margin: 0px auto 12px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /></a>«Ζευγάρι» στο εστιατόριο.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/couple-in-bed-on-phones-png.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="couple-in-bed-on-phones.png" class="aligncenter wp-image-13570" height="348" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/couple-in-bed-on-phones-png.jpg?w=477&h=348" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="477" /></a>«Ζευγάρι» στο κρεββάτι…</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download5.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="download5" class="aligncenter size-full wp-image-13574" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download5.jpg?w=640" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; height: auto; margin: 0px auto 12px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /></a>Στο μουσείο.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/image.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="image" class="aligncenter wp-image-13576" height="352" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/image.jpg?w=469&h=352" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="469" /></a>Η νεολαία στο δρόμο.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/mobile_phones_swimming-374261.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="mobile_phones_swimming-374261" class="aligncenter wp-image-13582" height="293" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/mobile_phones_swimming-374261.jpg?w=495&h=293" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="495" /></a><span style="background: transparent; border: 0px; color: black; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μικροί και μεγάλοι ακόμα και στη πισίνα!</span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/going_mobile1.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="Going_Mobile1" class="aligncenter wp-image-13593" height="278" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/going_mobile1.jpg?w=487&h=278" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="487" /></a>Το είδαμε και αυτό!</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
.</div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background: transparent; border: 0px; color: blue; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΚΙΝΗΤΑ!</strong></span></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/african-people-mobile-phone.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="african-people-mobile-phone" class="aligncenter wp-image-13578" height="376" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/african-people-mobile-phone.jpg?w=470&h=376" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="470" /></a><a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/indiamobile.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="An Indian vegatable seller arranges vega" class="aligncenter wp-image-13580" height="311" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/indiamobile.jpg?w=477&h=311" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="477" /></a></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
.<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/india220_1616765f.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="india220_1616765f" class="aligncenter wp-image-13585" height="381" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/india220_1616765f.jpg?w=286&h=381" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; margin: 0px auto 12px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="286" /></a></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
Το παραπάνω κείμενο και τις φωτογραφίες με τα κινητά,<br />δείτε πώς θα τις σχολίαζε<br />Ο <strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ALBERT EINSTEIN</strong></div>
<div style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download7.jpg" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="download7" class="aligncenter size-full wp-image-13586" src="https://ainafetst.files.wordpress.com/2015/03/download7.jpg?w=640" style="background: transparent; border: none; clear: both; display: block; height: auto; margin: 0px auto 12px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /></a><br /><strong style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Φοβάμαι τη μέρα που η τεχνολογία θα υποσκελίσει<br />τις ανθρώπινες σχέσεις.<br />Η ανθρωπότητα θα έχει μια γενιά ηλιθίων».</strong></div>
<table style="background: rgb(255, 255, 255); border-collapse: collapse; border-spacing: 0px; border: 1px solid rgb(231, 231, 231); color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px -1px 24px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 100%px;"><tbody style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<tr style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><td style="background: transparent; border-top-color: rgb(231, 231, 231); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px 0px; margin: 0px; padding: 6px 24px; vertical-align: baseline;" width="100%"><table style="background: transparent; border-collapse: collapse; border-spacing: 0px; border: 1px solid rgb(231, 231, 231); margin: 0px -1px 24px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 100%px;"><tbody style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<tr style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><td style="background: transparent; border-top-color: rgb(231, 231, 231); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px 0px; margin: 0px; padding: 6px 24px; vertical-align: baseline;" width="100%"><span style="font-size: x-small;"> <a href="https://ainafetst.wordpress.com/" rel="home" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: black; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-weight: bold; line-height: 36px; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;" title="Άιναφετς">Άιναφετς</a><br /><a href="https://ainafetst.wordpress.com/2015/03/05/l-etrangere/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></span></td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-14216183480403172152016-04-24T12:14:00.003-07:002016-04-24T12:14:49.372-07:00Η πορεία των αρχετύπων στην ιστορία της σκέψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi18VcdumWvpaSuEW99frSfjddgd3F8eWBFWLQEJxFa9id0-dPqOBwBNESb3wDnqzJdafR-xRONIuJLfnQyFMh_Bt84-nkaw_E-AIAgpf5yyvpmRJ8Cd1Aqt_fyblSs4iFdvKGJl9niJmJV/s1600/%25CE%2595%25CE%2598%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A+%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%25A1%25CE%259F+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi18VcdumWvpaSuEW99frSfjddgd3F8eWBFWLQEJxFa9id0-dPqOBwBNESb3wDnqzJdafR-xRONIuJLfnQyFMh_Bt84-nkaw_E-AIAgpf5yyvpmRJ8Cd1Aqt_fyblSs4iFdvKGJl9niJmJV/s400/%25CE%2595%25CE%2598%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A+%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%25A1%25CE%259F+2.jpg" width="300" /></a></b></div>
<br />
<h1 class="article_title">
Ο βυθισμένος κόσμος των αρχετύπων</h1>
<br />
<b> Υπάρχουν μέσα στην ψυχή μας εικόνες, όπως αυτή της μητέρας, που
βρίσκονται εκεί χαραγμένες ανεξίτηλα από την πρώτη στιγμή της γέννησής
μας; Νέοι ερευνητές στρέφονται προς τα πίσω και αναγνωρίζουν ότι κάποιες
από τις θεωρίες του Γιουνγκ, αν και δεν διατυπώθηκαν ποτέ με αυστηρά
επιστημονικούς όρους, φαίνεται να επαληθεύονται. Υπάρχει, για
παράδειγμα, κάτι σαν συλλογικό υποσυνείδητο, μια βάση δεδομένων που
χρειάστηκε αιώνες για να συγκροτηθεί αλλά συνοδεύει πλέον κάθε ανθρώπινη
ύπαρξη. Εκεί έχουν αποκρυσταλλωθεί πρότυπα ψυχονοητικής συμπεριφοράς
και βρίσκονται τα θεμέλια πολλών εκδηλώσεων του ανθρώπου, όπως οι μύθοι,
οι αριθμοί, οι συμβολισμοί, οι αρχές της τέχνης και της επιστήμης.</b>
<br />
Οι νέοι γονείς βλέποντας τον δεσμό ανάμεσα στο νεογέννητο μωρό τους και
στη μητέρα του νομίζουν πως ξέρουν και να τον εξηγήσουν. Από την πρώτη
στιγμή της δημιουργίας του ζευγαριού μητέρας - παιδιού σκέπτονται ότι
πολύ απλά το δέσιμο μεταξύ τους είναι αποτέλεσμα της περιποίησης και της
τροφής που παρέχονται συνήθως αφειδώς τις πρώτες ημέρες από τη μία
πλευρά. Κατά τους ερευνητές όμως της ανθρώπινης ψυχής από τον καιρό του
Γιουνγκ, στο πρώτο τέταρτο του αιώνα μας, ως τους σημερινούς, που ζουν
το τέλος του, το βρέφος προσκολλάται στη μητέρα μόλις εκείνη αρχίσει να
το θηλάζει. Οχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί μέσα του υπάρχει μια
αρχετυπική εικόνα της έννοιας της μητέρας - τροφού. Ετσι η παρουσία του
στήθους της ενεργοποιεί τον νοητικό μηχανισμό που το βοηθάει να αρχίσει
με τη μία, και χωρίς καθοδήγηση, να ψάχνει για το γάλα του. Φυσικά
υπάρχει και στην άλλη όχθη, μέσα στη μητέρα, το αρχέτυπο ενός παιδιού,
που αν όλα πάνε καλά θα προβληθεί στο νεογέννητο.
<br />
<b>Η έννοια του αρχετύπου</b>
<br />
Ο όρος αρχέτυπο σημαίνει αρχικός τύπος, ό,τι δηλαδή θα χρησιμεύσει ως
υπόδειγμα, πρότυπο, μοντέλο. Τα αρχέτυπα μας καθοδηγούν σε ορισμένες
βασικές συμπεριφορές όντας αντιπρόσωποι, ως προς τα πιο χαρακτηριστικά
τους στοιχεία, εικόνων, ιδεών, εμπειριών και συναισθημάτων. Στα αρχέτυπα
μελετητές διαφόρων σχολών βρίσκουν τα θεμέλια πολλών εκδηλώσεων του
ανθρώπου, όπως των μύθων, της λογοτεχνίας, της τέχνης, των συμβολισμών
και όλων των βασικών συλλήψεων της επιστήμης.
<br />
Η ύπαρξη των αρχετύπων έχει γίνει ήδη δεκτή, άμεσα ή έμμεσα, σε πολλές
επιστήμες: στην Εθνολογία ως συλλογικές αναπαραστάσεις, στη Βιολογία ως
πρότυπα συμπεριφοράς και μορφογενετικά πρότυπα, στην Ιστορία ως μοντέλα
επανάληψης των βασικών γεγονότων, στη Συγκριτική Μυθολογία και
Εθιμογραφία ως θέματα με παρόμοια χαρακτηριστικά, στην Κυβερνητική ως
κατασκευή βασικών δυναμικών σχημάτων για την εξομοίωση διαδικασιών. Πίσω
από όλα αυτά κρύβεται η παρουσία της έννοιας του αρχετύπου, το οποίο
είναι κάτι πολύ σύνθετο.
<br />
Είναι κάτι που βιώνεται με τις εικόνες, τις ιδέες, τις εμπειρίες, με
αρχετυπική δομή και παραγωγό τον μη συνειδητό νου. Αλλά η βασική και
γενική δομή των περιεχομένων μέσα μας αρχετύπων είναι παγκόσμια και
προϋπάρχει. Η προϋπάρχουσα δομή είναι αδύνατο να παρασταθεί και
λειτουργεί ως ρυθμιστής εκείνου του υλικού που αναπαρίσταται. Ετσι, το
αρχέτυπο ως εμπειρικό φαινόμενο καθορίζεται από το πού, το πότε και
προσωπικές συνθήκες αλλά είναι, από την άλλη πλευρά, ιδεατό γενικό
δομικό σχέδιο, ανεξάρτητο από συνθήκες, αποτελώντας ουσιαστικό συστατικό
της ψυχής, του πνεύματος και του νου.
<br />
Η δυσκολία, που προκαλεί παρανοήσεις, έγκειται στο ότι τα αρχέτυπα
είναι, κατά κάποιο τρόπο, πραγματικά. Δηλαδή είναι δυνατόν να
αναγνωριστούν εμπειρικά ορισμένες καταστάσεις, με την αιτία τους να
περιγράφεται ως αρχέτυπο. Κάτι τέτοιο το ξέρουμε στη Φυσική για
καταστάσεις με αιτία τους, υποτίθεται, το άτομο, που όμως γι' αυτές
είναι απλώς ένα πρότυπο ή όπως τα Μαθηματικά έχουν ως βάση τον αριθμό
αλλά δεν είναι κάποιο δεικνυόμενο ον.
<br />
Κανένας δεν είδε ποτέ ένα αρχέτυπο, ούτε ένα άτομο, ούτε έναν αριθμό.
Αλλά είναι γνωστό ότι όλα αυτά λειτουργούν, με τον τρόπο του το καθένα:
το ένα παράγει την πρώτη ύλη όλης της δημιουργικότητας, το άλλο την ύλη
και εκρήξεις, το τρίτο τα Μαθηματικά. Οταν λοιπόν λέμε άτομο ή αριθμός,
στην ουσία εννοούμε ένα πρότυπο, μια ιδέα, μια εικόνα, μια σύλληψη, μια
έννοια και όχι κάποιο υλικοφυσικό αντικείμενο. Ομοια, όταν λέμε αρχέτυπο
εννοούμε την ιδέα, την εικόνα που αντιστοιχεί σε αυτό και ποτέ το
πράγμα καθαυτό, που σε όλες τις περιπτώσεις είναι κάποιο υπερβατικό
μυστήριο. Ποτέ ένας φυσικός ή μαθηματικός δε θα πίστευε ότι έχει
χτυπήσει τον στόχο του, με το πρότυπο του ατόμου ή την έννοια του
αριθμού, αντίστοιχα, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι χειρίζεται ένα δυναμικό
σχήμα ή μοντέλο που απλώς φανερώνει γεγονότα.
<br />
Πρέπει να κάνουμε όμως διάκριση μεταξύ του αρχέτυπου καθαυτού, δηλαδή
του μη αντιληπτού, που είναι δυνητικά παρόν σε κάθε δομή, και του
εκδηλωμένου αρχετύπου, που γίνεται αντιληπτό και εισέρχεται στο πεδίο
της συνείδησης. Το εκδηλωμένο αρχέτυπο εμφανίζεται ως αρχετυπική εικόνα,
που η μορφή της μπορεί να αλλάζει και να προσαρμόζεται στο περιβάλλον
ως αρχετυπικός τρόπος δράσης, ως αρχετυπική διαδικασία, ως αρχετυπική
στάση, ως αρχετυπική ιδέα, ως αρχετυπική εμπειρία. Ολα αυτά, αν
ενεργοποιηθούν υπό ορισμένες συνθήκες, αναδύονται από τη μη συνειδητή ως
τώρα κατάστασή τους και γίνονται κατά κάποιο τρόπο ορατά. Ετσι, το
αρχέτυπο μπορεί να εκδηλωθεί όχι μόνο σε στατική μορφή, αλλά και με μια
δυναμική διαδικασία και στην πραγματικότητα όλες οι τυπικές ανθρώπινες
εκδηλώσεις της ζωής, βιολογικές, ψυχικές, πνευματικές, στηρίζονται σε
μια αρχετυπική βάση.
<br />
<b>Τα αρχέτυπα στη λογοτεχνία</b>
<br />
Ο Jung εφάρμοσε τη θεωρία του για το συλλογικό υποσυνείδητο και τα
αρχέτυπα στη λογοτεχνία και υποστήριξε ότι σε ένα αληθινά συμβολικό έργο
τέχνης η πηγή των εικόνων δεν βρίσκεται στο προσωπικό υποσυνείδητο του
συγγραφέα (αυτό θα έκανε το έργο ένα συμπτωματολογικό αλλά όχι συμβολικό
προϊόν), αλλά στον χώρο της ασύνειδης μυθολογίας, της οποίας τα
αρχέγονα περιεχόμενα αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας. Στις
μυθολογίες όλων των πολιτισμών καθώς και στα όνειρα και στα λογοτεχνικά
δημιουργήματα παρουσιάζονται αυτές οι αρχέγονες εικόνες ή αρχέτυπα, που
δεν ανήκουν στο ατομικό πνεύμα ή στο πνεύμα του συγκεκριμένου πολιτισμού
αλλά στο αχανές ασύνειδο πνεύμα, που αποτελεί το υπόστρωμα όλων των
επιμέρους ατομικών πνευμάτων.
<br />
Στην εμφάνιση αυτών των αρχετύπων οφείλουν τα σπουδαία λογοτεχνικά έργα
τη μεγάλη δύναμή τους να συγκινούν. Νιώθουμε ξαφνικά μια εξαιρετική
ανακούφιση σαν να μας παρασύρει ή να μας κυριεύει μια ακατανίκητη
δύναμη, γιατί βλέπουμε να μας αποκαλύπτονται οι βαθύτερες πηγές της
ζωής. Ο Jung λέει ότι το αρχετυπικό περιεχόμενο εκφράζει ένα σχήμα λόγου
(μια ταύτιση του ήλιου με τον βασιλιά ή του παιδιού με τον Θεό) και
αποτελεί μέρος ενός μύθου. Οι μύθοι έχουν έναν ασύνειδο νοηματικό
πυρήνα, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ανακληθεί στο
συνειδητό αλλά ως ένα βαθμό μπορεί να προσεγγισθεί με περιγραφικά μέσα.
<br />
Το συλλογικό υποσυνείδητο είναι γεμάτο από αρχετυπικά σχήματα, που
μοιράζεται όλο το ανθρώπινο γένος. Γι' αυτόν τον λόγο το έργο του
καλλιτέχνη γίνεται παγκόσμιος πόλος έλξης και καταφύγιο κάθε διψασμένης
ψυχής, η οποία βλέπει εκεί την πραγμάτωση αιτημάτων που η ίδια ήταν
ανίκανη να μετουσιώσει σε τέχνη. Ο πραγματικός καλλιτέχνης ξέρει πώς να
επεξεργάζεται τα περιεχόμενά του, έτσι ώστε αφαιρώντας την προσωπική
χροιά να βρίσκει την πεμπτουσία τους, που είναι υπερπροσωπική. Εχει την
ικανότητα να παρουσιάζει πιστά αυτά τα περιεχόμενα, δίχως
αναπαραστατικές αδεξιότητες ή ατέλειες. Οι άνθρωποι έλκονται από την
παγκοσμιότητά του, από τη δεξιοτεχνία του και από τις επωφελείς για την
ψυχή τους υποδηλώσεις του. Το έργο τέχνης μάς βοηθάει να αφομοιώσουμε
τις αγωνίες και τους φόβους μας, γιατί υπερβαίνει τους αμυντικούς
μηχανισμούς της εγωικής συνείδησης. Παρασυρόμενοι από τον εγγενή κόσμο
της συμβολικής τέχνης λυτρωνόμαστε, με αποτέλεσμα να βλέπουμε την τέχνη
ως λύτρωση και τον καλλιτέχνη ως λυτρωτή. Στο αληθινά μεγάλο έργο τέχνης
ο καλλιτέχνης καθαίρει αυτό το έργο από κάθε λογής προσωπικά στοιχεία,
πηγαίνει, με μια υπερβατική λειτουργία, πέρα από το προσωπικό και
ιδιωτικό ή τουλάχιστον του δίνει υπερπροσωπικές προεκτάσεις, ώστε να
γίνεται πανανθρώπινο.
<br />
Με την εισαγωγή της έννοιας του συλλογικού ασυνειδήτου μπορούμε να
πούμε ότι ο καλλιτέχνης δεν καθαίρει συνειδητά τα περιεχόμενα του
ατομικού ασυνειδήτου από τις προσωπικές προσμείξεις, αλλά είναι μεγάλος
καλλιτέχνης, στο μέτρο όπου μπορεί, και δίνει σχήμα αποδεκτό και
ευχάριστο των αρχετυπικών εικόνων που συλλαμβάνει, μοιράζεται, κατανοεί,
και στις οποίες φυσικά ανταποκρίνεται θετικά ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή.
Ο Jung δεν βλέπει στα διανθρώπινα και διαχρονικά σύμβολα απλώς την
επιβίωση ορισμένων μορφών σκέψης, αλλά γι' αυτόν τα αρχέτυπα είναι
ανεξάρτητες οντότητες, που δομούν το συλλογικό υποσυνείδητο. Αυτές οι
οντότητες είναι άφθορες στην ουσία τους και συνιστούν τον ακλόνητο άξονα
γύρω από τον οποίο η ανθρώπινη ψυχή περιστρέφεται πραγματοποιώντας τις
αναρίθμητες παραλλαγές της. Αν ξέρουμε τι συμβαίνει στην ψυχή του
καλλιτέχνη, μαθαίνουμε τι σημαίνει το έργο του. Αν ξέρουμε τι σημαίνει
το έργο, μαθαίνουμε τι συμβαίνει στην ψυχή του καλλιτέχνη. Καλλιτέχνης
και έργο βρίσκονται προφανώς σε αλληλεπίδραση, αλληλεξάρτηση,
αλληλενέργεια.
<br />
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία αυτή, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι τα
έργα εκείνα που είναι δημιουργήματα της εγωικής συνείδησης κρατάνε κάτι
από τον λογικό κόσμο, την καθημερινότητα, την ιδιαιτερότητα του
προσωπικού και είναι έργα επιδερμικά, επιφανειακά, χωροχρονικά
περιορισμένα, δείχνουν το μερικό και όχι το γενικό. Αντίθετα, τα έργα
που εκφράζουν το συλλογικό στην αιωνιότητά του, που εκφράζουν την
ασύνειδη φυλετική μνήμη, που διαπερνούν τους περιορισμούς της λογικής
και της καθημερινότητας αγγίζοντας τα βάθη της ανθρώπινης φύσης και
ψυχής, τα έργα αυτά μπορούν να θεωρηθούν μεγάλα.
<br />
Ο δημιουργός τους λειτούργησε όχι ως προσωπικότητα, αλλά ως φορέας του
δημιουργικού, ως ένα απρόσωπο μέσο για να ακουστεί ο γενικότερος
προβληματισμός, λειτούργησε πέρα από το εγώ του, έχοντας, έστω προς
στιγμή, ξεπεράσει την τάση του να ξεχωρίσει και έχοντας έτσι ενταχθεί
ξανά στην αδιαφοροποίητη ενότητα. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για
μεγάλη, για αντικειμενική τέχνη. Και πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, αφού
έτσι κι αλλιώς το υποσυνείδητο έχει τη δομή μιας γλώσσας, τα αρχέτυπα
και οι αρχέγονες εικόνες αποτελούν έναν κώδικα επικοινωνίας, που
χρησιμοποιείται ασυνείδητα, πηγαία και αυθόρμητα, κοινό σε ποιητή και
αναγνώστη. Συνεπώς, ένα τέτοιο έργο μπορεί να μπει στην ψυχή από την
«πίσω πόρτα» και όχι μέσα από τη λογική ανάλυση, με μια διά του
ασυνειδήτου γνώση, οραματικά, διαισθητικά, ενορατικά.
<br />
<b>Τα αρχέτυπα στην επιστήμη</b>
<br />
Κατά τον Jung, ο αριθμός στα Μαθηματικά και το άτομο στη Φυσική είναι
αρχέτυπα, τα οποία έγιναν συνειδητά. Εφαρμογές των αρχετύπων βρίσκουμε
στις επιστήμες της Βιολογίας και της Κοινωνιολογίας, στη δυναμική των Μη
Γραμμικών Συστημάτων, στην επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, στην
Κβαντομηχανική, στη Φυσική Φιλοσοφία, στην Αρχιτεκτονική. Πράγματι, η
ανακάλυψη ή η επινόηση προτύπων αρχετυπικής φύσης και η χρησιμοποίησή
τους στις επιστήμες φαίνεται πως αποτελεί την πρωτοπορία σε εντελώς
τεχνικούς και εφαρμοσμένους κλάδους. Καλό παράδειγμα εδώ είναι ο
αρχιτέκτονας Alexander (που γράψαμε γι' αυτόν παλαιότερα εδώ στο
«Βήμα»), οι απόψεις του οποίου χρησιμοποιήθηκαν από τους προγραμματιστές
των κομπιούτερ, καθώς και ο αρχετυπικός προγραμματισμός, που
εφαρμόζεται στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας. Σύμφωνα με
αυτόν, ένα αρχετυπικό πρόγραμμα - σκελετός έχει τη δυνατότητα να πάρει
πολλές μορφές, χωρίς να χάνει τον βασικό δομικό του χαρακτήρα και να
εφαρμοστεί ανάλογα με το αντικείμενο.
<br />
Μία από τις πιο έγκυρες φωνές σχετικά με τα μυστήρια του εγκεφάλου
είναι αυτή του Τζέραλντ Εντελμαν, τον οποίο ο έλληνας αναγνώστης μπορεί
να βρει και να μάθει τη θεωρία του περί νευρωνικού δαρβινισμού στο
βιβλίο «Αιθέρας θεϊκός, Λαμπερή φωτιά» (εκδόσεις Κάτοπτρο). Ενας
μελετητής των αρχετύπων, ο Αντονι Στίβενς, στο καινούργιο βιβλίο του
«Private Myths: Dreams and Dreaming» γράφει ότι η θεωρία του Γιουνγκ
περί αρχετύπων επαναφέρεται με τον Εντελμαν στο προσκήνιο. Θεωρεί
μάλιστα ότι η κάπως ασαφής θεωρία του Γιουνγκ να χωριστεί ο νους σε τρία
μέρη στο συνειδητό, στο προσωπικό υποσυνείδητο και στο συλλογικό
υποσυνείδητο επιβεβαιώνεται από τα όσα ο νευροφυσιολόγος Πολ Μακ Λιν
το 1973 παρουσίασε σε βιβλίο, όπου γι' αυτόν ο ανθρώπινος εγκέφαλος
είναι τρεις εγκέφαλοι σε έναν.
<br />
Ο πρώτος αντιστοιχεί στην περίοδο εξέλιξής μας ως νεοθηλαστικά, ένας
για την προηγούμενη περίοδο των παλαιοθηλαστικών και ένας απομεινάρι της
περιόδου των ερπετών με όλα τα αρχέτυπα διατηρημένα από τις διάφορες
αυτές περιόδους.
<br />
Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε μόλις τον Ιούλιο αυτής της χρονιάς στο
περιοδικό «Discovery» μαθαίνουμε ότι την έννοια του αριθμού την
μοιραζόμαστε ως αρχέτυπη γνώση και με τα περιστέρια και με τους
ποντικούς, ενώ από άλλα πειράματα έχει ήδη διαπιστωθεί ότι μωρά λίγων
μόλις μηνών έχουν ήδη την έννοια μικρών αριθμών όπως το ένα και το δύο.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως σήμερα τα αρχέτυπα βρίσκονται παντού και
αυτό είναι φυσιολογικό, αφού βρίσκονται στον νου και στην ψυχή μας.
<br />
Την έννοια του αρχετύπου εισήγαγε τόσο ο Ηράκλειτος, που αντιμετώπιζε
την ψυχή ως την αρχετυπική πρώτη αρχή, όσο και ο Πυθαγόρας, που θεωρούσε
τον αριθμό αρχετυπικό στοιχείο του κόσμου. Η έννοια αυτή δομήθηκε από
τον Πλάτωνα στη θεωρία των μορφών, όπου υποστηρίζει ότι η ουσία ενός
πράγματος ή μιας έννοιας είναι η υποκείμενη μορφή ή ιδέα του και ότι
αληθινή γνώση αποκτάται όταν η ψυχή φτάσει στην ανάμνηση των αρχέτυπων
ιδεών.
<br />
Ο όρος αρχέτυπο συναντάται στα Ερμητικά κείμενα, στον Φίλωνα, στον
Ειρηναίο, στον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και στον Αυγουστίνο. Συγκεκριμένα,
στο Corpus Hermeticum ο Θεός ονομάζεται «το αρχέτυπον φως», ενώ υπάρχει
και η έκφραση «είδες εν τω νω το αρχέτυπον είδος». Στον Φίλωνα τον
συναντάμε σε σχέση με την εικόνα του Θεού, που υπάρχει μέσα στον
άνθρωπο, και σε εκφράσεις όπως «αρχέτυπος σφραγίς» και «αρχέτυπον
παράδειγμα». Ο Ειρηναίος λέει: «Ο δημιουργός του Κόσμου δεν έπλασε αυτά
τα πράγματα κατευθείαν από τον εαυτό του, αλλά τα αντέγραψε από αρχέτυπα
έξω από τον εαυτό του». Στον Διονύσιο Αρεοπαγίτη υπάρχουν εκφράσεις
όπως «άυλα αρχέτυπα» και «αρχέτυπος λίθος». Ο Πλωτίνος αναφέρει την
έκφραση «πολύ αρχετυπώτερον και αληθέστερον», ενώ ο Διονύσιος
Αλικαρνασσεύς λέει: «αρχέτυπον της αληθείας». Τέλος, ο Αυγουστίνος λέει
τα εξής: «Οι πρωταρχικές ιδέες είναι καθορισμένες μορφές, σταθερές και
αμετάβλητες αιτίες πραγμάτων, καθαυτές άμορφες, αιώνιες και ομοιότροπες,
οι οποίες εμπεριέχονται στη θεία κατανόηση. Μολονότι οι ίδιες δεν
χάνονται, όλα όσα μπορούν να δημιουργηθούν και να χαθούν διαμορφώνονται
σύμφωνα με το πρότυπό τους. Η ψυχή δεν μπορεί να τις διακρίνει, εκτός
και αν είναι η ορθολογική ψυχή».
<br />
Από καθαρά φιλοσοφική άποψη, το αρχέτυπο μπορεί να θεωρηθεί πλατωνικό
είδος ή αριστοτελική κατηγορία εμπειριών, ενώ από επιστημονική άποψη
εμπειρική περιγραφή ενός γεγονότος, το οποίο χαρακτηρίζει τις δομικές
μορφές που βρίσκονται στη βάση του συνειδητού, όπως ακριβώς το
κρυσταλλικό πλέγμα βρίσκεται στη βάση της διαδικασίας κρυστάλλωσης.
<br />
Στο ενδιαφέρον της σύγχρονης εποχής τα αρχέτυπα τα έφερε ο Jung, με τη
θεωρία των αρχετύπων που διατύπωσε, και στο επιστημονικό ενδιαφέρον
ήρθαν με την υπόθεση των αρχετύπων των Jung - Pauli, την οποία συνέχισε
κυρίως η Von Franz. Ο Jung απλώς εφάρμοσε μια έτοιμη άποψη στα σύγχρονα
προβλήματα, συνεχίζοντας στην ίδια γραμμή εξέλιξης, και είναι φανερό πως
όλοι οι ασχολούμενοι με το θέμα των θεμελίων και της φιλοσοφίας των
επιστημών δεν θα έπρεπε να την αγνοούν. Το γιατί συμβαίνει αυτό ή γιατί
δεν αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο το συγκεκριμένο αρχέτυπο το
εξηγεί ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης:
<br />
«Μπορεί όμως να πει κανείς πως η σφραγίδα δεν είναι η ίδια και πλήρης
σε όλες τις αποτυπώσεις της. Βέβαια δεν είναι η αιτία η ίδια η σφραγίδα,
γιατί συμμετέχει ολοκληρωτικά και παρόμοια σε κάθε περίπτωση, αλλά οι
διαφορές των συμμετεχόντων που κάνουν τις αποτυπώσεις διαφορετικές, αν
και το αρχέτυπο είναι ένα, πλήρες και το ίδιο σε κάθε περίπτωση».<br />
<br />
<div class="top">
</div>
<a href="http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=90325" target="_blank">
</a><br />
<div class="author_information">
<div class="author">
<span class="name">Γαβαλάς Δημήτρης</span></div>
<div class="author">
<span class="name"><br /></span></div>
</div>
<a href="http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=90325" target="_blank">ΠΗΓΗ </a></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-52198341238899778952016-04-21T01:08:00.000-07:002016-04-21T01:08:38.367-07:00Ένας υπέροχος λαός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="entry-title" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #111111; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 32px; line-height: 50px; margin: 0px 0px 7px; text-align: center; word-wrap: break-word;">
<img alt="The genocide of Indians-4" src="http://www.inred.gr/wp-content/uploads/2016/02/The-genocide-of-Indians-4.jpg" /></h1>
<h1 class="entry-title" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #111111; font-family: Roboto, sans-serif; line-height: 50px; margin: 0px 0px 7px; text-align: center; word-wrap: break-word;">
<span style="font-size: small;">Το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα στην ιστορία είναι με θύματα Ινδιάνους: 100.000.000 Νεκροί</span></h1>
<div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Το μεγαλύτερο ανθρώπινο ολοκαύτωμα δεν έχει βρει ακόμα στην ιστορία και τη συλλογική μνήμη το μέγεθος που αναλογεί στα περισσότερα από 100.000.000 θύματα Ινδιάνους που σφαγιάστηκαν από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες και τους αποίκους της Αμερικανικής ηπείρου.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Οι διπλάσιοι από όλους τους νεκρούς του τελευταίου παγκόσμιου πόλεμου, στρατιώτες κι άμαχους μαζί. Αυτή είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία της πολιτισμένης δύσης, της επέκτασης των αγορών της, της κερδοφορίας της και στο όνομα της Χριστιανικής της θρησκείας και της εκκλησίας που ευλόγησε τις σφαγές των «απίστων» και μοιράστηκε μέρος της λείας.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, πάνω από 80.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στην Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις… 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans).</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
</div>
<div id="arthroad" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 26px; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div class="rtejustify" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; orphans: auto; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, (1992, σ. 74-75, s.151), κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Όπως όλα δείχνουν, οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα προνόμια που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Κατά τους σύγχρονους μελετητές Ντ. Ριμπέιρο, Φ. Ντόμπινς, Π. Τόμσον κ.ά., Αζτέκοι, Ίνκας και Μάγια υπολογίζονται συνολικά ανάμεσα σε εβδομήντα και ενενήντα εκατομμύρια άτομα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι κονκισταδόρες. Ενάμισι αιώνα αργότερα, δεν απέμεναν απ’ αυτούς παρά μόνο τριάμισι εκατομμύρια! Σύμφωνα με τον Τζ. Κόντερ, μόνο στα ορυχεία του Ποτοζί, απ’ όπου εξόρυξαν οι Ισπανοί 45 χιλιάδες τόνους καθαρού ασημιού, πέθαναν οχτώ εκατομμύρια Ινδιάνοι!</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Σχεδόν τέσσερις αιώνες κράτησε αυτό το μαρτύριο! Επειδή, δε, οι Ινδιάνοι εξολοθρεύτηκαν μέσα σε λίγες δεκαετίες, αντικαταστάθηκαν με εκατομμύρια σκλάβους που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι στην Αμερική από την Αφρική. Πάνω από εκατό εκατομμύρια Ινδιάνοι της Αμερικής και Αφρικανοί εξοντώθηκαν σαν αναλώσιμα ζώα για να πλουτίσουν οι Ευρωπαίοι και να αναπτύξουν τις βιομηχανίες και τον Καπιταλισμό.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Με την εγκατάσταση των λευκών στην αμερικανική ήπειρο, οι Ινδιάνοι κατηγορούνται από την Εκκλησία ως ασκητές μαγείας και φανατικοί ειδωλολάτρες. Όμως και αυτό ήταν ένα άλλοθι για την απαίδευτη τότε κοινωνία της Ευρώπης, που η μεγάλη και τυφλή πίστη στα λόγια της Εκκλησίας και κυρίως ο πουριτανισμός και το δόγμα του «πίστευε και μη ερεύνα» έκανε τον απαίδευτο λαό της Αμερικής να καταδιώξει τους Ινδιάνους σαν δαίμονες.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Στο παρακάτω βίντεο, ο φωτογράφος Άαρον Χιούι, εστιάζει την προσοχή του σε μια από τις φυλές των ιθαγενών τής Βορείου Αμερικής που ονομάζεται Λακότα. Στην ομιλία που έδωσε το 2010, αναφέρει πως η φυλή αυτή συρρικνώθηκε και ουσιαστικά φυλακίστηκε σε καταυλισμούς/στρατόπεδα συγκέντρωσης.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Βαρθολομαίος ντε λας Κάζας</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Χριστιανοί εξοντώνουν τους Ινδιάνους για χρυσάφι</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Του <strong style="box-sizing: border-box;">Στέλιου Ελληνιάδη </strong>/Δρόμος της αριστεράς</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
«Η ανακάλυψη των στρωμάτων χρυσού και αργύρου στην Αμερική, η σταυροφορία εξόντωσης, υποδούλωσης και ενταφιασμού μέσα στα ορυχεία του ντόπιου πληθυσμού, η απαρχή της κατάκτησης και η λεηλασία των ανατολικών Ινδιών, η μεταμόρφωση της αφρικανικής ηπείρου σε πεδίο κυνηγιού σκλάβων, είναι κι αυτά γεγονότα που αναγγέλλουν την καπιταλιστική παραγωγή.» Καρλ Μαρξ, στο «Κεφάλαιο».</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Μεγαλώσαμε διαβάζοντας βιβλία, μεγάλου σχήματος με χρωματιστά σκληρά εξώφυλλα, για τους θρυλικούς κονκισταδόρες, που διέδιδαν το δυτικό πολιτισμό στους αγρίους, με χίλιους κινδύνους, αλλά πάντα με τη βοήθεια του Θεού. Από μικρή ηλικία αφομοιώναμε την ιστορία εντελώς στρεβλά. Πολλοί συμπολίτες μας δεν ξέφυγαν απ’ αυτή την πλάνη ποτέ. Η καθολική (από χριστιανούς) εξαφάνιση πολιτισμών χιλιετιών και ολόκληρου του πληθυσμού της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής μέσα σε μερικές δεκαετίες, από τους Ευρωπαίους «ευγενείς», δεν διδάσκεται στο σχολείο, σαν να μην έχει συμβεί.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Αργότερα, οι έποικοι και οι απόγονοί τους έκαναν τα ίδια στη Βόρεια Αμερική. Σχεδόν το σύνολο των λαών μιας ολόκληρης ηπείρου ξεκληρίστηκε και ο φυσικός πλούτος λεηλατήθηκε. Κι εμείς διασκεδάζαμε στα θερινά σινεμά με τους καλούς καουμπόιδες που σκότωναν τους κακούς Ινδιάνους. Έτσι, χτίστηκε η ιδεολογία του Δυτικού πολίτη που απολαμβάνει τα αγαθά της ευημερίας, χωρίς να θέλει να ξέρει τη σκληρή αλήθεια που διαστρεβλώνεται ή κρύβεται επιμελώς από πίσω.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Η λεηλασία της Λατινικής Αμερικής, η γενοκτονία των Ινδιάνων και η ευημερία της Δύσης</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Ίσως καμία άλλη επίσημη αναφορά στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν εμπεριέχει τόσο παρατεταμένη, εκτεταμένη και σκληρή απανθρωπιά, όσο η αναφορά που υποβάλλει ο Βαρθολομαίος ντε Λας Κάζας στον «Υψηλότατο και Παντοδύναμο Κύριο» πρίγκιπα δον Φίλιππο της Ισπανίας, για να καταγγείλει τα εγκλήματα των Ισπανών χριστιανών στις (νομιζόμενες) ανατολικές Ινδίες, δηλαδή στην Αμερική. Ο Λας Κάζας είναι δομινικανός ιερέας και ανήκει στην πανίσχυρη καθολική εκκλησία της Ισπανίας η οποία συνδράμει στην κατάληψη και εκμετάλλευση των νέων εδαφών. Είναι η εποχή που η Ιερά Εξέταση βρίσκεται στο απόγειο της ισχύος της, εξοντώνοντας με τα πιο βάναυσα μέσα τους «εχθρούς» της.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Οι απεσταλμένοι τής Εκκλησίας στην Αμερική συνεργούν στα εγκλήματα που πραγματοποιούν οι «κονκισταδόρες» στο όνομα του Θεού.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Οι περιγραφές τού Λας Κάζας δεν θα μπορούσαν να είναι ούτε κατ’ ελάχιστον ψευδείς ή υπερβολικές, γιατί απευθύνονται στην αρχή η οποία έχει απεριόριστο δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υπηκόους της και τους υποτελείς λαούς. Γι’ αυτό το λόγο είναι συγκλονιστικές, σε σημείο που δυσκολεύεσαι, μισή χιλιετία αργότερα, να τις διαβάσεις χωρίς να υποστείς ένα ισχυρό σοκ.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Για το χρυσάφι και το ασήμι που τόσο χρειάζονται οι αυλές των «ευγενών» για τον πλούτο και τη χλιδή τους, αλλά και για τη διεξαγωγή συνεχών πολέμων εναντίον άλλων ηγεμόνων, οι πολιτισμένοι λαοί της Δύσης επιδίδονται σε μία απόλυτη γενοκτονία η οποία, στην κυριολεξία, εξαφανίζει την ίδια τη ζωή σε πολύ μεγάλες περιοχές οι οποίες μέχρι τότε είχαν πολυπληθείς και ακμάζουσες κοινωνίες.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Ο Λας Κάζας κάνει ξεχωριστές αναφορές, ανά τόπο, με ονομασίες, γεγονότα και αριθμούς. Και όχι μόνο αποκαλύπτει τα φρικιαστικά εγκλήματα, αλλά δείχνει και ποιος ήταν ο πραγματικά πολιτισμένος.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Ο θεωρητικός Χουάν Γκινές ντε Σεπούλβεδα υποστήριζε ότι άξιζε στους Ινδιάνους αυτή η μεταχείριση, γιατί οι αμαρτίες και οι δοξασίες τους πρόσβαλαν τον Θεό. Ο Μπουφόν τους θεωρούσε ψυχρά και ασθενικά ζωά, χωρίς κανένα σημάδι ψυχής. Και ο ιερέας Γκρεγκόριο Γκαρθία αποφαινόταν ότι είναι Εβραίοι, αφού δεν πιστεύουν στα θαύματα του Χριστού. Αλλά και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι διανοούμενοι, φιλόσοφοι και επιστήμονες, θεωρητικοποίησαν την κατωτερότητα των Ινδιάνων που δικαιολογούσε την ευρωπαϊκή αγριότητα σε βάρος τους. Και πολλοί, μέχρι σήμερα, συνδράμουν στην παραπληροφόρηση, προβάλλοντας ως το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής τα θαυμαστά έργα του Ελ Γκρέκο και άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών, αποσιωπώντας ή υποβαθμίζοντας την κύρια πλευρά, δηλαδή τη βαρβαρότητα του αποικισμού, με την οποία η Δύση εξασφάλισε την ανάπτυξη και την ευημερία της.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Όλοι εναντίον των ανυπεράσπιστων Ινδιάνων, πλην του Λας Κάζας, ο οποίος επιδίδεται σε ένα μάταιο αγώνα να πείσει την αυτοκρατορική εξουσία να βάλει ένα τέλος στη γενοκτονία των ιθαγενών, την οποία παρακολουθεί και καταγράφει λεπτομερώς στην αναφορά του από τη μία ώς την άλλη άκρη της υποηπείρου.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Στην κυριολεξία: Εξολόθρευσαν τους πάντες</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
«Οι Ινδίες ανακαλύφτηκαν το έτος 1492. Τον επόμενο χρόνο κατοικήθηκαν από χριστιανούς Ισπανούς… Όλα τα μέρη που ανακαλύφθηκαν μέχρι το 1541 είναι τόσο πυκνοκατοικημένα, σαν κυψέλη. Θα έλεγες ότι ο Θεός τοποθέτησε εκεί τη μεγαλύτερη ποσότητα από όλο το ανθρώπινο γένος. Γενικά, όλους αυτούς τους απειράριθμους λαούς, ο Θεός τούς έχει πλάσει εξαιρετικά απλούς, χωρίς κακίες και δολιότητες, είναι πολύ υπάκουοι και πιστοί στους φυσικούς τους αφέντες και στους χριστιανούς που υπηρετούν. Είναι οι πιο ταπεινοί, οι πιο υπομονετικοί, οι πιο ειρηνόφιλοι και ήσυχοι άνθρωποι μέσα σ’ όλο τον κόσμο. Αθόρυβοι, χωρίς μνησικακία, ούτε βιαιότητες, ούτε μαλώματα, χωρίς εμπάθεια, χωρίς μίσος, χωρίς την επιθυμία της εκδίκησης… Κατέχουν ελάχιστα και δεν θέλουν να κατέχουν πρόσκαιρα αγαθά. Δεν είναι υπερήφανοι, ούτε φιλόδοξοι, ούτε πλεονέχτες… Η κρίση τους είναι καθαρή, γερή και ζωηρή… Και ακριβώς σ’ αυτά τα πρόβατα, που είναι προικισμένα από τον πλάστη τους με τόσα προσόντα, μόλις τα γνώρισαν οι Ισπανοί, σαν λύκοι όρμησαν, τίγρεις, άγρια λιοντάρια πεινασμένα.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Είναι πια σαράντα χρόνια και τώρα ακόμα, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να τους σκοτώνουν, να τους ταλαιπωρούν, να τους καταθλίβουν, να τους βασανίζουν και να τους αφανίζουν με σκληρότητες πρωτοφανείς, καινούργιες, ποικίλες, πρωτοθώρητες που κανείς δεν τις έχει δει, ούτε διαβάσει, ούτε ακούσει. Θα αφηγηθώ μερικές. Έτσι, από τα τρία εκατομμύρια ιθαγενείς που είχαμε δει στο νησί Ισπανιόλα (Αϊτή), σήμερα, δεν έχουν μείνει ούτε διακόσιοι.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Το νησί Κούβα σήμερα είναι περίπου έρημο. Το νησί Σαν Χουάν και το νησί Τζαμάικα, που είναι μεγάλα νησιά, πολύ ευτυχισμένα και πολύ όμορφα, είναι και τα δυο κατεστραμμένα. Σε ένα σύμπλεγμα εξήντα νησιών (στην Καραϊβική), όπου υπήρχαν περισσότερες από πεντακόσιες χιλιάδες ψυχές, σήμερα, δεν υπάρχει ψυχή… Πάνω στη Μεγάλη Στεριά… σ’ αυτά τα σαράντα χρόνια, περισσότερα από δώδεκα εκατομμύρια ψυχές, άντρες, γυναίκες και παιδιά, πέθαναν άδικα από την τυραννία και τις μοχθηρές πράξεις των χριστιανών. Ο αριθμός είναι εξακριβωμένος και αληθινός… Αν οι χριστιανοί σκότωσαν και αφάνισαν τόσες και τόσες ψυχές και τέτοιας ποιότητας, αυτό έγινε μόνο και μόνο για το χρυσάφι…»</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
«Μ’ αυτές τις αλλεπάλληλες αποστολές, από τέσσερις χιλιάδες Ινδιάνους απέμειναν ζωντανοί έξι. Τους άφηναν οι Ισπανοί να πεθαίνουν στο δρόμο. Όταν μερικοί, κουρασμένοι και πληγωμένοι από το βαρύ φορτίο, έπεφταν άρρωστοι από την πείνα, τους έκοβαν το λαιμό για να μην αργοπορούν με το να τους βγάζουν τις αλυσίδες.»</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
«Στη Χολούλα (Μεξικό), με τριάντα χιλιάδες κατοίκους, ο αρχηγός διέταξε να κάψουν ζωντανούς όλους τους άρχοντες που ήταν δεμένοι -πάνω από εκατό- σε πασάλους που είχαν στήσει στη γη.»</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Με Ινδιάνους τάιζαν τα σκυλιά τους!</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;"></strong></div>
<a name='more'></a><strong style="box-sizing: border-box;"><br /></strong><br />
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Η αναφορά του Λας Κάζας καλύπτει όλη τη σημερινή ισπανόφωνη(!) Αμερική. Οι περιγραφές του ανά περιοχή, σε Γουατεμάλα, Περού, Νικαράγουα, Βενεζουέλα κ.λπ. είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικές. Με τους Ινδιάνους, οι Ευρωπαίοι τάιζαν τα σκυλιά τους! Και στους Ινδιάνους μετέδωσαν την ευλογιά, την ιλαρά και τα αφροδίσια νοσήματα που τους αποδεκάτισαν, αφού το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν είχε άμυνες για να αντιμετωπίσει τα άγνωστα αυτά μικρόβια των Ευρωπαίων.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Κατά τους σύγχρονους μελετητές Ντ. Ριμπέιρο, Φ. Ντόμπινς, Π. Τόμσον κ.ά., Αζτέκοι, Ίνκας και Μάγια υπολογίζονται συνολικά ανάμεσα σε εβδομήντα και ενενήντα εκατομμύρια άτομα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι κονκισταδόρες. Ενάμισι αιώνα αργότερα, δεν απέμεναν απ’ αυτούς παρά μόνο τριάμισι εκατομμύρια! Σύμφωνα με τον Τζ. Κόντερ, μόνο στα ορυχεία του Ποτοζί, απ’ όπου εξόρυξαν οι Ισπανοί 45 χιλιάδες τόνους καθαρού ασημιού, πέθαναν οχτώ εκατομμύρια Ινδιάνοι! Σχεδόν τέσσερις αιώνες κράτησε αυτό το μαρτύριο!</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Επειδή, δε, οι Ινδιάνοι εξολοθρεύτηκαν μέσα σε λίγες δεκαετίες, αντικαταστάθηκαν με εκατομμύρια σκλάβους που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι στην Αμερική από την Αφρική. Πάνω από εκατό εκατομμύρια Ινδιάνοι της Αμερικής και Αφρικανοί εξοντώθηκαν σαν αναλώσιμα ζώα για να πλουτίσουν οι Ευρωπαίοι και να αναπτύξουν τις βιομηχανίες και τον καπιταλισμό.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Αποικιοκρατία σημαίνει αιώνια καθυστέρηση</strong></div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Όπως επισημαίνει ο Εδουάρδος Γκαλεάνο, με το χρυσάφι και το ασήμι, αργότερα και τη ζάχαρη, τα οποία διοχετεύονταν στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, δημιουργήθηκε μεγάλη συσσώρευση αγαθών και κεφαλαίων, αναπτύχθηκε το εμπόριο και εδραιώθηκε η κυριαρχία των Δυτικών σε όλη τη γη. Ταυτόχρονα, οι μητροπόλεις αποκόμιζαν μεγάλα κέρδη από το εμπόριο των σκλάβων και από την καταναγκαστική χωρίς πληρωμή εργασία των δούλων στα ορυχεία και τις φυτείες. Η λεηλασία του φυσικού πλούτου και η απεριόριστη εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας δημιούργησαν τις υλικές προϋποθέσεις για το καπιταλιστικό «θαύμα».</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Ο Ερνέστος Μαντέλ υπολόγισε ότι η αξία του πλούτου που συσσωρεύτηκε από τη λεηλασία, ξεπερνούσε το σύνολο του κεφαλαίου που επενδύθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Σήμερα, είναι κοινός τόπος ότι οι Ευρωπαίοι (γιατί μετά τους Ισπανούς, ακολούθησαν Πορτογάλοι, Γάλλοι, Βρετανοί, Ολλανδοί και λοιποί εκπολιτιστές), λεηλατώντας το φυσικό πλούτο, καταστρέφοντας τους εντόπιους πολιτισμούς, εξολοθρεύοντας καθ’ ολοκληρίαν τους ιθαγενείς πληθυσμούς και εξαφανίζοντας όλη την αφρόκρεμα των αρχόντων ηγετών και των προικισμένων διανοητών μιας ολόκληρης ηπείρου που περιλάμβανε αρχιτέκτονες, μηχανικούς, αστρονόμους, ζωγράφους, θεραπευτές κ.λπ., επί τετρακόσια χρόνια, υπονόμευσαν το μέλλον των πληθυσμών που επέζησαν και των απογόνων τους, καταδικάζοντάς τους σε μια απροσδιορίστου χρόνου στέρηση και καθυστέρηση, που είναι αισθητή μέχρι τις μέρες μας. Αφού οι λευκοί Αμερικανοί συνεχίζουν την ίδια πολιτική οικειοποίησης του φυσικού πλούτου της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και αφανισμού του εκλεκτότερου ανθρώπινου δυναμικού της με δολοφονίες και εξαφανίσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε Αργεντινή, Χιλή, Γουατεμάλα, Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Βολιβία κ.λπ.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
Το «θαύμα» του καπιταλισμού τρέφεται, ανέκαθεν, από τη βία και τη λεηλασία.</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
(Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο Η καταστροφή των Ινδιάνων του Βαρθολομαίου ντε Λας Κάζας, εκδόσεις Στοχαστής, και οι περισσότερες πληροφορίες από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο. Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής, εκδόσεις Κουκκίδα)</div>
<div class="rtejustify" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 17px; line-height: 26px; margin-bottom: 26px; text-align: justify;">
<a href="http://www.alexiptoto.com/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-1722644092494805682016-04-19T06:35:00.000-07:002016-04-19T06:35:59.833-07:00Η Ελλάδα στον μάτι του κυκλώνα της Ευρωπαϊκής Κρίσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="font-family: arial, Verdana; width: 100%px;"><tbody>
<tr><td style="color: #474747;"><div class="separator" style="clear: both; font-size: 9pt; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFQzCx6LKzEiOfiHTVVcziBddXCIBte8d0ZuI2Hx52W7AGRv_P2KaYcI00VVgQnOC5qKARzHRMJf6ltFC3OUqCzmuSteHB-Nsj77dMu6h8dUlk2uJkRoWnnZQ_5yycMLXseymhObbMaWUI/s1600/%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%259A%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D+16.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFQzCx6LKzEiOfiHTVVcziBddXCIBte8d0ZuI2Hx52W7AGRv_P2KaYcI00VVgQnOC5qKARzHRMJf6ltFC3OUqCzmuSteHB-Nsj77dMu6h8dUlk2uJkRoWnnZQ_5yycMLXseymhObbMaWUI/s400/%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%259A%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%259D+16.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: arial, Verdana, Helvetica, sans-serif; line-height: 18pt; padding: 5px 15px 5px 0px; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial, Verdana, Helvetica, sans-serif; font-size: 22px; line-height: 18pt; padding: 5px 15px 5px 0px;">
Οι ιδεολογικές επιθέσεις κατά του Έθνους και η παγκοσμιοποίηση</div>
<div style="font-family: arial, Verdana, Helvetica, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 11pt; padding: 5px 15px 5px 0px;">
<i>Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.</i></div>
<span style="font-size: 9pt;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"></table>
</span></td></tr>
<tr><td colspan="2" style="color: #474747; font-size: 9pt;"><br /><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td style="color: #474747; font-size: 9pt;" width="16"></td><td style="color: #474747; font-size: 9pt;"><br /></td><td align="right" style="color: #474747; font-size: 9pt;" width="40"></td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
<tr><td colspan="2" style="color: #474747; font-size: 9pt;"><br />Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη επικρατεί σήμερα βαθύς προβληματισμός και σκεπτικισμός για την πορεία της Ευρώπης και το μέλλον της. Η Αυστρία επιτίθεται κατά της Γερμανίας, κατηγορώντας τη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ ότι με το αναπάντεχο άνοιγμά της στους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, πριν από λίγους μήνες, ενθάρρυνε μια τέτοια μετακίνηση πληθυσμών, την οποία η Ευρώπη δεν μπορεί ούτε να δεθεί ούτε να διαχειρισθεί.</td></tr>
<tr><td colspan="2" style="color: #474747; font-size: 9pt;"><br />Μετακίνηση από την οποία, επίσης, η Ευρώπη διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει για πάντα την ιστορική, εθνική και πολιτιστική της ταυτότητα και συνοχή. Ένας επιπλέον λόγος είναι η Ισλαμιστική τρομοκρατία, που μεταφέρεται στην Ευρώπη μέσα από τις μάζες των προσφύγων και λαθρομεταναστών.<br /><br />Ο προβληματισμός στην Αυστρία έχει βαθιές ιστορικές καταβολές, που φθάνουν μέχρι την απόκρουση και την ανάσχεση της Οθωμανικής και Ισλαμικής επεκτάσεως στην Ευρώπη. Έχει επίσης σχέση με την πάγια πολιτική της Αυστρίας κατά της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει όμως σχέση και με τη θεαματική άνοδο του ακραίου κόμματος της Ελευθερίας, που είναι πρώτο κόμμα με 33%, δέκα μονάδες περισσότερες από τα ποσοστά των δύο κυβερνώντων σήμερα κομμάτων.<br /><br />Η Γαλλία, που αποτελεί, μαζί με τη Γερμανία, τον κυρίαρχο άξονα στην Ευρώπη, αποστασιοποιήθηκε επίσης από τη Γερμανική πολιτική στο θέμα των προσφύγων και λαθρομεταναστών. Η διαφοροποίηση, διά στόματος του Γάλλου πρωθυπουργού Βαλς, αποδόθηκε από ορισμένους στις Προεδρικές φιλοδοξίες του τελευταίου εν όψει των εκλογών του 2017. Στην πραγματικότητα, όμως, το θέμα των προσφύγων και λαθρομεταναστών έγινε καταλύτης για να βγουν στην επιφάνεια και να αποκρυσταλλωθούν γενικότεροι προβληματισμοί και σκεπτικισμοί για τις πολιτικές της Ευρώπης, την πορεία της και το μέλλον της.<br /><br />Το κλίμα αυτό διαβρώνει και χώρες που είχαν μέχρι τώρα πολύ έντονη φιλο-Ευρωπαϊκή θέση, όπως η Ολλανδία, η Ιταλία αλλά και η βορειότατη Φινλανδία. Η τελευταία συζητά σοβαρά την έξοδό της από την Ευρωζώνη, την οποία θεωρεί ως έναν από τους κύριους λόγους για τους οποίους αντιμετωπίζει σήμερα ανυπέρβλητες δυσκολίες.<br /><br />Κοντά σ’ αυτές τις αμφισβητήσεις και τους σκεπτικισμούς υπάρχει και η άλλη πλευρά: Οι ζηλωτές του Ευρωπαϊσμού, που υποστηρίζουν ότι χρειάζεται «περισσότερη Ευρώπη» για την υπέρβαση των προβλημάτων και την ελπιδοφόρα συνέχιση της Ευρωπαϊκής πορείας. Ένας από αυτούς είναι και ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Παντοάν, ο οποίος δήλωσε ότι χρειάζεται ένας κοινός υπουργός Οικονομικών για την Ευρωζώνη. Για να ασκεί όμως ποια πολιτική και η οποία από ποιους θα καθορίζεται και θα ελέγχεται δημοκρατικά;<br /><br />Το ερώτημα μας επαναφέρει στο βασικό ζήτημα και στη βασική αντίφαση που διέπει τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι θα πρέπει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση; Μια Ένωση κοινής αγοράς, η οποία όμως συγχέεται, μέσω της πολιτικής των ανοικτών συνόρων και την παγκοσμιοποίηση, με την παγκόσμια αγορά και την άκρατη διεθνοποίηση; Η πολιτική αυτή, που έχει, δυστυχώς, υιοθετηθεί και καταγραφεί στις Ευρωπαϊκές συνθήκες ως καθεστωτική πολιτική, οδηγεί εκ των πραγμάτων στην αμφισβήτηση των εθνικών συνόρων, των εθνικών αγορών, των εθνικών ταυτοτήτων και πολιτισμών. Η αμφισβήτηση αυτή δεν περιορίζεται εντός των Ευρωπαϊκών ορίων και δεν έχει χαρακτήρα προαγωγής μιας κοινής Ευρωπαϊκής ταυτότητας, μέσα από τη σύνθεση και τη θεσμική συνύπαρξη των διαφόρων εθνικών πολιτισμών της. Αντιθέτως, έχει χαρακτήρα αποδομήσεως των εθνικών πολιτισμών και των ταυτοτήτων της, με στόχο τη δημιουργία ενός υπερεθνικού και παγκοσμιοποιημένου αμαλγάματος. Η μαζική μετανάστευση, με οποιοδήποτε πρόσχημα, έχει από την άποψη αυτή ρόλο καταλύτη προς αυτή την κατεύθυνση.<br /><br /><b>Οι Ευρωπαϊκοί όμως λαοί δεν προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μ’ ένα τέτοιο όραμα αποδομήσεως του έθνους τους και της πολιτιστικής τους ταυτότητας. Προσχώρησαν με το όραμα μιας Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας των κρατών και των εθνών τους. Αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι κάποιες διεθνείς ολιγαρχικές δυνάμεις άλλα απεργάζονται και επιδιώκουν, με ψευδείς παραστάσεις και ψευδοδιεθνιστικά ιδεολογήματα. Τα τελευταία συνθέτουν τον νεοφιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης με παραχαράξεις της παλαιάς αριστερής διεθνιστικής ιδεολογίας. </b><br /><br />Η Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσεως και της πολιτικής των Μνημονίων αλλά και της νέας κρίσεως των προσφύγων και λαθρομεταναστών, που προσετέθη στην πρώτη, βρίσκεται, δυστυχώς, στην «πρωτοπορία» αυτής της συγκρούσεως. Η Ελλάδα που είναι το αρχαιότερο και το ιστορικότερο έθνος στην Ευρώπη, δεν θα έπρεπε λογικά να έχει κανέναν δισταγμό σχετικά με τη θέση της υπέρ της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας των εθνών. Περιέργως και παραδόξως όμως δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί τον ιστορικό ρόλο της και τους κινδύνους που διατρέχει, γιατί από τη γεωγραφική θέση της και την ιδιαιτερότητά της γίνεται στόχος προτεραιότητας από τις δυνάμεις που κινούν και προάγουν την παγκοσμιοποίηση.<br /><br />Όλες οι δυνάμεις που συνειδητοποιούν αυτόν τον ρόλο και τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα πρέπει γρήγορα να κινητοποιηθούν και να ορθώσουν αντίσταση. Η Ελλάδα δεν θα φύγει από την πίσω πόρτα της ιστορίας και δεν θα επιτρέψει τη μετάλλαξη του λαού της και την καταστροφή της εθνικής της ταυτότητας.<br /><br /><a href="http://www.paron.gr/v3/new.php?id=95257&colid=37&catid=42&dt=2016-04-17&search=%D0%E5%F1%E9%EA%EB%DE%F2+%CD%E5%DC%F1%F7%EF%F5" target="_blank">ΠΗΓΗ </a></td></tr>
</tbody></table>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-448203907945158612016-04-14T02:31:00.000-07:002016-04-14T02:31:01.093-07:00Ένα Όραμα για την Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMqXPFiham_a0PQ3KOOq7dY6J9QELPTK_pnsJgwxI4clbZRqyd6feqEREOK8gCURywNxtI0FSFBxlIZcENK45LEe2faKyEFn53ReusI56z6K0pG5Tk_BDMdNBHZanV_MAj5f7TymmT4vwM/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259B%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%259915+15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMqXPFiham_a0PQ3KOOq7dY6J9QELPTK_pnsJgwxI4clbZRqyd6feqEREOK8gCURywNxtI0FSFBxlIZcENK45LEe2faKyEFn53ReusI56z6K0pG5Tk_BDMdNBHZanV_MAj5f7TymmT4vwM/s400/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259B%25CE%25A6%25CE%259F%25CE%259915+15.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Α. Μίκης Θεοδωράκης, ο
μεγάλος Έλληνας και ο συμπαντικός άνθρωπος.<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><span style="line-height: 115%;">1.<span style="font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;">
</span></span></b><span style="line-height: 115%;">Οι δύο αυτές υψηλές προσωνυμίες, που επάξια κατέκτησε ο Μίκης Θεοδωράκης, φαίνονται ως αντίφαση, αλλά
δεν είναι. Αυτό ακριβώς μας έδειξε ο μεγάλος οραματιστής με τη ζωή του: Η
Ελλάδα δεν είναι μια γεωγραφική πατρίδα
συγκεκριμένης φυλής, αλλά μια Πατρίδα
γένεσης του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Μας έδειξε ακόμη, ότι ο ελληνικός Λόγος και
η ελληνική Τέχνη ήταν και είναι η έκφραση της συμπαντικής ουσίας.<b><o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αυτές οι δύο υψηλές ιδιότητες του
Έλληνα και του συμπαντικού ανθρώπου μας δείχνουν ακριβώς ότι: η ζωή του μεγάλου
Καλλιτέχνη και Αγωνιστή ήταν και εξακολουθεί να είναι η ενσάρκωση της διαλεκτικής της Δημιουργίας∙ η ενσάρκωση
του Ηρακλήτειου Πολέμου, ως γεννήτορα των πάντων. Η ενσάρκωση της διαλεκτικής
του πολιτικού αγώνα για την Ελλάδα και για τον Άνθρωπο ενάντια στην υποδούλωση του
Ανθρώπου, του Λόγου και του Πνεύματος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span></span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με αυτό το νόημα, ο Αγώνας για την Ελλάδα είναι <b>ο υπέρτατος Πατριωτισμός</b>. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">2.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 115%;">Η
μουσική Δημιουργία του Μίκη Θεοδωράκη είναι η συμπύκνωση <i>της διαχρονικής αρμονίας Λόγου
και Τέχνης στην ιστορία του Πνεύματος και των Ιδεών.</i> Των ιδεών και του
πολιτισμού, από την εποχή του Ομήρου και
του Ορφέα, του Ηρακλείτου και του Πυθαγόρα και της όλης ελληνικής αρχαιότητας
και διαμέσου του βυζαντινού και του ανατολικού ελληνισμού μέχρι σήμερα, που πότισαν τον Πλανήτη και μπόλιασαν τον
ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ολόκληρο αυτό το Πνεύμα, αυτός ο
Πολιτισμός του Ανθρώπου γονιμοποιήθηκε, ζυμώθηκε και κάρπισε, όχι σε ανάκτορα
και αυτοκρατορικές αυλές, αλλά μέσα στις
ψυχές των απλών ανθρώπων, των λαών των Ελλήνων. Ήταν ένας καθαρά <i>κοινωνικός πολιτισμός.</i> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο Πολιτισμός αυτός, που διαβρώνει
σήμερα η Βαρβαρότητα, είναι γέννα του Ανθρώπου και όχι της Εξουσίας. Είναι
γέννα του ελληνικού Λόγου, ο οποίος γέννησε από την ίδια ρίζα: την Πόλη ως
ένωση ανθρώπων και όχι ως κράτος, την Πολιτική ως ύψιστη κοινωνική δράση του ανθρώπου
για το ευ ζην στην κοινωνία, του Πολίτη ως υπεύθυνου μέλους της πολιτικής
κοινωνίας και του Πολιτισμού ως ποιότητας κοινωνικής ζωής για την ολοκλήρωση
του ανθρώπου. Πόλη, Πολίτης, Πολιτική, Πολιτισμός – μία ρίζα, μια ουσία. Γι’
αυτό Δημοκρατία και Πολιτισμός είναι έννοιες και αξίες αξεχώριστες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">3.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><span style="line-height: 115%;">Ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί, όσο
μπορώ να γνωρίζω, ένα μοναδικό στην ιστορία φαινόμενο ανθρώπου υψηλής
πνευματικής δημιουργίας και κοινωνικής δράσης: την πραγματική ενσάρκωση της
καλλιτεχνικής δημιουργίας και της έσχατης μέχρι αυτοθυσίας συνεχούς αιματηρής
πάλης σε ένα διαρκή αρμονικό εναγκαλισμό
διαλεκτικής συνύπαρξης και συλλειτουργίας
στον αγώνα κατά της Βαρβαρότητας. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και κάτι ακόμη: Η γνωστή φιλοσοφική
και αισθητική έμπνευση του Μίκη Θεοδωράκη για την έννοια και την ιδέα της
«Συμπαντικής Αρμονίας» δεν εκφράζει την πανάρχαιη ελληνική ονομασία του
Σύμπαντος με τη λέξη «Κόσμος»;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">4.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 115%;">Όλα
αυτά δεν τα ανέφερα για την Προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη από τάση
υμνολογίας, η οποία σίγουρα θα έθιγε τη μετριοφροσύνη του ιδίου και ίσως την
προσωπική κρίση πολλών συγχρόνων μας. Τα ανέφερα, ανεξάρτητα από τη γνώμη του
ιδίου και των συγχρόνων μας, για δύο λόγους: <i>πρώτον</i>, γιατί πιστεύω ότι, ανεξάρτητα από την οποία διατύπωσή
τους, η ουσία τους ανταποκρίνεται στα
κριτήρια της ιστορίας∙ <i>δεύτερον</i>, και
το σημαντικότερο, τα ανάφερα για μια σωστή κατανόηση του Οράματός του, που θα
σκιαγραφήσω. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><span style="line-height: 115%;">Β. Το όραμα του </span></b><span style="line-height: 115%;"> <b>Μίκη Θεοδωράκη<o:p></o:p></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><span style="line-height: 115%;">1.<span style="font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></b><span style="line-height: 115%;">Το όραμα του Μίκη Θεοδωράκη να
ανακηρυχθεί η Ελλάδα <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">παγκόσμιο
κέντρο πολιτισμού είναι πολύ παλιό. Ο σπόρος, άλλωστε, αυτού του οράματος ήταν και
είναι ενδογενές στοιχείο της ιδέας της Ελλάδας ως παγκόσμιας μήτρας και
κοιτίδας του Πολιτισμού, που σφράγισε ολόκληρη τη ζωή του μεγάλου Έλληνα, ως
ζωή δημιουργίας και αγώνα πολιτισμού κατά του σκότους της βαρβαρότητας. Για το διαρκές
αυτό όραμά του, αναφέρω δύο παλαιότερες επίσημες και δημόσιες πρωτοβουλίες του:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; text-indent: 18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">α. </span><span style="line-height: 115%;">To 1977, το καλοκαίρι, διοργάνωσε στα Χανιά το «Συμπόσιο για τον Σοσιαλισμό
και τον Πολιτισμό», στο οποίο συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Francois Mitterand,
Jacques Attali, Roger Garaudy κ.ά. Θέμα του Συμποσίου ήταν ο Σοσιαλισμός και ο
Πολιτισμός, όπου ο Θεοδωράκης, στην εισήγησή του, δημόσια αναδεικνύει το όραμά
του για την Ελλάδα ως Πολιτιστικό Κέντρο της Ευρώπης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; text-indent: 18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">β. </span><span style="line-height: 115%;">Αργότερα, το 1990, υπέβαλε στην τότε Κυβέρνηση επίσημα ολοκληρωμένη πρόταση και μελέτη με τίτλο «ΔΕΛΦΟΙ»
να γίνει η Ελλάδα ουδέτερη ζώνη με επίκεντρο πολιτιστικό το «τρίγωνο» Δελφοί -
Επίδαυρος - Ολυμπία.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; text-indent: 18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 54pt; text-align: justify; text-indent: 18pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και ερχόμαστε στην τελευταία ιστορική
πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη, την οποία ο μεγάλος συνθέτης, στις 3 Νοεμβρίου 2013,
ανέγνωσε και ανέλυσε με την αντιφώνησή του κατά την επίσημη υποδοχή του στην
Ακαδημία Αθηνών ως επίτιμου μέλους της. Η ιστορική αυτή πρόταση απευθυνόταν
στην Ακαδημία Αθηνών με το αίτημα να συμβάλει το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της
Χώρας στην προσπάθεια να ανακηρυχθεί επίσημα η Ελλάδα χώρος παγκόσμιας
πολιτισμικής κληρονομιάς, η οποία θα τελούσε κάτω από την προστασία της
διεθνούς κοινότητας και από την οποία θα αντλούσαν τα πνευματικά της νάματα
όλοι οι λαοί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">2.
Τα ύψιστα αγαθά της Ελλάδας –τα υπογραμμίζει και η πρόταση<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
του Μίκη Θεοδωράκη – είναι:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">α. <i>το αιώνιο και μοναδικό φυσικό κάλος </i>του ελλαδικού χώρου, που υπήρξε
αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας ανεπανάληπτων έργων Σκέψης, Λόγου και
Τέχνης∙ <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">β. <i>η ιστορική κληρονομιά της</i>, που αποτέλεσε και μπορεί πάντοτε να
αποτελεί ανεξάντλητη πηγή σκέψης και πολιτισμού. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> 3. Η παγκοσμιότητα της ιστορικής ελληνικής
κληρονομιάς <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
θεμελιώνεται σε τρεις υπέρτατες
ιδέες της Ιστορίας που<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> γεννήθηκαν, άνθησαν και καρποφόρησαν στην
αρχαία Ελλάδα:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">α. στη Δελφική Ιδέα με κέντρο του
Δελφούς, που, με διευρυμένο νόημα από εκείνο της υψηλής καλλιτεχνικής σύνθεσης
του Σικελιανού, ενέχει την παγκόσμια αρχή πολιτισμικής και πνευματικής
συναδέλφωσης των λαών</span><span style="line-height: 115%;">×</span><span style="line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">β. στην Ολυμπιακή Ιδέα με κέντρο την
Ολυμπία, που ενέχει την παγκόσμια αρχή της Ειρήνης και της ειρηνικής άμιλλας
λαών και ανθρώπων</span><span style="line-height: 115%;">×</span><span style="line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">γ. στην Ιδέα του Λόγου, του Κάλους
και της Πολιτείας με κέντρο την Αθήνα, όπου η αρχαία <i>Πόλις</i>, η <i>Ακρόπολις</i> και ο <i>Παρθενών</i> ενσαρκώνουν τις παγκόσμιες
αρχές του Πολιτισμού: της Σοφίας και της Σωφροσύνης, του Ωραίου και της
Αρμονίας και της Πολιτικής της Δημοκρατίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Χωρίς αμφιβολία, η
παγκόσμια αυτή κληρονομιά καθιστά αυτοδίκαια
την Ελλάδα κέντρο παγκόσμιας προσοχής
και έλξης και κέντρο παγκόσμιας πηγής ανάδειξης και ανύψωσης της αξίας του
ανθρώπου. Αυτό το αυτονόητο για τον ελλαδικό χώρο, ο Μίκης Θεοδώρακης το έκαμε
όραμα και το όραμα το έκαμε ρεαλιστική πρόταση. Ασφαλώς, γνωρίζει πολύ καλά ότι
τα οράματα γέννησαν τα μεγάλα βήματα της Ιστορίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">4.
Η σημασία αυτής της πρότασης είναι διττή και πολύ βαθιά:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;">πρώτον,</span></i><span style="line-height: 115%;">
σημαίνει έξοδο και διαφύλαξη των πηγών του πολιτισμού από το άθλιο πεδίο της
κρίσης, στο οποίο απειλείται άμεσα η υπόστασή τους από την ποταπή και φτηνή
εμπορευματοποίησή τους, που δρομολόγησαν στη χώρα μας οι παράνομες και βάρβαρες
δανειακές συμβάσεις</span><span style="line-height: 115%;">×</span><span style="line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;">δεύτερον, </span></i><span style="line-height: 115%;">η
διασφάλιση της δυνατότητας να αντλείται από τις πηγές αυτές της παγκόσμιας
κληρονομιάς η διαρκής αναγέννηση του πολιτισμού∙ <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;">τρίτον</span></i><span style="line-height: 115%;">, σημαίνει
μετουσίωση της παγκόσμιας κληρονομιάς στο ελεύθερο πεδίο του ελλαδικού χώρου σε
όπλο πολιτισμού κατά της παρακμής και της αθλιότητας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 72pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">Είναι ολοφάνερο ότι η
πρόταση προς την Ακαδημία Αθηνών του εμπνευσμένου Έλληνα καλλιτέχνη δεν έγινε
από εθνοστρέφεια, αλλά από συνείδηση συμπαντικού πνεύματος. Είναι προϊόν συνείδησης και βαθιάς πεποίθησης
ότι η Ιστορία δεν είναι το νεκροταφείο των ιδεών και του πολιτισμού</span><span style="line-height: 115%;">×</span><span style="line-height: 115%;"> είναι ο
δημιουργός του παρόντος και ο μεγάλος σπορέας και καλλιεργητής του μέλλοντος.
Είναι προϊόν της μακράς εμπειρίας των αγώνων του μιας ολόκληρης ζωής στο πεδίο
της Αντίστασης και της Τέχνης, της εμπειρίας ότι ο άνθρωπος και ο πολιτισμός
του, γα να ξεφύγει από την παρακμή και την καταστροφή, χρειάζονται κέντρο
πνευματικής αναγέννησης και δημιουργίας. Κέντρα Πολιτισμού απέναντι στα κέντρα
της βαρβαρότητα που έχτισε ο κερδοσκοπικός καπιταλισμός και ο γεωπολιτικός
ιμπεριαλισμός των μεγάλων δυνάμεων. Και αυτό το κέντρο δεν μπορεί να είναι άλλο από την κοιτίδα του Λόγου και Τέχνης που
έπλασαν την αξία του ανθρώπου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">5.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 115%;">Είναι
ολοφάνερο ότι το όραμα του εμπνευσμένου Έλληνα καλλιτέχνη δεν είναι προϊόν
άρρωστης εθνοστρέφειας. Είναι προϊόν συνείδησης
της παγκόσμιας σημασίας που ενέχουν τα μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας ως
παγκόσμια κληρονομιά. Είναι προϊόν συνείδησης και βαθιάς πεποίθησης ότι η Ιστορία
δεν είναι το νεκροταφείο των ιδεών και του πολιτισμού</span>×<span style="line-height: 115%;"> είναι ο δημιουργός του παρόντος και
ο μεγάλος σπορέας και καλλιεργητής του μέλλοντος. Είναι προϊόν της γνώσης ότι ο
πολιτισμός δεν παράγεται άναρχα από το τίποτα, αλλά από την ιστορία του. Είναι, τέλος, προϊόν της μακράς εμπειρίας των
αγώνων μιας ολόκληρης ζωής στο πεδίο της Αντίστασης και της Δημιουργίας -της
εμπειρίας: ότι η καλύτερη Αντίσταση κατά του Κακού είναι η Δημιουργία του Καλού.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλού καλύτερα από μια τη διασφαλισμένη από
εκμετάλλευση κοιτίδα του Λόγου και Τέχνης που έπλασαν την αξία του ανθρώπου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Επομένως, η πρόταση του
Μίκη Θεοδωράκη να επιδιωχθεί η ανακήρυξη της Ελλάδας ως Παγκόσμιας Κοιτίδας
Πολιτισμού δεν έχει το νόημα προνομίου μιας χώρας ή ενός λαού. Ούτε εμείς οι
Έλληνες πρέπει να το δούμε έτσι: ως προνόμιο ενός «περιούσιου λαού» ή μιας
«διακεκριμένης φυλής» -όπως έχουν χρησιμοποιήσει αυτούς τους όρους άλλοι λαοί
και σε άλλες εποχές. Αυτό θα θύμιζε μόνο βαρβαρότητα∙ θα ήταν ύβρις για τον
Άνθρωπο, ύβρις για το νόημα του ελληνικού Πολιτισμού και ύβρις για όλους εμάς
του Έλληνες.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%; text-indent: 36pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%; text-indent: 36pt;">Δεν πρέπει, συνεπώς, να
δούμε το Όραμα του Μίκη Θεοδωράκη από τη σκοπιά ούτε ενός άρρωστου εθνικισμού,
ούτε ενός άρρωστου διεθνισμού. Το σωστό και ιστορικά θεμελιωμένο νόημα του διεθνισμού
είναι η διεθνοποίηση των αρχών </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%; text-indent: 36pt;">προστασίας
της αξίας του ανθρώπου και της πολιτικής κοινωνίας, της γνώσης και των ιδεών</i><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%; text-indent: 36pt;">.
Δεν είναι ούτε η κατάλυση των ταυτοτήτων και των πατρίδων των πολιτισμών, ούτε
η δημιουργία υπερεθνικών κέντρων εξουσίασης του ανθρώπου και των λαών. Αλλά και
το σωστό νόημα των πατρίδων είναι η συνείδηση και ο δεσμός της ιστορικής και
πολιτισμικής ταυτότητας των λαών.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Γ. Πρακτική πορεία του
Οράματος<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">1. Θα αναφερθώ σε δύο
άλλες προσπάθειες οραματικού χαρακτήρα που είχαν </span></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;">γίνει παλαιότερα για δημιουργία στην
Ελλάδα παγκόσμιου κέντρου υψηλών αγαθών της παγκόσμιας ελληνικής κληρονομιάς.
Το ένα είναι πολύ γνωστό και το άλλο λιγότερο. Το πρώτο ήταν η προσπάθεια του
Άγγελου Σικελιανού για την ανάδειξη των Δελφών σε παγκόσμιο κέντρο Λόγου και
Τέχνης. Το δεύτερο ήταν η σκέψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ανάδειξη της
Ολυμπίας σε παγκόσμιο κέντρο αθλητισμού με μόνιμη διενέργεια των Ολυμπιακών
Αγώνων στην Ελλάδα</span><a href="file:///E:/%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A4%CE%97%20%CE%BA.%20%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%97%20%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D%20%CE%95%CE%9A%CE%94%CE%97%CE%9B%CE%A9%CE%A3%CE%97%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%95.%CE%95.%CE%9B..docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">*</span></span></a><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;">. Και οι δύο προσπάθειες δεν μπόρεσαν, όπως είναι γνωστό, να
πραγματοποιηθούν, για διάφορους λόγους. Ανεξάρτητα,
όμως, από τους οποιουσδήποτε λόγου,
πιστεύω οι προτάσεις εκείνες ήταν ατελείς, γιατί περιορίζονταν σε
ορισμένο αντικείμενο της ελληνικής κληρονομιάς, που είναι εύκολο να συναντήσει
αντιδράσεις αντίθετων συμφερόντων ή προκαταλήψεων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 18.75pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 18.75pt; text-align: justify; text-indent: 17.25pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η πρόταση Θεοδωράκη, από τη σκοπιά
του περιεχομένου της, είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση, γιατί καλύπτει ολόκληρη
την παγκόσμια κληρονομιά της ελληνικής αρχαιότητας, που έχει ήδη αναγνωριστεί
ως τέτοια από τη διεθνή κοινότητα, χωρίς να θίγονται άμεσα συγκεκριμένα
συμφέροντα. Επιπλέον δε είναι και απολύτως επίκαιρη, γιατί γίνεται σε μια
ιστορική περίοδο, κατά την οποία έχουν γίνει παγκόσμια συνείδηση οι κίνδυνοι
που απειλούν τα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς από τη βουλιμία της
κερδοσκοπίας και της εκμετάλλευσης και από θρησκευτικο-πολιτικούς φανατισμούς.
Για τους λόγους αυτούς, η πρόταση αυτή σήμερα <i>μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστική, αρκεί να υπάρξει λαϊκή στήριξη, πολιτική
θέληση και πολιτική ικανότητα για την πραγμάτωσή της.</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 18.75pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ως τρία πρώτα βήματα που θα είχα να
προτείνω σήμερα είναι τα ακόλουθα: <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 18.75pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">α. Το πρώτο βήμα είναι η ανάπτυξη
ευρύτατης προσπάθειας για τη διάδοση της ιδέας του Μίκη Θεοδωράκη με όλα τα
δυνατά μέσα (ομιλίες, δημόσιες συζητήσεις, δημοσιεύματα κ.λπ.). <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;">Στο σημείο αυτό επιθυμών να επισημάνω ότι η ιστορική Εταιρεία Ελλήνων
Λογοτεχνών είναι άξια συγχαρητηρίων και ευγνωμοσύνης όλων μας, γιατί άνοιξε
πρώτη αυτό το δρόμο.</span></i><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="line-height: 115%;"><br /></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">β. Το δεύτερο βήμα είναι η
επεξεργασία και σύνταξη εμπεριστατωμένης σχετικής μελέτης, ώστε να καταστεί
αξιόπιστη η πρόταση σε όλα τα αρμόδια κέντρα πολιτισμού στο διεθνή χώρο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">γ. Το τρίτο βήμα είναι η άμεση
κινητοποίηση της κυβέρνησης και των πνευματικών ιδρυμάτων της χώρας για τη
μόνιμη εγκατάσταση της UNESCO στην Ελλάδα ( στην Αθήνα ή στους Δελφούς).<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.75pt; text-align: justify;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.75pt; text-align: justify; text-indent: 17.25pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με αυτά τα λόγια
κλείνω την ενημερωτική μου εισήγηση
υπεράσπισης της πρότασης του Μίκη Θεοδωράκη και εκφράζω άλλη μια φορά την
ευγνωμοσύνη του μεγάλου Αγωνιστή και Συνθέτη, καθώς και τη δική μου, για την
υποδοχή και φιλοξενία εδώ στην ιστορική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών του
σπουδαίου Οράματος για την Ελλάδα και
τον Πολιτισμό.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.75pt; text-align: center; text-indent: 17.25pt;">
<span style="font-size: medium;"><b>Ομιλία Γιώργου Κασιμάτη στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών στις 18 Μαΐου 2015</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.75pt; text-align: justify; text-indent: 17.25pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.75pt; text-align: justify; text-indent: 17.25pt;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://theodorakism.blogspot.gr/2015/05/blog-post_18.html" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></span></span></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-65994101340964007342016-04-10T09:16:00.000-07:002016-04-10T09:16:20.671-07:00Οι Λέξεις της Ανεμόσκαλας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table class="quotes" style="text-align: left;"><tbody>
<tr><td class="quote"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCJWgI6IPn-BxBpsMxfoypGBGn2FCSj6v-IbFThGWZy4T-_baIXVsuuCyxs3DB_LZlIhKJzXc-97SbLYuTcp4irzOdH2weueqiz1yWZai7xyVBorMS8IJIY0k2sOGkoX4bDkeqg4PIAoY/s1600/%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591+%25CE%25A6%25CE%25A1+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCJWgI6IPn-BxBpsMxfoypGBGn2FCSj6v-IbFThGWZy4T-_baIXVsuuCyxs3DB_LZlIhKJzXc-97SbLYuTcp4irzOdH2weueqiz1yWZai7xyVBorMS8IJIY0k2sOGkoX4bDkeqg4PIAoY/s400/%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2591+%25CE%25A6%25CE%25A1+1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Τα όρια ενός ανθρώπου καθορίζονται από τα όρια της γλώσσας του.</b><br />
Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι. Είναι ο εαυτός σου.<br />
Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις.<br />
Δεν ξέρω γιατί βρισκόμαστε εδώ, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο λόγος δεν είναι για να περάσουμε καλά.<br />
Μπορεί κανείς να φυλακιστεί σ’ ένα δωμάτιο με ξεκλείδωτη πόρτα, αν τυχόν η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα και δεν του περάσει απ’ το μυαλό να τραβήξει αντί να σπρώξει.<br />
Για τα πράγματα που δεν μπορείς να μιλήσεις, πρέπει να σωπαίνεις.</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
Ο <b>Λούντβιχ Βιτγκενστάιν</b> (ή <b>Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν</b>) (<i>Ludwig Josef Johann Wittgenstein</i>, 26 Απριλίου 1889 - 29 Απριλίου 1951) ήταν Αυστριακός φιλόσοφος, με σημαντική συνεισφορά στον τομέα της αναλυτικής φιλοσοφίας και της λογικής.
Θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς φιλοσόφους, του οποίου το
έργο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης του 20ού αιώνα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δημοσίευσε μόλις μία φιλοσοφική διατριβή, το <i>Tractatus Logico-Philosophicus</i>,
ένα άρθρο, μια κριτική βιβλίου και ένα παιδικό λεξικό, αν και πολλές
δευτερογενείς δημοσιεύσεις και αναλύσεις γύρω από το έργο του
καταγράφονται μέχρι σήμερα. Τα ογκώδη χειρόγραφά του επιμελήθηκαν και
δημοσιεύθηκαν μετά τον θάνατό του. Οι <i>Φιλοσοφικές Έρευνες</i> εμφανίστηκαν σε μορφή βιβλίου το 1953 και ως το τέλος του αιώνα θεωρούνταν σημαντικό σύγχρονο κλασικό έργο. Ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ
περιέγραψε τον Βιτγκενστάιν ως «το τελειότερο παράδειγμα παραδοσιακά
εννοούμενης ιδιοφυΐας που έχω γνωρίσει: φλογερός, βαθυστόχαστος, δριμύς
και αυταρχικός».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Οι βασικές προτάσεις και κύριες θέσεις του έργου μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω:</div>
<ol>
<li>Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν.</li>
</ol>
<ol>
<li>Το γεγονός, είναι η ύπαρξη καταστάσεων πραγμάτων.</li>
</ol>
<ol>
<li>Κάθε σκέψη είναι μία λογική εικόνα των γεγονότων.</li>
</ol>
<ol>
<li>Η σκέψη είναι μια πρόταση με νόημα.</li>
</ol>
<ol>
<li>Η πρόταση είναι μια συνάρτηση αλήθειας των στοιχειωδών προτάσεων.</li>
</ol>
<ol>
<li>Η γενική μορφή της συνάρτησης αλήθειας είναι <img alt="[\bar p,\bar\xi, N(\bar\xi)]" class="mwe-math-fallback-image-inline tex" src="https://upload.wikimedia.org/math/0/1/a/01a3cf5f91211db95ef402b4bd20508b.png" />.</li>
</ol>
<ol>
<li>Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει.</li>
</ol>
<br />
Αν οι άνθρωποι δεν έκαναν ποτέ ανοησίες, τίποτε έξυπνο δεν θα είχε γίνει ποτέ.<br />
Όταν μιλάμε μιαν άλλη γλώσσα, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο κάπως διαφορετικά.<br />
Οι περιορισμοί απελευθερώνουν.<br />
Μην σκέφτεσαι. Κοίτα!<br />
Όταν φιλοσοφείς είναι σαν να προσπαθείς να ανοίξεις ένα χρηματοκιβώτιο με συνδυασμό. Όλες οι μικρές μετατοπίσεις του δίσκου δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα. Μόνο όταν όλα μπουν στη θέση τους, η πόρτα ανοίγει.<br />
Το ανθρώπινο σώμα είναι η καλύτερη εικόνα της ανθρώπινης ψυχής.<br />
Κάποιος που ξέρει πάρα πολλά, δυσκολεύεται να μην λέει ψέματα.<br />
Μια σοβαρή και καλή φιλοσοφική εργασία μπορεί να αποτελείται εξ ολοκλήρου από ανέκδοτα.<br />
Το να ξεστομίζεις μια λέξη είναι σαν να χτυπάς μια νότα στο πληκτρολόγιο της φαντασίας.<br />
Ένας φιλόσοφος που δεν θέλει να παίρνει μέρος σε συζητήσεις, είναι σαν ένα πυγμάχο που δεν θέλει να μπαίνει στο ρινγκ.<br />
Ο φιλόσοφος πασχίζει να βρει την ελευθερώτρια λέξη, τη λέξη δηλαδή που θα μας επιτρέψει επιτέλους να συλλάβουμε εκείνο που συνεχώς μέχρι τώρα βάραινε στη συνείδησή μας, δίχως να καταλαβαίνουμε πώς.<br />
Η φιλοσοφία δεν είναι ένα δόγμα, αλλά μια δραστηριότητα.<br />
Κάθε εξομολόγηση πρέπει να είναι μέρος της καινούργιας σου ζωής.<br />
Στη γλώσσα μας υπάρχει ενσωματωμένη μια ολόκληρη μυθολογία.<br />
Η επιστήμη χτίζει ένα σπίτι από τούβλα, το οποίο, αφού ολοκληρωθεί δεν το αγγίζουμε πια. Η φιλοσοφία τακτοποιεί ένα δωμάτιο, κι έτσι χρειάζεται να πάρει στα χέρια της τα πράγματα πολλές φορές.<br />
Από το λάθος πρέπει κανείς να ξεκινάει και να φέρνει στο φως την αλήθεια που κρύβει μέσα του.<br />
Και οι σκέψεις πέφτουν καμιά φορά από το δέντρο πριν ωριμάσουν.<br />
Η φιλοσοφία δεν είναι θεωρία αλλά ενέργεια.<br />
<div style="text-align: left;">
<br />
<span class="reference-text">«Οι προτάσεις μου αποτελούν διευκρινίσεις
όταν αυτός που με καταλαβαίνει, αφού με τη βοήθεια τους - πατώντας πάνω
τους - τις υπερπηδήσει και προχωρήσει πέρα από αυτές, τελικά τις
αναγνωρίσει ως στερημένες από νόημα. (Πρέπει, θα λέγαμε, να πετάξει
μακριά την ανεμόσκαλα, αφού ανέβει πρώτα σε αυτή.» (<i>Tractatus Logico-Philosophicus</i> 6.54)</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="reference-text"><br /></span><span class="reference-text">Πηγές</span><br />
<span class="reference-text">ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ</span><br />
<span class="reference-text"><a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=978" target="_blank">ΓΝΩΜΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ</a></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις.</b></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-90254205956977304162016-04-08T07:19:00.000-07:002016-04-08T07:19:24.541-07:00Οργουελιανά Αποφθέγματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<img height="268" src="http://images.mentalfloss.com/sites/default/files/styles/article_640x430/public/1984_woman_with_hammer_5.jpg" width="400" /></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>1984- 2016</b></div>
<div style="text-align: left;">
<b>20ος- 21ος Αιών</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το <b>1984</b> (πρωτότυπος τίτλος <i>Nineteen Eighty-Four</i>) είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας του <a href="https://el.wikiquote.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B6_%CE%8C%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB" title="Τζορτζ Όργουελ">Τζορτζ Όργουελ</a>
που έγραψε την περίοδο 1946 -1948 και δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 1949.
Θεωρείται βιβλίο-σταθμός του 20ού αιώνα στην πολιτική σκέψη. Το βιβλίο
περιγράφει την ιστορία του Γουίνστον Σμιθ, ενός απλού μέλους του
κυβερνώντος κόμματος, σε ένα ολοκληρωτικό κράτος που έχει τον απόλυτο
έλεγχο πάνω σε κάθε δράση και σκέψη των ανθρώπων της μέσω της
προπαγάνδας, της διαρκούς παρακολούθησης και της σκληρής τιμωρίας.</div>
<div>
Αποκομμένος από τον εξωτερικό κόσμο και το παρελθόν, ο πολίτης της
Ωκεανίας είναι σαν ένας άνθρωπος στο διάστημα, που δεν έχει
προσανατολισμό, που δεν μπορεί να ξέρει πώς να πάει προς τα επάνω και
πώς προς τα κάτω. Οι διοικούντες ένα τέτοιο κράτος είναι απολυταρχικοί,
πιο πολύ και απ' ό,τι θα μπορούσαν να είναι οι Φαραώ ή οι Καίσαρες.<br /><ul>
</ul>
<ul>
<li>Ελευθερία είναι η ελευθερία να λες ότι δύο και δύο ίσον τέσσερα. Αν αυτό γίνει παραδεχτό, όλα τα άλλα ακολουθούν.</li>
</ul>
<ul>
<li>Η ομολογία δεν είναι προδοσία. Αυτό που λες ή κάνεις δεν έχει
σημασία· μόνο αυτό που αισθάνεσαι έχει σημασία. Αν μπορέσουν να με
κάνουν να πάψω να σ' αγαπώ, αυτό θα ήταν αληθινή προδοσία. [...] Αν
μπορούμε να νιώσουμε πως αξίζει να παραμείνουμε άνθρωποι, ακόμα και αν αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, τότε τους έχουμε νικήσει. - Ο Γουίνστον προς την Τζούλια</li>
</ul>
<ul>
<li>Η διπλή σκέψη είναι η ικανότητα να έχεις ταυτόχρονα δύο πεποιθήσεις
αντιφατικές μεταξύ τους και να παραδέχεσαι και τις δύο. Ένας σκεπτόμενος
άνθρωπος που ανήκει στο Κόμμα ξέρει υπό ποια έννοια πρέπει να
τροποποιηθούν οι αναμνήσεις του. Κατά συνέπεια, ξέρει ότι παίζει ένα παιχνίδι με την αλήθεια, αλλά, έχοντας ασκηθεί στη διπλή σκέψη, πείθει τον εαυτό του ότι η αλήθεια δεν έχει παραβιαστεί.</li>
</ul>
<ul>
<li>«Θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν υπάρχει σκοτάδι» - Ο'Μπράιεν, σε όνειρο του Γουίνστον</li>
</ul>
<ul>
<li>Θυμάσαι, συνέχισε, που έγραψες στο ημερολόγιό σου "Ελευθερία είναι η
ελευθερία να λες ότι δύο και δύο ίσον τέσσερα"; Ο Ο'Μπράιαν σήκωσε το
αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουίνστον, με τα
τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.</li>
</ul>
<dl>
<dd>-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουίνστον;</dd>
<dd>-Τέσσερα.</dd>
<dd>-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;</dd>
<dd>-Τέσσερα.</dd>
<dd>Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου.</dd>
</dl>
<ul>
<li>Κανείς δεν γλίτωνε ποτέ από την παρακολούθηση, και δεν υπήρχε κανείς
που να μην ομολογούσε στο τέλος. Αφού είχες διαπράξει έγκλημα σκέψης, ήταν σίγουρο πως μια μέρα θα βρισκόσουν νεκρός.</li>
</ul>
<ul>
<li>Κατά κανόνα, ο πόλεμος είναι πάντα οργανωμένος έτσι ώστε να
καταβροχθίζει το πλεόνασμα που θα μπορούσε να υπάρχει αφού καλυφθούν οι
στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού. Στην πράξη, υπολογίζουν τις
απαραίτητες υλικές ανάγκες του πληθυσμού πάντα κάτω από πραγματικό τους
επίπεδο. [...] Κρατούν όλο τον κόσμο, ακόμα και τις προνομιούχες τάξεις,
κοντά στα όρια της φτώχειας, κατόπιν εσκεμμένης πολιτικής.</li>
</ul>
<ul>
<li>Καταλαβαίνεις ότι ολόκληρο το παρελθόν, από το χτες κιόλας, έχει
σβηστεί; [...] Η ιστορία έχει σταματήσει. Δεν υπάρχει τίποτα, εκτός από
ένα αιώνιο παρόν όπου το Κόμμα έχει πάντα δίκιο.</li>
</ul>
<ul>
<li>Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.</li>
</ul>
<ul>
<li>Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.</li>
</ul>
<ul>
<li>Ο Πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη.</li>
</ul>
<ul>
<li>Ο πόλεμος κατ' ουσίαν είναι η καταστροφή, όχι απαραίτητα της
ανθρώπινης ζωής, αλλά των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου. Ο πόλεμος
είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να καταστραφούν, να διαλυθούν στη
στρατόσφαιρα ή να βυθιστούν στα βάθη της θάλασσας υλικά, που αλλιώς θα
μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τις μάζες να ζουν πιο άνετα
και κατά συνέπεια να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο είναι επιθυμητό.</li>
</ul>
<ul>
<li>Οι μάζες δεν επαναστατούν
ποτέ από μόνες τους και δεν επαναστατούν ποτέ μόνο και μόνο γιατί
καταπιέζονται. Μάλιστα, όσο δεν τους επιτρέπεται να έχουν μέτρο
σύγκρισης, ούτε καν παίρνουν είδηση πως καταπιέζονται.</li>
</ul>
<ul>
<li>Πάντα, σε κάθε στιγμή, θα υπάρχει η αγαλλίαση της νίκης, η συγκίνηση
να ποδοπατάς έναν ανήμπορο εχθρό. Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος,
φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου — για πάντα. -
Ο'Μπράιεν προς τον Γουίνστον</li>
</ul>
<ul>
<li>Σήμερα η επιστήμη, με τη παλιά σημασία της λέξης, έχει πάψει σχεδόν
να υπάρχει στην Ωκεανία. Στη Νέα Ομιλία δεν υπάρχει λέξη για την «Επιστήμη».
[...] Και αυτή ακόμα η τεχνολογική πρόοδος πραγματοποιείται μόνο όταν
τα προϊόντα της μπορούν να χρησιμεύσουν με κάποιο τρόπο για την
περιστολή της ανθρώπινης ελευθερίας.</li>
</ul>
<ul>
<li>Στην κορυφή της πυραμίδας (της κοινωνίας της Ωκεανίας) βρίσκεται ο
Μεγάλος Αδελφός. Ο Μεγάλος Αδελφός είναι αλάθητος και παντοδύναμος. Κάθε
επιτυχία, κάθε επίτευγμα, κάθε νίκη, κάθε επιστημονική ανακάλυψη, κάθε
γνώση, κάθε σοφία, ευτυχία, αρετή, θεωρείται ότι πηγάζει κατ' ευθείαν
από τη διοίκηση και την έμπνευση του. [...] Ο Μεγάλος Αδελφός είναι η
μάσκα υπό την οποία το Κόμμα επέλεξε να εμφανιστεί στον κόσμο.</li>
</ul>
<ul>
<li>Στο μέλλον ή στο παρελθόν, στο χρόνο που η σκέψη είναι ελεύθερη, τότε οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους και δεν είναι μόνοι, στο χρόνο που υπάρχει η αλήθεια και αυτό που έχει γίνει δεν μπορεί να καταστραφεί.</li>
</ul>
<br />
<dl>
<dd>Από την εποχή της ομοιομορφίας, από την εποχή της μοναξιάς, από την εποχή του Μεγάλου Αδελφού, από την εποχή της διπλής σκέψης — χαιρετίσματα!</dd>
<dd>[...] To έγκλημα της σκέψης δεν επιφέρει το θάνατο: το έγκλημα της σκέψης ΕΙΝΑΙ ο θάνατος.</dd><dd><br /></dd><dd>ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ</dd></dl>
</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-8060868997660608642016-04-08T07:10:00.001-07:002016-04-08T07:10:40.776-07:00Οργουελιανές Προφητείες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="article_suptitle">
Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του άγγλου
συγγραφέα, όλο και περισσότερο ακούμε να γίνεται αναφορά σε κάποιο
αφεντικό ονόματι «Μεγάλος Αδελφός». Οπως επίσης δεν έχουν σταματήσει οι
προσπάθειες να περιοριστεί η ελεύθερη έκφραση, να ισχύσει αυστηρά η αρχή
της ήσσονος προσπάθειας στον λόγο</div>
<h1 class="article_title">
Ο προφητικός Οργουελ, το «1984» και η Νέα Γλώσσα</h1>
<div class="article_photo" id="videos">
<img alt="Ο προφητικός Οργουελ, το «1984» και η Νέα Γλώσσα" src="http://www.tovima.gr/files/1/migratedData/D2001/D0121/1neb6c.jpg" style="max-width: 622px;" /></div>
<div class="article_tools_bottom heightfix" id="">
<div class="article_tools_bottom_social heightfix">
<table>
<tbody>
<tr><td><a class="addthis_button_tweet at300b" href="https://www.blogger.com/null" tw:text="Ο προφητικός Οργουελ, το «1984» και η Νέα Γλώσσα" tw:via="tovimagr"><iframe allowtransparency="true" class="twitter-share-button twitter-share-button-rendered twitter-tweet-button" data-url="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=129972#.VwdNMeM9wsU.twitter" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="http://platform.twitter.com/widgets/tweet_button.fd774b599f565016d763dd860cb31c79.en.html#dnt=false&id=twitter-widget-0&lang=en&original_referer=http%3A%2F%2Fwww.tovima.gr%2Fopinions%2Farticle%2F%3Faid%3D129972&size=m&text=%CE%9F%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB%2C%20%CF%84%CE%BF%20%C2%AB1984%C2%BB%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%20%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1&time=1460096357569&type=share&url=http%3A%2F%2Fwww.tovima.gr%2Fopinions%2Farticle%2F%3Faid%3D129972%23.VwdNMeM9wsU.twitter&via=tovimagr" style="height: 20px; position: static; visibility: visible; width: 61px;" title="Twitter Tweet Button"></iframe><br /></a></td><td style="padding-right: 16px;"><br /></td><td style="width: 36%;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<br />
<div class="article_text">
<b class="article_location"></b>
<br />
<div id="intext_content_tag">
Πέρασε μισός αιώνας αφότου πέθανε σε ηλικία μόλις 47 ετών ο Τζορτζ
Οργουελ, ο άγγλος συγγραφέας του «Ψυχρού Πολέμου» (ο όρος αποδίδεται
στον ίδιο), γνωστότερος από τη «Φάρμα των ζώων» και το «1984», που
εκδόθηκε το 1949, έναν χρόνο προτού πεθάνει. Είχε ήδη ασχοληθεί επιτυχώς
και με τη δημοσιογραφία, για να ακολουθήσει κατόπιν τον μοιραίο δρόμο
πολλών νέων ανθρώπων προς την Ισπανία, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου
(1936-39), κυρίως γιατί «θέλαν να μάθουν», όπως λέει ο W. Η. Auden στο
ποίημά του «Spain» (βλ. μετάφραση Γ. Σεφέρη στις «Αντιγραφές»).
<br />
Δεν κατατάχθηκε στην υπό σοβιετικό έλεγχο Διεθνή Ταξιαρχία αλλά στην
πολιτοφυλακή της αναρχομαρξιστικής αντισταλινικής οργάνωσης POUM
(Partido Obrero de Unificacion Marxista) και στη διάρκεια των
συγκρούσεων τραυματίστηκε σοβαρά στον λαιμό από ελεύθερο σκοπευτή του
Φράνκο.
<br />
<i>«Οταν χρησιμοποιώ μια λέξη»</i> είπε ο Χάμπτι Ντάμπτι με μάλλον περιφρονητικό ύφος <i>«σημαίνει ακριβώς ό,τι εγώ την επιλέγω να σημαίνει μήτε περισσότερα μήτε λιγότερα»</i>.
<br />
<i>«Το ζήτημα είναι»</i> είπε η Αλίκη <i>«αν μπορείς να κάνεις τις λέξεις να σημαίνουν τόσο πολλά διαφορετικά πράγματα».</i>
<br />
<i>«Το ζήτημα είναι»</i> είπε ο Χάμπτι Ντάμπτι <i>«ποιος θα 'ναι το αφεντικό αυτό 'ναι όλο»</i> (Lewis Carroll).
<br />
Σήμερα όλο και περισσότερο ακούμε να γίνεται αναφορά σε κάποιο αφεντικό
ονόματι «Μεγάλος Αδελφός» (Big Brother ή ΒΒ) που στο «1984» αποτελεί
έναν οιονεί αόρατο πλανητάρχη, έναν «δίκης οφθαλμόν ος τα πάνθ' ορά»
(Big Brother is watching you) και ακόμη έναν διεισδυτικό αναγνώστη της
ανθρώπινης σκέψης, ικανό να πατάξει κάθε «έγκλημά» της, thoughtcrime,
στην κύησή του. Γιατί στην Ωκεανία ως το 2050, όταν θα καθιερωθεί
επισήμως η Newspeak, λέξεις όπως ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα θα
έχουν τεθεί εξ αντικειμένου εν αχρησία. Αλλά αν ως τότε χρησιμοποιηθούν
στον γραπτό και στον προφορικό λόγο είτε παρεισφρήσουν στον ανθρώπινο
νου (όπως συμβαίνει στον κεντρικό ήρωα της νουβέλας Γουίνστον Σμιθ)
συνιστούν «έγκλημα της σκέψης» που η Thought Police, Αστυνομία της
Σκέψης, τιμωρεί αμείλικτα με βασανιστήρια, ακόμη και με θάνατο.
<br />
Βέβαια κάποιες από αυτές τις λέξεις παραμένουν εφόσον διατηρούν την
ουδέτερη υποσημασία τους π.χ., το επίθετο «ελεύθερος» στο: Ο <i>στρατιώτης είναι ελεύθερος υπηρεσίας/ιατρού</i> είναι αθώο και αβλαβές, αλλά το <i>Είμαι ελεύθερος πολίτης</i> θα προκαλούσε την άμεση σύλληψη όποιου τολμούσε να το πει.
<br />
Πολιτικός δημαγωγός ο ΒΒ αλλά και cult ηγέτης περιβάλλεται από τέτοια
αύρα μυστηρίου ώστε είναι αμφίβολο αν αποτελεί πρόσωπο όντως υπαρκτό.
Μάλλον ο ΒΒ είναι ο υπαρκτός κομματικός μηχανισμός και ο εφιαλτικός
τρόμος που σκορπάει, όπως υπαρκτές είναι και οι δυνάμεις του καταστολής
εξεγέρσεων, οι stormtroops.
<br />
<b>Η πολιτική δομή της Ωκεανίας </b>
<br />
Το κυβερνών κόμμα είναι το Ingsoc, English Socialism (και εδώ είναι το
πρώτο δείγμα της Newspeak), αφού το πολιτικό σύστημα καλείται οξύμωρα
«ολιγαρχικός κολεκτιβισμός». Το «co(n)», «συν, μαζί», του collectivism
(που παραπέμπει στον γνήσιο και ανθρωπιστικό ισπανικό κολεκτιβισμό) σε
ανάρμοστο γάμο με το «ολιγαρχικός» νοηματοδοτεί ένα μέλλον πλήρους
χρεοκοπίας του ανθρώπου ως ατόμου ή πιο ωμά, όπως το έθεσε ο ίδιος ο
Οργουελ, «ως ανθρώπου που μια μπότα τού πατάει όλο το πρόσωπο, εσαεί»
μεταλλάσσοντάς τον σε ένα «απρόσωπο» ον («unperson»). Στο «1984»
περιγράφεται ένα μέλλον ζοφερότερο από οιοδήποτε παρελθόν της ιστορίας
και εκφράζονται οι φόβοι του Οργουελ για τη γένεση ενός
γραφειοκρατικοποιημένου μονοκομματικού υπερκράτους, με τους πολίτες του
ενεργούμενα και ρομποτοποιημένα όντα που λατρεύουν τον ΒΒ και μισούν
θανάσιμα τον υπ' αριθμόν 1 εχθρό του Ingsoc Ιμμάνουελ Γκολντστάιν
σαφής αναφορά στον σοβιετικό αντισημιτισμό και στον Τρότσκι.
<br />
Ο Οργουελ, ο οποίος κατ' αρχάς πίστευε ότι «το κεφάλαιο είναι η
ασθένεια, ο σοσιαλισμός η θεραπεία και ο κομμουνισμός... σκοτώνει τον
ασθενή», πέρα από τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε και τις
τραυματικές εμπειρίες που βίωσε στον εμφύλιο της Ισπανίας, όπου οι
σταλινικοί Ισπανοί όχι μόνο πρόδωσαν τον αντιφασιστικό αγώνα αλλά έδωσαν
δείγματα θηριωδίας με θύματα τους αναρχιστές χωρικούς. Γι' αυτό, εκτός
του ότι έπαψε να προσδοκά την «εξέλιξη του σοσιαλισμού από την ουτοπία
στην επιστήμη» (το άπιαστο όνειρο του Φρίντριχ Ενγκελς), διέβλεψε
απαισιόδοξα και το ξεστράτισμά του από την <b>ου</b>-τοπία στη <b>δυσ</b>-τοπία.
<br />
Η Ωκεανία ως κοινωνία απολυταρχική είναι ιεραρχημένη στις ακόλουθες τρεις κοινωνικές τάξεις:
<br />
<b>α) </b>Το εσωτερικό κόμμα, που είναι η νομενκλατούρα, η άρχουσα και ευημερούσα τάξη (ποσοστό λίγο πιο πάνω από το 1%).
<br />
<b>β) </b>Το εξωτερικό κόμμα, οι μικρογραφειοκράτες χαμηλοϋπάλληλοι (ποσοστό 18%).
<br />
<b>γ) </b>Οι proles (υπερβαίνουν το 80%). Είναι οι υποναίοντες, οι
παρίες που ζουν κάτω από συνθήκες απόλυτης αθλιότητας. Εχουν το δικαίωμα
της πρόσβασης στη φτηνή λογοτεχνία και στην πορνογραφία και τους
επιτρέπεται να πίνουν μόνο μπίρα.
<br />
<b>Σύγχρονος κολεκτιβισμός </b>
<br />
<br />
<br />
Σήμερα στον 21ο αιώνα ένα ποσοστό 18%, αν εξαιρέσεις τους Αγρυπνους στο
Σιάτλ, την Πράγα και τη Νίκαια, απολαμβάνει μακαρίως μια πολλά
υποσχόμενη εικονική πραγματικότητα αφού: α) το 1984 ήλθε και έφυγε χωρίς
τα υποτιθέμενα εφιαλτικά του παραφερνάλια· β) ο κόσμος δεν είναι
χωρισμένος σε Ωκεανία (ΗΠΑ, Αυστραλία, Βρετανία), Ευρασία (Ρωσία αλλά
και ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης!) και Ανατολασία (Κίνα κ.ά.), όπως
προβλέπει ο Οργουελ στο «1984»· γ) δεν μας κυβερνά τυραννικά κανενός
είδους μονοκομματικό Ingsoc. <b>Αλλά</b> ο δικομματισμός των ημερών μας
(ΗΠΑ και αλλού) δεν προκαλεί την υποψία που τείνει να καταστεί
βεβαιότητα ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων που εναλλάσσονται
στην εξουσία αμβλύνονται, ελαχιστοποιούνται και βαθμιαία εξαφανίζονται
όχι και τόσο απρόβλεπτα; Π.χ., μία από τις γραφικότερες εκφάνσεις του
μονοκομματικοποιούμενου δικομματισμού έλαμψε στην Ονδούρα, όπου οι
ψηφοφόροι στις εκλογές (που διεξήχθησαν βάσει του μεγαλόπνοου σχεδίου
«Democracy Enhancement» in Latin America) είχαν να επιλέξουν μεταξύ του
Κόμματος των Μεγαλοβιομηχάνων και αυτού των Μεγαλογαιοκτημόνων.
<br />
Και, τέλος, δ) ευτυχήσαμε να δούμε το γκρέμισμα του υπαρκτού(;)
σοσιαλισμού του οποίου οι τριγμοί ακούγονταν από την αρχή της συστάσεώς
του. Αν άντεξε το οφείλει στον ναζισμό, στον φασισμό και στις φρούδες
ελπίδες των σιωπηλών αμνών που προσδοκούσαν το απροσδόκητο αλλά τελικά
κατάλαβαν ότι όλα τέλειωσαν όταν είδαν στα ΜΜΕ ένα θέαμα οικτρώς ειδείν:
τη φριχτή έκφραση στο πρόσωπο του εκτελεσμένου Τσαουσέσκου με φόντο το
χιόνι: it was all definitely over.
<br />
Δυστυχώς όμως στις προβλέψεις του για τη μοίρα των φτωχών ανθρώπων, των
proles, ο Οργουελ δεν έπεσε έξω. Το αντίθετο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα
με την ανθρωποκτόνα «έξυπνη» τεχνολογία δεν το συνέλαβε ούτε εκείνου ο
νους. Σήμερα η ανθρωπότητα αριθμεί έξι δισεκατομμύρια ψυχές. Το ένα και
κάτι της νομενκλατούρας του «1984» έχει φθάσει στο 2%. Το αντίστοιχο του
εξωτερικού Ingsoc (το 18%) ζει πολύ καλύτερα από τους εξωτερικούς του
Ingsoc του «1984» γιατί έχει αποκτήσει τις sine qua non για το σύστημα
επιστημονικές γνώσεις που αμείβονται σχετικά ικανοποιητικά, ιδίως στις
ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά τι γίνεται το 80% των έξι δισεκατομμυρίων;
Πολλοί άνθρωποι στερούνται, εκτός από την τροφή, και το πόσιμο νερό. Η
θνησιμότητα των παιδιών έχει ανέλθει κατακόρυφα παιδικές ζωές θα
μπορούσαν να σωθούν αν έπαιρναν τα (πάμφθηνα) κατάλληλα φάρμακα.
Συμπερασματικά, με το βαθύπλουτο 2% και τους σημερινούς λιμοκτονούντες
proles, όζουμε οργουελικού ολιγαρχικού κολεκτιβισμού.
<br />
<b>Η ήττα της ελεύθερης έκφρασης </b>
<br />
Σε μια συνέντευξη στον καθηγητή Τσουκαλά («BHMAgazino», 21.10.2000) ο
Λαφοντέν έδωσε, χρησιμοποιώντας εύστοχο δειγματισμό, τον ορισμό της
οργουελικής Newspeak, χωρίς όμως να αναφέρει αυτόν τον όρο:
<br />
Επέλεξε τη λέξη «επενδυτής» που ορίζεται ως ένας άνθρωπος που έφτιαχνε
ένα εργοστάσιο, αγόραζε μηχανήματα για να παράγει κάτι με τους
εργαζομένους. Τώρα όμως έχει καταντήσει πλέον ένας κερδοσκόπος που
αποβλέπει σε εύκολα κέρδη από τόκους και νομισματικά παιχνίδια. Και
καταλήγει στο οργουελικό:
<br />
<i>«Πρόκειται λοιπόν για πλήρη αλλοίωση της γλώσσας,</i> <i>με την
έννοια ότι οι λέξεις δεν έχουν πια την αρχική κυριολεκτική σημασία τους
και καταλήγουν μάλιστα να σημαίνουν κάτι το εντελώς διαφορετικό».</i>
<br />
Το πιο λαμπρό και φιλόδοξο «πρόγραμμα» της Ωκεανίας είναι η <b>Newspeak</b>,
η «γλωσσοκάθαρση», με τη συνακόλουθη κήρυξη πτώχευσης της γλώσσας (και
του νου). Ο στόχος της Νέας Γλώσσας είναι να περιοριστούν τα όρια της
σκέψης. Να ισχύσει αυστηρά η αρχή της ήσσονος προσπάθειας στον λόγο. Η
ιστορία ως ένα τεράστιο παλίμψηστο θα αποξεσθεί επιμελώς ώστε να
απαλειφθεί εντελώς οτιδήποτε επιλήψιμο υπάρχει από την <b>Oldspeak,</b> Παλαιά Γλώσσα, που απάδει προς την ιδεολογία του Ingsoc.
<br />
Πρόκειται για μια συστηματική αποδόμηση της γλώσσας και μια ήττα της
ελεύθερης έκφρασης αλλά, το χειρότερο, μια επιβολή ενός θεσμοποιημένου
τρόμου. Κάθε απόπειρα επανάστασης θα είναι ανέφικτη ελλείψει εργαλειακού
υλικού να αρθρωθεί σε αντίλογο.
<br />
Γνήσιο τέκνο της η Doublethink, η Διπλή Σκέψη, που δεν είναι τίποτε
άλλο από το να έχεις ταυτόχρονα δύο «πιστεύω», το ένα εντελώς
διαφορετικό από το άλλο, π.χ. α) «η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη» και β)
«το Ingsoc είναι ο προασπιστής της δημοκρατίας». «Είναι το να ξέρεις και
να μην ξέρεις. Το να γνωρίζεις πλήρως μια αλήθεια ενώ λες προσεκτικά
κατασκευασμένα ψεύδη».
<br />
Στη νέα γλώσσα οροθετείται ένας λεξικός μινιμαλισμός διά του οποίου
μόνο οι λέξεις που εξυπηρετούν τους σκοπούς του κόμματος παραμένουν στο
λεξικό, το οποίο εμπλουτίζεται όμως με τεχνολογικούς όρους («σερφάρω»,
«σκανάρω») αλλά είναι συνήθως συντετμημένες ώστε να μην κατανοούνται.
Ακόμη και τα υπουργεία, αφού πρώτα αντωνυμοποιηθούν, έπειτα
συντέμνονται, π.χ. το Ministry of War στο «1984» γίνεται Ministry of
Peace και συντετμημένο MiniPax. Το υπουργείο Προπαγάνδας γίνεται
υπουργείο της Αλήθειας (Mini True). Το υπουργείο Επισιτισμού είναι
υπουργείο Αφθονίας (Plenty) και οξύμωρα συντετμημένο ως Mini Plenty. Τα
κελιά των φυλακών γίνονται «διαμερίσματα», «chambers», όπως στο royal
chambers, ενώ τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας είναι «joycamps»,
«στρατόπεδα χαράς».
<br />
Σε ό,τι αφορά τη γραμματική της Newspeak θα σταθώ σε ένα ενδιαφέρον
σημείο. Ολοι λίγο-πολύ ξέρετε ότι ο παρωχημένος χρόνος (past tense)
σχηματίζεται κατά κανόνα με την προσθήκη του επιθέματος -ed: <i>walk-ed,</i> <i>open-ed,</i> <i>push-ed </i>κτλ. Υπάρχουν όμως και τα λεγόμενα «ανώμαλα» ρήματα, π.χ. <i>go - went,</i> <i>do - did,</i> <i>think - thought,</i> <i>make - made,</i> <i>hit - hit.</i> Η νέα γραμματική απαιτεί ομοιομορφία κατάληξης: όλα σε -ed, <i>goed,</i> <i>doed,</i> <i>thinked</i> κτλ.
<br />
Αυτό αποτελεί είδος γλωσσολογικού παλιμπαιδισμού. Από γλωσσολογικές
έρευνες που έγιναν προκύπτει ότι τα νήπια κατά την απόκτηση της μητρικής
τους γλώσσας σχηματίζουν (υποσυνείδητα) κανόνες με βάση τη μεγάλη
πλειονότητα των ρημάτων και βάζουν σε όλα τα ρήματα υπεργενικεύοντας <b>-ed:</b> <i>Dad goed out.</i> Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις, π.χ. όλοι οι πληθυντικοί λήγουν σε
<br />
-s, <i>mans</i>. Η ίδια λέξη μπορεί να καλύπτει σχεδόν όλα τα μέρη του
λόγου: από όνομα ως και επίρρημα. Το συρρίκνωμα της γλώσσας σε
λεξικογραμματικό επίπεδο αποτελεί αναγκαιότητα λόγω της συρρίκνωσης της
σκέψης του πολίτη της Ωκεανίας. Η νηπιοποίηση της γραμματικής υποδηλώνει
την επιθυμία του κόμματος για εξουσιαστική μακροβιότητα. Θέλει πολίτες
με νοημοσύνη νηπίου για να λειτουργεί ως monitor, ως προστάτης-Μεγάλος
Αδελφός. *
<br />
<br />
Η απάντηση του γράφοντος είναι όχι, αφού σε άλλο άρθρο του για την
πολιτική ορθότητα («Το Βήμα», τέλη Αυγούστου 1999) υποστήριζε ότι η
γλώσσα με τους αμυντικούς μηχανισμούς της δεν διατρέχει ποτέ σοβαρό
κίνδυνο.
<br />
Το «1984» θυμίζει έμμεσα μια άλλη «δυστοπία» με την ευρύτερη έννοια της
λέξης, το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι (γράφτηκε το 1953).
<br />
Εδώ οι ομόλογοι της Αστυνομίας της Σκέψης είναι οι πυροσβέστες με μια
πολύ πρακτική αποστολή: το κάψιμο όλων των βιβλίων «scripta manent»,
βλέπετε.
<br />
Συγκρινόμενοι οι κεντρικοί ήρωες των δύο βιβλίων ακολουθούν διαφορετική
μοίρα. Ο αντιφρονών Γουίνστον, καίτοι άνθρωπος με υψηλότερο του μέσου
IQ, δεν έχει μάθει να μην εμπιστεύεται κανέναν. Στο τέλος
«αναπρογραμματίζεται» και με δάκρυα που βρωμάνε τζιν κατανοεί πόσο
απέραντη είναι η αγάπη του για τον Μεγάλο Αδελφό.
<br />
Ο Μόνταγκ από βιβλιοεμπρηστής όμως στρέφει τη μάνικα με τη φοβερή
κηροζίνη στον ίδιο τον προϊστάμενό του και όταν ο λαός οργανώνει το
αντάρτικό του τους ακολουθεί.
<br />
Η γλώσσα δεν χάνεται γιατί οι πνευματικοί άνθρωποι φυλάνε το πιο φίνο
λουλούδι της, τη λογοτεχνία, στο θερμοκήπιο της μνήμης τους. Ο
Μπράντμπερι δεν πιστεύει απλώς στο κλισέ «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»
αλλά και ότι σχεδόν πάντα διαφεύγει τον κίνδυνο.
<br />
Αν όμως η γλώσσα δεν διατρέχει σοβαρό κίνδυνο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν
περνάει κρίσεις. Στις θεωρίες του περί πειθαρχίας ο Φουκό υποστηρίζει
ότι η ισχύς και η πειθαρχία είναι πανταχού παρούσες σε δημοκρατίες και
σε δικτατορίες. Η γλώσσα ναρκοθετείται από τους εχθρούς της σκέψης και
των ιδεών. Η Newspeak του «1984» μεταμφιέζεται σε λόγο της πολιτικής
ορθότητας τώρα. Είναι ευθύνη του σημερινού πολίτη να σκέπτεται πολύ για
να θωρακιστεί ενάντια σε εκείνους που με την παρασημασιολογία των λέξεων
απεργάζονται τον αφανισμό του. «Ανθρωπιστική επέμβαση» με χρήση
απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά το μάλλον ή ήττον δεν είναι ανθρωπιστική.
«Affirmative action», «θετική δράση», αποτελεί μια φράση-παγίδα που
είναι εύπεπτο φαγητό για τους ισχυρούς και αρσενικό για τους αδυνάμους.
«Δυνάμεις κατοχής» και «ειρηνευτική δύναμη» δεν είναι συνώνυμες φράσεις
ποτέ. Newspeak δεν είναι μόνο να αποκαλεί ο Νοριέγκα τον στρατό του
«Τάγματα Αξιοπρέπειας» αλλά να ονομάζουν και οι Αμερικανοί την εισβολή
τους «Επιχείρηση: Δίκαιη Υπόθεση». Ο αιχμάλωτος πολέμου δεν
αναβαπτίζεται σε «κρατούμενο» επειδή ο πόλεμος είναι «ακήρυκτος». Τέλος,
ο «ακήρυκτος πόλεμος» αποδίδεται με μνημειώδη κουτοπονηριά τής Newspeak
ως «Peacekeeping chores»: οι ΗΠΑ υποβάλλονται στον κόπο της
«ειρηνευτικής αγγαρείας» για χάρη μας!
<br />
<b><i>* Ο κ. Αθανάσιος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=129972" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></i></b></div>
</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-60655358560997991362016-04-07T06:23:00.000-07:002016-04-07T06:23:32.760-07:00Τα ψέμματα του διαδικτύου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnoHHOOS_pth3IbXXwyvzExaJ9QBpugJtmpODNBoC6G9swbJtAWg3Z_g218fuWgbj9LmDU47WACFtyZpsyNUc2MV-zspJ3dyou5PlfrTho3NRwTAcFLgPg-9x5TqWdDKt-8DwsrVIbT_rm/s1600/%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5+%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD+%25CF%2588%25CF%2588.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnoHHOOS_pth3IbXXwyvzExaJ9QBpugJtmpODNBoC6G9swbJtAWg3Z_g218fuWgbj9LmDU47WACFtyZpsyNUc2MV-zspJ3dyou5PlfrTho3NRwTAcFLgPg-9x5TqWdDKt-8DwsrVIbT_rm/s320/%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5+%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD+%25CF%2588%25CF%2588.jpg" width="320" /></a></div>
<span class="itemAuthor"><br /></span>
<span class="itemAuthor"><br /></span>
<span class="itemAuthor">Συντάκτης
<a href="http://stagona4u.gr/index.php/2013-05-13-07-19-26/aldemparan-menu/itemlist/user/67-%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82" rel="author">Λάκης Ιγνατιάδης</a></span><br />
<span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"><br /></span>
<span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">Από
όταν είμαστε μικροί, παίρνουμε πρέφα πως ψεύτης και άδικος είναι ο
ντουνιάς. Ας μείνουμε στα ψέμματα. Τα πρώτα ψέμματα τα μεγάλα, μας τα
λένε οι δικοί μας με το πρώτο μας το γάλα. Και φυσικά είναι αδύνατον να
μην πούμε κι εμείς. Στους γύρω μας και στον εαυτό μας.</span><br />
</div>
<br />
<div class="itemFullText">
<span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">Όταν
μάλιστα τα ψέμματα στον εαυτό μας ξεπερνούν τα ψέμματα προς τους άλλους
( αν κι αυτά τα δύο συνδέονται) τότε το φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται
ανά τους αιώνες είναι, αν είναι δυνατόν ο άνθρωπος αυτός να είναι
ευτυχής. </span><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">Πάντως είναι διπλοκαρατσεκαρισμένο πως υπάρχουν ψέμματα που όπως η μπύρα FIX κάνουν καλό. Η αναμενόμενη ερώτηση είναι "<em>καλό σε ποιόν;</em>"
Κατ'αρχήν στον ψεύτη, τουλάχιστον την πρώτη φορά, τον πρώτο χρόνο.
Γι'αυτό καλό είναι να θυμόμαστε που και που την ιστορία με τον ψεύτη
βοσκό. Και κάνουν καλό, όχι μόνο για παίξε γέλασε πράγματα, αλλά για
θέματα που παίζονται ζωές, σχέσεις και ελευθερίες. Ας θυμηθούμε εδώ το
ψέμα που μέσω τρίτου κατάφερε και είπε ο Θεμιστοκλής στον Ξέρξη, ψέμα
που το έχαψε ο άναξ και πήγε κι έκλεισε το στόλο του στα στενά της
Σαλαμίνας. Η εμπειρία μου επίσης (και είμαι σίγουρος πως και η δικιά
σας), μου δίνει το δικαίωμα να απαντήσω "καλό και στους δύο". Αυτό και
μόνο θα έπρεπε να έκανε τον Μωυσή να ξανασκεφτόνταν την εντολή <em>"ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή"</em>.
Άσε που υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ο παραλήπτης του ψέματος ζητάει ο
ίδιος από τον ψεύτη να του πει το ψέμα του. Μια τέτοια ακραία περίπτωση
είναι εκείνος ο ερωτευμένος, που απευθυνόμενος στη γυναίκα που έχει
μάθει την καρδιά να σπάζει, της τραγουδάει "<em>πες πως μ'αγαπάς κι ας είναι ψέμα"</em>. </span><br />
<span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">Στην
εποχή μας τα ψέμματα δίνουν και παίρνουν. Αν μάλιστα σταθούμε λίγο
περισσότερο σ'αυτά που ακούμε, μαθαίνουμε και βλέπουμε κάθε μέρα, τότε
εκτός από τα χοντροκομμένα ψέμματα θα διαπιστώσουμε πως αυτό που
κυριαρχούν στους αναπτυγμένους πολιτισμούς είναι οι μισοαλήθειες και οι
αποσιωπήσεις. Όπως επίσης αυξάνεται συνεχώς και ο αριθμός των
χαλκευμένων πληροφοριών και ειδήσεων που κυκλοφορούν και που είναι πολύ
δύσκολο εμείς οι φτωχοί να τους κάνουμε τεστ αληθείας. Ιδιαίτερα στο
ίντερνετ, το σπορ αυτό κάνει θραύση. <b>Εκεί που ήλπιζες πως αυτό το
οικουμενικό μέσον επικοινωνίας και πληροφόρησης θα ήταν η τράπεζα της
αλήθειας, έχει γίνει ο τόπος όπου τα ψέμματα κάνουν πάρτι. Σ'αυτό το
βασίλειο των ψεμμάτων όλοι συνεισφέρουμε το κατά δύναμην. Δουλεύοντας με
επιμέλεια για τη δόξα μας, δουλεύουμε εν κατακλείδι για τη δόξα και τη
μακροημέρευση του ιντερνετικού βασιλείου. Τα ιντερνετικά ψέματα και οι
μισοαλήθειες των εξουσιών, είναι είδη πολύ επικίνδυνα, που εν τη αφέλειά
μας ή την αδυναμία μας, μάς μετατρέπουν σε φορείς ενός ιού που τίποτα
δεν το αποκλείει ότι μπορεί να αφανίσει κάποτε όλο το γένος των
ανθρώπων. Η απόσταση ανάμεσα στις ψεύτικες υποσχέσεις, τις
παραπλανητικές διαφημίσεις, τα ψέμματα με περιτύλιγμα αλήθειας, τις
πανάκριβες παραχαράξεις/πλαστογραφήσεις και στην ψευδή συνείδηση, στις
πλαστές ανάγκες και στα άλλοθι που αθωώνουν κάλπικες υπάρξεις, μου
φαίνεται πως όλο και μικραίνει. Κι αυτό είναι ο κίνδυνος θάνατος
αυτοπροσώπως. Το σίγουρο είναι πως, αν εξαιρέσουμε αυτούς που είναι
παθολογικά ψεύτες, οι υπόλοιποι που συνειδητά ψεύδονται, πάντα για
κάποιο λόγο ψεύδονται. Λόγο, όπου η ιδιοτέλεια είναι η αρχηγός.</b> Τέλος,
άλλο το ψέμα κι άλλο η μπλόφα. Υποτίθεται ότι το ψέμα δεν επιτρέπεται
στα παιχνίδια της ζωής, αφού η χρήση του θεωρείται εκ προοιμίου
καταδικαστέα. Η μπλόφα όμως επιτρέπεται και είναι αναμενόμενη σε
παιχνίδια επιτραπέζια και όχι μόνο. </span><br />
<span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">Υπάρχουν
άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στα ψέμματα; Δεν είναι δυνατόν να μην
υπάρχουν. Ένας απ'αυτούς είναι ο 42χρονος Θεσσαλονικιός Θοδωρής Δανιηλίδης.
Που τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει το μπλοκ Ellinika Hoaxes.
Εκεί, αυτός ο άνθρωπος αποκαλύπτει τα ψέμματα που κυκλοφορούν στο
διαδίκτυο. Γι'αυτόν τον λόγο τον ευχαριστούμε. Αν θέλετε να μάθετε λίγα
περισσότερα πράγματα για τον άνθρωπο αυτόν και για τη αξιόλογη δουλειά
που κάνει πατήστε <span style="background-color: #ccffff;"><a href="http://www.lifo.gr/team/gnomes/46009"> εδώ </a></span> . Θα σας εμφανιστεί μία συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στη lifo </span><span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;">με τον τίτλο <em>" Ο άνθρωπος που ξεσκεπάζει τα ψέμματα του ελληνικού ίντερνετ"</em></span></span><span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"> που του πήρε η Άλκηστη Γεωργίου. Ελπίζουμε
γρήγορα να εμφανιστούν κι άλλοι συμπατριώτες μας με διάθεση να τον
μιμηθούν. Αν και πολλές φορές έχει παρατηρηθεί πως μία ανυπόγραφη
ψεύτικη είδηση στο διαδίχτυο που την ακολουθεί τεκμηριωμένη η ψευτιά
της, να εξακολουθεί να δέχεται άπειρα like. Γιατί; Διότι είναι πολύ
πιθανόν να επαληθεύεται μία από τις παντού καιρού αλήθειες. Αυτήν που
βύζαξε το στιχάκι του Σαββόπουλου από τον Άγγελο εξάγγελο που μας ήρθε
από μακριά και</span></span><br />
<span style="background-color: #ccffff;"><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"><em>...τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά / μα ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας / γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά / κι ακούγοντάς τον ησύχαζε </em></span><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"><em>η ψυχή μας....</em></span></span><br />
<span style="background-color: #ccffff;"><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"><em><br /></em></span></span>
<span style="background-color: #ccffff;"><span style="font-family: 'andale mono', times; font-size: medium;"><em><a href="http://stagona4u.gr/index.php/2013-05-13-07-19-26/aldemparan-menu/item/1619-vre-trouble-we-put-in-our-heads" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></em></span></span></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-63981136079116179032016-04-05T05:21:00.000-07:002016-04-05T05:21:19.095-07:00Αναζητώντας το Κέντρο της Γνώσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="Ο δήμος Δελφών στη διεκδίκηση του τίτλου της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης" height="238" src="http://www.enimerosi24.gr/wp-content/uploads/2015/11/delfoi.jpg" width="400" /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Το κέντρο της σοφής ηγεσίας πρέπει να είναι το κέντρο της φωτεινής αρμονίας της γνώσης </b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>σε λεπτές ισορροπίες της γης</b></div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Πανηγυρικό χαρακτήρα πήρε την περασμένη Παρασκευή το προσκλητήριο του Δήμου Δελφών για συστράτευση στη διεκδίκηση του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021, που από κοινού συντονίζουν ο Δήμος Δελφών, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Στερεάς Ελλάδας και το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Δελφιώτες και Δελφικοί βρέθηκαν στην αίθουσα «Κωνσταντίνος Καραμανλής» του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών η Πρόεδρος του οποίου, κυρία Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, αλλά και ο Γενικός Διευθυντής καθηγητής κ. Αθανάσιος Μαρκόπουλος που παρέστη και μίλησε, στήριξαν από την πρώτη στιγμή την υποψηφιότητα του ιστορικού Δήμου.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Ο Δήμαρχος Δελφών Θανάσης Παναγιωτόπουλος στην ομιλία του επεσήμανε πως η διεκδίκηση αυτή θα φέρει όχι μόνο στο Δήμο Δελφών, αλλά και σε ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα ανάπτυξη και ευημερία, βασισμένη πάνω σε γερές βάσεις. «Οι Δελφοί-πρόσθεσε- πρέπει να αποκτήσουν πάλι τον οικουμενικό χαρακτήρα που τους αναλογεί για να ξαναβρεί η Ευρώπη το «μέτρο». Οι Δελφοί ήταν και μπορούν να είναι ξανά το Πνευματικό Κέντρο του Κόσμου και μόνο αυτοί μπορούν να δώσουν το 2021 ένα ευρύτερο πνευματικό μήνυμα αναστοχασμού πάνω στις φιλοσοφικές αρχές του σύγχρονου πολιτισμού, που είναι Δελφικές. Να αναζητήσουμε όλοι μαζί- τόνισε- το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις κι αυτή η αναζήτηση να μετουσιωθεί μέσα σε μια πολιτιστική πρόταση που δεν θα εξαιρεί τη σημερινή πραγματικότητα, αλλά θα εμπνέεται από αυτήν και θα δίνει το αυθεντικό νόημα της σύγχρονης Ελλάδας».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Αντιπεριφερειάρχης Φωκίδας κ. Κωνσταντίνος Μίχος, ο Πρόεδρος της ΠΕΔ Στερεάς Ελλάδας και Δήμαρχος Ορχομενού κ. Λουκάς Υπερήφανος, του οποίου η ομιλία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους παρευρισκόμενους όταν ανακοίνωσε ότι την Υποψηφιότητα των Δελφών συνυπαγράφουν όλοι οι Δήμοι της Στερεάς Ελλάδας, Δήμαρχοι από όλη την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και πλήθος Ακαδημαϊκών και ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Σημαντική ήταν και η παρέμβαση του κ. Σπύρου Μερκούρη, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, αφού αναφέρθηκε στο όραμα και το έργο της Μελίνας Μερκούρη για το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, συμπλήρωσε: «Ζούμε σε μια εποχή με τρομερά προβλήματα. Η οικονομία είναι πλέον πάνω από την πολιτική και τον πολιτισμό. Είναι ευκαιρία ξανά σε αυτόν εδώ τον τόπο, τους Δελφούς, να ξαναδώσουμε το αίτημα της ανάγκης του πολιτισμού, να δώσουμε το αίτημα της ανάγκης ενός διαλόγου μεταξύ λαών και πολιτισμών. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι. Δεν μπορεί να στεγνώσει η κοινωνία, διότι ο πολιτισμός είναι στο επίκεντρο της πολιτικής, της οικονομικής και της κοινωνικής ζωής».</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον συντονισμό και την παρουσίαση της βραδιάς είχε η Δημοσιογράφος και Διευθύντρια Λόγου και Τέχνης της Unesco Πειραιώς και Νήσων κα Κλέλια Χαρίση, ενώ μουσικά πλαισίωσαν ο συνθέτης και ερευνητής Νίκος Ξανθούλης, η τραγουδίστρια και συνθέτρια Φένια Χρήστου, ο μουσικός με διεθνή καριέρα στα κρουστά Αλέκος Χρηστίδης, ο ανεπανάληπτος ερμηνευτής Βασίλης Γισδάκης, καθώς και η Χορωδία του Ωδείου Άμφισσας υπό τη διεύθυνση της κυρίας Ελένης Ιντέρνου.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
Η επίσημη παρουσίαση της Υποψηφιότητας των Δελφών, θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 25 Νοεμβρίου στις 6 το απόγευμα στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<a href="http://www.enimerosi24.gr/127846/%CE%BF-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;"><b>Αναζητώντας το χαμένο Κέντρο της Γνώσης και της Αυτογνωσίας</b></span></span></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-48139060856015727122016-04-05T03:31:00.000-07:002016-04-05T03:31:15.148-07:00Υπέροχες συνεντεύξεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img height="319" src="http://i1.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2013/11/RussellCrowe-ABeautifulMind.jpg" width="400" /><br />
<strong><br /></strong>
<strong>Ο Τζον Νας υπήρξε αιχμάλωτος του μυαλού του. Πέρασε τρεις
δεκαετίες εγκλωβισμένος στον κόσμο της σχιζοφρένειας, εκεί όπου η
φαντασία σμιλεύει την πραγματικότητα. Κατάφερε όμως να δαμάσει τις
σκέψεις του. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Οικονομικών και επέστρεψε στην
έρευνα. Τον συναντήσαμε στο γραφείο του, στο Πρίνστον, όπου στα 82 του
χρόνια προσπαθεί να λύσει γρίφους μαθηματικών. Οι σειρήνες που τον
καλούν στους λαβυρίνθους του παραλόγου δεν έχουν σωπάσει. Ο Νας όμως
έχει μάθει να τις αγνοεί.<span style="font-weight: normal;"> </span></strong><br />
<span id="more-326"></span><br />
<a href="http://assets.tanea.gr/files/2010-04-14/NASH1.mp3"><em>(Ακούστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Τζον Νας)<br />
</em></a><br />
Το
γραφείο του είναι πνιγμένο στη σκόνη. Χαρτιά σχηματίζουν λόφους, κούτες
με βιβλία βυθίζονται στη μοκέτα και σε έναν μαυροπίνακα είναι γραμμένοι
με κιμωλία μαθηματικοί τύποι τους οποίους δεν μπορώ να αναγνωρίσω. Μια
ακαταστασία που δεν μαρτυρά τεμπελιά ή παραίτηση, αλλά δημιουργικότητα.
Γιατί όταν το μυαλό παιδεύεται για λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα, δεν
περισσεύει χρόνος για τα μικρά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα. Ο Τζον Νας
κάθεται σε μια γαλάζια ξύλινη καρέκλα. Τα δάχτυλά του είναι μακριά και
λεπτά, με μυτερά νύχια που λογικά δεν έχουν κοπεί εδώ και αρκετές
βδομάδες. Φορά ένα πράσινο πουκάμισο και ένα λαδί παντελόνι που έχει
ανεβάσει αρκετά πιο πάνω από τη μέση του. Με καλησπερίζει με δειλή φωνή
και χαμογελά με παιδική αθωότητα. Μου μιλά ταξιδεύοντας σε συνειρμούς.
Διακόπτει το λόγο του συχνά. Παύσεις αμήχανες. Κενά σιωπής και σκέψης.
Δεν διστάζει να με κοιτάξει στα μάτια. Αλλά όχι για πολύ. Το βλέμμα του
δραπετεύει μόλις συναντήσει το δικό μου.<br />
Πριν από τριάντα χρόνια ο Νας φοβόταν να κοιτάξει κάποιον στα μάτια,
τα μπροστινά του δόντια σάπιζαν και στο Πρίνστον ήταν γνωστός ως
«Φάντασμα». Μιλούσε σε λίγους. Ζητούσε τσιγάρα ή φωτιά και άφηνε στους
πίνακες γρίφους και παράξενα μηνύματα. Κι όμως, αυτός ο άντρας με τα
αταίριαστα ρούχα και τα κόκκινα μποτάκια που στοίχειωνε το τμήμα των
μαθηματικών ήταν ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά του κόσμου. Το 1947, λίγους
μόλις μήνες μετά τον ερχομό του στο Πρίνστον, θεμελίωσε μια
επαναστατική θεωρία που αρκετά χρόνια μετά θα του χάριζε το Νόμπελ
Οικονομικών. Όπως γράφει η Σίλβια Νασάρ στη βιογραφία του («A Beautiful
Mind» που το 2001 έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου) ο Νας
ήταν «όμορφος, υπερόπτης και εκκεντρικός». Ιδιοφυής, αλλά συναισθηματικά
ανώριμος. Πρωτοπόρος, αλλά κοινωνικά αδέξιος. Όσοι τον γνώριζαν τον
περιγράφουν ως «απόμακρο», «απομονωμένο» και «αμέτοχο».<br />
Στη δεκαετία του ’50 ο Νας εμφάνισε συμπτώματα σχιζοφρένειας. Άκουγε
φωνές. Κυκλοφορούσε στο ΜΙΤ, όπου επρόκειτο να γίνει μόνιμος καθηγητής,
με ένα αντίτυπο των New York Times λέγοντας ότι περιέχει κρυφά μηνύματα
από εξωγήινους που μόνο αυτός μπορούσε να αποκωδικοποιήσει. Νόμιζε ότι
θα γινόταν κυβερνήτης της Ανταρκτικής. Έβλεπε γύρω του συνωμοσίες.
Νοσηλεύτηκε αρκετές φορές -χωρίς τη θέλησή του- και του χορηγήθηκαν
πανίσχυρα φάρμακα χωρίς να βελτιώσουν την υγεία του. Χρειάστηκαν περίπου
30 χρόνια για να δαμάσει τις σκέψεις του. Όπως είπε, «οι ορμονικές
αλλαγές της γήρανσής» του τον βοήθησαν να αφυπνιστεί. Η ανάρρωσή του
ήταν χρονοβόρα, αλλά και σπάνια. Λίγοι έχουν καταφέρει να αδράξουν ξανά
την πραγματικότητα σαν τον Νας.<br />
Σήμερα συνεχίζει τη μελέτη του. Ακούραστος, αειθαλής και πεισματάρης.
Διψασμένος για ανακαλύψεις όπως όταν προτιμούσε τη μοναξιά των
πειραμάτων παρά το παιχνίδι με συνομιλήκους του στο Μπλούφιλντ της
Δυτικής Βιρτζίνια. Ταξιδεύει συχνά για ομιλίες σε πανεπιστήμια και
συνέδρια. Πέρασε και από την Ελλάδα το 2000 και μίλησε για το «Ιδανικό
Χρήμα». Θυμάται ακόμα αυτή την επίσκεψη. Ειδικά τώρα, που η οικονομική
κρίση της χώρας μας κάνει το γύρο του κόσμου.<br />
«Η ευρωζώνη μοιάζει με ένα πλοίο. Αν κατέβει η Ελλάδα από το πλοίο
υπάρχει η πιθανότητα αυτό να ανοίξει τα πανιά του και να ταξιδέψει χωρίς
προβλήματα. Αν όμως μείνει η Ελλάδα στο πλοίο χωρίς να ελέγξει το χρέος
της, τότε το ευρώ μπορεί να χάσει την αίγλη του», μου λέει. «Έχω δει σε
μια γελοιογραφία τον πρωθυπουργό της χώρας σας να βρίσκεται σε ένα
ερημονήσι και γύρω του να κολυμπούν οι καρχαρίες που συμβολίζουν το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αν προσφύγει σε αυτό η Ελλάδα, θα πρέπει να
δανειστεί χρήματα με πολύ πιο αυστηρούς όρους. Πάντως η Ελλάδα δεν είναι
τριτοκοσμική χώρα. Δεν υπέφερε ποτέ από τρομερή φτώχεια. Δεν είναι σαν
την Αϊτή που έχει ανάγκη από φιλανθρωπία μετά το σεισμό».<br />
<strong>Βραβευτήκατε με Νόμπελ για τη θεμελίωση της σύγχρονης Θεωρίας
των Παιγνίων. Θεωρείτε όμως αυτή την πιο σπουδαία σας ανακάλυψη ή
προσφορά;</strong> «Η καλύτερη ανακάλυψή σου είναι αυτή που επηρεάζει
περισσότερο τον κόσμο. Το δικό μου έργο είχε μεγαλύτερη επίδραση στη
Θεωρία των Παιγνίων απ’ όσο στην αλγεβρική γεωμετρία, τη διαφορική
γεωμετρία, ή άλλους κλάδους στους οποίους εργάστηκα. Δεν λέω ότι το έργο
μου στη Θεωρία των Παιγνίων δεν είναι καλό. Πολλές φορές όμως
ξαφνιάζεσαι όταν εκτιμάται η προσφορά σου σε ένα χώρο για κάτι που
έκανες πριν από πολύ καιρό».<br />
<strong>Υπάρχει κάποια ανακάλυψη την οποία ζηλεύετε και θα ευχόσασταν να είχατε πραγματοποιήσει εσείς;</strong>
«Πολλές… Ορισμένες έγιναν πριν από τη γέννησή μου, όπως η Θεωρία της
Σχετικότητας, ή η Κβαντομηχανική. Τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται ότι
προχωράμε αργά. Δεν υπάρχουν πολλές σπουδαίες ανακαλύψεις».<br />
<strong>Πού οφείλεται αυτό;</strong> «Πάντα υπάρχουν περίοδοι στην
ιστορία που οι πολιτισμοί χαλαρώνουν, μειώνουν την ταχύτητά τους.
Σίγουρα το έχετε παρατηρήσει αυτό στην Ελλάδα. Υπάρχουν στιγμές που δεν
έχουμε πρόοδο ή που πραγματοποιούμε βήματα προς τα πίσω. Ίσως διανύουμε
μια αντίστοιχη περίοδο. Το μεγαλύτερο σημάδι είναι το χάσιμο χρόνου στη
Γενεύη με τις καθυστερήσεις στη λειτουργία του Επιταχυντή Αδρονίων στο
CERN».<br />
<strong>Μιλώντας για άγονες περιόδους, για σχεδόν 30 χρόνια παλέψατε με τη σχιζοφρένεια. </strong>«Δεν
θα έλεγα ότι “πάλεψα”. Δεν ήταν μια μάχη. Αν πάλευα την ασθένεια τότε
δεν θα υπέφερα από τα συμπτώματά της. Θα σκεφτόμουν λογικά. Δεν ήθελα
όμως τότε να αποδεχτώ ότι ήμουν πνευματικά ασθενής. Εμείς, οι άνθρωποι,
είμαστε σκλάβοι του Δημιουργού μας ή, αν θέλετε, ενός ευρύτερου σχεδίου
που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε. Κάθε μέρος του
σώματός μας επιτελεί μια συγκεκριμένη, προδιαγεγραμμένη λειτουργία. Το
ίδιο ισχύει και για το μυαλό μας».<br />
<strong>Γράψατε σε ένα δοκίμιο ότι η “λογική σκέψη θέτει όρια στον
τρόπο με τον οποίο ένα άτομο αντιλαμβάνεται τη θέση του στον κόσμο”. Με
το να δραπετεύει κανείς από τις παράλογες σκέψεις γίνεται πιο ταπεινός ή
χάνει κάτι από την ιδιοφυΐα του;</strong> «Σίγουρα κάποιος γίνεται πιο
ταπεινός όταν μεταβαίνει από την τρέλα στη λογική. Όταν άρχισα να έχω
παράλογες ιδέες νόμιζα ότι είχα αφυπνιστεί. Είχα την εντύπωση ότι
ανακάλυπτα πράγματα που αλλιώς δεν θα τα ήξερα. Αλλά στην ουσία δεν
επρόκειτο για πραγματική αφύπνιση. Ήταν λάθη, ψευδαισθήσεις. Ο γιος μου
που πάσχει από ψυχική ασθένεια γνωρίζει το πρόβλημά του, ωστόσο δεν
θέλει να δουλέψει για να το επιλύσει. Είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι
δεν μπορείς να είσαι ο αυτοκράτορας του δικού σου σύμπαντος. Πρέπει να
ζήσεις μαζί με άλλους ανθρώπους και να συμβιβαστείς με τους κανόνες που
θέτουν άλλοι και όχι εσύ. Ήμουν και εγώ για αρκετό καιρό ο αυτοκράτορας
του δικού μου σύμπαντος».<br />
<strong>Υπάρχει η αντίληψη ότι τα “όρια μεταξύ ιδιοφυΐας και τρέλας είναι λεπτά”.</strong>
«Αυτή είναι μια επικίνδυνη κουβέντα. Είναι αλήθεια ότι πολλά λαμπρά
μυαλά είχαν κάποια ανωμαλία, κάποια διαφορά. Ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν
πιστεύεται ότι έπασχαν από το σύνδρομο Άσπεργκερ. Δεν ήταν τρελοί, αλλά
αυτιστικοί. Είχαν προβλήματα με τις κοινωνικές τους σχέσεις, προτιμούσαν
να μένουν μόνοι τους με συντροφιά τις σκέψεις τους. Είναι δύσκολο να
είσαι διανοούμενος και να πρέπει την ίδια στιγμή να συναναστρέφεσαι με
άλλους».<br />
<strong>Άρα η διανόηση φέρνει μοναξιά. </strong>«Οι στοχαστές πρέπει
να αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους για να σκεφτούν. Υπάρχουν μελέτες
που δείχνουν ότι οι άνθρωποι πάσχουν πιο σπάνια από ψυχικές ασθένειες αν
ζουν σε αγροτικές περιοχές σε σχέση με τους κατοίκους των πόλεων. Στην
εξοχή έχεις για συντροφιά σου τα ζώα και τη φύση. Στην πόλη βρίσκεσαι σε
ένα περιβάλλον πίεσης. Έχεις να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους και η
πρόκληση είναι μεγαλύτερη».<br />
<strong>Όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη, διαπίστωσε προς έκπληξή
του ότι ο κόσμος είχε αλλάξει κατά την απουσία του. Όταν ολοκληρώθηκε
το δικό σας ταξίδι μετά από 30 χρόνια, τι ήταν αυτό που είχατε χάσει; </strong>«Είχα
χάσει χρόνο. Συνήλθα από την ασθένεια και ήμουν 60 ετών. Δεν ήξερα τι
θα συνέβαινε στη ζωή μου αν δεν αρρώσταινα. Ίσως και να μην παρήγαγα
κάτι σπουδαίο. Μπορεί να ήμουν ένας απλός εργάτης. Είχα το φόβο ότι θα
γινόμουν ένας σκλάβος που θα έκανε δουλειά ρουτίνας και δεν θα κέρδιζε
αναγνώριση ή σεβασμό. Εκείνη την περίοδο το πρόβλημά μου ήταν ότι ήθελα
να κάνω κάτι καινούριο, διαφορετικό, σπουδαίο. Ίσως στην προσπάθειά μου
να ξεφύγω από τη ρουτίνα, επιβάρυνα ψυχολογικά τον εαυτό μου και αυτό
οδήγησε στην ασθένεια. Είναι μια πιθανότητα που δεν αποκλείω».<br />
<strong>ΕΝΑ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ</strong><br />
<div class="wp-caption alignleft" data-shortcode="caption" id="attachment_320" style="width: 160px;">
<div class="wp-caption-text">
</div>
<a name='more'></a><br /></div>
Ο Τζον Νας θέλει να κρατάει τον εαυτό του απασχολημένο. Έχει να
διδάξει φοιτητές εδώ και πολλά χρόνια, αλλά πηγαίνει τακτικά στο γραφείο
του στο «Fine Hall», τον πύργο του τμήματος μαθηματικών και φυσικής στο
Πρίνστον. Το 1994 τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομικών για τη συμβολή του
στη Θεωρία των Παιγνίων. Εισήγαγε την έννοια των στρατηγικών ισορροπίας
στη θεωρία που είχαν αναπτύξει οι Τζον Φον Νόιμαν και Όσκαρ Μόργκεστερν.
Σύμφωνα με τον Νας σε κάθε παιχνίδι υπάρχει τουλάχιστον μία κατάσταση
ισορροπίας που αντιστοιχεί σε επιλογές στρατηγικής που παρέχουν τη
βέλτιστη ανταπόδοση για δύο ή περισσότερους παίκτες.<br />
Φανταστείτε το παράδειγμα που εμπνεύστηκε ο σεναριογράφος της ταινίας
«Ένας υπέροχος άνθρωπος» («A Beautiful Mind»). Πέντε κοπέλες, μια
ξανθιά και τέσσερις μελαχρινές μπαίνουν σε ένα μπαρ. Τέσσερις άντρες που
τις βλέπουν γοητεύονται από τη ξανθιά. Αν όμως προσπαθήσουν όλοι να την
κατακτήσουν θα ακυρώσουν τις προσπάθειές τους. Έπειτα θα στραφούν στις
μελαχρινές, αλλά αυτές θα τους απορρίψουν γιατί καμιά γυναίκα δε θέλει
να έρχεται δεύτερη. Η μόνη λύση να κερδίσουν κάτι είναι να δοκιμάσει ο
καθένας να ρίξει μια μελαχρινή. Μπορεί έτσι να μην κατακτήσουν την
ξανθιά, αλλά τουλάχιστον δεν θα μείνουν με άδεια χέρια.<br />
Οι έννοιες της Ισορροπίας και της Διαπραγμάτευσης που εισήγαγε ο Νας
εφαρμόζονται σήμερα στη βιολογία, την πολιτική επιστήμη, την οικονομία,
τις διεθνείς σχέσεις. Ο Νας όμως εξακολουθεί να δουλεύει πάνω στη Θεωρία
των Παιγνίων. «Προσπαθώ να αναπτύξω μια θεωρία που να εξηγεί πώς
προκύπτει η αξιολόγηση για το κέρδος κάθε παίκτη. Έχω μια ιδέα αλλά
χρειάζεται δουλειά. Πρέπει να ανακαλύψω τις ατέλειές της», μου λέει.<br />
<strong>Οι συνάδελφοί σας λένε ότι τα μαθηματικά είναι ένα παιχνίδι για νεαρά μυαλά.</strong>
«Χρησιμοποιώ τα μαθηματικά αλλά δεν προσπαθώ να λύσω γρίφους που έχουν
άμεση σχέση με αυτά. Δεν είμαι όμως απλά ένας γερασμένος μαθηματικός.
Για πολλά χρόνια έλειπα. Δεν είχα επαφή με την επιστήμη λόγω της
ασθένειας. Ίσως όμως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι τα χρόνια της
απουσίας μου με κάνουν πνευματικά νεώτερο. Το σίγουρο είναι ότι δεν
βρίσκομαι σε ηλικία συνταξιοδότησης. Δεν έχω συμπληρώσει τα απαραίτητα
χρόνια. Ίσως βγω στη σύνταξη όταν φτάσω τα 100».<br />
<strong>Αντιμετωπίζετε τα προβλήματα στην προσωπική σας ζωή με τον ίδιο τρόπο που λύνετε ένα πρόβλημα μαθηματικών; «</strong>Η
λογική δεν υπάρχει μόνο στα μαθηματικά. Υπάρχει στη φυσική, τη χημεία,
τη νομική και άλλες επιστήμες. Στο παρελθόν σκέφτηκα να αντιμετωπίσω
καταστάσεις στην προσωπική μου ζωή εφαρμόζοντας τη Θεωρία των Παιγνίων.
Όμως αντιλήφθηκα ότι αυτό θα ήταν λάθος. Η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν
βασίζεται πάντα μόνο στη λογική. Υπάρχει το συναίσθημα και το ένστικτο».<br />
<strong>Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του; </strong>«Αυτό είναι ένα
φιλοσοφικό ερώτημα. Υπάρχουν στιγμές που νομίζουμε ότι για ορισμένα
προβλήματα μόνο ο Θεός έχει την απάντηση. Για παράδειγμα, στα
μαθηματικά, μένει ακόμα άλυτο ένα πρόβλημα στη θεωρία των αριθμών
σύμφωνα με το οποίο κάθε άρτιος θετικός ακέραιος μεγαλύτερος του 2
μπορεί να γραφεί ως άθροισμα δύο πρώτων αριθμών (πρόκειται για την άλυτη
εικασία που διατύπωσε ο Κρίστιαν Γκόλντμπαχ το 1742). Μπορεί να
ταξιδεύουμε στο διάστημα και να κάνουμε εκπληκτικά πράγματα, όμως ακόμα
δεν έχουμε καταφέρει να αποδείξουμε αυτή τη θεωρία».<br />
<strong>Η κατάκτηση της γνώσης μας κάνει πιο χαρούμενους ή πιο δυστυχείς;</strong>
«Ίσως θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε την ευεργετική δράση της άγνοιας αν
ζούσαμε σε έναν παράδεισο, σε έναν Κήπο της Εδέμ. Δεν θα τρώγαμε από το
δέντρο της γνώσης και έτσι δεν θα ανακαλύπταμε τη φθορά. Θα κερδίζαμε
την αθανασία».<br />
<strong>Είναι ο θάνατος ένας από τους φόβους σας; </strong>«Η
θνητότητα είναι κάτι το αναπόφευκτο. Επομένως δεν είναι φυσιολογικό να
τη φοβάσαι. Σίγουρα παίζει ρόλο σε αυτό και η ηλικία. Ένας νέος άνθρωπος
νιώθει άτρωτος, αθάνατος. Αργότερα όμως διαπιστώνει πόσο τον φθείρει ο
χρόνος, πως οδηγείται στο θάνατο. Έχω μάθει να ζω τώρα μέρα με τη μέρα.
Έχω ελπίδες και επιδιώξεις, αλλά δεν κάνω μεγάλα όνειρα. Θέλω να
συνεχίσω το έργο και να προσφέρω μέχρι εκεί που μπορώ».<br />
<br />
<a href="http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4569621&ct=84"><em>(Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στον «Ταχυδρόμο» στις 7 Απριλίου 2010)</em></a><br />
<em><a href="https://antapokritis.wordpress.com/2010/04/10/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B1%CE%BB%CF%8C/" target="_blank">ΠΗΓΗ </a></em></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-36922622531816422052016-04-05T00:57:00.000-07:002016-04-05T00:57:01.020-07:00Αλήθειες για την Τέχνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeVpPqs-kJDyQho4jHYEqCeXb1y98qQ3II_L6m2DFbFG6deQR5rKSFhPQz5gQkbp0Y4arDgZfaNkxk2_rtMNDoWqPmW1TIV9utof4f5PUEyj9gDfiYb0qs0YGFOiRIpZ-rZaTzg5-x2Xyz/s1600/%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2593%25CE%25A9%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259D16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeVpPqs-kJDyQho4jHYEqCeXb1y98qQ3II_L6m2DFbFG6deQR5rKSFhPQz5gQkbp0Y4arDgZfaNkxk2_rtMNDoWqPmW1TIV9utof4f5PUEyj9gDfiYb0qs0YGFOiRIpZ-rZaTzg5-x2Xyz/s400/%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2593%25CE%25A9%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259D16.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>Η αλήθεια είναι μυστηριώδης, ασύλληπτη, απρόσιτη. Η ελευθερία είναι επικίνδυνη, σκληρή να τη ζει κανείς αλλά και υψηλόφρων. Οφείλουμε να εργαστούμε για την εκπλήρωση αυτών των σκοπών, επίμονα και αποφασιστικά. </b></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μετάφραση: Θανάσης Θ. Νιάρχος</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ενώ δεχόμουν τη διάκριση με την οποία η ελεύθερη ακαδημία σας θέλησε
να με τιμήσει, η ευγνωμοσύνη μου γινόταν τόσο πιο βαθιά όσο αναμετρούσα
ως ποιο σημείο η ανταμοιβή αυτή ξεπερνούσε την προσωπική μου αξία. Κάθε
άνθρωπος και, κατά μείζονα λόγο, κάθε καλλιτέχνης θέλει ν’ αναγνωριστεί.
Το θέλω κι εγώ. Αλλά μου ήταν αδύνατον να δεχτώ την απόφασή σας χωρίς
να συγκρίνω την απήχησή της σε σχέση μ’ αυτό που πραγματικά είμαι. Πώς
ένας άνθρωπος σχεδόν νέος, με μοναδικό πλούτο τις αμφιβολίες του κι ένα
έργο που ακόμη πλάθεται, συνηθισμένος να ζει μέσα στη μοναξιά της
εργασίας ή το καταφύγιο της φιλίας, θα μπορούσε να μην πανικοβληθεί από
μια απόφαση που τον έφερνε ξαφνικά, αυτόν το μοναχικό και κλεισμένο στον
εαυτό του άνθρωπο, στο φως των προβολέων; Με ποια καρδιά επίσης
μπορούσε να δεχτεί αυτήν την τιμή, την ίδια ώρα που στην Ευρώπη άλλοι
συγγραφείς, απ’ τους καλύτερους, είναι καταδικασμένοι στη σιωπή, κι
ακόμη, την ίδια εποχή που η γενέθλια γη του γνωρίζει ατέλειωτη δυστυχία;</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Γνώρισα αυτήν τη σύγχυση κι αυτήν την εσωτερική ταραχή. Για να
ξαναβρώ την ειρήνη έπρεπε να σταθώ στο ύψος της γενναιόδωρης μοίρας μου.
Κι επειδή δεν μπορούσα να τη φτάσω με το να στηρίζομαι στην προσωπική
μου αξία, δεν ανακάλυψα τίποτε άλλο για να με βοηθήσει παρά αυτό που με
είχε στηρίξει στις πιο αντίξοες συνθήκες, σε όλο το μάκρος της ζωής μου:
την ιδέα που έχω για την τέχνη μου και για το ρόλο του συγγραφέα.
Επιτρέψτε μου μονάχα να σας πω, με αίσθημα τιμής και φιλίας, όσο πιο
απλά μπορώ, ποια είναι αυτή η ιδέα.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την τέχνη μου, αλλά δεν τοποθέτησα
ποτέ την τέχνη αυτήν πάνω απ’ όλα. Αν, αντίθετα, μου είναι απαραίτητη,
αυτό συμβαίνει γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους ανθρώπους, και
μου επιτρέπει να ζω, έτσι όπως είμαι, στο ίδιο επίπεδο με όλους τους
άλλους. Η τέχνη δεν είναι στα μάτια μου μοναχική απόλαυση, είναι μέσο να
συγκινεί κανείς το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, προσφέροντάς τους
προνομιούχα εικόνα των κοινών πόνων και ευχαριστήσεων – δεν επιτρέπει
στον καλλιτέχνη ν’ απομονωθεί, τον υποτάσσει στην πιο ταπεινή και την
πιο παγκόσμια αλήθεια. Και συχνά αυτός που διάλεξε τη μοίρα του
καλλιτέχνη, γιατί αισθανόταν διαφορετικός, μαθαίνει πολύ γρήγορα πως δεν
θα θρέψει την τέχνη του όντας διαφορετικός, αλλά ομολογώντας την
ομοιότητά του με τους άλλους. Ο καλλιτέχνης σφυρηλατείται μέσα σ’ αυτό
το συνεχές πηγαινέλα από τον εαυτό του στους άλλους, ανάμεσα στην
ομορφιά, που δεν μπορεί να την αρνηθεί, και την κοινότητα, απ’ όπου δεν
μπορεί να ξεριζωθεί. Γι’ αυτόν το λόγο οι αληθινοί καλλιτέχνες δεν
περιφρονούν τίποτε· υποχρεώνονται να κατανοήσουν αντί να κρίνουν. Και αν
πρέπει να πάρουν μια θέση σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν μπορεί να είναι παρά η
θέση σε μια κοινωνία όπου, σύμφωνα με το μεγάλο λόγο του Νίτσε, δεν θα
βασιλεύει πια ο κριτής αλλά ο δημιουργός, είτε είναι διανοούμενος είτε
εργάτης.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μ’ αυτήν την έννοια ο ρόλος του συγγραφέα δεν είναι άμοιρος
υποχρεώσεων – από τη φύση του δεν μπορεί να μπει σήμερα στην υπηρεσία
αυτών που δημιουργούν την ιστορία: είναι στην υπηρεσία αυτών που την
υπομένουν· διαφορετικά μένει μόνος του και η τέχνη του δεν έχει καμιά
σημασία. Όλα τα στρατεύματα της τυραννίας με τα εκατομμύρια των ανθρώπων
τους δεν θα τον απαλλάξουν από τη μοναξιά, ακόμη κι αν στέρξει ν’
ακολουθήσει το βηματισμό τους. Αλλά η σιωπή ενός φυλακισμένου, άγνωστου,
εγκαταλειμμένου στους εξευτελισμούς, στην άλλη άκρη του κόσμου, αρκεί
για να βγάλει ένα συγγραφέα απ’ την απομόνωση, υπό τον όρο τουλάχιστον,
κάθε φορά που ο ίδιος απολαμβάνει το προνόμιο της ελευθερίας, να μη
λησμονεί αυτήν τη σιωπή, να την κάνει ν’ αντιλαλεί με τα μέσα της
τέχνης.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κανείς από μας δεν είναι αρκετά μεγάλος για ανάλογη αποστολή. Αλλά
μέσα σ’ όλες τις συνθήκες της ζωής, αφανής ή προσωρινά διάσημος,
ριγμένος στα σίδερα της τυραννίας ή ελεύθερος για ένα διάστημα να
εκφραστεί, ο συγγραφέας μπορεί να ξαναβρεί το αίσθημα μιας ζωντανής
κοινότητας που θα τον δικαιώσει, με το μοναδικό όρο πως αποδέχεται, όσο
μπορεί, τα δυο βάρη που αποτελούν το μεγαλείο του επαγγέλματός του: την
υπηρεσία της αλήθειας και την υπηρεσία της ελευθερίας. Αφού το καθήκον
του είναι να συνενώσει το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, δεν μπορεί
να ευχαριστιέται με το ψέμα και με τη δουλεία, τα οποία, όπου
βασιλεύουν, ευνοούν τη μοναξιά. Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι προσωπικές
μας δοκιμασίες, η ευγένεια του επαγγέλματός μας θα έχει πάντα τις ρίζες
της στις δυο δυσβάσταχτες υποχρεώσεις: την άρνηση να πει ψέματα για κάτι
που γνωρίζει και την αντίσταση στην καταπίεση.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Χαμένος μέσα σε μια ιστορία που κράτησε πάνω από είκοσι χρόνια, χωρίς
βοήθεια, όπως όλοι οι άνθρωποι της ηλικίας μου, μέσα στις πολιτικές
ταραχές της εποχής, με στήριξε η κρυφή αίσθηση πως το να γράφει κανείς
ήταν τιμή, τόσο περισσότερο μάλιστα που η πράξη αυτή δημιουργούσε
υποχρεώσεις κι όχι μόνο την υποχρέωση να γράψεις. Με υποχρέωνε ιδιαίτερα
να υπομένω, όποιος κι αν ήμουν και όποιες κι αν ήταν οι δυνάμεις μου,
μαζί μ’ όλους αυτούς που ζούσαν την ίδια ιστορία, τη δυστυχία και την
ελπίδα που μοιραζόμασταν. Αυτοί οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στην αρχή του
Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν είκοσι χρόνων τη στιγμή που αναρρήθηκε ο
Χίτλερ στην εξουσία και έγιναν οι πρώτες δίκες των επαναστατών, που
συμμετείχαν μετά, για να «τελειοποιηθεί» η «εκπαίδευσή» τους, στον
ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που βρέθηκαν στην
οικουμένη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στην Ευρώπη των βασανιστηρίων
και των φυλακών, οφείλουν σήμερα ν’ αναθρέψουν τα παιδιά τους και να
δημιουργήσουν το έργο τους σ’ έναν κόσμο που απειλείται με πυρηνική
καταστροφή. Κανείς, νομίζω, δεν μπορεί να τους ζητήσει να είναι
αισιόδοξοι. Και είμαι της γνώμης πως οφείλουμε να κατανοήσουμε, χωρίς να
σταματήσουμε ν’ αγωνιζόμαστε εναντίον της, την πλάνη αυτών που σε μια
κρίση απελπισίας έχασαν την εντιμότητά τους και ξέπεσαν στο μηδενισμό
της εποχής. Αλλά οι περισσότεροι από μας, στη χώρα μου και στην Ευρώπη,
αρνήθηκαν αυτόν το μηδενισμό και αναζήτησαν δημιουργική νομιμότητα.
Χρειάστηκε να σφυρηλατήσουν μια τέχνη για να επιζήσουν απ’ την
καταστροφή, να γεννηθούν για δεύτερη φορά και ν’ αγωνιστούν μετά, χωρίς
καμιά προφύλαξη, ενάντια στο ένστικτο του θανάτου, που είναι πανίσχυρο
στην ιστορία μας.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κάθε γενιά, αναμφισβήτητα, θεωρεί τον εαυτό της προορισμένο να
ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γνωρίζει πως δεν θα τον ξαναφτιάξει.
Ίσως όμως η αποστολή της να είναι δυσκολότερη: να εμποδίσει να
καταστραφεί ο κόσμος. Κληρονόμος μιας διεφθαρμένης ιστορίας, όπου
συνυπάρχουν ανάμεικτα ξεπεσμένες επαναστάσεις, παράφρονες τεχνολογίες,
πεθαμένοι θεοί και αποδυναμωμένες ιδεολογίες, όπου ακόμη και μέτριες
δυνάμεις μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα, αλλά δεν μπορούν πια να
πείσουν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώθηκε ως το σημείο να γίνει υπηρέτρια
του μίσους και της καταπίεσης, η γενιά αυτή όφειλε, τόσο στον εαυτό της
όσο και στους άλλους, ν’ αποκαταστήσει με τις αρνήσεις της κάτι απ’ αυτό
που δίνει αξιοπρέπεια στη ζωή και στο θάνατο. Σ’ έναν κόσμο που
απειλείται με διάλυση, όπου υπάρχει ο κίνδυνος ο μεγάλοι μας
ιεροεξεταστές να εγκαταστήσουν για πάντα το βασίλειο του θανάτου, η
γενιά μας γνωρίζει πως πρέπει, μετά από μια ξέφρενη κούρσα ενάντια στο
χρόνο, να παγιώσει ανάμεσα στα έθνη μια ειρήνη που να μην ταυτίζεται με
τη δουλεία, να συμφιλιώσει πάλι την εργασία και την πνευματική
καλλιέργεια και να ξαναφτιάξει μ’ όλους τους ανθρώπους ένα ενιαίο τόξο.
Δεν είναι βέβαιο αν θα μπορέσει να ολοκληρώσει ποτέ αυτό το τεράστιο
έργο, είναι όμως βέβαιο πως παντού μέσα στον κόσμο υπάρχει ήδη το διπλό
στοίχημα της αλήθειας και της ελευθερίας και, σε κάθε περίπτωση,
γνωρίζει να πεθαίνει χωρίς μίσος γι’ αυτό. Αυτή η γενιά αξίζει να
επευφημείται και να ενθαρρύνεται παντού όπου βρίσκεται, ιδιαίτερα όταν
θυσιάζεται. Σίγουρος για την ανεπιφύλακτη συμφωνία σας, θα ήθελα να
μεταθέσω την τιμή που μου κάνατε σ’ αυτήν τη γενιά.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με τον ίδιο τρόπο, αφού μίλησα για την ευγένεια του επαγγέλματος του
συγγραφέα, θα επανατοποθετήσω τον τελευταίο στην αληθινή του θέση· αυτόν
το συγγραφέα που δεν έχει άλλους τίτλους από κείνους που μοιράζεται με
τους συντρόφους του στον αγώνα, τρωτός αλλά πείσμων, άδικος αλλά
παθιασμένος με το δίκιο, που οικοδομεί το έργο του χωρίς ντροπή ή
περηφάνια μπροστά στα μάτια όλων, ενώ νιώθει τον εαυτό του μοιρασμένο
ανάμεσα στην οδύνη και την ομορφιά αλλά και προορισμένο να βγάλει απ’
αυτήν τη διφυή του ύπαρξη τα έργα που προσπαθεί απεγνωσμένα να ανασύρει
μέσα από τον καταστροφικό ρου της ιστορίας.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> Ποιος μετά απ’ αυτά θα
μπορούσε να περιμένει απ’ αυτόν λύσεις πλήρεις και ανεπίληπτες ηθικά; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η
αλήθεια είναι μυστηριώδης, ασύλληπτη, απρόσιτη. Η ελευθερία είναι
επικίνδυνη, σκληρή να τη ζει κανείς αλλά και υψηλόφρων. Οφείλουμε να
εργαστούμε για την εκπλήρωση αυτών των σκοπών, επίμονα και αποφασιστικά. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> Ποιος συγγραφέας από δω και μπρος θα τολμούσε, με καθαρή συνείδηση, να
γίνει κήρυκας της αρετής; Όσο για μένα, πρέπει για μια ακόμη φορά να πω
ότι δεν είμαι τίποτε απ’ όλα αυτά. Δεν μπόρεσα ποτέ να παραιτηθώ από το
φως, την ευτυχία της ύπαρξης, της ελευθερίας με την οποία μεγάλωσα. Αλλά
αν αυτή η νοσταλγία εξηγεί πολλές από τις πλάνες και τα λάθη μου, με
βοήθησε αναμφισβήτητα να καταλάβω καλύτερα τη δουλειά μου, με βοηθά
ακόμη να κρατιέμαι τυφλά στο πλάι όλων αυτών των σιωπηλών ανθρώπων που
καταφέρνουν να επιβιώνουν μέσα στη δύσκολη ζωή, που άλλοι τους έχουν
επιβάλει, μόνο με την ανάμνηση ή την επιστροφή σε σύντομες, ελεύθερες,
ευτυχισμένες στιγμές.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Επιστρέφοντας έτσι σ’ αυτό που πραγματικά είμαι, στα όριά μου, στις
υποχρεώσεις μου και στη δύσκολη πίστη μου, αισθάνομαι περισσότερο
ελεύθερος να σας δείξω, τελειώνοντας, την έκταση και τη μεγαλοψυχία της
διάκρισης που μου απονείματε, περισσότερο ελεύθερος να σας πω ότι θα
ήθελα να τη δεχτώ ως μια διάκριση που αποδίδεται σ’ όλους εκείνους που
μοιράζονται τον ίδιο αγώνα, χωρίς να έχουν δεχτεί κανένα προνόμιο, αλλά
γνώρισαν, αντίθετα, τη δυστυχία και την καταδίωξη. Μου μένει λοιπόν να
σας ευχαριστήσω απ’ το βάθος της καρδιάς και να σας δώσω δημόσια, ως
προσωπική μαρτυρία ευγνωμοσύνης, την ίδια και παλιά υπόσχεση πίστης που
κάθε αληθινός καλλιτέχνης, κάθε μέρα, επαναλαμβάνει στον εαυτό του μέσα
στη σιωπή.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://www.hitandrun.gr/omilia-apodochis-tou-vraviou-nompel-tou-almper-kami-1957/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>Δεν μπόρεσα ποτέ να παραιτηθώ από το φως, την ευτυχία της ύπαρξης, της ελευθερίας με την οποία μεγάλωσα. Αλλά αν αυτή η νοσταλγία εξηγεί πολλές από τις πλάνες και τα λάθη μου, με βοήθησε αναμφισβήτητα να καταλάβω καλύτερα τη δουλειά μου, με βοηθά ακόμη να κρατιέμαι τυφλά στο πλάι όλων αυτών των σιωπηλών ανθρώπων που καταφέρνουν να επιβιώνουν μέσα στη δύσκολη ζωή, που άλλοι τους έχουν επιβάλει, μόνο με την ανάμνηση ή την επιστροφή σε σύντομες, ελεύθερες, ευτυχισμένες στιγμές.</b></span></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-8156203052176903372016-04-05T00:12:00.002-07:002016-04-05T00:27:17.724-07:00Ώρα για Γνώση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #303030; font-family: 'Open Sans', sans-serif; line-height: 23.8px;">
<div class="separator" style="clear: both; font-size: 18px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHx_5K25WoxEvsMTuWe5D7AM9k1WdA-wI0_ROoGc9VIvdUGjcNrMZio4kC19Uo5Iqm9xaTTbuwOzcyOrFPlXJCSEseV36T4Ffs4B6N9hiDrUkjZuCI-tfHTadHTiGR93zVPNLz1A461TA/s1600/%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259D+16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHx_5K25WoxEvsMTuWe5D7AM9k1WdA-wI0_ROoGc9VIvdUGjcNrMZio4kC19Uo5Iqm9xaTTbuwOzcyOrFPlXJCSEseV36T4Ffs4B6N9hiDrUkjZuCI-tfHTadHTiGR93zVPNLz1A461TA/s400/%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%259D+16.jpg" width="376" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-size: 18px; text-align: center;">
<b style="line-height: 1.7em;">.....την Εποχή της Αβεβαιότητος, της γάτας</b></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; width: 794px;">
Δ. Νανόπουλος, από το Α ως το Ω, για τη ζωή, τη μόρφωση και την πραγματική καλλιέργεια.</div>
</div>
<div class="itemFullText" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #303030; font-family: 'Open Sans', sans-serif; line-height: 23.8px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; width: 794px;">
Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών<br />
και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος,<br />
σε μια συνέντευξη – μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει<br />
«τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους<br />
«να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν» και τάσσεται απερίφραστα<br />
κατά της δήλωσης του Υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά<br />
«η αριστεία είναι ρετσινιά» ως «επαίσχυντη» και «ακυρωτική».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Σήμερα, μπορείτε να τον παρακολουθήσετε<br />
στην ομιλία του στο Εθνικό Θέατρο<br />
«Ελπίζοντας στην αβεβαιότητα<br />
-Η παράλληλη ανατροπή στη φυσική, στις τέχνες και στο θέατρο».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Απολαμβάνω</strong>: «O πατέρας μου μού έλεγε:<br />
«Παιδί μου, αυτό που έχουμε είναι από εδώ μέχρι εκεί.<br />
Ό,τι έχεις, λοιπόν, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις».<br />
Η απόλαυση είναι μια πραγματικά ουσιαστική λέξη.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Σε αντίθεση με την ευτυχία, η οποία είναι φευγάτη, στιγμιαία.<br />
Εγώ προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη, τη φύση,<br />
το καλό φαγητό, τους φίλους μου, τις παρέες, το πιοτό, το πούρο,<br />
μέσα στην έννοια του μέτρου προφανώς,<br />
εν γένει την καλή απλή ζωή.<br />
Από κει και πέρα, είμαι ευχαριστημένος<br />
που διάλεξα να κάνω κάτι στη ζωή μου, τη φυσική, που με γεμίζει εντελώς».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Βεβαιότητες</strong>: «Το χαρακτηριστικό της μοντέρνας φυσικής είναι η αβεβαιότητα.<br />
Η φυσική μας λέει ότι τα πάντα είναι αβέβαια. Και όπως θα πω και στην ομιλία μου<br />
στο Εθνικό Θέατρο, αν δεν υπήρχε αυτή η αρχή της αβεβαιότητας,<br />
δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Παρόλο, όμως, που είμαι υπερασπιστής<br />
του παραλόγου και της κβαντικής αβεβαιότητας, στην καθημερινή μας<br />
ζωή πρέπει να έχουμε κάποιες βεβαιότητες, κάποιες σταθερές,<br />
γιατί αν είναι όλα ρευστά και αβέβαια, πάμε στο χάος και χαθήκαμε.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Τώρα, αν έχω μία βεβαιότητα, αυτή είναι ότι αγαπώ τη ζωή<br />
και ότι η φυσική είναι η ζωή μου. Νομίζω πως όταν έρθει η ώρα μου,<br />
μέχρι την τελευταία μου ανάσα, το χέρι μου όλο και κάποια εξίσωση<br />
ή παρατήρηση θα γράφει. Επίσης, μια και μιλάμε για βεβαιότητες,<br />
οι Αμερικανοί λένε:<br />
‘Δύο πράγματα είναι βέβαια στη ζωή: ο θάνατος και η εφορία’». (γελάει)</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Γεννήθηκα</strong>: «Στην Αθήνα, στο μαιευτήριο ‘Ελενα’, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1948.<br />
Απέναντι από το ‘Ελενα’, στο τότε 3ο Γυμνάσιο και νυν 2ο Πειραματικό,<br />
έβγαλα το σχολείο. Δίπλα, ήταν το γνωστό αναμορφωτήριο ‘Στεφανία’,<br />
απ’ όπου και η ομώνυμη ταινία. Πιο πέρα, το γήπεδο του Παναθηναϊκού,<br />
οπότε καταλαβαίνετε είμαι Παναθηναϊκός.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Η μητέρα μου με γέννησε στα 19 της –μια πανέξυπνη γυναίκα, κοντούλα αλλά σπίθα.<br />
Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ πράος άνθρωπος.<br />
Εγώ έχω πάρει το νεύρο και την ενεργητικότητα της συγχωρεμένης της μάνας μου.<br />
Λοιπόν, πίσω στη γέννησή μου, ήταν να γεννηθώ στις 11 Σεπτεμβρίου,<br />
αλλά δεν μπορούσα να γεννηθώ,<br />
γιατί είχα πολύ μεγάλο κεφάλι και έπρεπε να γίνει καισαρική,<br />
αλλά ο γιατρός έλειπε και τελικά έγινε η επέμβαση δύο μέρες μετά.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Απ’ ό,τι μου έλεγε η μάνα μου, βγήκα κυριολεκτικά οριακά ζωντανός,<br />
καθώς γεννήθηκα μωβ, μπλαβής από την ασφυξία και φυσικά με πολύ μεγάλο κεφάλι.<br />
Τόσο μεγάλο στα πρώτα μου παιδικά χρόνια, που όταν με έβλεπαν<br />
τα άλλα παιδιά, έφευγαν. Ευτυχώς, πριν πάω στο δημοτικό,<br />
πήρε κανονικές διαστάσεις, γιατί το μέγεθός του είχε γίνει βραχνάς για τη μητέρα μου».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Δραπετεύω</strong>: «Θεωρώ πως είμαστε από γεννησιμιού μας δραπέτες.<br />
Γεννιόμαστε δραπετεύοντας από τη μήτρα της μάνας μας<br />
και ζούμε δραπετεύοντας από τον θάνατο.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Σκανταλιάρηδες και σκασιάρχες εκ προοιμίου, λοιπόν. (γελάει)<br />
<br />
Από μικρός, λοιπόν, είχα μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τους περιθωριακούς,<br />
όχι για κάτι νούμερα που περιφέρονται ως τέτοιοι, αλλά για τους αυθεντικούς,<br />
οι οποίοι, λόγω ιδεολογίας, ενσυνείδητα, δεν επιθυμούν να βρίσκονται<br />
στο κέντρο των πραγμάτων αλλά δημιουργούν και υπάρχουν στις παρυφές της κοινωνίας.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Μιλάω για μεγάλους καλλιτέχνες και λογοτέχνες, που έζησαν ως δραπέτες της κοινωνίας.<br />
Γι’ αυτό, το ‘δραπετεύω’ μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ελλάδα</strong>: «Είναι πολλά πράγματα για μένα. Καταρχάς, είναι μια πνευματική ιδιότητα,<br />
μια υψηλή ιδέα που δημιούργησε τη δημοκρατία, τις επιστήμες και τις τέχνες<br />
και αυτή την Ελλάδα φέρω μαζί μου και στο εξωτερικό.<br />
Γι’ αυτό και διατήρησα και διατηρώ πάντα την επαφή μου με τη ρίζα μου, την πατρίδα μου.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Για μένα, η Ελλάδα είναι κάτι που σχεδόν δεν συνδέεται με τον παρόντα<br />
ελληνικό χωροχρόνο.<br />
Γι’ αυτό θλίβομαι βαθύτατα με τις πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ετών.<br />
Είναι μια κατάντια που δεν μας αξίζει.<br />
Νομίζω πως ο ελληνικός λαός, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, είμαστε πιο έξυπνοι,<br />
πιο έντιμοι από ό,τι μας παρουσιάζουν και δικαιούμαστε καλύτερης τύχης.<br />
Οι Ελληνες διαπρέπουν όπου και αν βρεθούν στο εξωτερικό.<br />
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Μαγιά ικανών ανθρώπων υπάρχει, λοιπόν. Τώρα, πως καταφέραμε και έχουμε φτάσει εδώ<br />
που έχουμε φτάσει, πρέπει να το δούμε πολύ σοβαρά.<br />
Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.<br />
Γιατί αυτοί οι κύριοι που ήταν και είναι στη Βουλή εκλέγονται και δρουν με ‘εντολή λαού’,<br />
με δημοκρατικές διαδικασίες».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ευτυχία</strong>: «Για να είναι κανείς ευτυχισμένος, πρέπει να του λείπουν μερικά data.<br />
Καμιά φορά δε, μπορεί να αφήνουμε εσκεμμένα απ’ έξω μερικά data,<br />
για να νιώσουμε κάποια στιγμιαία ευτυχία».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ζηλεύω</strong>: «Έχω ζηλέψει στη ζωή μου, με την έννοια του θαυμασμού και όχι του φθόνου,<br />
τους καλούς επιστήμονες. Θα ήθελα να είμαι καλύτερος επιστήμονας,<br />
όπως ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ, ο Πολ Ντιράκ.<br />
Έχω, επίσης, θαυμάσει και ζηλέψει το έργο του Τζέιμς Τζόις, του Αλμπέρ Καμί,<br />
του Ορσον Ουέλς».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ήρωες</strong>: «Το ότι ζούμε μας καθιστά όλους μικρούς ήρωες. Ο καθένας στον χώρο<br />
και στον χρόνο του και ανάλογα με τις δυνατότητές του κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί.<br />
Όμως, η έννοια του ήρωα είναι συνυφασμένη με κείνη της ήττας.<br />
Συχνά, πρέπει να ηττηθεί κάποιος για να φανεί το μεγαλείο του, η ηρωική του διάσταση».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Θεός/ Θάνατος</strong>: «Το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου γέννησε στον άνθρωπο την ανάγκη<br />
για την αναζήτηση του Θεού. Τώρα, λέω πως τον θάνατο δεν τον φοβάμαι ή έτσι,<br />
τουλάχιστον, έχω πείσει τον εαυτό μου. Ενδεχομένως,<br />
δεν τον πολυσκέφτομαι τον θάνατο, γιατί προσπαθώ να ζω έντονα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Πάντως, στην κηδεία μου θα ήθελα να παίζει του Νίνο Ρότα ένα κομμάτι από το ‘Αμακορντ’<br />
του Φελίνι, όταν μπαίνει το μεγάλο πλοίο, το Ρεξ, στο λιμάνι του Ρίμινι.<br />
Θυμάμαι, όταν είχα δει την ταινία στην Αγγλία, σκέφτηκα πως αυτή η μουσική<br />
θέλω να παίζει στην κηδεία μου».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ιστορία</strong>: «Είμαστε στο Δημοτικό, στου Ζωγράφου, το 1960 ακριβώς, εγώ 12 ετών.<br />
Κάθε Κυριακή, μας πήγαιναν υποχρεωτικά στο Κατηχητικό,<br />
στην εκκλησία του Αγίου Θεράποντα. Μια μέρα, μας μίλησαν για τον Ιωσήφ,<br />
όχι τον σύζυγο της Παναγίας, αλλά τον γιο του Ιακώβου,<br />
τον οποίο αγαπούσε πολύ ο πατέρας του αλλά όχι και τα αδέρφια του.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Τον Ιωσήφ κάποια στιγμή τον πέταξαν σε ένα πηγάδι και μετά βρέθηκε στην Αίγυπτο,<br />
όπου έγινε πρίγκιπας. Για να μην μακρηγορούμε, λόγω Ιωσήφ,<br />
βρέθηκαν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο. Όταν τελείωσε η ιστορία στο κατηχητικό<br />
και μας ζήτησαν να γράψουμε το ηθικό δίδαγμα, εγώ έδωσα λευκή κόλλα,<br />
γιατί διαφωνούσα ότι ήταν θέλημα Θεού και επέμενα ότι ήταν βασικό<br />
ότι τον μισούσαν τα αδέρφια του και του έκαναν κακό.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Το τι έγινε στο Κατηχητικό, δεν περιγράφεται! Με έβγαλαν έξω και δεν ξαναπήγα,<br />
γεγονός, βέβαια, που πολύ χάρηκα».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Καθρέφτης</strong>: «Από το μόνο από το οποίο δεν μπορούμε να κρυφτούμε είναι ο εαυτός μας.<br />
Λέω, λοιπόν, συχνά στους φίλους μου ότι θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου,<br />
να μην κάνω κακό σε άνθρωπο, γιατί όταν ξυρίζομαι το πρωί μπροστά στον καθρέφτη,<br />
θέλω να μου χαμογελάω και να σφυρίζω ωραίες, αγαπημένες μουσικές.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Θέλω να μην ντρέπομαι, όταν με αντικρύζω στον καθρέφτη. Γιατί όλοι μας ξέρουμε<br />
βαθιά μέσα μας ποιοι πραγματικά είμαστε και τι έχουμε ή δεν έχουμε κάνει.<br />
Ίσως, αυτοί που αφήνουν γένια να μην θέλουν να αντικρύζουν συχνά τον καθρέφτη τους».</div>
<div style="box-sizing: border-box; float: none; margin: 10px 0px; text-align: center;">
</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Λάθη</strong>: «Όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: ‘Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας<br />
δίνει στα λάθη του’. Αν δεν κάνεις λάθη, δεν ζεις. Ο Φάινμαν, που είχε κάνει πολλά λάθη,<br />
ακόμα και στα δικά του διαγράμματα –και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά,<br />
έλεγε και γέλαγε: ‘ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθη είναι να μην κάνεις τίποτα’».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ματαίωση</strong>: «Από μικρό παιδί, όταν έλεγα κάτι, το έκανα.<br />
Εχω, λοιπόν, ένα κόκκινο πανί, μία απίστευτα σκληρή στάση όταν μου ματαιώνουν κάτι.<br />
Είμαι ανηλεής όταν αισθάνομαι ότι με ματαιώνουν, μου ακυρώνουν κάτι εσκεμμένα.<br />
Έχω καταστρέψει σχέσεις λόγω αυτού, όταν ήμουν μικρότερος».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Νέα Γενιά</strong>: «Πρέπει να στηριζόμαστε στους νέους. Η νέα γενιά, εξ ορισμού,<br />
έχει υποχρέωση να αντιμετωπίζει τα πράγματα και ναι, να τα αλλάζει.<br />
Λέμε συχνά ότι παραδίδουμε στους νέους έναν κατεστραμμένο κόσμο,<br />
αλλά μήπως και εμείς στα μέσα του περασμένου αιώνα τι βρήκαμε;</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Δεν είχαμε να φάμε, τρώγαμε ψωμί με αλάτι, αλλά πολεμήσαμε.<br />
Πρέπει να πολεμήσουν και οι σημερινοί νέοι για τη ζωή που θέλουν να έχουν.<br />
Ας δουν το κινέζικο ιδεόγραμμα της κρίσης, το οποίο σημαίνει ταυτόχρονα και ευκαιρία.<br />
Να κάνουν αυτή την κρίση μια μεγάλη ευκαιρία».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ξαγρυπνώ</strong>: «Συνεχώς, συνήθως λόγω δουλειάς. Κατά κάποιον τρόπο,<br />
είμαι εθισμένος στο ξενύχτι –τα ελληνικά γονίδια, βλέπετε. Ως θεωρητικός φυσικός,<br />
θέλω ησυχία για να δουλέψω και η νύχτα προσφέρεται για δημιουργική εργασία.<br />
Βάζω χαμηλά μουσική ή μια ταινία στην τηλεόραση και δουλεύω.<br />
Οι καλύτερες ιδέες μου έχουν έρθει νύχτα, ξαγρυπνώντας».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Όχι: «Εχω πει πολλά όχι και σε προσωπικό και σε δημόσιο επίπεδο.<br />
Και τώρα τελευταία, έχω πει όχι σε πρόταση μεγάλου κόμματος να κατέβω για βουλευτής<br />
επικρατείας. Εχω πει όχι σε διάφορες θέσεις. Κοιτάξτε, εγώ είμαι γεννημένος φυσικός.<br />
Δεν έχω πάστα πολιτικού. Δεν μπορώ να αναλάβω θέσεις<br />
που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενό μου.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Οπότε δεν έχω μετανιώσει που έχω αρνηθεί διάφορες δημόσιες θέσεις, αν και κάποιες<br />
ήταν πραγματικά τιμητικές και ήταν δύσκολο να αρνηθώ. Σε προσωπικό επίπεδο, ναι,<br />
έχω μετανιώσει για κάποια όχι μου. Γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερα να μετανιώνεις<br />
για πράγματα που έχεις κάνει, παρά για κείνα που δεν έχεις κάνει».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Παιδεία</strong>: «Πέρα από την εγκύκλια παιδεία, πιο σημαντική είναι η ευρύτερη καλλιέργεια<br />
και κουλτούρα κάθε ανθρώπου. Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά δεν σου εξασφαλίζουν<br />
ότι έχεις παιδεία. Η παιδεία ξεκινά μέσα από την οικογένεια, από τα ‘μαθήματα’<br />
που θα πάρει το παιδί πρακτικά, δια της μίμησης και του παραδείγματος,<br />
από τη μητέρα του και τον πατέρα του, και μετά έρχεται το σχολείο.<br />
Αυτά που υποφέρει σήμερα η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ελλειμματικής παιδείας,<br />
σε όλα τα επίπεδα».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ρίσκο</strong>: «Στη ζωή πάντα πίστευα πως για να πετύχει κάποιος πρέπει να έχει αίσθηση<br />
του ρίσκου, λαγνεία για τη ζωή και άγρια φαντασία.<br />
Αρα, το ρίσκο για μένα είναι συνυφασμένο με τις επιλογές μου.<br />
Όπως έχει πει και ο Καμί, μου αρέσουν οι άνθρωποι που ρισκάρουν<br />
και που πάνε μέχρι την άκρη του γκρεμού, αλλά ταυτόχρονα<br />
έχουν και τη σοφία να κάνουν πίσω, όταν πρέπει».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ραγιαδισμός</strong>: «Αυτή η χαρακτηριστική ιδιότητα του νεοέλληνα, της ‘τζάμπα μαγκιάς’,<br />
υποθάλπει ένα είδος ραγιαδισμού. Επειδή ξέρει ότι είναι εγκλωβισμένος,<br />
νομίζει ότι με τέτοιου είδους ξεσπάσματα αποκτά υπόσταση.<br />
Όμως, όπως έχει πει και ο Σεφέρης, ‘είμαστε πολύ για το τίποτα και λίγο για το κάτι’.<br />
Και κάπου εδώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος της απομόνωσης της Ελλάδας.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Eurogroup, αλλά σε επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο,<br />
γιατί έχουμε μια τάση εγκλωβισμού και γεωγραφικά και ψυχολογικά.<br />
Σαν να αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Ευρωπαίους<br />
και κλεινόμαστε πίσω στο καβούκι μας. Αλλά η Ελλάδα έχει δώσει τα φώτα της στη Δύση<br />
και δικαιωματικά εκεί ανήκει».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Σιωπώ</strong>: «Από μικρός, δύσκολα σιωπούσα, όταν έβλεπα ή άκουγα κάτι παράλογο ή άδικο.<br />
Δεν μπορώ να αντιστέκομαι στον πειρασμό να παίρνω θέση για πράγματα<br />
για τα οποία έχω ισχυρή γνώμη. Για παράδειγμα, πρόσφατα που ακούστηκε<br />
μέσα στη Βουλή από τον υπουργό Παιδείας ότι ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’,<br />
απορώ πως δεν έγινε της κακομοίρας.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Μα, είναι ντροπή για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αυτή η κουβέντα ειπώθηκε από άτομο<br />
με επίσημη, θεσμική θέση, από τον υπουργό Παιδείας. Δεύτερον,<br />
η δήλωση έγινε από έναν ‘μαρξιστή της Αριστεράς’, όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται.<br />
Μου κάνει τρομακτική εντύπωση αυτή η επαίσχυντη δήλωση.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Πιστεύω θα μείνει στην ιστορία της Βουλής ότι ο υπουργός Παιδείας το 2015 δήλωσε<br />
πως ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’ και δεν άνοιξε ρουθούνι.<br />
Όταν η επιστήμη έχει κάνει τόσα θηριώδη άλματα, όταν αυτά τα άλματα<br />
έχουν γίνει χάριν κάποιων αρίστων, μια τέτοια δήλωση είναι τουλάχιστον ακυρωτική».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Τρέλα</strong>: «Καλά, είμαι γνωστός τρελός! (γελάει) Πιστεύω πως οι ‘τρελοί’ πάνε αυτόν<br />
τον κόσμο μπροστά. Ο Αρχιμήδης, ο Ντα Βίντσι, ο Μότσαρτ είναι ιδιοφυείς<br />
τρελοί που άλλαξαν τον ρουν της επιστήμης και της τέχνης».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Τύχη/ Τίποτα</strong>: «Το σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τυχαία διακύμανση του τίποτα.<br />
Εδώ, ενώνεται η κβαντική φυσική και κοσμολογία με την υπαρξιακή φιλοσοφία».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Υπονόμευση</strong>: «Την έχω νιώσει στο πετσί μου την υπονόμευση, τον φθόνο.<br />
Είναι πραγματικά απίστευτο πως κάποιοι άνθρωποι, αντί να ζουν και<br />
να απολαμβάνουν τη ζωή τους, ζουν μισανθρωπικά και τοξικά υπονομεύοντας<br />
τον διπλανό τους. Βρε, ζήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν.<br />
Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το, προχωρήστε το, εξελίξτε το».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Φόβοι</strong>: «Επειδή το μυαλό μου τρέχει πολύ γρήγορα –και αυτό είναι και καλό και κακό,<br />
καμιά φορά όταν ακούσω ή μάθω ένα άσχημο μαντάτο, αυτό το ρημάδι<br />
το μυαλό τρέχει τόσο γρήγορα στην πιο αρνητική εξέλιξη του πράγματος, που με διαλύει.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
Αυτή, όμως, η πρακτική έχει αποδειχτεί ενίοτε τόσο λάθος,<br />
που έχω περάσει φοβερές στεναχώριες δημιουργώντας τέρατα,<br />
χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων.<br />
Κι ενώ στεναχωρήθηκα σφόδρα, χωρίς λόγο τελικά, το σύστημά μου,<br />
τα κύτταρά μου σίγουρα έχουν πληρώσει και έχουν καταγράψει όλο αυτό το στρεσάρισμα.<br />
Πολύ φοβάμαι αυτή την πλευρά μου».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Χρόνος-Χώρος</strong>: «Ζούμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο εντελώς τυχαία,<br />
αλλά ο καθένας από εμάς θα πρέπει να κάνει όσο καλύτερη χρήση μπορεί<br />
αυτού του χωροχρονικού του δεδομένου, πέρα από μισαλλοδοξίες,<br />
δόγματα ή δοξασίες που μας εγκλωβίζουν.<br />
Αυτή η τυχαιότητα του χωροχρόνου και πόσο αυτή μας καθορίζει είναι εκπληκτική,<br />
αν τη σκεφτεί κανείς».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ψάχνω</strong>: «Ψάχνω να καταλάβω τον κόσμο. Όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν,<br />
η φυσική είναι ένα ραφινάρισμα της καθημερινής σκέψης.<br />
Το ρήμα ‘ψάχνω’ είναι το raison d’être του ερευνητή,<br />
με παραφυάδες του την οξυδέρκεια και τη φαντασία,<br />
ώστε να μένει η ουσία, ο πυρήνας της έρευνας».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; text-align: left; width: 794px;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Ώρα</strong> να…: «…ζήσουμε».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7em; margin-bottom: 15px; width: 794px;">
<a href="http://www.tilestwra.com/ta-ptichia-ke-ta-metaptichiaka-den-sou-exasfalizoun-oti-echis-pedia/" target="_blank">Πηγή</a></div>
</div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-8430117777794116272016-03-31T09:33:00.000-07:002016-03-31T09:33:42.304-07:00Ο καταποντισμός της Ατλαντίδος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRjbbWLXjV-hke4FUyzMRNynstTU6CUxXg5gxPfBR3xY_N46M1K2hwHdg7ZSGbymWBLchEK1BYwdflRcopbdJjFlcO3senNVPuVg9cqjMrocX-hYBAv867cbV_ll7txH-MEGpke5abPqB-/s1600/%25CE%2591%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRjbbWLXjV-hke4FUyzMRNynstTU6CUxXg5gxPfBR3xY_N46M1K2hwHdg7ZSGbymWBLchEK1BYwdflRcopbdJjFlcO3senNVPuVg9cqjMrocX-hYBAv867cbV_ll7txH-MEGpke5abPqB-/s400/%25CE%2591%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b>
<b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><br /></b>
<b style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">Οι αρχαίοι Αθηναίοι νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα</b><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'Lucida Grande', 'Arial Unicode MS', 'Palatino Linotype', Arial, sans-serif; line-height: 21px;"><i>Στο έργο αυτό αναπτύσσονται οι κοσμολογικές απόψεις του Πλάτωνα και περιγράφεται η δημιουργία του σύμπαντος. Στην αρχή του διαλόγου ο Σωκράτης συνόψισε τις απόψεις του περί ιδανικής πολιτείας και εξέφρασε την επιθυμία του να αναπτυχθούν από τους συνομιλητές του, τον Τίμαιο, τον Κριτία και τον Ερμοκράτη, τα προσδοκώμενα κατορθώματά της στον πόλεμο. Πρώτος πήρε τον λόγο ο Κριτίας, που άρχισε να διηγείται όσα είχε ακούσει από τον παππού του σχετικά με την επιτυχημένη απόκρουση της εισβολής των κατοίκων της Ατλαντίδας από τους αρχαίους Αθηναίους, ιστορία που μετέφερε στην Αθήνα ο Σόλωνας μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο.</i></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;">Μτφρ. Β. Κάλφας. 1995. Πλάτων. Τίμαιος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Πόλις.</span><br style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;" /><br style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;" /><span style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;">Τα επιτεύγματα της πόλης σας ήταν πολλά και μεγάλα· είναι γραμμένα εδώ κι εμείς συνεχίζουμε να τα θαυμάζουμε. Υπάρχει όμως ένα που τα ξεπερνά όλα σε μεγαλείο και αρετή. Τα αρχεία μας αναφέρουν ότι η πόλη σας αναχαίτισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη που είχε επιτεθεί με αλαζονεία εναντίον όλης της Ευρώπης και της Ασίας ξεκινώντας απ' έξω, από τον Ατλαντικό ωκεανό. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδεύουν εκείνη την εποχή στον ωκεανό, γιατί αμέσως μετά το στόμιό του ―που, όπως μαθαίνω, εσείς το ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες― υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί. Οι ταξιδιώτες της εποχής περνούσαν από αυτό στα άλλα νησιά και από εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο που περιβάλλει αυτήν την πραγματικά αχανή θάλασσα. Όλα τα μέρη που βρίσκονται μέσα από το στόμιο που λέγαμε φαίνονται σαν λιμάνι με στενή είσοδο· το πέλαγος όμως που εκτείνεται έξω από το στόμιο είναι πραγματικό πέλαγος· και η στεριά που το περικλείει θα έλεγε κανείς ότι αξίζει να ονομαστεί "ήπειρος", στην κυριολεξία του όρου. Σ' αυτό το νησί, την Ατλαντίδα, δημιουργήθηκε κάτω από βασιλική εξουσία μια μεγάλη και θαυμαστή δύναμη που κυριάρχησε σε όλο το νησί καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της απέναντι ηπείρου. Επιπλέον, προς την πλευρά μας, επικράτησε στη Λιβύη ως την Αίγυπτο και στην Ευρώπη ως την Τυρρηνία. Αυτή λοιπόν η μεγάλη δύναμη συγκέντρωσε κάποτε όλα της τα στρατεύματα και επιχείρησε, με μία μόνο επίθεση, να υποδουλώσει την πόλη σας και τη δική μας και όλες όσες βρίσκονται μέσα από τις Στήλες. <b>Τότε ακριβώς, Σόλων, αποκαλύφθηκε σε όλη την ανθρωπότητα η αρετή και η δύναμη της πόλης σας, γιατί στάθηκε πρώτη στο φρόνημα και στην τεχνική του πολέμου. Επικεφαλής των Ελλήνων, και στη συνέχεια αναγκασμένη να πολεμήσει μόνη όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, έφθασε στον έσχατο κίνδυνο αλλά τελικά απέκρουσε τους εισβολείς και θριάμβευσε. Δεν άφησε έτσι να γνωρίσουν τη σκλαβιά αυτοί που δεν είχαν υποδουλωθεί ποτέ και απελευθέρωσε με μεγαλοψυχία όλους εμάς τους άλλους που κατοικούσαμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες. Πολύ αργότερα όμως ήρθαν τρομεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και, μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα φρίκης, όλο το γένος των πολεμιστών σας χάθηκε μέσα στη γη, και το νησί της Ατλαντίδας βυθίστηκε στη θάλασσα και αφανίστηκε. Ο ωκεανός σ' εκείνα τα μέρη έγινε απροσπέλαστος και ανεξερεύνητος από την πολύ βαθιά λάσπη που άφησε πίσω της η Ατλαντίδα καθώς καταποντιζόταν».</b></span></span><br />
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Άκουσες λοιπόν, Σωκράτη, μια περίληψη όσων μου είχε διηγηθεί ο γέροντας Κριτίας, μεταφέροντας τα λόγια του Σόλωνα. Όταν μιλούσες χθες για την ιδανική πολιτεία και τους άνδρες της, σκεφτόμουν αυτήν την ιστορία και είχα μείνει έκπληκτος βλέποντας πως, από μια θεόπεμπτη τύχη, στα περισσότερα σημεία συμφωνούσες απόλυτα με τα όσα είχε πει ο Σόλων. Δεν είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή· ύστερα από τόσον καιρό, δεν θυμόμουν όλες τις λεπτομέρειες. Σκέφτηκα ότι πρώτα έπρεπε να τα αναπλάσω όλα μόνος μου και μετά να τα πω. Γι' αυτό λοιπόν έσπευσα να δεχθώ την ανταπόδοση που ζήτησες χθες. Σκέφτηκα ότι το δυσκολότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιλέξει κανείς εκείνο το θέμα που ταιριάζει ακριβώς στο ζητούμενο, και ίσως αυτό να εξυπηρετούσε τις ανάγκες μας. Έτσι λοιπόν, όπως είπε και ο Ερμοκράτης, μόλις φύγαμε χθες από εδώ, τους διηγήθηκα όσα θυμόμουν και, όταν τους άφησα, κατάφερα να ανασυνθέσω όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες στη διάρκεια της νύχτας. Πόσο δίκιο έχουν αυτοί που λένε πως ό,τι μαθαίνει κανείς από παιδί μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του! Εγώ αμφιβάλλω αν μπορώ να θυμηθώ σήμερα ακόμη και αυτά που άκουσα μόλις χθες. Θα μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση αν ξεχνούσα και το παραμικρό από αυτά που άκουσα πριν από τόσα πολλά χρόνια. Παρακολουθούσα, βλέπεις, με τόσο πάθος, με τόση χαρά τη διήγηση, ήταν και ο γέροντας τόσο πρόθυμος να με διδάξει απαντώντας στις αλλεπάλληλες ερωτήσεις μου, ώστε εντυπώθηκαν όλα μέσα μου σαν ανεξίτηλα εγκαύματα. Από το πρωί μάλιστα τα επαναλαμβάνω συνεχώς και στους φίλους μας, για να μπορούν και αυτοί να συνεισφέρουν στη διήγηση.</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;" /><a href="http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=551&m=1" target="_blank"><br /></a></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: #fbfaf7; line-height: 20.3px;"><a href="http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=551&m=1" target="_blank">Πηγή</a></span></span></div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-11836803662719443842016-03-26T03:44:00.000-07:002016-03-26T03:44:05.037-07:00Διαφωτισμοί Βυζαντινολόγων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></strong></div>
<h1 class="title" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 32px; font-stretch: normal; line-height: 36px; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<img alt="greek revolution" height="400" src="http://i.huffpost.com/gen/4135196/thumbs/o-GREEK-REVOLUTION-900.jpg?2" style="background-color: #f0f0f0; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #222222; display: inline-block; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-weight: normal; line-height: 21px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="362" /></h1>
<h1 class="title" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 32px; font-stretch: normal; line-height: 36px; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Αρβελέρ: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία»</h1>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θα έχετε παρατηρήσει πως υπάρχει ένας διχασμός στον ψυχισμό των Ελλήνων για το που ανήκουν. Αντί να αγκαλιάσουμε την ιστορία μας φαίνεται ότι μας βαραίνει τόσο πολύ που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτή αφήνοντας όμως αναπάντητο το ερώτημα για το που ανήκουμε στο χώρο και στον χρόνο.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Καλά αρχίζουμε, (γέλια) γιατί το ανήκειν είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες και δεν το λέει κανένας τελικά. Ο Καραμανλής «ανήκομεν εις τη Δύσην», ο Ζουράρις τα ανατολικά του, οι Έλληνες στο μεταίχμιον, μετέωροι. Άρα λοιπόν το ανήκειν είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αλλά πριν από το ανήκειν υπάρχει το είναι και στο είναι δεν απαντάει πια κανείς. Γιατί δεν είσαι αυτό που είσαι, δεν είσαι αυτό που κάνεις, είσαι αυτό που έχεις . Απ' αυτήν τη στιγμή, όταν είσαι αυτό που έχεις, δεν ξέρεις τι είσαι.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο Χάιντεγκερ λέει ότι ο Λόγος είναι η σκέπη του Είναι και εμείς αυτή τη στιγμή, νομίζω, ότι έχουμε αγλωσσία.</strong><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Όχι, δεν είναι αγλωσσία, είναι πανγλωσσία. Ο καθένας λέει ότι να ΄ναι και είναι σύμφωνος με τον εαυτό του. Όλοι μιλάνε και κανείς δεν ακούει. Υπάρχει μια γενική κώφευσις, κουφαμάρα να το πούμε πολύ απλά, η οποία κάνει να είναι αυτός ο κόσμος σε μια αδράνεια νοητική.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Όμως και εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα, η διερεύνηση της ταυτότητας οδηγεί σε σύγκρουση ακόμη και με φίλους. Το Βυζάντιο δεν υπάρχει, εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με την αρχαιότητα και στο ερώτημα τί είμαστε, ποιοι είμαστε, η απάντηση πλέον που κυριαρχεί είναι «είμαστε άνθρωποι».</strong><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ναι, διότι σε αυτή τη συζήτηση επιστρατεύεις το παρελθόν που διαλέγεις και τι διαλέγεις; Διαλέγεις αυτό που λέμε στα πολύ καλά ελληνικά self esteem history. Ποτέ την άλλη. Από τη στιγμή που επιλέγεις αυτό το παρελθόν σημαίνει ότι δεν είσαι βέβαιος για το μέλλον, γιατί αν ήσουν βέβαιος για το μέλλον δεν θα έχεις ανάγκη να λες ότι δώσαμε τα φώτα στον κόσμο και να μην αναρωτιέσαι ποιος σου έδωσε τον ηλεκτρισμό.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ναι και αρκετοί λένε ότι δώσαμε τα φώτα στον κόσμο και δεν καταφέραμε κάτι άλλο γιατί μέσα στην ιστορία χαθήκαμε, υπήρξε ένα Βυζάντιο και μια ορθοδοξία και ένας ανατολικός ασκητισμός που μας καθήλωσε την ώρα που υπήρχε ένας διαφωτισμός και εξέλιξη.</strong><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιος φταίει; Θα το πω, η εκκλησία. Αφόρισαν σχεδόν τον Βολταίρο και όλους αυτούς, ο μόνος διαφωτιστής στην Ελλάδα ήταν ο Ρήγας Φερραίος. Όταν τον σκότωσαν και αυτόν, ε… να μην τα λέω η εκκλησία δεν θρήνησε τον Ρήγα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εντάξει, αλλά υπάρχει και ένας αντίλογος για την εκκλησία. Για παράδειγμα, εάν διασώθηκαν γραπτά της ελληνικής γραμματείας και η γλώσσα ακόμη, διασώθηκαν μέσω της εκκλησίας.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Από ποια εκκλησία; Να τα βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δύο μεγάλα ψέματα διδάσκουμε, και εδώ και σε όλη τη Ευρώπη. Το πρώτο είναι ότι η αρχαία γραμματεία σώθηκε από τους Άραβες. Αν είναι αλήθεια αυτό. τότε θέτω την εξής ερώτηση. Πού είναι ο αραβικός Όμηρος; Πού είναι ο αραβικός Θουκυδίδης; Πού είναι ο αραβικός Σοφοκλής, ο Ευριπίδης κτλ; Άρα τι κάναν οι Άραβες; Αυτό που έκαναν οι Άραβες, οι χριστιανοί των αραβικών χωρών, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μετέφρασαν το Όργανο του Αριστοτέλη, τον Πτολεμαίο, τους γεωγράφους και λοιπά. Και αυτό για διοικητικούς λόγους. Όπως είχαν και αυτοί μία αχανή αυτοκρατορία, με το χαλιφάτο της Βαγδάτης κυρίως, αναγκάστηκαν να έχουν ένα εγχειρίδιο διοικητικό και το έκαναν.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Αλλά και ο Αριστοτέλης ο αραβικός δεν είναι ο Αριστοτέλης ο τελειωτικός με τη μορφή που τον ξέρουμε σήμερα. Και όλα αυτά σωθήκανε μέσα από τα σκριπτόρια, δηλαδή τα αντιγραφικά εργαστήρια των μοναστηριών της Κωνσταντινούπολης. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι τα έσωσε η εκκλησία. Αυτή που τα έσωσε ήταν η Αυτοκρατορία και είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στις αρχές του 10ου αιώνα μαζεύει όλα τα έγγραφα από τα ελληνικά κείμενα, από τα μοναστήρια και αλλού για να κάνει την πρώτη εγκυκλοπαίδεια. Και πράγματι καταφέρνει και κάνει την πρώτη εγκυκλοπαίδεια. Όλο το φοιτηταριό της εποχής κάνει τις πρώτες συνόψεις, τα συντάγματα κτλ. Εάν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα είχαμε τίποτα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Άλλωστε, διατείνομαι ότι επειδή έχουμε τα fragmenta ιστορικών και άλλα, όταν τους μάζεψε ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος έκαναν μια εγκυκλοπαίδεια κατά θέματα, δηλαδή ήταν μια εγκυκλοπαίδεια με 55 θέματα πάνω κάτω περί κυνηγίου, περί ιατρικής και άλλων θεμάτων και αυτοί που την έφτιαχναν είχαν τα θέματα και επιλεκτικά ψαλίδιζαν. Αυτό διατείνομαι, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω. Όπως και να έχει, ακόμη και αυτά που λέμε αραβικά κείμενα είναι κατά κάποιο τρόπο βυζαντινής προέλευσης.</div>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Δύο μεγάλα ψέματα διδάσκουμε, και εδώ και σε όλη τη Ευρώπη. Το πρώτο είναι ότι η αρχαία γραμματεία σώθηκε από τους Άραβες. Το δεύτερο ψέμα είναι ότι χάρη στη τη φυγή των Κωνσταντινοπολιτών, έπειτα από την Άλωση της Πόλης το 1453, έγινε η Αναγέννηση»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πώς σχολιάζετε το επιχείρημα ότι το Βυζάντιο ήταν σκοταδισμός και ευθύνεται για το χαμό του ελληνικού πολιτισμού ή ότι ο Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<b></b></div>
<a name='more'></a><b><br style="box-sizing: border-box;" /></b><br style="box-sizing: border-box;" />Προσέξτε να μην περνάμε τους αιώνες σαν είναι καθημερινότητα. Βρισκόμαστε ακόμα στον έκτο αιώνα, περίπου στο 527 όταν ακόμα υπάρχουν ειδωλολάτρες στην αυτοκρατορία. Η τελευταία καταδίωξη. ο διωγμός των ειδωλολατρών, του Δωδεκάθεου, διότι ουδέποτε ήταν ειδωλολάτρες οι αρχαίοι. Η μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία των Χριστιανών είναι να κολλήσουν τη ρετσινιά του ειδωλολάτρη στην αρχαία θρησκεία που δεν είχε καμία σχέση με τα είδωλα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Στη νεαρά ο Ιουστιανός γράφει «οι τα μισαρά των Ελλήνων πρεσβεύοντες»…Ποιοι είναι οι Έλληνες; Η λέξη Έλληνας στα βυζαντινά σημαίνει ειδωλολάτρης, Τέλος πάντων, οι Έλληνες δεν έχουν δικαίωμα ούτε να διδάξουν, είναι, πώς να το πούμε, ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο Ιουστινιανός κλείνει την νεοπλατωνίζουσα σχολή των Αθηνών, αλλά ούτε καίει ούτε καταστρέφει και τότε φεύγουν οι καθηγητές και πάνε στην Περσία. Από εκεί αρχίζει ο μεταφραστικός ζήλος, πρώτα στα συριακά και μετά, όπως οι Άραβες φτάνουν τον έβδομο πια αιώνα στη Δαμασκό και έχουν καταλάβει όλη αυτή την περιοχή, αρχίζει και η πρώτη μετάφραση που γίνεται τελική στη Βαγδάτη, δηλαδή έναν αιώνα ακόμη μετά.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Εκείνο που δεν δέχονται πια οι Αραβες είναι όταν ο Ομάρ καταλαμβάνει την Αλεξάνδρεια γύρω στο 647, καίει την βιβλιοθήκη για να ζεστάνουν τα λουτρά. Όταν έγιναν τα εγκαίνια της νέας βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και πήγαν οι Ρωμιοί αυτά τα κείμενα τα βυζαντινά, οι Άραβες τους διώξανε και τελικά επέστρεψαν πίσω χωρίς το συγκεκριμένο ιστορικό κείμενο.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Το δεύτερο ψέμα είναι ότι χάρη στη τη φυγή των Κωνσταντινοπολιτών, έπειτα από την Άλωση της Πόλης το 1453, έγινε η Αναγέννηση. Αυτό λοιπόν να το αφήσουμε λίγο στο βεστιάριο, γιατί αυτοί οι οποίοι φύγανε, βρήκανε Τσιμαμπούε, βρήκανε Φραντζέλικο, βρήκανε Τζιότο βρήκανε Ντάντε. Αυτά λοιπόν είναι τα ψέματα που λέμε. Ότι δηλαδή οι Άραβες έκαναν τη διάσωση της ελληνικής γραμματείας και οι βυζαντινοί έκαναν την Αναγέννηση της Δύσης. Αυτά είναι τα δύο μεγάλα ψέματα. Άλλο εάν οι βυζαντινοί φέραν φεύγοντας τη γνώση της αρχαίας γλώσσας. Γραμματική, συντακτικά λεξικά είναι από τους φυγάδες, αλλά εάν δεν ήταν ο Γουτεμβέργιος και η ανανέωση πραγμάτων και γραμμάτων στη Δύση δεν θα έφερναν την αλλαγή οι πέντε που έφυγαν από την Πόλη και οι οποίοι χαθήκαν και για το Γένος και για την Ορθοδοξία. Να μην ξεχνάμε ότι ο Βησαρριώνας κόντεψε να γίνει και Πάπας. Έγινε καρδινάλιος και όλα τα βιβλία του, τα οποία μετέφερε στη Δύση τα άφησε στη βιβλιοθήκη της Βενετιάς. Είναι η πρώτη μαγιά για την Μαρκιανή βιβλιοθήκη της Βενετίας.<br />
<blockquote style="background-color: #f0f0f0; border: 1px solid rgb(204, 204, 204); box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: none; vertical-align: baseline;">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; font-stretch: normal; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Η μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία των Χριστιανών είναι να κολλήσουν τη ρετσινιά του ειδωλολάτρη στην αρχαία θρησκεία που δεν είχε καμία σχέση με τα είδωλα»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πότε αρχίζει να υπάρχει συνείδηση της ελληνικότητας στο Βυζάντιο, αν υπάρχει;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Ουδέποτε το όνομα Έλλην ξαναβρήκε όλη του την αίγλη, αλλά το Ρωμηός, Ρωμαίος, σήμαινε Έλληνας το γένος και τη γλώσσα, η οποία γλώσσα ήταν γραικική και τα ήθη ρωμαϊκά. Όταν πάει να παντρευτεί μία πριγκίπισσα δυτική έναν μέλλοντα αυτοκράτορα του Βυζαντίου, είμαστε στον ένατο αιώνα, εκεί λέει: “Στέλνουμε έναν Πρωτοσπαθάριο για να της μάθει τη γραικική γλώσσα και ήθη ρωμαϊκά. Αυτά είναι τα βυζαντινά. Πότε όμως οι βυζαντινοί αποκτούν τη συνείδηση της ελληνικής συνέχειας; Έχω μία απόδειξη αδιάψευστη. Αυτό λοιπόν συμβαίνει όταν οι βυζαντινοί αρχίζουν και λένε ότι οι Τούρκοι είναι Πέρσες Αχαιμενίδες. Και ερωτώ τι σχέση έχουν οι Τουρκομάνοι, Αηδίνογλου, Μεντεσέ, Καραμανλήδες, Οθωμανοί κτλ με τους Πέρσες. Δεν έχουν καμία σχέση.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Προσπαθούν να αποδείξουν ότι, όπως οι μαραθωνομάχοι και οι σαλαμινομάχοι έδιωξαν και κατάφεραν να απωθήσουν τους Πέρσες, έτσι θα κάνουνε και αυτοί. Οπότε αναγνωρίζουν κατά κάποιο τρόπο τη συνέχεια. Όταν ο Μανουήλ ο Παλαιολόγος, είμαστε αρχές του 15ου αιώνα τώρα, θέλει να ζητήσει κάποια βοήθεια απ΄ έξω ο Γεμιστός ο Πλήθων του λέει: «μη διστάσεις να ζητήσεις ότι θέλεις, γιατί αυτό θα είναι αντίδωρο απ' όσα έχουμε δώσει».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Και άλλωστε, για να γυρίσω τώρα πίσω στους αιώνες, ήδη όταν ο Ιουλιανός ο παραβάτης θέλει να επαναφέρει την αρχαία θρησκεία και ονομάζει τους χριστιανούς Γαλιλαίους απαγορεύοντάς τους να χρησιμοποιήσουν ως και την ελληνική γλώσσα, διότι γλώσσα της διανοίας και του άλλου πράγματος, τότε ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός του στέλνει την περίφημη διατριβή «τίνος το ελληνίζειν» και αποδεικνύει ότι τα πάντα, τα πάντα, τα έχουν παραλάβει και οι χριστιανοί από τους αρχαίους, πλην ενός - της παιδεραστίας. Το ότι έχουμε κάποια συνέχεια, η οποία οπωσδήποτε είναι γλωσσική αλλά και διανοητική, εάν θέλετε, φαίνεται και όταν ο Μέγας Βασίλειος λέει στους νέους: «να διαβάζετε τα αρχαία κείμενα». Τότε οπωσδήποτε γλωσσικά είμαστε μέσα στην εξέλιξη. Και όταν οι βυζαντινοί μιλούν για δημοτική, τα γεωγραφικά κείμενα, η λιτή γλώσσα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δημοτική. Για να μη μιλήσουμε για τα νοταριακά, για τα έγγραφα των πωλήσεων που είναι γραμμένα στην απλοϊκή δημοτική γλώσσα που μιλούσε ο Μακρυγιάννης και που μιλάμε, που λέει ο λόγος, μέχρι τα σήμερα.</div>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Ουδέποτε το όνομα Έλλην ξαναβρήκε όλη του την αίγλη, αλλά το Ρωμηός, Ρωμαίος, σήμαινε Έλληνας το γένος και τη γλώσσα, η οποία γλώσσα ήταν γραικική και τα ήθη ρωμαϊκά»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δηλαδή, πώς αντιλαμβάνονταν την ελληνικότητα τους τότε;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Η ελληνικότητα είναι πρώτα απ΄όλα ελληνογλωσσία και ελληνοφωνία, έπειτα μια συνείδηση συνέχειας ιστορικής, αλλά αυτοί που το κάνουν λέγονται Ρωμιοί. Μάλιστα υπάρχουν ένα σωρό κείμενα που μιλούν για καθαρούς Ρωμαίους, γιατί αυτοί που ήτανε στα σύνορα και οι οποίοι στα μεν βόρεια έχουνε επαφή με τους Σλάβους, στα δε ασιατικά με τους Άραβες, είναι μιξοέλληνες ή μιξοβάρβαροι, ενώ οι καθαροί Έλληνες, οι καθαροί Ρωμαίοι είναι αυτοί της Πόλης. Οπότε ελληνοφωνία από τη μια μεριά και συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, αυτά τα δύο κάνουν κατά κάποιο τρόπο μία πτυχή της ταυτότητας της βυζαντινής η οποία όμως πάνω από όλα είναι -και το υπογραμμίζω- η συνείδηση έθνους χριστιανών. Το λέει ο ίδιος ο Λέων ο 6ος στα τακτικά του ότι «αγωνιζόμεθα υπέρ των αλυτρώτων αδελφών ως έθνος χριστιανών» οπότε χριστιανοί ελληνόφωνοι με ρωμαϊκή καταβολή όσον αφορά τα διοικητικά πράγματα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Αυτή είναι η ρωμιοσύνη την οποία αποποιηθήκαμε μολονότι είναι σύγκαιρη της ιστορίας. Όπως γράφει και ο Μιχαηλίδης ο ποιητής ο Κύπριος την αποποιηθήκαμε, γιατί όπως δεν ελευθερώσαμε την κοιτίδα του γένους, την Πόλη, είπαμε κάνοντας πρωτεύουσα ένα λασποχώρι τότε το 1830, ότι είμαστε απόγονοι του Περικλή και έκτοτε ούτε ένα κείμενο βυζαντινό δεν διδάσκεται στα σχολειά. Όλοι ξέρουν το Έρως ανίκατε μάχαν και τα λοιπά αλλά κανένας δεν ξέρει τι εστί Άννα Κομνηνή, τι εστί Ατταλειάτης, τι εστί Προκόπιος και τα λοιπά και τα λοιπά…<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μα και όταν μας ιδρύουν το κράτος προσπάθησαν να εξαλείψουν τα 1000 χρόνια Βυζαντίου και ο Κοραής πήγε να φτιάξει μια άλλη γλώσσα καθαρή. Πίστεψαν πως για να γίνουμε Έλληνες θα πρέπει να γίνουμε πρώτα Δυτικοί.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Αποφεύγω ως ιστορικός να λέω ποιο ήταν το σκεπτικό τους, Δεν ξέρουμε τίποτα. Το μόνο που ξέρουμε από τον Κοραή είναι ότι είπε πως με το να θεωρούν οι Έλληνες τον εαυτό τους απόγονο του Μιλτιάδη και του Λεωνίδα θεωρούν ότι 400 χρόνια ήταν αιχμάλωτοι και όχι δούλοι. Έχουμε αυτή την η ρετσινιά των 400 χρόνων. Aυτά τα 400 χρόνια βάζουν σε παρένθεση και όπως δεν έχουν και την Πόλη, δεν ξέρουν το Βυζάντιο, γιατί Κωσταντίνουπολη ίσον Βυζάντιο. Ή την ξέρεις ή δεν την ξέρεις. Οι Ρουμάνοι έχουν κάνει την αγιοποίηση της Κωσταντίνουπόλης. Eάν πάτε στο Κουμόρο, στο Βορονέτς, θα δείτε ότι έχουν την άλωση της Κωσταντινουπόλεως ως εικόνα. Ο μόνος ο οποίος κάνει ακριβώς την ίδια προσπάθεια είναι ο Μακρυγιάννης. Όταν παραγγέλνει τους 23 πίνακες για τις μάχες της απελευθέρωσης στον Παναγιώτη Ζωγράφο, τί του λέει; Ο πρώτος πίνακας είναι η Άλωση της Πόλης. Άρα από εκεί αρχίζουμε, από την Άλωση της Πόλης γινόμαστε οι νεοέλληνες και ο Μακρυγιάννης το ξέρει καλύτερα από τον καθένα.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Να ακόμη ένα πρόβλημα: η ίδρυση το ελληνικού κράτους αφήνει πολλούς Έλληνες απ΄έξω. Και έχουμε και μια Μικρά Ασία…</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Μια στιγμή, μια στιγμή, εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η αρχαία ιστορία αθηνειάζει, η νεοτάτη ιστορία πελοποννησιάζει, η δε μεσαιωνική ιστορία βυζαντινίζει. Δηλαδή τι θέλω να πω, δεν υπάρχει διασπορά τότε, υπάρχει ρήξη της οργανικής συνέχειας του ελληνισμού. Δηλαδή απελευθερώνεται ένα μικρό κομμάτι του ελληνισμού, τα κατωτικά που λέγαν οι βυζαντινοί. Οπότε ο ελληνισμός δεν ταυτίζεται με τον ελλαδισμό και αυτή η μη ταύτιση του ελληνισμού με τον ελλαδισμό, αν μπορώ να το πω έτσι και κυρίως των πρώτων χρόνων της απελευθέρωσης δημιουργεί δύο πράγματα: πρώτον, τη Μεγάλη Ιδέα και δεύτερον, τον πόλεμο υπέρ αλυτρώτων και τις χαμένες πατρίδες. Και αυτές οι χαμένες πατρίδες… η εμφάνιση του συγκεκριμένου όρου για πρώτη φορά είναι από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο, όταν φτάνει στην Πόλη το 1261 ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση από τους Φράγκους και την ξαναχτίζει και κάνει τότε τον αετό δικέφαλο. Δεν ήταν ποτέ ο βυζαντινός αετός δικέφαλος, για να βλέπει και Ανατολή και Δύση, τότε λέει «θα ανακτήσουμε τας χαμένα πατρίδας», όπως έγινε με την Πόλη την οποία άλλωστε είχαμε χάσει, «εξαιτίας των δικών μας αμαρτιών» που λέει και ο Λάσκαρης. Οπότε είχαμε την ίδρυση της Μεγάλης Ιδέας και μετά τη συνεχή συρρίκνωση του βυζαντινού ελληνισμού. Η τελευταία συρρίκνωση βέβαια είναι το 1922, η οποία συρρίκνωση είναι και το τέλος ακριβώς της Μεγάλης Ιδέας.</div>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Η αρχαία ιστορία αθηνειάζει, η νεοτάτη ιστορία πελοποννησιάζει, η δε μεσαιωνική ιστορία βυζαντινίζει»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Έχουμε τουλάχιστον δύο ημερομηνίες ορόσημα, 1204 και 1453 και όπως υποστηρίζουν αρκετοί ιστορικοί φαίνεται πως υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ αυτού που ονομάζουμε Δύση και ελληνισμού και πως ο Δυτικός πολιτισμός δημιουργήθηκε contra graecorum.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Ε, δεν τα αφήνουμε αυτά…Πάντα στο επίκεντρο εμείς; (γέλια) Όταν το 476 καταστρέφεται το δυτικό ρωμαϊκό κράτος τί γίνεται; Αρχίζουν Γότθοι, Βησιτγότθοι, Φράγκοι, Σάξονες και άλλοι και κάνουν τις επιδρομές τους. Κάποια στιγμή η μόνη εξουσία η οποία είναι ενοποιός εις τη Δύση είναι ο Πάπας, είναι η θρησκεία. Αυτή η θρησκεία είναι που κάνει και τους μεγάλους πολέμους, όταν κάνει τις σταυροφορίες και φτάνει μέχρι την Αίγυπτο και παρακάτω. Περίμενε και εκείνος ο κακομοίρης ο Αλέξιος ο Κομνηνός να έρθουν οι σταυροφόροι για να απελευθερώσει την Νίκαια και ένα σωρό πόλεις που είχαν πάρει οι Τούρκοι. Ευτυχώς τις ελευθερώσανε και του τις δώσανε. Να τα αφήσουμε αυτά. Το μόνο είναι ότι η Δύση εκμεταλλεύθηκε πάντοτε την Ανατολή, πάντοτε. Και όπως λέω συχνά η Ανατολή της Δύσης είναι η Δύση της Ανατολής.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Πώς όμως μας εκμεταλλεύθηκαν. Είναι λίγο σαν να λέμε μας εκβίασαν. Δηλαδή οι Νορμανδοί έχουν πάρει την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο,την Κεφαλλονιά, το Φισκάρδο, μέχρι το 1185 έχουν πάρει τη Θεσσαλονίκη, έχουν καταστρέψει Θήβες, πράγματα θάματα. Και οι βυζαντινοί κάνουν τις συμμαχίες με τους Βενετούς γιατί οι βενετσιάνοι δεν θέλουν να αποκλειστούν, καθώς οι Νορμανδοί έχοντας το Δυρράχιο και έχοντας και το Μπάρι, ήλεγχαν την κάθοδο των βενετσιάνων στη Μεσόγειο. Όμως, έχουν συμφέρον οι βενετσιάνοι να βοηθήσουν τους βυζαντινούς, προκειμένου να διώξουν τους Νορμανδούς από την ανατολική ακτή. Τότε είναι που αρχίζουν τα περίφημα προνόμια που δίνουν οι βυζαντινοί σε όλη την Ιταλία. Είναι μια εποχή όπου υπάρχει οικονομική και στρατιωτική υποδούλωση. Ξέρετε, το σχίσμα του 1054 δεν το είχε καταλάβει ψυχή και αν δεν υπήρχε ένα κείμενο, ένα μόνο, δηλαδή ο Επιτάφιος του Ψελλού, για τον Μιχαήλ τον Κηρουλάριο τον πατριάρχη, δεν θα ξέραμε ότι είχε γίνει σχίσμα. Αργότερα αρχίζουν να τονίζονται οι διαφορές όπως με τους ιερείς, π.χ. εάν έχουν γένια ή δεν έχουν κτλ.</div>
<blockquote style="background-color: #f0f0f0; border: 1px solid rgb(204, 204, 204); box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: none; vertical-align: baseline;">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; font-stretch: normal; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Στην άλωση όμως τι γίνεται; Γιατί υποστηρίζεται πως επιλέχθηκε ο Τούρκος…</strong><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Όχι, όχι, όχι! Εδώ τώρα θα κάνουμε μεγάλη δουλειά! Όταν αρχίζουν οι Τούρκοι να καταλαμβάνουν την Μικρά Ασία, είμαστε στον 14ο αιώνα. Έχουμε το 1391 ακόμη τη Φιλαδέλφεια ελεύθερη. Η Φιλαδέλφεια η οποία είναι μεταξύ της Σμύρνης και της Κιουτάχειας, είναι ένα ελεύθερο σχεδόν κρατίδιο με τον Θεόληπτο τον μητροπολίτη της και δίνει κάτι φόρους στους Τούρκους οι οποίοι έχουν κατακλύσει όλη την αυτοκρατορία. Οι Οθωμανοί είναι λιγότερο ισχυροί απ΄όλους και γιατί γίνονται ισχυροί; Γιατί είναι απέναντι από την Πόλη και μπορούν και περνούν απέναντι. Όμως δεν είναι αυτοί που έχουν περάσει πρώτοι απέναντι. Πρώτοι είναι οι Γιαξή.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Το 1321 υπάρχει η μαρτυρία ενός βυζαντινού που πάει από την Πόλη να δει τον πεθερό του στα Γανοχώρια και στη διαδρομή βλέπει κατεστραμμένες εκκλησίες από τους Τούρκους. Όμως ποιοι είναι αυτοί οι Τούρκοι, εφόσον οι Οθωμανοί περάσαν απέναντι το 1355 όταν έγινε ο σεισμός της Καλλίπολης. Είναι οι Γιαξήδες (Γιαξή) οι οποίοι περνούν μαζί με τους Καταλανούς, που έχουν πάρει την Έφεσο, αυτούς δηλαδή που έχουν έχουν φέρει οι βυζαντινοί εναντίον των Τούρκων. Τα κάνουν δηλαδή οι Καταλανοί πλακάκια με τους Τούρκους και έτσι οι Τούρκοι πάνε προς τα πάνω και οι Καταλανοί φτάνουν μέχρι την Αθήνα και κάνουν καταλανικό κράτος. Οπότε η μέριμνα των βυζαντινών εκείνη την εποχή είναι η άμυνα εναντίον των Τούρκων, όμως δεν τα καταφέρνουν. Κάνουν παρά φύσιν συμμαχίες.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Αλλά όταν επί Μανουήλ Παλαιολόγου γίνεται η μεγάλη εκστρατεία εναντίον της Πόλης, ο Ιωάννης, ο γιος του Μανουήλ, ζητά από τον πατέρα του να κάνουνε αντίσταση εναντίον των Τούρκων. Απαντά α ο Μανουήλ: «ού χρείαν έχομεν αυτοκράτορος αλλά οικονόμου», δηλαδή μας χρειάζεται οικονόμος και όχι αυτοκράτορας. Έχει έχει γίνει η συρρίκνωση της συρρίκνωσης, τους έχει μείνει μόνο η Πόλη και αυτή πως… Έχουν κατέβει οι Βλάχοι και τα αλβανικά φύλα προς τη Θεσσαλία, ο Μυστράς είναι αποκομμένος, η Τραπεζούντα έχει τη δική της αρχή, η Νίκαια έχει καταστραφεί από τους Τουρκομάνους. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και η μόνη αντίσταση που γίνεται είναι, θα λέγαμε, νοητική.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος καταλαβαίνει ένα πράγμα, ότι αν δεν τον βοηθήσει η Δύση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Έτσι, για να πετύχει την βοήθεια της Δύσης, κάνει την Ένωση, με αποτέλεσμα ο Γεννάδιος Σχολάριος και οι ανθενωτικοί να προβούν σε ανάθεμα. Τοιχοκολλούν ανάθεμα εναντίον του Κωνσταντίνου, όταν αυτός βρίσκεται στις επάλξεις του Αγίου Ρωμανού. Δίπλα του βρίσκεται ο Τζουστινιάνι ένας Γενοβέζος καθολικός με 800 άντρες και ο Ισίδωρος Μητροπολίτης του Κιέβου, Έλληνας ο οποίος έχει γίνει καθολικός και έχει σταλεί από τον Πάπα. Ο Τζουστινιάνι σκοτώνεται και ο Κωνσταντίνος φωνάζει «δεν θα βρεθεί κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Πού είναι η εκκλησία, πού είναι η εκκλησία; Και ο Νοταράς, ο αρχηγός του στόλου, λέει το περίφημο: «προτιμώ καφτάνι Τούρκου πάρα παπική τιάρα». Και όταν ο Μωάμεθ μπαίνει στην πόλη και επί τρεις ημέρες ψάχνει να βρει που είναι κρυμμένοι οι στρατιώτες, γιατί δεν έχει καταλάβει ότι τέτοια αντίσταση γίνεται από τους πέντε που έχουν σκοτωθεί εκεί πάνω στις επάλξεις, αυτό που κάνει είναι να χρίσει τον Σχολάριο αρχηγό του Μιλιέτ! Δηλαδή όλης της ορθοδοξίας, Βούλγαρους, Σέρβους κτλ, και τί κάνει η εκκλησία; Σώζει τα βακούφια δηλαδή την περιουσία της. Πείτε μου, πού είναι η αυτοκρατορική περιουσία;</div>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«H Δύση εκμεταλλεύθηκε πάντοτε την Ανατολή, πάντοτε. Και όπως λέω συχνά η Ανατολή της Δύσης είναι η Δύση της Ανατολής»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δηλαδή ο ρόλος της εκκλησίας είναι τόσο αρνητικός;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Να καταλάβουμε γιατί η εκκλησία έχει το δικέφαλο αετό, από πού και ως πού, ποιος κληρονομεί το δικέφαλο αετό, είναι άγιος ο αετός; Όχι, είναι η εξουσία η βυζαντινή και όλα αυτά με τη σύμφωνη γνώμη των Τούρκων. Αλλά κατάφερε η εκκλησία δύο πράγματα: πρώτον να πει αυτό που που σας έλεγα πριν για το Διαφωτισμό και δεύτερον να μιλήσει για κρυφά σχολειά. Ποια κρυφά σχολειά; Όταν έχουμε τόσες βιβλιοθήκες, τόσους σοφούς, όταν έχουμε έγγραφα της εποχής που λένε για τα σχολειά που υπήρχαν …αν τα βάλουμε κάτω θα δούμε ότι δεν είναι τα σχολεία της Πόλης και της Σμύρνης μονάχα, αλλά είναι και τα ρουμελιώτικα σχολειά και πολλά άλλα. Ποιά κρυφά σχολεία; Ίσως να υπήρχαν περιοχές όπου ο αγάς να αντιδρούσε και να εμπόδιζε τη λειτουργία τους και σε αυτή την περίπτωση πηγαίνανε τα παιδιά τους, όπως και οι βυζαντινοί, στα μοναστήρια για να μάθουν γράμματα. Αλλά να μην μιλάμε για το κρυφό σχολειό και το μοναστήρι που έσωσε την Ελλάδα, όλα αυτά είναι υπερβολές.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Υπάρχει και υποστηρίζεται η άποψη ότι η Δύση δεν βοήθησε, ότι ήταν ανθελληνική.</strong><br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" />Τι ανθελληνική, όταν έπεσε η Πόλη μέχρι και ο Πάπας δάκρυσε. Ένας Πολωνός έγραψε πως «έγινε η χριστιανοσύνη μονόφθαλμος». Επίσης έχουνε κάνει τόσες σταυροφορίες εναντίον των Τούρκων (Contra Turkum) και άλλωστε δεν έχουνε και τα μέσα, μη ξεχνάτε ότι η μια δύναμη μετριέται με την άλλη.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξακολουθώ να νομίζω ότι υπάρχει κάποια κάποια κόντρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ακόμη και πριν μερικά χρόνια όταν ξεκίνησαν τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μουσείου δεν συμπεριέλαβαν το Βυζάντιο και, εάν δεν απατώμαι, άλλαξε η στάση τους έπειτα από δική σας παρέμβαση.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Εντάξει, αυτό τελείωσε, έπειτα από το βιβλίο μου έγινε μεγάλος ντόρος και ξέρετε είναι το μοναδικό βιβλίο που έχω γράψει στα εγγλέζικα, «The making of Europe». Το έστειλα τότε σε όλους τους ευρωβουλευτές. Υπεύθυνος της επιστημονικής επιτροπής του Μουσείου της Ευρώπης στις Βρυξέλλες ήταν ο Ελί Μπαρναβί, ο οποίος είναι πολύ καλός επιστήμονας εβραϊκής καταγωγής και ο όποιος, τέλος πάντων, έβγαλε έξω και τους Άραβες και ήθελε να ξεκινά η Ευρώπη από τον Καρλομάγνο. Όμως μετά το βιβλίο μου και την κινητοποίηση που υπήρξε, αυτά τελείωσαν.</div>
<blockquote style="background-color: #f0f0f0; border: 1px solid rgb(204, 204, 204); box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: none; vertical-align: baseline;">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; font-stretch: normal; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Αν δεν υπήρχε η Ευρώπη, δεν θα υπήρχαν οι διανοούμενοι οι οποίοι κάνανε τη Φιλική Εταιρεία και όλοι αυτοί που κατάφεραν στη συνέχεια να ορθοποδήσει ο τόπος. Είμαστε αυτό που μας συμφέρει. Έχουμε καταντήσει να κάνουμε την ιστορία με λέξεις που μας συμφέρουν»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γιατί υπάρχει αυτός ο φόβος και η αντιπαλότητα του Έλληνα με τον Ευρωπαίο, γιατί αυτή η καχυποψία. Θέλουμε να είμαστε στην ΕΕ και από την άλλη αντιδρούμε…</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Είναι το αντιλατινικόν μίσος. Δηλαδή από το 1204 και μετά αρχίζει η Πόλις να μη λέγεται πια νέα Ρώμη, είμαστε ανθενωτικοί αν θέλετε ορθόδοξοι, η ορθοδοξία διατηρεί όλο το αντί λατινικό, αντιδυτικό, αντί προτεσταντικό μίσος. Έρχεται ο Πάπας εδώ και δεν τον αφήνουν να πάει στον Άθω, άγρια πράγματα δηλαδή. Το μεγάλο διαζύγιο λοιπόν είναι το 1204. Αλλά να ξέρετε ότι αν δεν υπήρχε η Ευρώπη, δεν θα υπήρχαν οι διανοούμενοι οι οποίοι κάνανε τη Φιλική Εταιρεία και όλοι αυτοί που κατάφεραν στη συνέχεια να ορθοποδήσει ο τόπος. Είμαστε αυτό που μας συμφέρει. Έχουμε καταντήσει να κάνουμε την ιστορία με λέξεις που μας συμφέρουν. Δεν μας βοηθάνε οι Ευρωπαίοι, μας εκμεταλλεύονται, δεν είναι η τρόικα, είναι οι θεσμοί, δεν είναι το μνημόνιο, είναι το πρόγραμμα, δεν είναι φόροι, είναι τα ισοδύναμα. Αυτά είναι πράγματα που μας βάζουν πάντα εναντίον του φταίχτη και ποιος είναι για εμάς ο φταίχτης; Είναι πάντα η μεγαλύτερη δύναμη, πάντοτε αυτοί από τους οποίους εξαρτόμαστε και ξεχάσαμε ότι, εάν δεν ήταν οι φιλέλληνες, οι μεγάλες δυνάμεις, δεν θα υπήρχε από το 1830 η Αθήνα αλλά ίσως να ήταν ο Ιμπραήμ ακόμη εδώ…</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σήμερα υπάρχει πρόταση που να μας βοηθά να ξεφύγουμε από αυτή τη μειονεξία που έχουμε; Επαναφέρω και πάλι το ερώτημα: πώς μπορούμε να βρούμε την ταυτότητά μας;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Απλώς να γίνουμε αυτό που είμαστε.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τι είμαστε;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Είμαστε η δουλειά μας, τι κάνουμε, όχι τι κάναν οι άλλοι για μας, ούτε τι κάνει ο διπλανός μας. «καθείς εφ' ω ετάχθη».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Το γεγονός ότι είσαστε Ελληνίδα σας βοήθησε στη σταδιοδρομία σας;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Για να γίνω καθηγήτρια στη Σορβόννη πριν το 1967, έπρεπε να κάνω 123 επισκέψεις σε όλους καθηγητάδες. Ο τότε κοσμήτορας της Σορβόννης μου λέει:«κυρία Αρβελέρ πείτε τους ότι είσαστε Ελληνίδα» και τον ρωτάω για ποιο λόγο. Αυτό που μου απάντησε ήταν: «για να μη σας πάρουνε για Ρουμάνα ή κάποια άλλη εθνικότητα». Άρα ήταν ένα πλεονέκτημα. Άλλο ζήτημα τι έγινε μετά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ότι ήμουν γυναίκα. Όπως και να έχει, περνούν τα χρόνια και γίνομαι πρύτανης και καγκελάριος των Παρισίων, δηλαδή όλων των πανεπιστημίων και με ρωτάει ο Πάπας, ο οποίος ήταν Πολωνός, πόσοι Πολωνοί φοιτούν στη Γαλλία,τι κάνουν κτλ. Οπότε λέω εγώ στα παιδιά, άντε βρε παιδιά βρείτε πόσοι ξένοι είναι, τι κάνουν και πάει λέγοντας. Και αρχίζουν και φτάνουμε και στους Έλληνες και μου λένε ότι είναι τελευταίοι και μην ακούσω το άλλο ψέμα ότι είμαστε οι καλύτεροι της παρέας.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
«Βρε παιδιά, τελευταίοι; Ξεχάσατε ότι είμαι Ελληνίδα; »«Το μόνο κομπλιμέντο που μπορούσαμε να σας κάνουμε μου είπαν». Τριάντα χρόνια μετά σ΄ένα ταξί μέσα ο οδηγός, ο ταξάτορας λέει πως πρέπει να βοηθήσουμε τους Ισπανούς που έχουν πρόβλημα ,όχι σαν τους Έλληνες. «Βρε συ του λέω και εγώ Ελληνίδα είμαι…» «Α, μα εσείς είσαστε η εξαίρεση».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πώς θα ξεφύγουμε από αυτό;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Ακούστε, εγώ κράτησα την προφορά μου στα γαλλικά, ούτε να κάνω τη Γαλλίδα ούτε τίποτα…Είμαι πρύτανης όλων των πανεπιστημίων και μου τηλεφωνούν ένα βράδυ Κυριακής από το Παρίσι έξι, το μεγαλύτερο τεχνολογικό Πανεπιστήμιο, ότι είναι αναρχικοί σε μια αίθουσα και σπάνε τα πάντα. Τους λέω «πέστε μου πού ακριβώς» και τηλεφωνώ στον αρχηγό της γαλλικής αστυνομίας, όχι του Παρισιού αλλά στον επικεφαλής όλης της γαλλικής αστυνομίας και του λέω: «Θα πάτε στο τάδε μέρος και δεν θα τους διώξετε, θα τους συλλάβετε, θα τους περάσετε από αυτόφωρο και θα τους κλείσετε μέσα» και μου λέει «κυρία Αρβελέρ ευτυχώς που κρατήσετε την προφορά σας γιατί έτσι ξέρουμε ότι είστε εσείς που τηλεφωνείτε και είμαστε σίγουροι ότι αύριο θα μας δώσετε και τη διαταγή γραπτώς». Πήγαν τους πιάσανε και δεν κουνάει ψυχή πλέον. Φυλακή, όχι σαχλαμάρες.</div>
<blockquote class="pull-quote" style="background-color: rgb(255, 255, 255) !important; border-left-color: rgb(46, 112, 97) !important; border-left-width: 8px !important; border-style: none none none solid !important; box-sizing: border-box; color: #222222; direction: ltr; font-family: Georgia, Century, Times, serif; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin: 15px 0px; padding: 15px; quotes: "\"" "\"" "'" "'"; vertical-align: baseline;">
<span class="quote" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; font-size: 22px; font-stretch: normal; font-weight: bold; line-height: 1.1em; margin: 0px 0px 10px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">«Είμαστε η δουλειά μας, τι κάνουμε, όχι τι κάναν οι άλλοι για μας, ούτε τι κάνει ο διπλανός μας. «καθείς εφ' ω ετάχθη».»</span><div class="ql" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="qr" style="border: 0px; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</blockquote>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Έχετε ελπίδα για τον τόπο;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Μεγάλη…Θα σας πω γιατί (γελάει) θα το πω... Υπάρχουν τα νέα παιδιά, αυτά τα νέα παιδιά, ούτε ιστορία ξέρουν, ούτε θέλουν να ξέρουν, οπότε αυτοί θα αρχίσουν από την αρχή, γιατί αυτός ο τόπος πρέπει τώρα να αρχίσει από την αρχή. Και όπως υπάρχει μια γενιά ολόκληρη, που δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα για πολλούς λόγους, είτε επειδή είναι εναντίον των γονιών τους, είτε επειδή είναι υπέρ της τεχνολογίας, είτε επειδή δεν ξέρουν τίποτα και λένε ότι τα ξέρουν όλα, ε αυτοί δεν μπορεί να πάνε χαμένοι. Στην καινούργια εποχή κάτι θα κάνουνε.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η γαλλίδα εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος, η Νατάσα Πολονύ μιλάει για αυτά τα παιδιά που μπορεί να έχουν πτυχία, να μιλάνε γλώσσες και να μην ξέρουν ιστορία και άλλα βασικά πράγματα και τους αποκαλεί μορφωμένους βάρβαρους.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Ναι, αλλά δείτε όταν ανακαλύφθηκε η τυπογραφία, είχαν πει το ίδιο και για αυτούς που τύπωναν βιβλία και δεν τα έκαναν χειρόγραφα. Αυτό δεν με νοιάζει. Μια μέρα μου λένε οι Σαρακατσαναίοι εδώ, «Εμείς έχουμε την αρχαία γλώσσα ακόμη» και τους απαντώ «Απόδειξη ότι δεν έχετε προοδεύσει».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάπου έχετε πει ότι οι φοιτητές σας κάθε 29η Μαΐου σας έστελναν συλλυπητήρια μηνύματα για την πτώση της Πόλης…</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Ναι! Ναι! Και εδώ όταν ρωτώ παιδιά τι έγινε στις 29 Μαΐου… Ξέρετε τι άκουσα κάποτε; «Γιορτάζουμε την πτώση της Πόλης». Μου είπε «Γιορτάζουμε την πτώση της Πόλης». Ο μόνος που ήξερε και μου είπε «Γιορτάζουμε».<br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br style="box-sizing: border-box;" />Μα αυτό που μου λέτε τώρα δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτά που μου λέγατε πριν για τα νέα παιδιά για τη νεολαία; Δεν σας πληγώνει αυτό;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Εμένα με πληγώνει, αλλά αυτόν όχι (γελάει)! Ήταν περήφανος που ήξερε τι έγινε.<br style="box-sizing: border-box;" /><br style="box-sizing: border-box;" /><strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θα μας πάνε μπροστά αυτοί;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
Δεν είναι το θέμα να μας πάνε μπροστά, αλλά να μας πάνε αλλού. Γιατί μπροστά; Μπροστά από πού; Την έννοια της προόδου να τη σταματήσουμε είναι αντιιστορική. Αλλού, αλλά ζωντανοί και όρθιοι και όπως λέω καμιά φορά: «Παιδιά κοιτάξτε να είστε ορθοί και όρθιοι με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό και είμαστε Ρωμιοί γιατί είμαστε η μόνη αυτοκρατορία που έκανε ο ελληνισμός και την απαρνήθηκε για ένα μικρό ελλαδισμό».</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.huffingtonpost.gr/2016/03/24/arveler-sinedeyxi-elliniki-taytotita-ahrweiler_n_9518210.html?utm_source=News247&utm_medium=DiabasteAkoma_article&utm_campaign=24MediaWidget" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="box-sizing: border-box; font-size: medium;">Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του Βυζαντίου μιλάει για την ελληνική ιστορική συνέχεια και τη διαλεκτική ανάμεσα στην πολιτική εμβέλεια του Βυζαντίου και τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας.</span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; direction: ltr; font-family: Georgia !important; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; padding: 0px; text-rendering: optimizeLegibility; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ (γενν. 29 Αυγούστου 1926) είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976. Στη συνέχεια ανακηρύχθηκε πρύτανης του πανεπιστημίου της Ευρώπης. Επίσης Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou-Beaubourg. </em></strong></div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3222682290905138938.post-43058400101565847512016-03-25T09:43:00.000-07:002016-03-25T09:43:17.976-07:00Ας μιλήσουμε για την Ευδαιμονία των Ελλήνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="post-header">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvueVJ8qSgmtEO3CkgICVtFQsIfqqUiAZuz7mZaPJd6AX0VLMDl8orb8KFC-KHDYDczYksqYAizxdkYApziYa4L9hhVVRHevnmFmMG5Wuqw4mfmEn04yqa5MpBQFBvWWzNLNaEA0Sm6YA/s1600/%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A8%25CE%25A8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJvueVJ8qSgmtEO3CkgICVtFQsIfqqUiAZuz7mZaPJd6AX0VLMDl8orb8KFC-KHDYDczYksqYAizxdkYApziYa4L9hhVVRHevnmFmMG5Wuqw4mfmEn04yqa5MpBQFBvWWzNLNaEA0Sm6YA/s400/%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A8%25CE%25A8.jpg" width="400" /></a></div>
<h2 class="page-title">
Αν οι πολιτικοί διάβαζαν τον Οδυσσέα Ελύτη!</h2>
</div>
<br />
<div id="post-content">
<div class="post-meta">
<span class="post-meta-item sign">Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ</span>
</div>
<div class="post-meta">
<span class="post-meta-item sign"><br /></span></div>
<div id="post-description">
Εκπνέει το 2011, που είναι «Ετος
Οδυσσέα Ελύτη», και δεν έγινε τίποτε απολύτως από την πλευρά της
πολιτείας για να τιμηθεί ο μεγάλος μας ποιητής και προπαντός για να
θυμηθούμε, αυτές τις μαύρες ώρες που περνάει ο τόπος, τον προφητικό και
συνάμα παρήγορο λόγο του.
</div>
Μήπως η αιτία που δεν έγινε τίποτε είναι η οικονομική κρίση; Και
να μην υπήρχε, πάλι δεν θα γινόταν τίποτε αξιόλογο, όπως δεν έγινε όταν
ο Ελύτης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1979. Θυμάμαι ότι τότε ο
βουλευτής Φοίβος Ιωαννίδης είχε προτείνει να καλέσει η Βουλή τον Ελύτη
να μιλήσει στην Ολομέλεια. Η πρόταση έπεσε στο κενό της αδιαφορίας και
της αμάθειας. Τι θα μπορούσε να πει ένας ποιητής στους πολιτικούς;
Απάντηση: Οσα έλεγαν οι μαντινάδες στον Ελευθέριο Βενιζέλο που και τις
τραγουδούσε.
<br />
Αυτός ο τόπος, δυστυχώς, αδικεί, περιφρονεί και υποτιμά τα άξια
παιδιά του. Τους δύο νομπελίστες ποιητές, τον Γιώργο Σεφέρη και τον
Οδυσσέα Ελύτη, δεν καταδέχτηκε η Ακαδημία Αθηνών να τους εκλέξει μέλη
της. Ας είναι. Ευτυχώς τους ποιητές τούς τιμάει από την καρδιά του ο
απλός λαός, που τραγουδάει τους στίχους τους, δακρύζει, εμψυχώνεται και
παίρνει κουράγιο στους αγώνες του. Είναι αυτός που εμπνέει και εμπνέεται
σ' αυτήν την ακατάλυτη ανά τους αιώνες επικοινωνία με τον τίμιο
ποιητικό λόγο.
<br />
Είναι, λοιπόν, σήμερα, που δοκιμάζεται ο τόπος από τη βαθιά
οικονομική και κοινωνική κρίση, επίκαιρος ο καθαρός λόγος του Οδυσσέα
Ελύτη. Οπως ο ίδιος έγραψε: «Οπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί/
όπου και να θολεύει ο νους σας/ μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό/ και
μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη».
<br />
Θα προσθέταμε: «Μνημονεύετε και Οδυσσέα Ελύτη». Τον μνημονεύουμε
σήμερα, γιατί καθαρά, ανοιχτά, με την τίμια γλώσσα του, μιλούσε πάντοτε
για την κρίση της ελληνικής κοινωνίας. Απλώς η εξουσία, κάθε εξουσία,
ποτέ δεν άκουγε, όπως και στις μέρες μας, γι' αυτό και φτάσαμε εκεί που
φτάσαμε.
<br />
Στο πλαίσιο των λίγων εκδηλώσεων για το «Ετος Οδυσσέα Ελύτη» η
σύντροφός του Ιουλίτα Ηλιοπούλου συγκέντρωσε και επιμελήθηκε 37
συνεντεύξεις, που έδωσε ο ποιητής στη διάρκεια 50 χρόνων (1942-1992) και
εκδόθηκαν σε έναν τόμο από τις εκδόσεις «ύψιλον/βιβλία» με τίτλο «Συν
τοις άλλοις», τον οποίο είχε δώσει ο ίδιος ο Ελύτης το 1995. Ολες οι
συνεντεύξεις έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί όσα λέει ο ποιητής έχουν
διαχρονική αξία και δεν φωτίζουν μόνο το τεράστιο έργο του. Ιδιαίτερα
επίκαιρη είναι μια πολιτική συνέντευξη, που έδωσε το 1958 στον Ρένο Ηρ.
Αποστολίδη, απαντώντας σε ερωτήματα έρευνας της εφημερίδας «Ελευθερία»
με θέμα «Τι φταίει για την κακοδαιμονία της ελληνικής ζωής;».
<br />
Η συνέντευξη άνοιγε με την ερώτηση: «Ζητείται η γνώμη σας, κύριε
Ελύτη, η εντελώς ανεπιφύλακτη και αδέσμευτη, επάνω σε ό,τι θεωρείτε ως
την πιο κεφαλαιώδη κακοδαιμονία του τόπου. Από τι κυρίως πάσχουμε και τι
πρωτίστως μας λείπει; Ποια θα ονομάζατε "πρώτη μάστιγα" της
νεοελληνικής ζωής;». Απάντησε: «Από τι πάσχουμε κυρίως; Θα σας το πως
αμέσως: από μια μόνιμο, πλήρη και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος
της εκάστοτε ηγεσίας μας και του "ήθους" που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο
ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολό του!». Την ίδια απάντηση,
πιστεύω, θα έδινε ο Ελύτης και σήμερα, αν ζούσε και του ζητούσαν να
σχολιάσει την κρίση. Συμπλήρωσε τότε την απάντησή του τονίζοντας: «Από
την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος έως σήμερα, οι πολιτικές πράξεις θα
έλεγε κανένας ότι σχεδιάζονται και εκτελούνται ερήμην των αντιλήψεων για
τη ζωή, και γενικότερα των ιδανικών που είχε διαμορφώσει ο Ελληνισμός
μέσα στην υγιή κοινοτική του οργάνωση και στην παράδοση των μεγάλων
αγώνων για την ανεξαρτησία του. Η φωνή του Μακρυγιάννη δεν έχει χάσει,
ούτε σήμερα ακόμη, την επικαιρότητά της».
<br />
Θίγοντας το καίριο θέμα της Παιδείας, ο Ελύτης θα πει ότι «εκτός
από ελάχιστες εξαιρέσεις, η ηγετική μας τάξη, στο κεφάλαιο της
ελληνικής παιδείας, έχει μαύρα μεσάνυχτα!» και θα υπογραμμίσει: «Ολα τα
άλλα κακά που θα μπορούσα να καταγγείλω -η έλλειψη ουσιαστικής
αποκεντρώσεως και αυτοδιοικήσεως, η έλλειψη προγραμματισμού για την
πλουτοπαραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο
ασκείται η εξωτερική μας πολιτική είναι ζήτημα βαθύτερης ελληνικής
παιδείας! Από την άποψη ότι μόνον αυτή μπορεί να προικίσει έναν ηγέτη με
την απαραίτητη ευαισθησία για να ενστερνισθεί και αντιστοίχως να
αποδώσει το ήθος του λαού».
<br />
Στη συνέντευξή του εκείνη ο Οδυσσέας Ελύτης συμπύκνωσε τη
διαπίστωσή του για την κακοδαιμονία της ελληνικής ζωής σε μία φράση:
«Οσο, λοιπόν, κι αν είναι λυπηρό, πρέπει να το πω: ο Ελληνισμός, για την
ώρα τουλάχιστον, επέτυχε ως γένος, αλλ' απέτυχε ως κράτος! Και παρακαλώ
νύχτα-μέρα τον Θεό, και το μέλλον, να με διαψεύσουν». Πώς λοιπόν, θα
πετύχει και ως κράτος ο Ελληνισμός, όταν από την ηγεσία του λείπει το
ουσιώδες στοιχείο της συνεννόησης και της συνεργασίας για να αποτραπεί η
καταστροφή;<br />
<a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=329938" target="_blank">Πηγή </a> </div>
</div>
Παρέαhttp://www.blogger.com/profile/02450998949980258886noreply@blogger.com0