Αστροπαρέα: Τηλεγονικές Τηλεπικοινωνίες

....Ξένων

Σήμερα, θα σας μεταφράσω απ΄τα γαλλικά μια ιστορία που μου έστειλε η συμμαθήτρια μου η Λένα Λ. και έχει τίτλο, «Η ξένη».

«Η Ξένη».

Μερικά χρόνια πριν τη γέννηση μου, ο πατέρας μου
γνώρισε μια ξένη που μόλις είχε φτάσει στο χωριό μας.
Απ΄τη πρώτη στιγμή ο πατέρας μου, έμεινε αποσβολωμένος
απ’ αυτή τη γνωριμία, τόσο που καταφέραμε να την προσκαλέσουμε σπίτι.

Η ξένη δέχτηκε και από τότε είναι μέρος της οικογένειας μας.

Εγώ μεγαλώνοντας, ποτέ δεν ρώτησα από που ερχόταν,
όλα μου φαινόντουσαν φυσικά.

Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι:
Η μητέρα μου, μου έμαθε τι ήταν το καλό και το κακό
και ο πατέρας μου, μου έμαθε την υπακοή.

Αλλά η ξένη ήταν μια παραμυθού, μια πλανεύτρα.
Μας κρατούσε για ώρες μαγεμένους, με τις μυστηριώδεις
ή διασκεδαστικές της, ιστορίες.

Είχε άποψη για ότι έχει σχέση με την πολιτική, την ιστορία, τη τέχνη
ή την τεχνολογία.

Γνώριζε τα πάντα για το παρελθόν, για το παρόν,
μπορούσε ακόμα να μιλάει για το μέλλον.

Κατάφερε μάλιστα για πρώτη φορά να κάνει όλη την οικογένεια
να δει ποδόσφαιρο!

Η ξένη δεν σταματούσε να μιλάει και αυτό δεν φαινόταν να ενοχλεί
τη μαμά μου.

Καμιά φορά η μητέρα μου, χωρίς να ειδοποιήσει, σηκωνόταν
την ώρα που εμείς εξακολουθούσαμε και ρουφούσαμε τα λόγια της ξένης…
Νομίζω πως πήγαινε στη κουζίνα για να έχει λίγη ησυχία.
(Τώρα αναρωτιέμαι αν ήλπιζε με ανυπομονησία μήπως και η ξένη φύγει).

Ο πατέρας μου, είχε τις δικές του ηθικές απόψεις,
αλλά τη ξένη δεν φαινόταν να την αφορούν.
Οι βλασφημίες, οι βρισιές που για παράδειγμα κανένας μας,
ούτε οι γείτονες, ούτε οι φίλοι μας, επέτρεπαν στον εαυτό τους,
αυτή τα επέτρεπε στον εαυτό της,
προσβάλλοντας τον πατέρα μου και κάνοντας τη μητέρα μου να κοκκινίσει.

Ο πατέρας μου, είχε απαγορεύσει τα ποτά
εκείνη όμως μας προσκαλούσε να πιούμε.
Μας βεβαίωνε πως τα τσιγάρα είναι νόστιμα και δεν βλάπτουν
και πως η πίπα και τα πούρα, είναι αριστοκρατικά…
Μιλούσε για σ ε ξ (ίσως και πολύ), ελεύθερα.

Τα σχόλια της ήταν προφανή, υποβλητικά και συχνά παράτολμα.

Τώρα ξέρω πως οι σχέσεις μου, επηρεάστηκαν
σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου απ΄τη ξένη.

Την κριτικάραμε, αλλά εκείνη δεν έδινε σημασία στις αξίες των γονιών μου
και παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να είναι εκεί!

50 χρόνια πέρασαν από τότε που φύγαμε απ΄τη πατρική στέγη.
Από τότε πολλά άλλαξαν, δεν είμαστε το ίδιο γοητευμένοι, παρόλο
που αν μπείτε στο σπίτι των γονιών μου, θα την ξαναδείτε σε μια γωνιά
να περιμένει ούτως ή άλλως να έρθει κάποιος ν’ ακούσει τα λόγια της
ή να της αφιερώσει τον ελεύθερο του χρόνο.

Θέλετε να μάθετε πώς τη λένε;

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!

Αυτή την όμορφη ιστορία, θα πρέπει να τη διαβάσουν όλοι!

Προσοχή!

Τώρα έχει ένα σύζυγο που τον λένε:
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.

Ένα γιο που τον λένε:
ΚΙΝΗΤΟ.

Και έναν ανιψιό, χειρότερο απ΄όλους που το λένε:
SMART PHONE.

Η τεχνολογία στη ζωή μας!