Αστέρες της Φωτιάς

Η  Καρδιά του Σκορπιού

 Άργος, Αίγινα, Δελφοί, Κόρινθος, Αθήνα

Ο Αντάρης, γνωστός και διεθνώς ως Antares, είναι ο φωτεινότερος αστέρας (δηλαδή με το μικρότερο φαινόμενο μέγεθος) στον αστερισμόΣκορπιό, ο άλφα (α) Σκορπίου, και ένας από τους φωτεινότερους στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού, ο 15ος ή 16ος σε φωτεινότητα απλανής ολόκληρης της ουράνιας σφαίρας.

Το όνομα προέρχεται από τη Σύνταξιν («Αλμαγέστη») του Πτολεμαίου και γενικώς ετυμολογείται από τις λέξεις «αντί» και «Άρης», δηλαδή «αντικαταστάτης του Άρη» ή «αντίζηλος του Άρη», μία αναφορά στο παρόμοιο χρώμα και φαινόμενο μέγεθος των δύο ουράνιων σωμάτων. Από αυτή την αιτία εξάλλου οι αστρολόγοι θεωρούσαν τον Σκορπιό τον «οίκο» αυτού του πλανήτη και τον θεό του πολέμου τον «φρουρό» του.

Υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις: Ο Grotius έγραψε ότι η λέξη σημαίνει «νυχτερίδα» (Vespertilio), επικαλούμενος τον Σοφοκλή. Ο Bayer, από παραγραφή εκ του Ησυχίου  γράφει «Αντάρτης» και Tyrannus. Από αυτό ο Καίσιος εμπνεύσθηκε το επίθετο insidiata («ενεδρεύων») για όλο τον αστερισμό.

Ο Βρετανός αρχαιολόγος του 19ου αι. Francis Cranmer Penrose αναφέρει τους εξής προκλασικούς αρχαίους ελληνικούς ναούς ως προσανατολισμένους σε σχέση με την ανατολή ή τη δύση του Αντάρη κατά την εαρινή ισημερία :

• Το Ηραίο του Άργους, περί το 1760 π.Χ.
• Το πρώτο Ερεχθείο των Αθηνών, το 1070 π.Χ.
• Ερεχθείο της Κορίνθου, το 770 π.Χ.
• Ο πρώτος ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, ξαναχτισμένος με αυτόν τον προσανατολισμό περί το 630 π.Χ.
• Ναός του Δία στην Αίγινα, περί το 630 π.Χ.
• ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
• 
  

Πλούτων αντί του Άρη

Οι Φύλακες  του Ουρανού:

Ο Αντάρης, το 15ο λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό, ήταν από τα τέσσερα Βασιλικά Αστέρια των αρχαίων Περσών (τα άλλα τρία ήταν ο Aldeberan, o Regulus και ο Formalhaut)

Παιγνίδια για Φίλους

ΘΕΩΡΙΕΣ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ

Κάθε δύο μήνες ένα αντικείμενο αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στους επισκέπτες του Εθνικού αρχαιολογικού Μουσείου και ξεδιπλώνει την άγνωστη ιστορία του. Το Αθέατο Μουσείο είναι η επιτυχημένη δράση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου που προβάλλει επιλεγμένες αρχαιότητες από τον κόσμο των αποθηκών.

Πήλινο σύμπλεγμα παικτών, 1ος αι. μ.Χ.(ΕΑΜ 4200)

Μετά από τα οκτώ θαυμάσια αντικείμενα που ήρθαν στο φως της έκθεσης έως τώρα, το Αθέατο Μουσείο υποδέχεται «ένα παιχνίδι για φίλους». Πρόκειται για ένα πήλινο σύμπλεγμα δύο ανδρών και μιας γυναίκας, που είναι απασχολημένοι με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι τύχης και στρατηγικής. Το «παιχνίδι για φίλους» αναδύθηκε την Τρίτη 24 Μαΐου στην «αίθουσα του βωμού» (αιθ.34) για να παραμείνει εκεί ως την Κυριακή 24 Ιουλίου 2016.
Στις 10 και 17 Ιουνίου, ημέρα Παρασκευή και στις 12 Ιουνίου και 17 Ιουλίου, ημέρα Κυριακή, ώρα 13.00, αρχαιολόγοι του Μουσείου υποδέχονται τους επισκέπτες στο χώρο της έκθεσης και συνομιλούν μαζί τους για τα και για την αιώνια ανάγκη των ανθρώπων να συνάπτουν και να ενισχύουν δεσμούς φιλίας, σε στιγμές ανάπαυλας και ευχαρίστησης.

Για την παρακολούθηση της παρουσίασης είναι απαραίτητη η προμήθεια εισιτηρίου και η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Τηλ. Επικοινωνίας: 213 214 4891

ΠΗΓΗ

Όταν δυο άνθρωποι ενωμένοι περπατούνε

Ο Αριστοτέλης περί φιλίας

Μτφρ. Β. Μοσκόβης. 1993. Αριστοτέλους Ηθικά Νικομάχεια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Τα είδη της φιλίας) Η φύση της φιλίας

Μετά την εξέταση των δύο ειδών της αρετής, της ἠθικῆς και της διανοητικῆς (βιβλία Β´–Ζ´), ο Αριστοτέλης στο Η´ βιβλίο τόνισε ότι η έλλειψη εγκράτειας (η ἀκρασία ) συμπεριλαμβάνεται σε ό,τι πρέπει να αποφεύγει ο άνθρωπος, ενώ έκανε λόγο και για την ηδονή. Από την αρχή του Θ´ βιβλίου περνά στο θέμα της φιλίας.

Μετά τα παραπάνω μας, καλό είναι να εξετάσουμε το ζήτημα της φιλίας. Γιατί αυτή είναι αρετή ή τουλάχιστον συγγενεύει με την αρετή κι είναι ακόμη αναγκαιότητα για τη ζωή. (5) Γιατί κανένας δεν θα ήθελε να ζει χωρίς φίλους κι αν ακόμη είχε στη διάθεσή του όλα τ' άλλα αγαθά. (Κι οι πλούσιοι ακόμη, οι άρχοντες κι οι δυνάστες έχουν, καθώς φαίνεται, πάνω από κάθε άλλον) ανάγκη από φίλους. Γιατί τι θα τους εχρησίμευε να είναι γεμάτοι αγαθά, αν αφαιρούσε απ' αυτούς την ενεργητική εκείνη δράση, που απευθύνεται στους φίλους και γι' αυτό είναι πάρα πολύ αξιέπαινη; Ή πώς θα ήταν δυνατό να διατηρούνται και να διασώζονται τόσα αγαθά χωρίς φίλους; (10) Αφού όσο πιο πολλά είναι αυτά τόσο πιο δύσκολη είναι η φύλαξή τους). Στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες οι φίλοι θεωρούνται το μοναδικό καταφύγιο. Στους νέους η φιλία προσφέρει τη βοήθειά της για ν' αποφεύγουν τα σφάλματα. Στους ηλικιωμένους την φροντίδα και εκείνο που τους λείπει ένεκα της αδυναμίας τους και τους άνδρες που είναι στην ακμή της ηλικίας τους τούς παρακινεί να κάμνουν ωραίες πράξεις.
(15) «Όταν δυο άνθρωποι ενωμένοι περπατούνε».
Γιατί μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ικανοί να αντιλαμβάνονται τα πράγματα και πράττουν σχετικά. Το συναίσθημα της φιλίας φαίνεται πως υπάρχει μέσα σ' αυτόν που εγέννησε απέναντι εκείνου που γεννήθηκε, όχι μονάχα στους ανθρώπους, μα και στα πουλιά και στα περισσότερα ζώα, στα άτομα του ίδιου είδους μεταξύ τους, (20) κυρίως όμως στους ανθρώπους, γι' αυτό και απονέμουμε έπαινο στους φιλανθρώπους. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] Η φιλία φαίνεται ότι διατηρεί και τις πόλεις και ότι απασχολεί τους νομοθέτες περισσότερο από τη δικαιοσύνη. Γιατί η ομόνοια φαίνεται να συγγενεύει με την φιλία (25) κι αυτήν αποζητούν όσο μπορούν περισσότερο, ενώ προσπαθούν ν' απομακρύνουν την διχόνοια που είναι εχθρός της φιλίας. Εκτός απ' αυτά, όταν οι άνθρωποι συνδέονται ανάμεσά τους με φιλικούς δεσμούς, δεν υπάρχει ανάγκη δικαιοσύνης, αλλά και δίκαιοι να είναι, και πάλι έχουν ανάγκη της φιλίας, και φαίνεται πως η υπέρτατη δικαιοσύνη, βρίσκεται ανάμεσα στους φίλους. Η φιλία δεν είναι μονάχα αναγκαία, αλλά και ωραία. (30) Επαινούμε εκείνους που αγαπούν την φιλία και φαίνεται πως από τα τιμητικά πλεονεκτήματα είναι το να έχει κανείς πολλούς φίλους. Και μερικοί μάλιστα νομίζουν πως το να είναι κανείς ηθικός άνθρωπος και πιστός φίλος είναι ένα και το αυτό.
Γεννιούνται πολλές απορίες σχετικά με τη φιλία. Άλλοι τη νομίζουν σαν ομοιότητα και τους φίλους όμοιους γι' αυτό και η παροιμία «ο όμοιος έλκεται προς τον όμοιο», κι «ο κολιός πηγαίνει στον κολιό» και τα παρόμοια. (35) Αντίθετα άλλοι λένε ότι όλοι οι τέτοιοι συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο όπως οι κεραμείς. [1155b] Και για το ζήτημα αυτό αναζητούν κάτι ανώτερο και πιο φυσικό. Ο Ευριπίδης λέει σχετικά ότι η ξερή γη ποθεί τη βροχή, ο μεγαλόπρεπος ουρανός, όταν είναι γεμάτος βροχή κατέχεται από τον πόθο να χυθεί στη γη. Ο Ηράκλειτος παρατηρεί ότι το ωφέλιμο γεννιέται από το αντίθετο, (5) η ωραιότερη αρμονία από την αντίθετη και ότι όλα προέρχονται από την Έριδα. Αντίθετα άλλοι (φιλόσοφοι) και κυρίως ο Εμπεδοκλής, παραδέχονται ότι το όμοιο έχει τάση να ενωθεί με το όμοιο.
Από τις απορίες αυτές ας αφήσουμε για πιο ύστερα τις σχετικές με τη φυσική πλευρά των πραγμάτων, γιατί είναι ξένα προς το θέμα της τωρινής μελέτης μας και ας εξετάσουμε όσες αναφέρονται στη φύση του ανθρώπου. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου] (10) Ας εξετάσουμε, π.χ., αν η φιλία υπάρχει ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους, αν μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε διεστραμμένα άτομα, και τέλος, αν υπάρχει ένα είδος φιλίας ή πολλά είδη της. Γιατί όσοι παραδέχονται, ότι υπάρχει ένα μονάχα είδος, για τον λόγο ότι παρατηρούμε ένα μείζον κι ένα έλασσον σ' αυτήν, στηρίζουν τη γνώμη τους σ' ένα όχι ισχυρό γνώρισμα. (15) Υπάρχουν πράγματα διαφορετικά ως προς το είδος που παρουσιάζουν διάφορους βαθμούς. Γι' αυτά μιλήσαμε ήδη προηγουμένως.
Ίσως να ήταν δυνατό να ξεκαθαρίσουμε το παρόν ζήτημα, αν μάθουμε πρώτα τι είναι άξιο αγάπης. Γιατί δεν αγαπούμε χωρίς εξαίρεση το καθετί, αλλά μονάχα το αξιαγάπητο, και τέτοιο είναι το αγαθό, το ευχάριστο και το χρήσιμο. (20) Όμως, χρήσιμο φαίνεται πως είναι εκείνο, με το οποίο δημιουργείται κάποιο αγαθό ή ηδονή. Έτσι σκοπός είναι μονάχα το αγαθό ή το ευχάριστο. Μα οι άνθρωποι αγαπούν το αγαθό αυτό καθ' αυτό ή ό,τι είναι μόνο αγαθό σχετικό μ' αυτούς; Γιατί οι δυο αυτές απόψεις του αγαθού είναι αντίθετες κάποτε η μια με την άλλη. Αυτό συμβαίνει όσον αφορά το ευχάριστο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο καθένας αγαπά ό,τι είναι αγαθό για τον εαυτό του, ότι απολύτως αγαθό είναι το ευχάριστο και ότι αγαθό είναι για τον κάθε άνθρωπο ό,τι είναι ευχάριστο σ' αυτόν. (25) Όμως ο καθένας δεν αγαπά ό,τι είναι στην πραγματικότητα αγαθό, αλλά ό,τι φαίνεται σαν τέτοιο. Αυτό όμως δεν έχει σημασία, και μπορούμε να πούμε ότι ευχάριστο είναι ό,τι φαίνεται αγαθό.
Ώστε υπάρχουν τρία πράγματα για τα οποία αγαπούν οι άνθρωποι. Η αγάπη στα άψυχα αντικείμενα δεν ονομάζεται φιλία, γιατί δεν υπάρχει αμοιβαία αγάπη, ούτε θέληση να παρέχουμε την εύνοιά μας σ' αυτά. Θα ήταν πραγματικά γελοίο να ευεργετούμε το κρασί· (30) το πολύ θέλουμε να το διατηρούμε για να το έχουμε. Αλλά στον φίλο ευχόμαστε το αγαθό γι' αυτόν μονάχα. Κι αυτόν που εύχεται μ' αυτόν τον τρόπο το αγαθό ονομάζουμε «εύνουν», κι αν ακόμη δεν συμβαίνει το αυτό από εκείνον στον οποίο απευθύνεται η εύνοια. Γιατί η φιλία συνίσταται μονάχα στην αμοιβαία εύνοια. Ή μήπως να προσθέσουμε και το ότι η φιλία δεν πρέπει να μένει μυστική; (35) Πολλοί είναι ευμενείς απέναντι ανθρώπων, που δεν είδαν ποτέ αλλά θεωρούν ενάρετους και χρήσιμους, [1156a] και ίσως κι οι δεύτεροι να διαπνέονται απέναντι των πρώτων από το ίδιο αμοιβαίο συναίσθημα. Έτσι οι πρώτοι θα είναι ευμενείς στους δεύτερους και αντιθέτως. Αλλά πώς θα ήταν δυνατό να τους ονομάσει κανείς φίλους, εφόσον αγνοούν την αμοιβαιότητα των φιλικών διαθέσεών τους; Επομένως η φιλία δεν απαιτεί μόνον αμοιβαίες καλές διαθέσεις, αλλά και το να ποθεί κανείς τα αγαθά για τους φίλους του, χωρίς η αμοιβαία αυτή φιλική διάθεση να είναι κρυφή, (5) κι αυτό για τους λόγους που εκθέσαμε προηγουμένως.
Τα είδη της φιλίας) Τα αίτια της φιλίας – Τα τρία είδη της – Η τέλεια φιλία και οι απομιμήσεις της

Μηνύματα από την Ατλαντίδα

"Έφτασε η ώρα να βγούμε από τον φαύλο κύκλο" 

 Ώρα να λήξει η Ελληνική τραγωδία με την Επιστροφή της Απολλώνιας  Συνείδησης.

Στην Ελλάδα γεννήθηκαν  μαζί με το ΦΩΣ

την Ιλιάδα και την Οδύσσεια 

του Σοφού Νοήμονος  Ανθρώπου 

του Ομηρικού Κύκλου !

Στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα σημειώνει ότι χωρίς ελάφρυνση του χρέους η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ. "Έφτασε η ώρα να βγούμε από τον φαύλο κύκλο" σημειώνει χαρακτηριστικά
 «Έφτασε η ώρα για να λήξει η ελληνική τραγωδία του χρέους», είναι ο τίτλος του σημερινού κύριου άρθρου της εφημερίδας New York Times, ενώ υπογραμμίζει πως «έφτασε η ώρα να βγούμε από τον φαύλο κύκλο και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: χωρίς ελάφρυνση του χρέους η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ, με επιπτώσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίσει».

Στο κύριο άρθρο η συντακτική ομάδα της εφημερίδας αναφέρεται στις επιπτώσεις που επέφεραν στην ανεργία τα μέτρα λιτότητας που αναγκάστηκε από τους διεθνείς πιστωτές της να πάρει τον περασμένο Ιούλιο η ελληνική κυβέρνηση ώστε να λάβει το οικονομικό πακέτο διάσωσης, σημειώνοντας πως η ελληνική βουλή ψήφισε νέα μέτρα ύψους 5,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, την περασμένη Κυριακή, την ίδια ώρα που οι Έλληνες πολίτες ήταν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τις επιπλέον περικοπές.
Όμως, οι υπουργοί Οικονομικών της Ένωσης δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σχετικά με το εάν η Ελλάδα είχε σημειώσει αρκετή πρόοδο, αναβάλλοντας την απόφαση τους ως την επόμενη συνεδρίαση τους στις 24 Μαΐου.
Επίσης προσπαθούν να εμποδίσουν το αίτημα που προβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όταν το πρόγραμμα διάσωσης ολοκληρωθεί το 2018. Το ΔΝΤ σε κάθε άλλη περίπτωση απειλεί να αποσύρει την υποστήριξή του από το πρόγραμμα.
Το πρόβλημα όμως παραμένει η Γερμανία, ο κύριος πιστωτής της Ελλάδας: Με τις ομοσπονδιακές εκλογές τους να λαμβάνουν χώρα του χρόνου, πολλοί Γερμανοί πολίτες αισθάνονται ότι δεν πρέπει να σπαταλήσουν την σκληρή δουλειά και την λιτότητα που οι ίδιοι έχουν βιώσει για μια ακόμη διάσωση των Ελλήνων από τον πόνο των «δημοσιονομικών αμαρτιών» τους.
Πέρσι, η Γερμανία είχε απειλήσει να εκδιώξει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ εάν δεν αποδεχόταν τα νέα μέτρα λιτότητας. Λαμβάνοντας υπόψη τη θέση της Ελλάδας , στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης της Ευρώπης, η Γερμανία δεν μπορεί να αντέξει πλέον οικονομικά αυτή την στάση και να συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη είναι ένα «αποτυχημένο κράτος» ,στα σύνορά της με την Τουρκία, προειδοποίησε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος το περασμένο Σάββατο.

«Όταν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης συναντηθούν εκ νέου, θα ήταν καλό - για την Ελλάδα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τη Γερμανία - να εγκρίνουν την δόση του Ιουλίου και να συμφωνήσουν σε μια σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα έχει ήδη κάνει πολλά για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών για λιτότητα, αλλά χωρίς την ελάφρυνση του χρέους της, η κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ», τονίζεται. 

 Φωτό: sooc.gr

ΠΗΓΗ     

New York Times:

 Ώρα να λήξει η Ελληνική τραγωδία

Ένας Ήφαιστος για την Ελλάδα

Το ηφαιστειακό παρελθόν της Μήλου

Ελλάδα, ένα γλυπτό του Ήφαιστου

Οι ομορφιές της χώρας μας ξεκινούν από… μεγάλα βάθη. Τις σμίλεψαν βίαιες εκρήξεις από πολυάριθμα ηφαίστεια. Κάποια είναι ακόμα «θυμωμένα», άλλα είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές και άλλα είναι δίπλα μας και τα αγνοούμε!

Κάτω από το δροσερό αεράκι και το γαλάζιο του Αιγαίου μια δύναμη σιγοβράζει και, μέτρο με το μέτρο, εκατομμύρια χρόνια τώρα, δημιουργεί μερικές από τις πιο εντυπωσιακές ομορφιές του. Τα ηφαίστεια έχουν σμιλέψει μεγάλο μέρος του ελλαδικού χώρου, όμως η παρουσία τους δεν είναι πουθενά αλλού τόσο «ενεργά....

Φαφούτη Λαλίνα

ΠΗΓΗ

με το αμόνι και το σφυρί της Ελληνικής Μυθιστορίας

στα παλάτια της σύγχρονης  ηφαιστιολογίας

Ιστορίες πορνείας

"ΟΧΙ  δεν εκδίδεται η Ελλάδα γιατί είναι  Ιδέα άφθαρτη είναι Φως ,είναι Πολιτισμός.
Εκδίδονται πλείστοι άλλοι, κομματικοί  και θρησκευτικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες παλλόμενοι και βουλευτές αβουλόμενοι . Μπορούν να σε δέσουν στο εκατοστό πρώτο μνημόνιο, να  σου κάνουν το μαύρο άσπρο και μετά να σε σώζουν κιόλας  με ένα αργό και εξευτελιστικό θάνατο που σου πάει πολύ.
Η ιστορία της πορνείας συνεχίζεται,....
Ούτως ή άλλως είναι  μια πανάρχαια έκδοση τιποτένιων  ψυχών  σε τιμή εκπτώσεων  και μια δήθεν πολιτισμένη κοινωνία την επιτρέπει και την νομιμοποιεί". Αστραία


«Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους.

Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό.

Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του καταστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη.

Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.

Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα, δε μας ανήκει καν, όπως δε μας ανήκει τίποτα, από τη γη που κατοικούμε ως τα πρόσωπά μας.

Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μάς δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ’ έναν πάγκο ή σ’ ένα κρεβάτι, να μάς φτύσει, να μάς μαστιγώσει, να μάς βιάσει.

Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την ασυνειδησία, την αγριότητα, το χάος, καταλύοντας το σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο, από το “χάσμα των γενιών” που αποκόβει τους ανθρώπους μεταξύ τους και ετοιμάζει τους αυριανούς παιδιά-καταδότες του Χίτλερ, ως την κατάργηση της οικογένειας.

Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί. Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες.

Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ’ όλες τις περιοχές του πλανήτη. Η συνταγή είναι πια κοινή: Όταν ένας λαός σηκώσει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του, εκπρόσωπου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, βρείτε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ’ αυτό το λαό. Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί.

Το πιθανότερο είναι να συνηθίσει και να ζήσει εξουδετερωμένος από τριάντα μέχρι σαράντα χρόνια, όπως συνέβη στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Επειδή όμως οι καιροί αλλάζουν, τα πράματα πάνε γρηγορότερα, η συνταγή τροποποιήθηκε.

Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη, δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες. Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια, βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του.

Γι’ αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει τώρα πια “προ Χούντας”, και μ.Χ., “μετά τη Χούντα”. Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας».


Απόσπασμα από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου “Επάγγελμα Πόρνη”, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1998



Η τελευταία συνέντευξη της Λιλής Ζωγράφου στον Ανδρέα Ρουμελιώτη

Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας».

ΠΗΓΗ

Ανυψώνοντας τον Απόλλωνα

Άποψη του ναού του Απόλλωνα Ζωστήρα στον Λαιμό της Βουλιαγμένης

......ΣΤΟ    ΦΩΣ

Επιχείρηση διάσωσης αρχίζει για τον αρχαϊκό ναό που βρίσκεται ένα και πλέον μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βυθισμένος σε παχύ στρώμα λάσπης και χώματος, μέσα στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Αστήρ Παλάς

Ο «βουλιαγμένος» ναός του Απόλλωνα

Τον έχτισαν τον 6ο αιώνα π.Χ. σε έναν τόπο που αποτελούσε τέλειο φυσικό παρατηρητήριο, μία θέση στρατηγική για τον έλεγχο της θάλασσας αλλά και για τη σύνδεση με τα νησιά των Κυκλάδων. Τον έφεραν στο φως, το 1924, τα παιδιά του ορφανοτροφείου της Βουλιαγμένης σκάβοντας στην παραλία. Και σήμερα τον απολαμβάνουν κατά κύριο λόγο οι λουόμενοι και πελάτες γενικότερα του Αστήρ Παλάς δεδομένου ότι βρίσκεται μέσα στις εγκαταστάσεις του. Ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα στον Λαιμό της Βουλιαγμένης υπήρξε το ιερό του αρχαίου δήμου των Αιξωνίδων Αλών - ο οποίος κάλυπτε τις σημερινές περιοχές της Βούλας και της Βουλιαγμένης -, είχε εμβέλεια σε όλη την Αττική, αλλά και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της απευθείας επικοινωνίας με το μεγάλο ιερό της Δήλου. Ελάχιστα κατανοητή γίνεται σήμερα η μεγάλη σημασία του κατά την Αρχαιότητα, καθώς ο ναός ανασκαμμένος από τις αρχές του 20ού αιώνα «εξαφανίστηκε» και πάλι από τις επιχώσεις ενώ η εισροή των θαλάσσιων υδάτων καθώς βρίσκεται δίπλα στην ακτή τον μετατρέπουν σε λίμνη. Επιπλέον διαθέτει και μία αρνητική πρωτοτυπία: για την επίσκεψή του, απαιτείται η είσοδος στον χώρο του ξενοδοχείου και της πλαζ με την καταβολή εισιτηρίου. Και αυτό παρ' ότι ο χώρος έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός με ζώνες προστασίας. Οι επεμβάσεις
«...μακρά άκρα πρώτη μετά τους Αιξωνέας, Ζωστήρ» γράφει ο Στράβωνας για την άκρη αυτή της Αττικής η οποία επιλέχθηκε για την ίδρυση του ιερού του Απόλλωνα. Μία λωρίδα γης με χαμηλό επίπεδο το οποίο διευκόλυνε ώστε το ιερό να είναι ορατό και από τους δύο κόλπους, ανατολικό και δυτικό. Δυόμισι χιλιετίες όμως αργότερα ο ναός βρίσκεται κατά ένα και πλέον μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με άνοδο της στάθμης της που μεσολάβησε. Ετσι, όχι μόνο δεν είναι ορατός αλλά έχει βυθιστεί σε παχύ στρώμα λάσπης και χώματος.
Επιπτώσεις είχαν και οι ανθρώπινες επεμβάσεις στην πορεία του χρόνου. Ενα τοιχίο, το οποίο κατασκευάστηκε περιμετρικά του αρχαίου κτιρίου και σε πολύ μικρή απόσταση από αυτό με σκοπό την προστασία του, έχει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα καθώς συμβάλλει στην παραμονή των λιμναζόντων υδάτων. Παράλληλα μεγάλες επιφάνειες τσιμεντώθηκαν γύρω του, άγνωστο πότε και γιατί, οι οποίες αλλοίωσαν σημαντικά την εικόνα του αρχαίου. Πέραν αυτών δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι ο ναός του Απόλλων Ζωστήρα αποτελεί «άγνωστο» μνημείο.
Το έργο
Στην Αττική της Ακρόπολης και του Παρθενώνα χρειάστηκε να περάσει χρόνος προκειμένου να αναδειχθούν και τα άλλα σημαντικά ιερά, τελικώς όμως αυτό επετεύχθη. Αλλά η ιδιαιτερότητα του μικρού Απόλλωνα Ζωστήρα, ο οποίος βρέθηκε σε ένα καθαρά τουριστικό περιβάλλον όπου αναπτύσσονταν ψυχαγωγικές δραστηριότητες μακράν των αρχαιολογικών, λειτούργησε σχεδόν απαγορευτικά για την ανάδειξή του.
Το καλό νέο σήμερα είναι ότι η ΚΣΤ' Εφορεία Αρχαιοτήτων, υπό τη διεύθυνση της κυρίας Εφης Λυγκούρη, αρχίζει έργο καθαρισμού του μνημείου, απομάκρυνσης των σύγχρονων επεμβάσεων, δηλαδή των τσιμέντων, μόνιμου αποστραγγισμού του χώρου και εν συνεχεία αναστηλώσεων όπου αυτές είναι απαραίτητες. Πρόκειται για εργασίες οι οποίες κρίνονται άμεσα απαραίτητες προκειμένου να διασωθεί το μνημείο. Ετσι, ενδιαφέρουσα θεωρείται και η πρόταση της εταιρείας Αστήρ Παλάς για συνεισφορά στο κόστος της συντήρησης, του αποστραγγιστικού έργου, των αναστηλώσεων, αλλά και της επισήμανσης με επεξηγηματικές πινακίδες.
Ο ναός
Κατασκευασμένος από πωρόλιθο, ο ναός έχει έναν ορθογώνιο σηκό (10,80 μ. Χ 6 μ.) και η είσοδός του προς τα ανατολικά σώζει ακόμη τις παραστάδες και το κατώφλι στο οποίο διατηρούνται τα ίχνη από την ύπαρξη μιας δίφυλλης θύρας. Το δάπεδό του είναι στρωμένο με μεγάλες ορθογώνιες πλάκες, άριστα επεξεργασμένες και προσαρμοσμένες μεταξύ τους, είναι όμως ελάχιστα ορατές εξαιτίας της επικάλυψής τους από φερτά υλικά. Διαθέτει άδυτο, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι μελετητές του, δηλαδή ένα προφυλαγμένο δωμάτιο στην πίσω πλευρά του το οποίο χρησίμευε για τη φύλαξη χρημάτων και πολύτιμων αναθημάτων. Τον 4ο αιώνα π.Χ. εξάλλου προστέθηκαν εξωτερικά του ναού κίονες - από τέσσερις στις στενές πλευρές του και έξι στις μακριές - δημιουργώντας περίσταση, η οποία πιθανότατα να συγκρατούσε ξύλινο υπόστεγο για την προφύλαξη των προσκυνητών.
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν ακόμη τα βάθρα για τα τρία αγάλματα των θεών που λατρεύονταν εκεί: της Λητούς και των δύο παιδιών της, του Απόλλωνα και της Αρτεμης, ενώ σε δύο από αυτά διασώζεται ακόμη η αρχαϊκή επιγραφή: «ΗΑΛΑΙΕΙΣ ΑΝΕΘΕΣΑΝ».
Τα Ζωστήρια
Μία ακόμη επιγραφή του ιερέα του ναού Πολύστρατου και των συνεργατών του, η οποία βρίσκεται στην τράπεζα μπροστά από το μεσαίο βάθρο, αναφέρεται στην επισκευή που έκαναν στο ιερό, στην κόσμηση των αγαλμάτων αλλά και στην τέλεση των Ζωστηρίων - της ετήσιας εορτής των Αλαιέων, κατά την οποία η Αττική ανανέωνε τα δικαιώματά της επί της ιεράς νήσου της Δήλου με την οποία συνδεόταν μέσω του ιερού του Απόλλωνα Ζωστήρα. Στον ναό υπάρχει ακόμη ένας μαρμάρινος θρόνος πιθανότατα για τον ιερέα. Εξω από την είσοδο μια υψηλή λίθινη λεκάνη ήταν το περιρραντήριο με νερό για τον εξαγνισμό των πιστών, ενώ λίγο μακρύτερα σώζεται και η βάση του μεγάλου βωμού.
Οι επιγραφές υπήρξαν τα σημαντικότερα ευρήματα του ναού καθώς απέδειξαν ποιος ήταν, σύμφωνα με τις γραπτές πηγές. Μία πλάκα εξάλλου επάνω στην οποία σώζονται τα πόδια χήνας, δημιουργεί την ευθεία αναφορά στα μαρμάρινα ομοιώματα αυτού του πτηνού τα οποία έχουν βρεθεί στο Λητώον της Δήλου, καθώς η ασιατική καταγωγή της θεάς Λητούς συνδεόταν με τα έλη και τις λίμνες. Διότι, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, στη μυθική εποχή των θεών, όταν αυτοί έλυναν δυναμικά τις μεταξύ τους διαφορές, η Λητώ κυνηγημένη από την οργισμένη Ηρα, γιατί κυοφορούσε τα παιδιά του Δία, σταμάτησε στο ειδυλλιακό αυτό μέρος και νομίζοντας ότι επρόκειτο να γεννήσει, έλυσε τη ζώνη της. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε το ιερατείο των Αιξωνίδων Αλών και η επεκτατική πολιτική της αρχαίας Αθήνας.
Ιστορία θαμμένη στο χώμα
Οι αρχαίες πηγές, διάσπαρτες μεν αλλά σαφείς, δηλώνουν με κάθε τρόπο την πολυσήμαντη αξία του ιερού του Απόλλωνα Ζωστήρα για την Αθήνα. Δεν είναι καθόλου παράξενο, λοιπόν, που γύρω από τον ναό - έξω από τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Αστήρ Παλάς - είχαν χτιστεί κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. δύο κυκλικοί πύργοι - παρατηρητήρια σε σημεία τέτοια ώστε να ελέγχουν τον πλου προς τον Πειραιά. Αλλωστε η κατάληξη της χερσονήσου του Λαιμού στη θάλασσα, με τις λεπτές και απότομες προεξοχές είχε λειτουργήσει σύμφωνα με τον Ηρόδοτο προστατευτικά για την Αθήνα, καθώς μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και στο σκοτάδι της νύχτας νόμισαν πως ήταν πλοία που τους κυνηγούσαν και έτσι τράπηκαν σε φυγή.
Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκε και η Ιερατική Οικία του ναού με ισχυρό πολυγωνικό τοίχο και παρατηρητήριο. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η διαρκής επέκτασή του, η οχύρωσή του και τα πηγάδια του που αποδεικνύουν την ευρωστία του και την ανάγκη περιφρούρησής του. Πλήθος είναι εξάλλου τα ευρήματα, κυρίως από τα πηγάδια, που μαρτυρούν τη σημασία του ιερού καθώς διευκόλυνε την επικοινωνία με τη Δήλο και παρείχε φιλοξενία στους προσκυνητές που πήγαιναν ή έρχονταν από εκεί.
Τόσο οι πύργοι, από τους οποίους έχει ανασκαφεί μόνον ο ένας, όσο και η ιερατική οικία - ανασκάφηκε το 1936 - βρίσκονται σήμερα «θαμμένοι» στο χώμα και ανάμεσα στη χλωρίδα που αναπτύχθηκε αφού εν συνεχεία εγκαταλείφθηκαν. Η περιοχή της Βούλας και της Βουλιαγμένης φαίνεται, κυρίως λόγω της οικοδόμησης, να «ξυπνά» τώρα αρχαιολογικά. Αρκεί η αρχαία Ιστορία να μη θαφτεί με το πρόσχημα της «ανάπτυξης».

Επιχείρηση: Πνεύμα Ελευθερίας

Γεννημένα ελεύθερα

Μπορεί να ταλαιπωρήθηκαν, καθώς η πτήση τους από το Περού στο Γιοχάνεσμπουργκ κράτησε πάνω από 15 ώρες, όμως αυτή θα είναι και η τελευταία ταλαιπωρία για 33 λιοντάρια που έχοντας βασανιστεί σε τσίρκα, έκαναν το ταξίδι προς την ελευθερία.

Τα 33 λιοντάρια διασώθηκαν από τσίρκα στο Περού και την Κολομβία και μεταφέρθηκαν για μια νέα ζωή, κοντά στη φύση, στο νοτιοαφρικανικό καταφύγιο Emoya (Emoya Big Cat Sanctuary). Εκεί θα ζήσουν ελεύθερα πια σε σε μια έκταση 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που δεν είναι προσβάσιμη στο κοινό, παρά μόνο στους εργαζόμενους του κέντρου που θα τα φροντίζουν.

«Έζησαν μια πραγματική κόλαση. Τα χτυπούσαν και τα άφηναν νηστικά. Τα φέρνουμε στον παράδεισο, στις ρίζες τους», είπε η Γιαν Κρίμερ, πρόεδρος της Animal Defenders International (ADI), που υποδέχτηκε τα ζαλισμένα από το υπερατλαντικό ταξίδι λιονταράκια στο αεροδρόμιο. Πρόκειται για την ΜΚΟ που έχει αναλάβει αυτή τη μεγάλη επιχείρηση στην οποία έχει δοθεί η «κωδική» ονομασία «Πνεύμα ελευθερίας».

Από τα 33 αιλουροειδή, τα 24 προέρχονται από το Περούκαι τα 9 από την Κολομβία, χώρες που και οι 2 έχουν εγκρίνει νόμους που απαγορεύουν τη χρήση άγριων ζώων στα τσίρκα, το 2011 και το 2013 αντίστοιχα.

Αν και στην Κολομβία το τσίρκο Μπουκαραμάνγκα συνεργάστηκε και παρέδωσε οικειοθελώς τα λιοντάρια του, στο Περού η ΜΚΟ χρειάστηκε τη συνδρομή της αστυνομίας σε πολλά τσίρκα προκειμένου να εξασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου και να απελευθερώσει τα ζώα από την επώδυνη αιχμαλωσία τους.

Σύμφωνα με την ADI, πρόκειται για τη μεγαλύτερη στην ιστορία επιχείρηση μεταφοράς αιλουροειδών σε αιχμαλωσία.

Δείτε τις φωτογραφίες από την επιχείρηση «Πνεύμα ελευθερίας»:

Πηγή

Τα Λιοντάρια της Ελευθερίας