Αστέρες της Φωτιάς

Η  Καρδιά του Σκορπιού

 Άργος, Αίγινα, Δελφοί, Κόρινθος, Αθήνα

Ο Αντάρης, γνωστός και διεθνώς ως Antares, είναι ο φωτεινότερος αστέρας (δηλαδή με το μικρότερο φαινόμενο μέγεθος) στον αστερισμόΣκορπιό, ο άλφα (α) Σκορπίου, και ένας από τους φωτεινότερους στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού, ο 15ος ή 16ος σε φωτεινότητα απλανής ολόκληρης της ουράνιας σφαίρας.

Το όνομα προέρχεται από τη Σύνταξιν («Αλμαγέστη») του Πτολεμαίου και γενικώς ετυμολογείται από τις λέξεις «αντί» και «Άρης», δηλαδή «αντικαταστάτης του Άρη» ή «αντίζηλος του Άρη», μία αναφορά στο παρόμοιο χρώμα και φαινόμενο μέγεθος των δύο ουράνιων σωμάτων. Από αυτή την αιτία εξάλλου οι αστρολόγοι θεωρούσαν τον Σκορπιό τον «οίκο» αυτού του πλανήτη και τον θεό του πολέμου τον «φρουρό» του.

Υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις: Ο Grotius έγραψε ότι η λέξη σημαίνει «νυχτερίδα» (Vespertilio), επικαλούμενος τον Σοφοκλή. Ο Bayer, από παραγραφή εκ του Ησυχίου  γράφει «Αντάρτης» και Tyrannus. Από αυτό ο Καίσιος εμπνεύσθηκε το επίθετο insidiata («ενεδρεύων») για όλο τον αστερισμό.

Ο Βρετανός αρχαιολόγος του 19ου αι. Francis Cranmer Penrose αναφέρει τους εξής προκλασικούς αρχαίους ελληνικούς ναούς ως προσανατολισμένους σε σχέση με την ανατολή ή τη δύση του Αντάρη κατά την εαρινή ισημερία :

• Το Ηραίο του Άργους, περί το 1760 π.Χ.
• Το πρώτο Ερεχθείο των Αθηνών, το 1070 π.Χ.
• Ερεχθείο της Κορίνθου, το 770 π.Χ.
• Ο πρώτος ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, ξαναχτισμένος με αυτόν τον προσανατολισμό περί το 630 π.Χ.
• Ναός του Δία στην Αίγινα, περί το 630 π.Χ.
• ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
• 
  

Πλούτων αντί του Άρη

Οι Φύλακες  του Ουρανού:

Ο Αντάρης, το 15ο λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό, ήταν από τα τέσσερα Βασιλικά Αστέρια των αρχαίων Περσών (τα άλλα τρία ήταν ο Aldeberan, o Regulus και ο Formalhaut)